BEHIND BLUE EYES – The Who
No one knows what it’s like
To be the bad man
To be the sad man
Behind blue eyes
No one knows what it’s like
To be hated
To be fated
To telling only lies
But my dreams
They aren’t as empty
As my conscience seems to be
I have hours, only lonely
My love is vengeance
That’s never free
No one knows what it’s like
To feel these feelings
Like I do
And I blame you
No one bites back as hard
On their anger
None of my pain and woe
Can show through
(Chorus)
When my fist clenches, crack it open
Before I use it and lose my cool
When I smile, tell me some bad news
Before I laugh and act like a fool
If I swallow anything evil
Put your finger down my throat
If I shiver, please give me a blanket
Keep me warm, let me wear your coat
No one knows what it’s like
To be the bad man
To be the sad man
Behind blue eyes
Η ιστορία
Το «Behind Blue Eyes» περιλαμβάνεται στο δίσκο των Who «Who’s Next», που κυκλοφόρησε το 1971.
Η έμπνευση του τραγουδιού ξεκίνησε από ένα γεγονός που συνέβη στις 9 Ιουνίου 1970, μετά από μία συναυλία των Who στο Denver. Ο κιθαρίστας των Who, Pete Townshend, μπήκε στον πειρασμό από μία groupie και όταν επέστρεψε μόνος στο δωμάτιό του έγραψε μία προσευχή που ξεκινούσε με τους στίχους «If my fist clenches, crack it open…». Με την προσευχή αυτή, καθώς εκείνη την εποχή ήταν επηρεασμένος από τα διδάγματα του Meher Baba, ζητούσε βοήθεια προκειμένου να αντισταθεί στον πειρασμό. Οι στίχοι του τραγουδιού, γραμμένοι σε πρώτο πρόσωπο σαν εσωτερικός μονόλογος, περιγράφουν τη λύπη που νιώθει ο Townshend για τον ίδιο του τον εαυτό και το πόσο δύσκολο είναι να αντισταθεί. Στο θέμα αυτό έρχεται να προστεθεί και το συναίσθημα του άγχους και της μοναξιάς που νιώθει ο διάσημος μουσικός, από τον οποίο όλοι έχουν υψηλές προσδοκίες ενώ ο ίδιος πιέζεται να γίνει κάποιος που δεν είναι.
Το «Behind Blue Eyes» προοριζόταν ως κύριο θέμα για μία ροκ όπερα με τίτλο «Lifehouse», που σχεδίαζε ο Townshend εκείνη την εποχή. Το τραγούδι αυτό θα αναφερόταν σε έναν αλητήριο ογκώδη τύπο, ονόματι Ray και γνωστό στην πιάτσα ως Brick ή Jumbo, ο οποίος δεν θα αισθανόταν καθόλου άνετα με τις «βρώμικες» δουλειές που αναλάμβανε. Γι’ αυτό το λόγο οι στίχοι «But my dreams they aren’t as empty as my conscience seems to be» (αλλά τα όνειρά μου δεν είναι τόσο κενά όσο φαίνεται να είναι η συνείδησή μου) θα είχαν έναν πολύ οδυνηρό και λυπημένο τόνο. Μ’ αυτό τον τρόπο ο πρωταγωνιστής θα παρουσιαζόταν ως ένας τύπος γεμάτος θυμό και άγχος, εξαιτίας της πίεσης και του πειρασμού που τον περιβάλλουν, αλλά κατά βάθος δεν θα ήταν ένα αναίσθητο τέρας, αναγνωρίζοντας έτσι ότι όλοι κρύβουμε μέσα μας σε κάποια αναλογία δαίμονες και αγγέλους.
Τελικά το σχέδιο του Townshend για το «Lifehouse» ποτέ δεν ολοκληρώθηκε, με αποτέλεσμα το τραγούδι αυτό, καθώς και κάποια άλλα που είχε έτοιμα, να καταλήξει στο δίσκο «Who’s Next».
Ο Pete Townshend δήλωσε ότι έγραψε το «Behind Blue Eyes» για να δείξει πόσο μοναχικό είναι να είσαι ισχυρός. Γι’ αυτό το λόγο, η αρχική εκτέλεση στο demo ήταν πολύ πιο ήρεμη και αφαιρετική έτσι ώστε να ταιριάζει με τη λύπη που κρύβεται «πίσω από τα γαλανά μάτια». Άλλωστε ο Townshend και ο Roger Daltrey (ο τραγουδιστής των Who) ήταν γαλανομάτηδες οπότε ο στίχος ταίριαζε και με το παρουσιαστικό τους. Εντούτοις, μέλη των Who υπαινίχτηκαν ότι η αρχική έμπνευση πίσω από το γράψιμο του τραγουδιού προέκυψε από τα διαπεραστικά μπλε μάτια του στενού τους φίλου και Καναδού καθηγητή Πολιτικών Επιστημών, Geoffrey Stevens.
Τα πρώτα 2 λεπτά και 20 δευτερόλεπτα του τραγουδιού μένουν πιστά στην αρχική εκδοχή. Το κομμάτι ξεκινάει με τη φωνή να τραγουδά πάνω σε μία κιθάρα που παίζει arpeggio ενώ αργότερα μπαίνει το μπάσο και κάποιες αιθέριες μελωδίες. Όμως, στο 2:20 το τραγούδι ξαφνικά ξεσπάει σε έναν δυναμικό ροκ ύμνο, χάρη στις ηλεκτρικές κιθάρες αλλά και τα drums του Keith Moon, και εισάγει πριν το τέλος ένα δεύτερο θέμα το οποίο ολοκληρώνεται με μία συνοπτική ανακεφαλαίωση του πρώτου –ήρεμου- μέρους.
Εκείνη την περίοδο, η σύνθεση τραγουδιών με εναλλασσόμενα τμήματα ήταν κάτι σαν σήμα κατατεθέν της τραγουδοποιίας του Pete Townshend. Το είχαμε συναντήσει και στη ροκ όπερα «Tommy» (1969), όπου αυτός ο τρόπος χρησιμοποιήθηκε και στα τραγούδια «Christmas» και «Go To The Mirror!». Επίσης, το riff της κιθάρας στο τέλος του δυναμικού τμήματος του τραγουδιού χρησιμοποιήθηκε και στο «Won’t Get Fooled Again» (μετά τη γέφυρα).
Η χρήση του ίδιου riff ίσως να λειτουργεί σαν ένα είδος σύνδεσης των δύο τραγουδιών καθώς και τα δύο συμπεριλαμβάνονται στο «Who’s Next», μέρος του οποίου προοριζόταν για την ροκ όπερα «Lifehouse». Αλλά κι αυτό το χαρακτηριστικό είναι συνηθισμένο στους Who, καθώς μερικά μουσικά θέματα από το «Tommy» και από το «Quadrophenia» (1973) εμφανίζονται πολλές φορές σε διαφορετικά σημεία.
Η ηχογράφηση
Την παραγωγή ανέλαβαν οι Who μαζί με τον Glyn Johns, έναν Άγγλο παραγωγό και μηχανικό ήχου ο οποίος μέχρι σήμερα έχει συνεργαστεί με τους Bob Dylan, Beatles, Rolling Stones, Led Zeppelin, Eagles, Eric Clapton, Clash, Steve Miller Band, Blue Oyster Cult, Midnight Oil κ.α.
Το «Behind Blue Eyes» ηχογραφήθηκε στα Olympic Studios του Λονδίνου τον Ιούλιο του 1971. Το Νοέμβριο της ίδιας χρονιάς, το τραγούδι κυκλοφόρησε σε single έχοντας στη β’ πλευρά το «Going Mobile». Στις 4 Δεκεμβρίου μπήκε στο αμερικάνικο Top 40 όπου παρέμεινε πέντε εβδομάδες φτάνοντας μέχρι το Νο 34 των Η.Π.Α.
Η εκτέλεση η οποία κυκλοφόρησε στο single και στο album ήταν η δεύτερη που ηχογράφησαν οι Who. Η πρώτη ηχογράφηση πραγματοποιήθηκε στη Νέα Υόρκη τον Μάρτιο του 1971 και συμμετείχε στο αρμόνιο ο Al Kooper των Blood, Sweat & Tears. Όμως η πρώτη αυτή ηχογράφηση δεν κυκλοφόρησε ποτέ σε δίσκο παρά μόνο ως bonus track στην επανακυκλοφορία σε CD του άλμπουμ «Who’s Next».
Ο Pete Townshend ηχογράφησε και άλλες δύο σόλο εκτελέσεις. Η πρώτη, που είναι και το αυθεντικό demo με την ήρεμη εκτέλεση, συμπεριλήφθηκε στον προσωπικό του δίσκο «Scoop» (1983). Η δεύτερη είναι μια νεότερη εκτέλεση, με ορχηστρική υποστήριξη, και περιλαμβάνεται στο box set «The Lifehouse Chronicles», που κυκλοφόρησε το 2000. Επίσης, κυκλοφορούν και δύο ζωντανές εκτελέσεις εκ των οποίων η μία περιλαμβάνεται στο DVD «The Who & Special Guests At The Royal Albert Hall» (2003) και η άλλη στο DVD «The Who At Kilburn 1977» (2008).
Άλλες εκτελέσεις
Το 1977 ο Jon English κυκλοφόρησε μία εκτέλεση του «Behind Blue Eyes», η οποία περιλαμβάνεται στο άλμπουμ «Minutes To Midnight».
Το 1989 ο Ian Stuart Donaldson κυκλοφόρησε μία εκτέλεση, η οποία περιλαμβάνεται στο άλμπουμ «No Turning Back».
Το καλοκαίρι του 1991 το ιρλανδέζικο συγκρότημα Chieftains έπαιξε το τραγούδι στη συναυλία που έδωσε στο Grand Opera House στο Belfast. Η εκτέλεση αυτή περιλαμβάνεται στο DVD «An Irish Evening».
Ο Αμερικανός κωμικός Bill Hicks σε ένα κωμικό νούμερο που περιλαμβάνεται στο δίσκο «Arizona Bay» (1994), κάνει σύγκριση μεταξύ των συμμοριών Bloods και Crips (που δρουν στο Los Angeles) και των hooligans στην Αγγλία, χρησιμοποιώντας την εναρκτήρια μελωδία του «Behind Blue Eyes» και τραγουδώντας τους στίχους «No–one knows what it‘s like to be a dustbin in Shaftsbury» (κανένας δεν ξέρει πως είναι να είσαι ένας σκουπιδοτενεκές στο Shaftsbury»).
Το 2000 οι Who έπαιξαν το «Behind Blue Eyes» μαζί με τον Bryan Adams σε συναυλία που έδωσαν στο Royal Albert Hall του Λονδίνου για την ενίσχυση του Teenage Cancer Trust.
Τον Ιούνιο του 2000 οι Pearl Jam έπαιξαν το τραγούδι σε μία συναυλία τους στη Γερμανία.
Το 2001 η Sheryl Crow κυκλοφόρησε μία εκτέλεση, η οποία περιλαμβάνεται στη συλλογή «Substitute – The Songs Of The Who». Στην εκτέλεση αυτή, η οποία ηχογραφήθηκε στο προσωπικό στούντιο της Sheryl Crow στο Los Angeles, η τραγουδίστρια έκανε τα φωνητικά και έπαιξε μπάσο και Hammond. Επίσης συμμετείχαν ο Tim Smith στις κιθάρες και ο Jeremy Stacey στα drums και στο keyboard.
{youtbe}5MSqF_rQ6Mw
Το 2003 οι Limp Bizkit κυκλοφόρησαν σε single μία εκτέλεση του «Behind Blue Eyes», η οποία περιλαμβάνεται και στο album «Results May Vary», σε παραγωγή του Rick Rubin. Η εκτέλεση αυτή έχει κάποιες διαφορές στους στίχους. Συγκεκριμένα, οι Limp Bizkit τραγουδάνε: «Discover L.I.M.P. say it (x4) / No one knows what its like / To be mistreated, to be defeated / Behind blue eyes / No one knows how to say / That they’re sorry and don’t worry / I’m not telling lies». Επίσης αφαιρέθηκε το μεσαίο τμήμα του τραγουδιού («When my fist clenches, crack it open (…) Keep me warm, let me wear your coat»).
Η εκτέλεση των Limp Bizkit χρησιμοποιήθηκε στην ταινία «Gothika» (2003), όπου πρωταγωνιστούσε η Halle Berry. Η Halle Berry εμφανίζεται και στο video-clip, το οποίο σκηνοθέτησε ο Fred Durst. Στο video η Berry υποδύεται μία ψυχίατρο η οποία έχει έρθει τόσο κοντά με έναν ασθενή της, τον οποίο ενσαρκώνει ο Durst, ώστε να μπορεί να δει μέσα από τα μάτια του. Η ιστορία του clip είναι εμπνευσμένη από τους στίχους του τραγουδιού ενώ είναι σαν ένα μικρό φιλμ (μάλιστα ο Durst συμπεριέλαβε και μία σκηνή όπου φιλάει την Halle Berry).
Η εκτέλεση αυτή έφτασε στο Νο 18 της Μεγάλης Βρετανίας και στο Νο 71 των Η.Π.Α. Επίσης έγινε Νο 1 στη Σουηδία, Νο 2 στη Δανία και τη Νορβηγία, Νο 3 στην Αυστρία, Νο 4 στην Αυστραλία, Νο 5 στην Ελβετία, τη Νέα Ζηλανδία και την Ολλανδία, Νο 13 στο Βέλγιο και Νο 17 στη Γαλλία.
Το 2004 η Suzanne Vega ερμήνευσε το «Behind Blue Eyes» στο φεστιβάλ του Montreux. Η ερμηνεία της αυτή περιλαμβάνεται στο DVD «Live At Montreux» (2005).
Το 2006 η Dilana ερμήνευσε το «Behind Blue Eyes» στο πλαίσιο του τηλεοπτικού show «Rockstar: Supernova».
Το 2007 ο rapper Noreaga κυκλοφόρησε το «Bad Man», όπου περιλαμβάνεται sample από το «Behind Blue Eyes».
Το 2008 ο τραγουδιστής της country, Unknown Hinson, διασκεύασε το τραγούδι σε «Behind Black Eyes», αλλάζοντας και τους στίχους ώστε να ταιριάζουν στο δικό του προφίλ.
Την ίδια χρονιά οι Eminem, Lil Wayne και Joe Budden κυκλοφόρησαν μία hip-hop εκτέλεση, με τίτλο «The Bad, The Sad, and The Hated», βασισμένοι στην εκτέλεση των Limp Bizkit.
Το 2010 η Καναδέζα τραγουδίστρια Lights ερμήνευσε ζωντανά το «Behind Blue Eyes», με τη συνοδεία μόνο της ακουστικής της κιθάρας, μέσω της επίσημης ιστοσελίδας του Billboard.
Το «Behind Blue Eyes» ακούστηκε στις τηλεοπτικές σειρές «Buffy The Vampire Slayer» και «Californication».
Το «Behind Blue Eyes» έδωσε τον τίτλο του στο βιβλίο του Geoffrey Giuliano «Behind Blue Eyes: The life of Pete Townshend». Επίσης, Behind Blue Eyes ονομάστηκε ένα συγκρότημα από τη Δανία, πολλά επιστημονικά και ειδησεογραφικά άρθρα, ένα fun club του ηθοποιού Elijah Wood (που υποδύθηκε τον Frodo στον «Άρχοντα Των Δαχτυλιδιών») καθώς και σε μία σειρά ερωτικών ταινιών.
Τέλος, το τραγούδι αυτό είναι ένα από τα πιο αγαπημένα της Τζώρτζιας των Μπλε.
Κωνσταντίνος Παυλικιάνης
Διαβάστε επίσης
