BILLIE JEAN – Michael Jackson: Η ιστορία του τραγουδιού

 

 

 

 

 

 

 

BILLIE JEAN – Michael Jackson

She was more like a beauty queen from a movie scene

I said don’t mind, but what do you mean I am the one

Who will dance on the floor in the round

She said I am the one who will dance on the floor in the round

She told me her name was Billie Jean, as she caused a scene

Then every head turned with eyes that dreamed of being the one

Who will dance on the floor in the round

People always told me be careful of what you do

And don’t go around breaking young girls’ hearts

And mother always told me be careful of who you love

And be careful of what you do ’cause the lie becomes the truth

Billie Jean is not my lover

She’s just a girl who claims that I am the one

But the kid is not my son

She says I am the one, but the kid is not my son

For forty days and forty nights the law was on her side

But who can stand when she’s in demand her schemes and plans

‘Cause we danced on the floor in the round

So take my strong advice, just remember to always think twice

(Do think twice)

She told my baby we’d danced ’til three then she looked at me

Then showed a photo of my baby cried his eyes were like mine

Go on dance on the floor in the round, baby

People always told me be careful of what you do

And don’t go around breaking young girls’ hearts

She came and stood right by me then the smell of sweet perfume

This happened much too soon She called me to her room

Chorus (x2)

She says I am the one, but the kid is not my son (x2)

Chorus

She says I am the one, but the kid is not my son

She says I am the one, she says he is my son

She says I am the one

Billie Jean is not my lover (x6)

Το «Billie Jean» περιλαμβάνεται στον έκτο σόλο δίσκο του Michael Jackson, «Thriller», που κυκλοφόρησε το 1982.

Το πρώτο demo του τραγουδιού το έγραψε ο Michael Jackson στο προσωπικό του στούντιο το φθινόπωρο του 1981 και λέγεται ότι το εμπνεύστηκε από μία πραγματική ιστορία που βίωσε ο ίδιος εκείνη τη χρονιά. Συγκεκριμένα, μία κοπέλα ισχυρίστηκε ότι ένα από τα δίδυμα παιδιά της (!) ήταν δικό του παιδί.

Ο Michael Jackson λάμβανε συχνά επιστολές αυτού του είδους αλλά αυτή η κοπέλα, την οποία ουδέποτε είχε συναντήσει στο παρελθόν, συνέχισε να τον ενοχλεί και να του στέλνει γράμματα που μιλούσαν για τον υποτιθέμενο γιο τους. Έγραφε ότι αγαπούσε τον τραγουδιστή και ότι ήθελε να είναι μαζί του. Του έγραφε πόσο ευτυχισμένοι θα ήταν μεγαλώνοντας οι δυο τους το παιδί και, επιπλέον, αναρωτιόταν πως ο Jackson μπορούσε να αδιαφορεί για το ίδιο του το αίμα.

Το αποτέλεσμα ήταν ο τραγουδιστής να κλειστεί στον εαυτό του και να απομονωθεί, ενώ άρχισε να υποφέρει και από εφιάλτες. Μετά από τις επιστολές, η κοπέλα τού έστειλε ένα δέμα που περιείχε μία φωτογραφία της και ένα… όπλο! Ο Michael Jackson τρομοκρατήθηκε καθώς στο γράμμα, που συνόδευε το δέμα, η κοπέλα ζητούσε από τον τραγουδιστή να αυτοκτονήσει συγκεκριμένη ημέρα και ώρα! Έγραφε μάλιστα ότι και η ίδια θα έκανε το ίδιο, αφού πρώτα θα σκότωνε το μωρό, και ότι αφού δεν μπορούν να είναι μαζί σ’ αυτή τη ζωή τότε θα είναι μαζί στην επόμενη!

Τα αδέρφια του Michael άρχισαν να ανησυχούν γι’ αυτόν, ιδιαίτερα όταν για ανεξήγητο λόγο ο Michael κορνίζωσε τη φωτογραφία της ενοχλητικής κοπέλας και την κρέμασε στην τραπεζαρία του πατρικού τους σπιτιού μπροστά στα έκπληκτα μάτια της μαμάς Jackson. Αργότερα, οι Jacksons ανακάλυψαν ότι η κοπέλα κλείστηκε σε ψυχιατρική κλινική και τότε ηρέμησαν τα πράγματα. Μετά την ταλαιπωρία που τράβηξε ο Michael Jackson, κι αφού βγήκε μία βόλτα με το αυτοκίνητο έχοντας παρέα δύο από τα αδέρφια του, του ήρθε η ιδέα να γράψει ένα τραγούδι κι έτσι μέσα σε τρία μόλις λεπτά έγραψε τους στίχους του «Billie Jean».

Ο ίδιος ο Michael Jackson στην αυτοβιογραφία του, με τίτλο «Moonwalk», δηλώνει ότι το ασυνήθιστο θέμα του «Billie Jean» δεν βασίστηκε σε υπαρκτό πρόσωπο αλλά στις groupies που αντιμετώπιζε αυτός και τ’ αδέρφια του, τον καιρό που αποτελούσαν τους Jackson 5:

– Δεν υπήρξε ποτέ πραγματική Billie Jean. Το κορίτσι του τραγουδιού είναι μία σύνθεση ανθρώπων με τους οποίους συναναστρέφονταν τ’ αδέρφια μου όλα αυτά τα χρόνια. Δεν μπορούσα ποτέ να καταλάβω πως είναι δυνατόν αυτά τα κορίτσια να λένε ότι κουβαλάνε το παιδί κάποιου όταν αυτό δεν είναι αλήθεια.

Όπως και να έχει η αλήθεια, το αποτέλεσμα ήταν ότι ο Michael Jackson έγραψε ένα από τα περισσότερο επευφημημένα τραγούδια του, ένα εκπληκτικό χορευτικό pop-funk φουτουριστικό κομμάτι, με έντονα τα στοιχεία της R&B και του funk, που έμεινε στην ιστορία. Και μάλιστα ο Jackson όχι μόνο έγραψε τους στίχους και τη μουσική, αλλά έκανε και την ενορχήστρωση, καταθέτοντας μία ριζοσπαστική πρόταση σε μια εποχή που κυριαρχούσε η pop των synthesizers και οι νεορομαντικές μπάντες.

Σύμφωνα με το περιοδικό Rolling Stone, ο Michael Jackson ανακάλυψε το ρυθμό του «Billie Jean» στο drum machine που είχε στο σπίτι του. Επίσης, σύμφωνα με το περιοδικό Q (τεύχος Μαρτίου 2008), δούλεψε επί τρεις εβδομάδες μόνο για τη μπασογραμμή, η οποία αποτελεί ένα από τα πιο χαρακτηριστικά στοιχεία του τραγουδιού μαζί με τους φωνητικούς… λόξυγκες του Michael Jackson. Εντούτοις, ο Daryl Hall (του γνωστού διδύμου Hall & Oates) αποκάλυψε ότι κατά τη διάρκεια της ηχογράφησης του «We Are The World» (1985), ο Michael Jackson τον πλησίασε και του είπε ότι τη μπασογραμμή του «Billie Jean» την πήρε από ένα τραγούδι των Hall & Oates (εννοώντας το «I Can’t Go For That» που είχε κυκλοφορήσει το 1981) και ότι ήλπιζε να μην τον ενόχλησε που κοπιάρισε εκείνο το ρυθμό. Ο Daryl Hall απαντώντας στον Michael Jackson τού είπε πως δεν έχει πρόβλημα και πως όλοι το κάνουν αυτό.

Το «Billie Jean» αρχίζει με το beat των drums: μπότα, snare και hi-hat, που περιέχουν ελάχιστη αντήχηση. Ο ήχος αυτός συνεχίζει αμετάβλητος σε όλη τη διάρκεια του τραγουδιού. Μετά από τέσσερα μέτρα, εισάγεται μία επαναλαμβανόμενη μπασογραμμή. Κάθε φορά που περνά από τον πρώτο τόνο, η νότα ντουμπλάρεται από ένα synth bass, το οποίο παίζεται σε ταυτοφωνία με ένα shaker. Αυτή η υπόκρουση ακολουθείται από ένα επαναλαμβανόμενο synth, με τρεις νότες, το οποίο παίζεται staccato με βαθιά αντήχηση. Έτσι ολοκληρώνεται η οριστική σειρά συγχορδιών.

Κατόπιν, εισάγονται τα ήρεμα φωνητικά του Michael Jackson, που συνοδεύονται από κροταλίσματα των δακτύλων τα οποία μπαινοβγαίνουν κατά τη διάρκεια των κουπλέ, καθώς ο ρυθμός και οι συγχορδίες επαναλαμβάνονται.

Η μουσική σε συνδυασμό με τους στίχους του πρώτου κουπλέ, δημιουργεί την εικόνα μιας Billie Jean που δημιουργεί αναταραχή στην πίστα χορού. Προσελκύει το πλήθος με τις σαγηνευτικές της κινήσεις και μέσω της ευωδίας του αρώματός της δελεάζει τον Michael Jackson για να την ακολουθήσει στην κρεβατοκάμαρά της.

Η γκάμα της φωνής του Michael Jackson περιλάμβανε από νότες βαρύτονου μέχρι falsetto (στριγκλιές) και γι’ αυτό έγραφε συχνά μελωδίες που τον βοηθούσαν να δείξει το εύρος της φωνής του. Εντούτοις, στα κουπλέ του «Billie Jean» τα φωνητικά του τραγουδιστή κυμαίνονται από τενόρο (οξύφωνο) μέχρι χαμηλό falsetto. Στο ρεφρέν ο Jackson επιδεικνύει falsetto από τέσσερις νότες και στον τελευταίο στίχο κορυφώνει τα φωνητικά του σε μια πλήρη οκτάβα.

Στο τέλος του τρίτου κουπλέ, μετά από τις δύο επαναλήψεις του στίχου «do think twice», ένα synth που μοιάζει με τσέλο κόβει τις συγχορδίες του τέταρτου κουπλέ. Στο σημείο όπου οι στίχοι λένε ότι τα μάτια του μωρού μοιάζουν με του Michael Jackson, ακούγεται ένα «oh no», το οποίο συνοδεύεται με το χαρακτηριστικό falsetto «hee, hee». Στο ρεφρέν εισάγονται τα βιολιά και το σαξόφωνο και ακολουθεί ένα μικρό σόλο κιθάρας με τέσσερις νότες. Η πρόοδος των συγχορδιών παραμένει αμετάβλητη και δένεται με τους φωνητικούς λόξυγκες του Jackson. Όλα αυτά τα μουσικά και φωνητικά στοιχεία συγκεντρώνονται στο τελικό ρεφρέν, ενώ στο fade του τραγουδιού ο Jackson συνεχίζει να αρνείται την πατρότητα του παιδιού της Billie Jean.

Ο Michael Jackson στο «Moonwalk» λέει για το τραγούδι:

– Ένας μουσικός ξέρει να ξεχωρίζει την επιτυχία. Και πρέπει να διαισθάνεται σωστά. Ένα τέτοιο τραγούδι σε γεμίζει και σε κάνει να νιώθεις ωραία. Το καταλαβαίνεις όταν το ακούς. Έτσι ένιωσα και με το «Billie Jean». Ήξερα ενώ το έγραφα ότι επρόκειτο να γίνει μεγάλη επιτυχία. Απορροφήθηκα πραγματικά σ’ αυτό το τραγούδι. Μία μέρα, κατά τη διάρκεια ενός διαλείμματος από την ηχογράφηση, οδηγούσα στον αυτοκινητόδρομο Ventura και ήμουν με τον Nelson Hays με τον οποίο συνεργαζόμασταν εκείνη την εποχή. Το «Billie Jean» γύρναγε συνέχεια στο μυαλό μου και το σκεφτόμουνα συνέχεια. Όταν βγήκαμε από τον αυτοκινητόδρομο, ένα παιδί με μια μοτοσικλέτα μας πλησίασε και μας είπε ότι το αυτοκίνητό μας πήρε φωτιά. Ξαφνικά παρατηρήσαμε τον καπνό και σταματήσαμε στην άκρη του δρόμου όπου είδαμε ότι όλο το κάτω μέρος της Rolls-Royce πήρε φωτιά. Εκείνο το παιδί πιθανότατα να έσωσε τις ζωές μας. Αν το αυτοκίνητο είχε εκραγεί, μπορεί να είχαμε σκοτωθεί. Αλλά ήμουν τόσο απορροφημένος σ’ αυτό το τραγούδι που ούτε καν είχα συνειδητοποιήσει, παρά μόνο αργότερα, τι φοβερό θα μπορούσε να μου είχε συμβεί.

Ανάμεσα στους μουσικούς που συμμετείχαν στην ηχογράφηση του «Billie Jean» ξεχωρίζει ο σαξοφωνίστας της jazz, Tom Scott, ο οποίος έπαιξε lyricon (ένα σπάνιο synthesizer που δεν έχει πλήκτρα αλλά ελέγχεται από ένα πνευστό). Ο Tom Scott είναι από τους πλέον περιζήτητους μουσικούς, έχοντας 13 υποψηφιότητες για Grammy, εκ των οποίων κέρδισε 3, έχει γράψει μουσική για τον κινηματογράφο και την τηλεόραση, και έχει συνεργαστεί με πληθώρα καλλιτεχνών μεταξύ των οποίων με τους Paul McCartney, Whitney Houston, Barbra Streisand, George Harrison, Blondie, Steely Dan, Pink Floyd και Frank Sinatra.

Ο David Williams (1950-2009) έπαιξε τη ρυθμική κιθάρα που ακούγεται στο τέλος του τραγουδιού. Ο Williams ήταν επί δύο σχεδόν δεκαετίες από τους πιο περιζήτητους κιθαρίστες του κόσμου και έχει συνεργαστεί με κορυφαίους καλλιτέχνες μεταξύ των οποίων οι Madonna, Herbie Hancock, Temptations, Pointer Sisters, Aretha Franklin, Julio Iglesias, Stevie Nicks, Rod Stewart, Go West, Genesis, Mariah Carey, Julian Lennon, Bryan Ferry, Paul McCartney, Del Shannon, Chaka Khan, Kenny Loggins, Lionel Richie, Diana Ross, Peter Cetera, Whitney Houston κ.α. Σύμφωνα με το βιβλίο των ρεκόρ Guinness, ο David Williams είναι ο κιθαρίστας που έπαιξε στους περισσότερους Νο 1 δίσκους! Πέθανε από καρδιακή προσβολή στις 6 Μαρτίου 2009, τρεις μήνες πριν το θάνατο του Michael Jackson.

Μπάσο έπαιξε ο Louis Johnson, ο οποίος θεωρείται ένας από τους καλύτερους μπασίστες του 20ου αιώνα. Ο ίδιος είχε παίξει και στην προηγούμενη μεγάλη επιτυχία του Michael Jackson «Don’t Stop ‘Til You Get Enough» (από το δίσκο «Off The Wall») ενώ μέχρι σήμερα έχει συνεργαστεί με καλλιτέχνες όπως οι Anita Baker, Aretha Franklin, Bill Withers, Bjork, Donna Summer, Herbie Hancock, Irene Cara, Kenny Loggins, Natalie Cole, Patti Austin, Paul McCartney, Pointer Sisters, Rufus, Sister Sledge, Stevie Nicks, Stevie Wonder, Temptations κ.α.

Ο Johnson έπαιξε τα δικά του μέρη με όλες τις κιθάρες που είχε στη διάθεσή του. Τελικά ο Michael Jackson διάλεξε ένα μπάσο Yamaha, με το οποίο έκανε την ηχογράφηση ο Johnson.

Ηλεκτρικό πιάνο και keyboards έπαιξε ο Greg Phillinganes, ο οποίος από το 2004 αποτελεί μέλος των Toto (τον είδαμε και στη συναυλία που έδωσε το συγκρότημα στην Αθήνα) ενώ έχει συνεργαστεί επίσης με τους Stevie Wonder, Bee Gees, Anita Baker, Eric Clapton, Aretha Franklin, Richard Marx, Paul McCartney, Stevie Nicks κ.α.

Ο Phillinganes δήλωσε σχετικά με το τραγούδι:

– Το Billie Jean είναι «καυτό» σε κάθε επίπεδο. Τόσο ρυθμικά όσο και ηχητικά, επειδή η ενορχήστρωσή του είναι τόσο μινιμαλιστική που μπορείς να ακούσεις τα πάντα. Είναι επίσης «καυτό» στη μελωδία, στους στίχους, στα φωνητικά. Σε επηρεάζει φυσικά, συναισθηματικά, ακόμα και πνευματικά!

Στα synthesizers ήταν ο Michael Boddicker (ο οποίος βραβεύτηκε με Grammy για το «Flashdance»), ο Greg Smith και ο Bill Wolfer.

Κρουστά έπαιξε ο Leon “Ndugu” Chancler, ο οποίος θεωρείται ένας από τους 25 καλύτερους drummers του κόσμου. Ο Chancler έχει συνεργαστεί με τους Herbie Hancock, Miles Davis, Donna Summer, Carlos Santana, Frank Sinatra, Lionel Richie κ.α.

Την ενορχήστρωση των εγχόρδων ανέλαβε ο… τρομπετίστας Jerry Hey. Ο Hey έχει συνεργαστεί, μεταξύ άλλων, με τους Frank Sinatra, Earth Wind and Fire, Dolly Parton, Elton John, Maroon 5, Pussycat Dolls κ.α., και έχει βραβευτεί 5 φορές με βραβείο Grammy μεταξύ των οποίων και για την ενορχήστρωσή του στο «Ai No Corrida» του Quincy Jones (1982) και στο «Rosanna» των Toto (1983).

Σύμφωνα με τον μουσικοκριτικό Nelson George, συγγραφέα του βιβλίου «The Michael Jackson Story» (1984), τα έγχορδα του Jerry Hey στο «Billie Jean» προσθέσανε στο τραγούδι την αίσθηση του κινδύνου. Τη διεύθυνση των εγχόρδων ανέλαβε ο Jeremy Lubbock.

Πολύ σημαντική ήταν επίσης η συμβολή του Bruce Swedien, ο οποίος προκειμένου να επιτύχει το επιθυμητό αποτέλεσμα μίξαρε το τραγούδι 91 φορές (!), γεγονός ασυνήθιστο ακόμα και για τον ίδιο που συνήθως μίξαρε τα τραγούδια με την πρώτη. Ο Swedien έχει κερδίσει μέχρι σήμερα πέντε βραβεία Grammy, ενώ ήταν υποψήφιος 13 φορές, και έχει συνεργαστεί με σημαντικούς καλλιτέχνες μεταξύ των οποίων οι Herbie Hancock, Patti Austin, Natalie Cole, Roberta Flack, Mick Jagger, Jennifer Lopez, Paul McCartney, Diana Ross, Rufus and Chaka Khan, Barbra Streisand, Donna Summer κ.α.

Στην περίπτωση του «Billie Jean», ο Quincy Jones ζήτησε από τον Swedien να δημιουργήσει ένα ήχο στα drums που να μην έχει ακουστεί ποτέ στο παρελθόν, και να προσθέσει κάποια στοιχεία ώστε να προσδώσουν στο τραγούδι μία «ηχητική προσωπικότητα».

Bruce Swedien: Τελικά κατέληξα να φτιάξω μία πλατφόρμα τυμπάνων και να σχεδιάσω κάποια ειδικά πραγματάκια, όπως ένα κάλυμμα στο βαθύ τύμπανο και ένα επίπεδο κομμάτι ξύλου που έβαλα ανάμεσα στο snare και στο hi-hat. Εν κατακλείδι, δεν υπάρχουν πολλά μουσικά κομμάτια που να μπορείς ν’ ακούσεις τις τρεις-τέσσερις πρώτες νότες των drums και να πεις αμέσως ποιο τραγούδι είναι. Νομίζω ότι αυτό το καταφέραμε στο «Billie Jean» και το αποδίδω στην ηχητική προσωπικότητα του τραγουδιού.

Την παραγωγή του «Billie Jean» την έκανε ο Michael Jackson με τον Quincy Jones. Όμως οι δυο τους είχαν έντονες διαφωνίες για την τύχη του τραγουδιού. Στην πραγματικότητα το τραγούδι δεν άρεσε καθόλου στον Quincy Jones, ο οποίος δεν ήθελε καν να το συμπεριλάβει στο δίσκο γιατί πίστευε ότι το θέμα του ήταν αρκετά προσωπικό αλλά και σαν τραγούδι αρκετά αδύναμο σε σχέση με τα υπόλοιπα του δίσκου. Επιπλέον, η περίφημη μπασογραμμή τού ήταν αδιάφορη ενώ ήθελε να κόψει και τα 29 δευτερόλεπτα της εισαγωγής.

Σε μία ραδιοφωνική συνέντευξη, ο Quincy Jones είπε σχετικά:

– Η εισαγωγή του «Billy Jean» είναι τόσο μεγάλη που κατά τη διάρκειά της μπορείς να ξυριστείς! Είπα ότι έπρεπε να μπούμε στη μελωδία πιο γρήγορα αλλά ο Michael είπε ότι η εισαγωγή τού προκαλεί διάθεση για χορό. Και όταν ο Michael Jackson λέει κάτι τέτοιο, οι υπόλοιποι πρέπει να βγάλουν τον σκασμό!

Σαν να μην έφταναν αυτά, ο Quincy Jones ήθελε να αλλάξει και τον τίτλο του τραγουδιού σε «Not My Lover» επειδή πίστευε ότι ο κόσμος θα μπερδευόταν με την τενίστρια Billie Jean King (όντως υπήρξανε πολλοί που πίστεψαν ότι το τραγούδι γράφτηκε γι’ αυτήν, τονίζοντας ότι ο Michael Jackson ήταν μεγάλος φαν του τένις, αλλά η προσωπική ζωή της Billie Jean King είναι γνωστή και καθίσταται απίθανος οποιοσδήποτε ισχυρισμός ότι υπήρχε κάποια ρομαντική συνάντηση με τον Jackson και να προέκυψε και παιδί). Όμως ο Michael Jackson αρνήθηκε ν’ αλλάξει τον τίτλο του τραγουδιού. Μάλιστα ζήτησε να συμπεριληφθεί και το δικό του όνομα ως συμπαραγωγού, αφού το τελικό αποτέλεσμα ήταν σχεδόν ίδιο με το demo που είχε κάνει ο ίδιος. Επιπλέον, ζήτησε πρόσθετα δικαιώματα γεγονός που εκνεύρισε τον Quincy Jones, ο οποίος με τη σειρά του αρνήθηκε να ικανοποιήσει τα αιτήματα του Michael Jackson. Όπως ήταν αναμενόμενο, επήλθε ρήξη στις σχέσεις των δύο αντρών, η οποία ευτυχώς κράτησε λίγες μόνο μέρες.

Αφού έλυσαν τις διαφορές τους, ο Quincy Jones έβαλε τον Michael Jackson να κάνει τα φωνητικά overdubs τραγουδώντας σε ένα χαρτονένιο σωλήνα, μήκους σχεδόν δύο μέτρων. Τα βασικά και κλειστοφοβικά φωνητικά του τραγουδιού ηχογραφήθηκαν με μία μόνο λήψη, καθώς ο Jackson ήταν πολύ καλά προετοιμασμένος αφού καθ’ όλη τη διάρκεια της παραγωγής έκανε μαθήματα φωνητικής κάθε πρωί.

Παραδόξως, στο δίσκο «Thriller» ο παρανοϊκός χαρακτήρας της Billie Jean δεν μας συστήνεται με το ομώνυμο τραγούδι αλλά με το… «Wanna Be Startin’ Something», το πρώτο τραγούδι του δίσκου, όπου στο τρίτο κουπλέ οι στίχοι λένε: «Billie Jean is always talking / when nobody else is talking / telling lies and rubbing shoulders…».

Το single του «Billie Jean» κυκλοφόρησε στις 3 Ιανουαρίου 1983 έχοντας στη β’ πλευρά τα «It’s The Falling In Love» και «Can’t Get Outta The Rain». Ήταν το δεύτερο από τα 7 Top 10 singles που βγήκαν από το δίσκο «Thriller» (είχε προηγηθεί το «The Girl Is Mine») και κέρδισε αμέσως κοινό και κριτικούς ξεπερνώντας τη χλιαρή αποδοχή που είχε συναντήσει το «The Girl Is Mine».

Στις 27 Φεβρουαρίου το «Billie Jean» έριξε από την κορυφή το «Too Shy» των Kajagoogoo και ανέβηκε στο Νο 1 της Μεγάλης Βρετανίας για μία εβδομάδα, καθώς στις 5 Μαρτίου αντικαταστάθηκε από το «Total Eclipse Of The Heart» της Bonnie Tyler.

Όμως την ίδια μέρα, στις Η.Π.Α., έριξε από την κορυφή το «Baby, Come To Me» των Patti Austin και James Ingram και έτσι ανέβηκε στο Νο 1 των αμερικάνικων charts, όπου παρέμεινε για 7 εβδομάδες (πλατινένιο) δηλαδή μέχρι τις 16 Απριλίου οπότε και αντικαταστάθηκε από το «Come On Eileen» των Dexys Midnight Runners. Με το «Billie Jean» ο Michael Jackson έγινε μόλις ο πέμπτος καλλιτέχνης που κατάφερε να έχει ταυτόχρονα το Νο 1 στην κατηγορία της Pop και της Soul αλλά και το Νο 1 album. Οι υπόλοιποι που το είχαν καταφέρει αυτό, ήταν ο Ray Charles το 1962, ο Stevie Wonder το 1963, οι Sly & The Family Stone το 1971 και η Donna Summer το 1979.

Επιπλέον, το «Billie Jean» ανέβηκε στο Νο 1 των R&B όπου παρέμεινε για 9 εβδομάδες και ήταν το τρίτο σε πωλήσεις single όλης της χρονιάς στις Η.Π.Α. και το ένατο στη Μεγάλη Βρετανία. Επίσης, έγινε Νο 1 στην Ισπανία, Αυστρία, Γαλλία, Ιρλανδία και Καναδά, Νο 2 στη Γερμανία, Ελβετία, Ολλανδία, Νέα Ζηλανδία και Σουηδία, Νο 3 στην Ιταλία και Ολλανδία, Νο 6 στη Νορβηγία, Νο 7 στην Αυστραλία και Ιταλία, Νο 8 στη Δανία και Νο 11 στη Φιλανδία. Μόνο στη Γαλλία φαίνεται ότι δεν γοητεύτηκαν ιδιαίτερα καθώς εκεί το τραγούδι έφτασε μόλις στο Νο 45 (εντούτοις το 2009 ανέβηκε στο Νο 1)!

Σε μία κριτική που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Rolling Stone, ο Christopher Connelly περιγράφει το τραγούδι ως ένα «νευρικό, απαιτητικό funk του οποίου το μήνυμα δεν θα μπορούσε να είναι πιο ξεκάθαρο: She says I am the one / but the kid is not my son». Επιπλέον, προσθέτει ότι το κομμάτι είναι σχεδόν λυπητερό αλλά κάτω από τα συναισθήματα του τραγουδιστή κρύβεται μία εντυπωσιακή αποφασιστικότητα.

Το περιοδικό Blender έγραψε ότι το «Billie Jean» είναι ένα από τα πιο εκκεντρικά, από ηχητική άποψη, και από τα πιο πλήρη, από ψυχολογική άποψη, άμεσα και παράξενα πράγματα που έχουν παιχτεί ποτέ στο ραδιόφωνο, προσθέτοντας ότι το τραγούδι είναι φοβερά άκαμπτο, με ένα παλλόμενο μπάσο και με απόκοσμα πολλαπλά φωνητικά που το εκτοξεύουν στο απέραντο διάστημα εν μέσω πλήκτρων και εγχόρδων. Εν κατακλείδι, το περιοδικό περιγράφει το τραγούδι ως ένα πεντάλεπτο νευρικό κλονισμό με beat.

Το Stylus Magazine έγραψε ότι το «Billie Jean» είναι ένα από τα πιο αντιπροσωπευτικά δείγματα film noir στην pop μουσική, αφού δεν δίνει λύση στο τέλος και το μόνο που μένει είναι μία ανύπαντρη μητέρα και ένας εγωιστής, απρόσεχτος λεχρίτης.

Η τεράστια παγκόσμια επιτυχία που γνώρισε το «Billie Jean» επισφραγίστηκε με δύο βραβεία Grammy (1984), στις κατηγορίες Best Male Rhythm & Blues Vocal Performance και Best New Rhythm & Blues Song, και ήταν υποψήφιο και για άλλα δύο βραβεία, στις κατηγορίες Record Of The Year και Song Of The Year. Το τραγούδι κέρδισε επίσης ένα American Music Award στην κατηγορία Favourite Pop/Rock Single, ένα Billboard Music Award ως Favourite Dance/Disco 12” LP (κερδίζοντας και τον τίτλο του Black Single Of The Decade), ενώ κέρδισε και το Gift Of Music Award της National Association of Recording Merchandisers καθώς και τον τίτλο του Top International Single στα Canadian Black Music Awards όπου βραβεύτηκε και με το Black Gold Award ως το τραγούδι της χρονιάς. Επίσης, το περιοδικό Cash Box του απένειμε τα βραβεία Top Pop Single και Top Black Single και η στήλη Pazz & Jop της εφημερίδας The Village Voice το ψήφισε ως το καλύτερο single της χρονιάς.

Το 1989, το τυποποιημένο single του «Billie Jean» έγινε πλατινένιο από την Ένωση Δισκογραφικών Εταιριών Αμερικής (RIIA) αφού ξεπέρασε σε πωλήσεις τα 1.000.000 αντίτυπα. Το 2005, το περιοδικό Blender αναγνώρισε το «Billie Jean» ως το καλύτερο τραγούδι από το 1980. Την ίδια χρονιά, οι ψηφιακές πωλήσεις του τραγουδιού ξεπέρασαν τις 500.000 (χρυσό) και μέχρι το Σεπτέμβριο του 2010 είχαν φτάσει τις 1.964.000 μόνο στις Η.Π.Α.

Το 2006, το «Billie Jean» επανακυκλοφόρησε ως μέρος της προώθησης του box set του Michael Jackson «Visionary: The Video Singles». Το τραγούδι έφτασε στο Νο 11 της Μεγάλης Βρετανίας, παραμένοντας στο Top 200 πάνω από 40 εβδομάδες. Επίσης, έγινε Νο 1 στην Ισπανία και έφτασε στο Νο 58 της Αυστραλίας.

http://www.youtube.com/watch?v=JWULhhL2F18

Το video-clip

Ένας πολύ σημαντικός παράγοντας που συντέλεσε στην επιτυχία του τραγουδιού ήταν αναμφισβήτητα το υψηλής παραγωγής video-clip που μετέτρεψε μία συνηθισμένη διαδικασία (δηλαδή την προώθηση του τραγουδιού μέσω video) σε ένα πολιτιστικό γεγονός. Σε μία εποχή που τα περισσότερα μουσικά videos ήταν είτε πρωτόγονα είτε ανόητα, ο Michael Jackson εμφανίστηκε με ένα video έξυπνο, πρωτότυπο, οπτικά χορταστικό και μυστηριώδες, και το οποίο κόστισε 250.000 δολάρια, ποσό τεράστιο για εκείνη την εποχή.

Το video του «Billie Jean» ήταν το πρώτο μαύρου καλλιτέχνη που προβλήθηκε από το MTV. Μέχρι τότε το κανάλι είχε ρατσιστική πολιτική ενάντια στους μαύρους καλλιτέχνες και μάλιστα η δισκογραφική εταιρία CBS απείλησε το MTV ότι θα αποσύρει όλα τα βίντεο των καλλιτεχνών της προκειμένου να αναγκάσει το κανάλι να παίξει το «Billie Jean»!

Τη σκηνοθεσία του video ανέλαβε ο Steve Barron, ο οποίος σκηνοθέτησε και την ταινία «Ηλεκτρικά Όνειρα» (Electric Dreams, 1984) αλλά και πολλά video-clip για τους Bryan Adams («Heaven» και «Summer Of 69»), Joe Jackson («Steppin’ Out»), Human League («Don’t You Want Me»), Heaven 17 («Let Me Go»), Dire Straits («Money For Nothing»), Culture Club («Time», «Church Of The Poison Mind», «Karma Chameleon», «It’s A Miracle», «Miss Me Blind» και «Do You Really Want To Hurt Me»), A-ha («Take On Me», «Cry Wolf», «The Living Daylights» και «The Sun Always Shines On T.V.»), Tears For Fears («Pale Shelter»), Eddy Grant («Electric Avenue»), Toto («Africa» και «Rosanna»), Madonna («Burning Up»), Thomas Dolby («She Blinded Me With Science») κ.α.

Το video του «Billie Jean» περιλαμβάνει μερικές χαρακτηριστικές σκηνές όπως αυτές που απεικονίζουν τον Michael Jackson να εκτελεί τις χορευτικές του φιγούρες περπατώντας πάνω σε τετράγωνα που ανάβουν.

Τον Michael Jackson παρακολουθεί ένας φωτογράφος, ο οποίος ποτέ δεν καταφέρνει να φωτογραφίσει τον τραγουδιστή, καθώς κάθε φορά που εμφανίζει τις φωτογραφίες διαπιστώνει ότι ο Michael Jackson ως δια μαγείας εξαφανίζεται.

Περπατώντας στο πεζοδρόμιο, ο τραγουδιστής εκτελεί μία γρήγορη περιστροφή, πηδά και στέκεται στα δάχτυλα του ποδιού του. Φτάνοντας σ’ ένα ξενοδοχείο, ανεβαίνει το κλιμακοστάσιο κατευθυνόμενος προς το δωμάτιο της Billie Jean. Ο φωτογράφος, φτάνοντας στο ίδιο σημείο, βλέπει τον Jackson να εξαφανίζεται κάτω από τα σκεπάσματα του κρεβατιού της Billie Jean. Όμως ο φωτογράφος γίνεται αντιληπτός από την αστυνομία, η οποία και τον συλλαμβάνει επειδή κατασκόπευε το ζευγάρι.

Σ’ αυτό το video ο Michael Jackson υιοθέτησε ένα νέο look, του οποίου τα χαρακτηριστικότερα στοιχεία ήταν η χειρουργικά σμιλευμένη νέα μύτη και το κατσαρό μαλλί που έγινε γνωστό ως «οι μπούκλες του Jheri», όπως ονομάστηκε προς τιμήν του Jheri Redding (1907-1998), εμπνευστή της συγκεκριμένης κόμμωσης που βρήκε μεγάλη απήχηση στις τάξεις των Αφροαμερικανών.

Το δε ντύσιμο του Jackson με το μαύρο δερμάτινο κοστούμι, το ροζ πουκάμισο και το παπιγιόν, αντιγράφηκε από ένα σωρό παιδιά σε όλες τις Ηνωμένες Πολιτείες.

Όμως πριν το video φτάσει να επηρεάσει τόσο πολύ κόσμο, χρειάστηκε να περάσει δια πυρός και σιδήρου.

Ο Walter Yetnikoff, πρόεδρος της CBS (της δισκογραφικής εταιρίας στην οποία ανήκε ο Michael Jackson) προσέγγισε το MTV για να παίξει το video του «Billie Jean». Όταν το κανάλι αρνήθηκε να παίξει το video, ο Yetnikoff εξοργίστηκε και απείλησε ότι θα αποσύρει όλα τα video των καλλιτεχνών της CBS και ότι θα καταγγείλει δημόσια τη στάση του καναλιού απέναντι στους μαύρους μουσικούς. Έτσι το MTV όχι μόνο υποχώρησε και έπαιξε το video του «Billie Jean» αλλά, επιπλέον, το πρόβαλε συνέχεια καθώς οι λευκοί θεατές αποκρίθηκαν ενθουσιωδώς στο video, με αποτέλεσμα να πουληθούν άλλα 10.000.000 αντίτυπα του άλμπουμ «Thriller» συμβάλλοντας σημαντικά στις τεράστιες πωλήσεις του! Και μόνο η αναφορά του ονόματος Billie Jean μπορεί να επαναφέρει στα ανώτερα στελέχη των δισκογραφικών εταιριών αναμνήσεις από εκείνη την εποχή που ο ήχος των ταμειακών μηχανών των δισκοπωλείων έμοιαζε με τις καμπάνες του παραδείσου.

Το video του «Billie Jean» κέρδισε το Billboard Video Award στην κατηγορία Best Overall Video και το 1992 εισήχθη στο Music Video Producers Hall Of Fame. Το 2005, σε μία ψηφοφορία που έγινε μεταξύ καλλιτεχνών της pop, δημοσιογράφων, μάνατζερ και σκηνοθετών video clip, το video ψηφίστηκε ως το πέμπτο καλύτερο όλων των εποχών. Σε αντίστοιχη λίστα που συνέταξε το MTV και το αμερικανικό περιοδικό TV Guide, το «Billie Jean» βρίσκεται στη 35η θέση των καλύτερων μουσικών video όλων των εποχών. Επίσης, το video του «Billie Jean» αποτελεί τον πρόδρομο του video game «Dance Dance Revolution».

Το ταλέντο του Michael Jackson στο χορό, τον βοήθησε να γίνει αστέρι του MTV αλλά και πόλος έλξης τεράστιων συναυλιών. Ο high-energy χορός του ήταν σημαντικότατο κομμάτι των εμφανίσεων του Michael Jackson, και καλλιτέχνες όπως οι New Kids On The Block και η αδερφή του, Janet Jackson, ακολούθησαν το δρόμο που χάραξε αυτός ενσωματώνοντας στις εμφανίσεις τους χορευτικές κινήσεις κατά τη διάρκεια που τραγουδούσαν. Αυτή η τάση συνεχίστηκε και από άλλα συγκροτήματα όπως οι ‘N Sync και οι Backstreet Boys. Αξίζει όμως να επισημανθεί ότι ο Michael Jackson χορογραφούσε ο ίδιος τις κινήσεις του και η γενικότερη επίδρασή του ήταν κάτι που δεν είχε συμβεί ποτέ στο παρελθόν στην ιστορία της pop μουσικής. Ο Frank Sinatra, ο Elvis Presley και οι Beatles ήταν εξαιρετικά διάσημοι την εποχή τους αλλά η επιρροή τους περιορίστηκε κυρίως στους λευκούς. Αντίθετα, την εποχή που ο Michael Jackson κυκλοφόρησε το «Thriller» έκανε όλο τον κόσμο, λευκούς και μαύρους, να μιλάει για τον ίδιο και τα τραγούδια του.

http://www.youtube.com/watch?v=kXhy7ZsiR50

Στις 25 Μαρτίου του 1983, ο Michael Jackson εμφανίστηκε στη σκηνή του Pasadena Civic Auditorium στο πλαίσιο της επετείου των 25 χρόνων της Motown, που έφερε τον τίτλο «Motown 25: Yesterday, Today, Forever». Στην εκδήλωση αυτή επρόκειτο να συμμετάσχουν και να επανασυνδεθούν για ένα βράδυ οι καλλιτέχνες που συνεργάστηκαν με τη Motown, με σκοπό να αποτίνουν φόρο τιμής στον Berry Gordy, τον ιδρυτή της ιστορικής αυτής δισκογραφικής εταιρίας, αναγνωρίζοντας την επίδραση που είχε στη ζωή τους και την καριέρα τους.

Αρχικά ο Michael Jackson αρνήθηκε την πρόσκληση δηλώνοντας ότι δεν επιθυμούσε ούτε να τραγουδήσει ζωντανά ούτε να παίξει ξανά με τ’ αδέρφια του. Όμως αφού δέχθηκε την προσωπική επίσκεψη του ίδιου του Gordy, και με δεδομένο ότι έτρεφε μεγάλο σεβασμό στο πρόσωπό του, επανεξέτασε τη στάση του και τελικά δέχθηκε να συμμετάσχει υπό τον όρο ότι θα έκανε και μία σόλο εμφάνιση.

Σε εκείνη την ιστορική βραδιά, που μεταδόθηκε τηλεοπτικώς από το NBC, αφού προηγήθηκε η εμφάνιση των Smokey Robinson, Martha Reeves, Marvin Gaye, Stevie Wonder κ.α., ακολούθησε η πρώτη, έπειτα από 8 χρόνια, επανεμφάνιση των αδερφών Jackson. Οι Jacksons τραγούδησαν ένα medley παλιών τους επιτυχιών αφήνοντας στο τέλος μόνο του στη σκηνή τον Michael Jackson. Αφού κοίταξε το ακροατήριο, ο Jackson έκανε αυτό που ήξερε καλύτερα από κάθε άλλον… Φορώντας μαύρο παντελόνι, δερμάτινα ελαφρά παπούτσια και ένα λευκό γάντι με στρας, έβαλε απότομα ένα ελαφρύ καπέλο με ταινία στο κεφάλι του και πήρε πόζα: το δεξί του χέρι στο καπέλο και το αριστερό του πόδι λυγισμένο. Πετώντας το καπέλο στο πλάι, ο Michael Jackson άρχισε να ερμηνεύει σε play-back το «Billie Jean», το οποίο τότε ήταν το Νο 1 των Η.Π.Α. Κατά τη διάρκεια του σόλο της κιθάρας έκανε για πρώτη φορά τη χορευτική φιγούρα moonwalk –αυτή με το βάδισμα προς τα πίσω- που αποτέλεσε αργότερα το σήμα κατατεθέν των χορευτικών κινήσεων του Michael Jackson. Γλιστρώντας προς τα πίσω, ο τραγουδιστής αμέσως μετά άρχισε να περιστρέφεται στηριζόμενος στα τακούνια του και να σταματάει στις μύτες των ποδιών του (en pointe).

Οι χορευτικές του κινήσεις ξεσήκωσαν τον κόσμο και το moonwalk έγινε αρκετά δημοφιλές παρόλο που ο Michael Jackson δεν ήταν ο πρώτος που το έκανε.

Το 1981 ο Timothy “Poppin’ Pete” Solomon, της χορευτικής ομάδας Electric Boogaloos, είχε κάνει το βάδισμα προς τα πίσω στο video-clip του τραγουδιού «Crosseyed And Painless» των Talking Heads, ενώ το 1982 την ίδια κίνηση έκανε και ο τραγουδιστής των Shalamar, Jeffrey Daniel, στην εμφάνισή του στην εκπομπή «Top Of The Pops».

Την κίνηση αυτή φαίνεται ότι ο Michael Jackson τη διδάχτηκε από τους χορευτές Geron “Casper” Candidate και Cooley Jackson και μάλλον πρέπει να είχε εξασκηθεί πάρα πολύ στο σπίτι του πριν το κάνει για πρώτη φορά δημόσια. Το θέμα είναι ότι ο κόσμος έμεινε άφωνος όταν είδε το βάδισμα προς τα πίσω εκτελεσμένο από τον Michael Jackson, με τα χαρακτηριστικά μαύρα παπούτσια και τις λευκές κάλτσες και το παντελόνι που τελείωνε πάνω από τους αστραγάλους του.

Την εκδήλωση παρακολούθησαν 50.000.000 τηλεθεατές και η εμφάνιση του Michael Jackson ήταν τόσο συναρπαστική που χρίστηκε υποψήφιος για βραβείο Emmy! Επιπλέον, προσέγγισε κι ένα νέο ακροατήριο αυξάνοντας ακόμα περισσότερο τις πωλήσεις του «Thriller», το οποίο έγινε τελικά το άλμπουμ με τις περισσότερες πωλήσεις σε όλο τον κόσμο.

Την επομένη αυτής της αξέχαστης βραδιάς, ο Michael Jackson δέχθηκε πρόσκληση από ένα παιδικό του ίνδαλμα, τον Fred Astaire (1899-1987), ο οποίος και επαίνεσε τον τραγουδιστή. Αργότερα, ένα άλλο παιδικό του ίνδαλμα, ο Sammy Davis Jr (1925-1990), παρέλαβε ως δώρο το μαύρο σακάκι που φορούσε ο Jackson όταν ερμήνευε το «Billie Jean».

Εν τω μεταξύ, η μίμηση των κινήσεων και του ντυσίματος του Michael Jackson πήρε τόσο μεγάλες διαστάσεις που τις έβλεπε κανείς παντού. Από τους χορευτές στους δρόμους των πόλεων μέχρι τους μαθητές στις αυλές των σχολείων. Το Bound Brook High School έφτασε στο σημείο να αποβάλει τους μαθητές που φορούσαν λευκό γάντι σαν αυτό που φορούσε ο τραγουδιστής τη βραδιά της Motown. Αλλά ακόμα και οι πιο ασυντόνιστοι και άρρυθμοι τύποι συνέλαβαν τους εαυτούς τους να προσπαθούν να κάνουν το moonwalk πίσω από τις κλειστές πόρτες του δωματίου τους. Το δε ντύσιμο του Michael Jackson κυκλοφορεί ακόμα και σήμερα σε… αποκριάτικο κοστούμι! Όλα αυτά κατέστησαν τον Michael Jackson ως το αναμφισβήτητο διεθνές pop icon.

Θα περίμενε κανείς ότι μετά από εκείνη την εμφάνισή του ο ακαταμάχητος Michael Jackson θα ήταν σίγουρα ευχαριστημένος από τον εαυτό του. Εντούτοις, ο ίδιος δήλωσε απογοητευμένος, λέγοντας ότι ήθελε να μείνει περισσότερη ώρα στηριγμένος στα δάχτυλα των ποδιών του! Αργότερα είπε ότι το «Billie Jean» είναι ένα από τα αγαπημένα του τραγούδια που του αρέσει να τραγουδά ζωντανά, αρκεί να το κάνει με τον τρόπο που θέλει αυτός.

Michael Jackson: Το κοινό θέλει ένα συγκεκριμένο πράγμα. Να κάνω το moonwalk σε ένα σημείο. Εμένα όμως θα μου άρεσε να κάνω μία διαφορετική εκδοχή του τραγουδιού.

Το 2000, το τηλεοπτικό κανάλι VH1 και το περιοδικό Entertainment Weekly κατέταξαν την εμφάνιση του Michael Jackson στο «Motown 25» ως την 5η σημαντικότερη τηλεοπτική στιγμή του rock ‘n’ roll. Πέντε χρόνια αργότερα, το Entertainment Weekly αποκάλεσε εκείνη την εμφάνιση ως μία από τις σημαντικότερες ιστορικές στιγμές της pop κουλτούρας. Ο συντάκτης του περιοδικού, Steve Daly, σχολίασε:

– Διεκπεραιώθηκε με τέτοιο τρόπο όπως καμία άλλη ζωντανή εμφάνιση στο παρελθόν. Υπήρξε κάτι το μεσσιανικό σ’ αυτό.

Το 1984, η Pepsi ανέλαβε χορηγός της περιοδείας Victory Tour των Jacksons, με τους οποίους συμμετείχε και ο Michael Jackson. Σε αντάλλαγμα, ο Michael και τ’ αδέρφια του θα πρωταγωνιστούσαν σε δύο διαφημιστικά της εταιρίας.

Για το λόγο αυτό, ο Michael Jackson επεξεργάστηκε ξανά το «Billie Jean», βάζοντας διαφορετικούς στίχους οι οποίοι επαινούσαν το αναψυκτικό, και δίνοντας τον τίτλο «Pepsi Generation». Το τραγούδι χρησιμοποιήθηκε ως το επίσημο jingle της Pepsi και κυκλοφόρησε σε 7ιντσο promo single.

Όμως κατά τη διάρκεια του γυρίσματος του δεύτερου διαφημιστικού, τα μαλλιά του Michael Jackson πήραν φωτιά από κάποια πυροτεχνήματα. Λόγω των σοβαρών εγκαυμάτων στο κρανίο του, αναγκάστηκε να διακομιστεί σε νοσοκομείο όπου υποβλήθηκε σε εγχείρηση για την αποκατάστασή του.

Τα διαφημιστικά προβλήθηκαν για πρώτη φορά στα βραβεία Grammy, όπου μάλιστα παραβρέθηκε και ο Michael Jackson φεύγοντας με… 8 βραβεία. Όμως εκείνο το ατύχημα έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην μετέπειτα πορεία του καλλιτέχνη, ο οποίος αναγκάστηκε να κάνει αρκετές πλαστικές εγχειρήσεις, έχοντας αποκτήσει ψύχωση με το πρόσωπό του, και με τις τραγικές συνέπειες που τελικά του κόστισαν τη ζωή.

Το 2009, τη χρονιά που πέθανε ο Michael Jackson, το «Billie Jean» έφτασε στο Νο 10 της Μεγάλης Βρετανίας και έγινε Νο 1 στη Γαλλία, Νο 2 στην Ελβετία, Νο 3 στην Ολλανδία και Σουηδία, Νο 5 στη Νορβηγία, Νο 7 στην Αυστραλία, Νο 8 στη Δανία, Νο 9 στην Τουρκία, Νο 11 στη Φινλανδία και Ιρλανδία, Νο 15 στην Αυστρία και Νέα Ζηλανδία, και Νο 17 στην Ιταλία.

http://www.youtube.com/watch?v=dwZWJTSvt34

Το «Billie Jean» γνώρισε διάφορες εκτελέσεις και παρωδίες και χρησιμοποιήθηκε ως sample. Μία από τις πρώτες περιπτώσεις ήταν αυτή των Clubhouse, οι οποίοι το 1983 μίξαραν το «Billie Jean» με το «Do It Again» των Steely Dan (που είχε κυκλοφορήσει το 1972). Το single έφτασε στο Νο 11 της Μεγάλης Βρετανίας και στο Νο 75 των Η.Π.Α. Το ίδιο remix επανεκτέλεσαν οι Slingshot και έφτασε ως το Νο 25 των R&B Singles Charts.

Το «Billie Jean» αποτέλεσε την αιτία της έμπνευσης ενός άλλου τραγουδιού, με τίτλο «Superstar», που κυκλοφόρησε το 1983 η Lydia Murdock. Σ’ αυτό το disco τραγούδι, η Murdock υιοθετεί την persona της Billie Jean λέγοντας την ιστορία από τη δική της πλευρά δίνοντας έτσι μία «απάντηση» στο τραγούδι του Michael Jackson. Μάλιστα το εξώφυλλο του δίσκου έγραφε: I’m Billie Jean, I’m mad as Hell! Είναι άγνωστο αν ο Michael Jackson έχει ακούσει ποτέ αυτό το τραγούδι…

Το 1985, η Madonna ενέταξε το «Billie Jean» στο playlist της περιοδείας Virgin Tour συνδυάζοντάς το με το «Like A Virgin». Σε ζωντανές της εμφανίσεις το ενέταξε αργότερα και η Ιταλίδα Mina.

Το 1991, ο LL Cool J χρησιμοποίησε μέρος του «Billie Jean» για το τραγούδι «Who’s Afraid Of The Big Bad Wolf».

Το Σεπτέμβριο του 1993, η αμερικανική χιουμοριστική τηλεοπτική εκπομπή «In Living Color» πρόβαλε μία παρωδία του τραγουδιού με τίτλο «Little Timmy’s Not My Lover».

Το 1995, το γερμανικό punk συγκρότημα The Bates κυκλοφόρησε σε single τη δική του εκτέλεση στο «Billie Jean», η οποία έφτασε στο Νο 10 της Ελβετίας, στο Νο 21 της Γερμανίας, στο Νο 40 της Αυστρίας και στο Νο 67 της Μεγάλης Βρετανίας.

Το 1996 οι Blackstreet χρησιμοποίησαν sample του «Billie Jean» για το remix του «No Diggity», το οποίο έγινε Νο 1 στις Η.Π.Α., όπου παρέμεινε 4 εβδομάδες, και Νο 9 στη Μεγάλη Βρετανία.

Την ίδια χρονιά, οι Bar-Kays παρώδησαν το «Billie Jean» στο «Dirty Dancers» (περιλαμβάνεται στο δίσκο «The Best Of The Bar-Kays, volume 2», 1996).

Το 1997 οι Linx ηχογράφησαν τη δική τους εκδοχή αλλάζοντας και τον τίτλο του τραγουδιού σε «Billie Jean Got Soul».

Το 1999 η Chanté Moore χρησιμοποίησε sample από το «Billie Jean» για το τραγούδι «I Started Crying» (περιλαμβάνεται στο δίσκο «This Moment Is Mine»).

Την ίδια χρονιά το hip hop συγκρότημα Invisibl Skratch Picklz κυκλοφόρησαν μία ζωντανή εκτέλεση, η οποία περιλαμβάνεται στο άλμπουμ «The Shiggar Fraggar Show, Volume 2».

Το 2000 ο Ian Brown –πρώην τραγουδιστής των Stone Roses- κυκλοφόρησε μία εκτέλεση, η οποία συμπεριλήφθηκε στη β’ πλευρά του single «Dolphins Were Monkeys», που έφτασε στο Νο 5 της Μεγάλης Βρετανίας. Ο Ian Brown αποφάσισε να κυκλοφορήσει το «Billie Jean» αφού έλαβε πολλά γράμματα και μηνύματα από τους fan του, οι οποίοι τον είχαν δει να το τραγουδάει live.

Το 2001 ο Pras χρησιμοποίησε sample του τραγουδιού στο «Avenue» (περιλαμβάνεται στο δίσκο «Ghetto Supastar») ενώ το ίδιο έκανε και ο Babyface στο G-Clef Billie Jean Remix του τραγουδιού «There She Goes».

Στις 7 Σεπτεμβρίου της ίδιας χρονιάς, οι Destiny’s Child ερμήνευσαν το «Billie Jean», ως μέρος ενός medley όπου συμπεριλήφθηκε και το δικό τους τραγούδι «Bootylicious», για τις ανάγκες του show «Michael Jackson: 30th Anniversary Special» που έλαβε χώρα στο Madison Square Garden της Νέας Υόρκης. Στην ίδια εκδήλωση ο Michael Jackson τραγούδησε το «Billie Jean» και τις δύο βραδιές του show (7 και 10 Σεπτεμβρίου 2001).

Το 2006 το ιρλανδέζικο συγκρότημα Westlife ερμήνευσε το τραγούδι σε μίξη με το «She’s Back» στις συναυλίες της περιοδείας Face To Face Tour.

Το 2007 κυκλοφόρησε μία εκτέλεση του τραγουδιού από τους Starzoom και την ίδια χρονιά, ο τραγουδιστής και ηθοποιός Chris Brown στο πλαίσιο των MTV Video Music Awards ερμήνευσε το «Billie Jean», αποδίδοντας φόρο τιμής στον Michael Jackson μιμούμενος κινήσεις όπως τη ρίψη καπέλου και το γράπωμα του καβάλου. Η εμφάνιση του Brown έλαβε ενθουσιώδεις επευφημίες.

Την ίδια χρονιά, ο Αμερικανός πρώην τραγουδιστής των Soundgarden και των Audioslave, Chris Cornell, ηχογράφησε μία αφαιρετική, ευαίσθητη εκτέλεση του «Billie Jean», η οποία περιλαμβάνεται στο σόλο δίσκο «Carry On».

Ο Cornell είχε ήδη ερμηνεύει το «Billie Jean» σε κάποιες συναυλίες του στην Ευρώπη, συμπεριλαμβανομένης και μίας unplugged εκδοχής που ηχογραφήθηκε το Σεπτέμβριο του 2006 στο club «O Baren» της Στοκχόλμης και η οποία κυκλοφόρησε στο live δίσκο «Unplugged In Sweden».

Ο Cornell δήλωσε σχετικά με τη δική του εκτέλεση:

– Δεν την είχα προγραμματίσει. Ήταν σαν να έγινε μηχανικά. Ήμουνα έτοιμος να κάνω κάποιες ακουστικές εκτελέσεις στην περιοδεία για το «Revelations» (σ.σ. το τρίτο και τελευταίο άλμπουμ των Audioslave) και ήθελα να πειραματιστώ με το «Billie Jean». Η ανταπόκριση που είχα με έβαλε σε σκέψεις να το ηχογραφήσουμε. Στην αρχή το θέλαμε για τη β’ πλευρά αλλά όταν το ξανάκουσα τότε σιγουρεύτηκα. Ήθελα να το μετασχηματίσω εντελώς και να προσδώσω ένα συναισθηματικό βάθος στους στίχους. Άλλαξα αρκετά τη μουσική και δεν άγγιξα τους στίχους. Υιοθέτησα μία εντελώς διαφορετική μουσική προσέγγιση του τραγουδιού. Το περιεχόμενο των στίχων σού προκαλεί πανικό επειδή είναι πολύ άσχημο πράγμα κάποιος να έρχεται και να σου λέει ψέματα ότι είσαι ο πατέρας ενός παιδιού χωρίς να είσαι.

Η εκτέλεση του Cornell έλαβε θετικές κριτικές, με το MTV να σημειώνει ότι αυτή η εκτέλεση είναι πιο blues, πιο θλιμμένη και πιο παθιασμένη και που αφαίρεσε κάθε pop στοιχείο από την αυθεντική. Οι Los Angeles Times περιέγραψαν την εκτέλεση του Cornell ως μία «ζοφερή, απόκοσμη εκδοχή» του «Billie Jean» προσθέτοντας ότι είναι αρκετά διασκεδαστική έστω κι αν μοιάζει περισσότερο με το «Nothing Else Matters» των Metallica. Αντίθετα, ο Γιάννης Περαντάκος στο περιοδικό Pop & Rock χαρακτηρίζει τη συγκεκριμένη εκτέλεση «τραγική».

Τον Μάρτιο του 2008, ο David Cook ερμήνευσε στο American Idol μία εκτέλεση του «Billie Jean» παρόμοια με εκείνη του Chris Cornell. Το γεγονός προκάλεσε έντονη κριτική από το κοινό που έκρινε ότι ο Cook έκλεψε την ιδέα από τον Cornell τη στιγμή που η κριτική επιτροπή τον επαινούσε για τη γενναιότητα και την πρωτοτυπία του! Ο Cornell δήλωσε σχετικά:

– Είναι γνωστό ότι εγώ ήμουν αυτός που έκανε αυτή την ενορχήστρωση και που επανεφηύρε το τραγούδι. Ρίσκαρα την καριέρα μου όντας ένας τύπος που έρχεται από τον κόσμο της ανεξάρτητης ροκ και διασκευάζει ένα τραγούδι του Michael Jackson. Μη με παρεξηγήσετε. Ο Cook το τραγούδησε πολύ ωραία. Αλλά πήρε τη δική μου διασκευή νότα προς νότα.

Δεν ήταν όμως μόνο ο David Cook που έκλεψε την ιδέα του Cornell. Το ίδιο έπραξε τον Νοέμβριο του 2008 και ο Χρήστος Δάντης! Τότε, στο πλαίσιο του τηλεοπτικού show «X Factor», ο Δάντης έκανε μία guest εμφάνιση κατά την οποία ερμήνευσε τη διασκευή του Cornell παρουσιάζοντάς την ως δική του! Ο δε ANT1 όλη την εβδομάδα πριν το show διαφήμιζε την… έμπνευση του Χρήστου Δάντη έχοντας ακόμη και στην ιστοσελίδα του X Factor τη φράση: «Ο γνωστός καλλιτέχνης ετοίμασε ειδικά για το live show του X Factor τη διασκευή του “Billie Jean”», ενώ ο παρουσιαστής του show, Σάκης Ρουβάς, έκανε την εξής εισαγωγή:

– Πάμε τώρα να ακούσουμε ένα υπέροχο κομμάτι στο οποίο ο Χρήστος έκανε και μια τρομερή διασκευή, μαζί με τα παιδιά φαντάζομαι (δείχνοντας την ορχήστρα του τραγουδιστή).

Ο Chris Cornell ενημερώθηκε για την εκτέλεση του Δάντη από την πεθερά του (για όσους δεν το γνωρίζουν, ο Cornell είναι παντρεμένος με Ελληνίδα και βαπτισμένος Ορθόδοξος) και από έναν θαυμαστή του που έστειλε e-mail στους διαχειριστές της ιστοσελίδας του. Ο Cornell αρχικά εξέφρασε την οργή και την έκπληξή του:

– Είναι πολύ εξοργιστικό και μου προκαλεί έκπληξη, αφού πέντε συμμετέχοντες σε παρόμοια shows σε πέντε άλλες χώρες έκαναν τη δική μου διασκευή, αλλά εννοείται πως ανέφεραν το όνομά μου! Στην πραγματικότητα, εμείς οι καλλιτέχνες δεν μπορούμε να κατοχυρωθούμε και να προστατεύσουμε τα δικαιώματά μας για διασκευές. Απλώς, δίνουμε τα εύσημα εκεί που πρέπει. Στη συγκεκριμένη περίπτωση το «Billie Jean» δεν είναι απλά μία διασκευή, αλλά ένα κομμάτι που έχει υποστεί ολική μετάλλαξη και κυκλοφόρησε με το 2ο σόλο άλμπουμ μου «Carry On». Δεν θα κινηθώ νομικά, αλλά πρέπει να σας επισημάνω πως μου προκάλεσε μεγάλη έκπληξη που στην επιτροπή του X Factor βρίσκεται ο Γιώργος Λεβέντης ο οποίος είχε συνεργαστεί με την πρώην μπάντα μου, τους Audioslave, όταν ήταν στη Sony (εφημερίδα Espresso, 21/11/2008).

Λίγες μέρες αργότερα, κι ενώ το θέμα πήρε μεγάλες διαστάσεις, σε νέα του συνέντευξη (στο περιοδικό Downtown) ο Chris Cornell δήλωσε:

– Όταν το πρωτοάκουσα απόρησα, να σου πω την αλήθεια, γιατί μόλις ένα χρόνο πριν είχε γίνει ολόκληρο θέμα σε όλα τα διεθνή μέσα η κλοπή του David Cook και η διάκρισή του με το ίδιο κομμάτι στο American Idol. Όλοι πίστευαν ότι κακώς διακρίθηκε, εφόσον το έκανε με κλεμμένο τραγούδι. Οι fans μου είχαν θυμώσει τότε πολύ, γιατί ενώ ο Ryan Seacrest (κριτής του show) γνώριζε ότι ο David προετοίμαζε το δικό μου «Billie Jean», οι κριτές δεν ενημερώθηκαν και πίστεψαν ότι ο David είχε δημιουργήσει μια ιστορική νέα βερσιόν! Το κοινό μου συσπειρώθηκε στο Διαδίκτυο και τα έβαλε με το American Idol, απαίτησε δημοσιεύσεις παντού και από τον Cook και τους κριτές να παραδεχτούν ότι το κομμάτι δεν ήταν δική του επινόηση, αλλά ότι το είχα γράψει εγώ δύο χρόνια νωρίτερα. Και το έκαναν. Βγήκαν την επόμενη μέρα και οι δύο πλευρές και είπαν την αλήθεια. Το εκτίμησα αυτό, κυρίως για τους fans που είχαν δώσει μάχη για μένα. Το βρετανικό X-Factor έκανε κάτι παρόμοιο λίγες εβδομάδες νωρίτερα. Τι να πω τώρα…

Στην ερώτηση αν άκουσε την εκτέλεση του Χρήστου Δάντη, ο Cornell απάντησε:

– Ναι, τον άκουσα. Οι τεχνικοί μου έκαναν μια σύνδεση, ώστε να παρακολουθήσω όλες τις εκτελέσεις των διασκευών του «Billie Jean», που έχουν γίνει παγκοσμίως, συμπεριλαμβανομένης και αυτής του Δάντη! Ποτέ δεν θα έκρινα την εκτέλεση κανενός τραγουδιστή, απλά θα πω πως με τιμά που η διασκευή μου έχει συγκινήσει τόσους πολλούς μουσικούς και την παίζουν σε όλο τον κόσμο. Και να σου πω την αλήθεια, από τόσες διαφορετικές που έχω ακούσει, νομίζω ότι ο Δάντης έκανε πολύ καλή δουλειά!

Ο Χρήστος Δάντης έδωσε στο ίδιο περιοδικό τη δική του εκδοχή για την παρεξήγηση που έγινε.

Το γνωρίζατε ότι η διασκευή του «Billie Jean» που τραγουδήσατε στο live του X-Factor ήταν του Chris Cornell;

Ναι, βέβαια. Εγώ την εκτέλεσή του είχα ακούσει και ξεσήκωσα.

Τι ακριβώς έγινε και αφέθηκε να εννοηθεί ότι ήταν δική σας διασκευή;

Κοιτάξτε, πάει να μεγαλοποιηθεί ένα θέμα που είναι ανυπόστατο. Εγώ ουδέποτε είπα ότι έχω κάνει τη διασκευή.

Ναι, αλλά ούτε αναφέρατε ότι η διασκευή που ακούστηκε ήταν του Chris Cornell…

Δεν γνωρίζω αν υπάρχει κάποια δικλείδα ασφαλείας, για εκείνον εννοώ, η οποία να υποχρεώνει τον εκτελεστή να αναφέρει το διασκευαστή. Δεν νομίζω ότι είμαι παράτυπος νομικά. Δεν αναφέρθηκε, απλά γιατί πολύ λίγοι από το ευρύ κοινό γνωρίζουν τον Chris Cornell ως σόλο καλλιτέχνη. Με τον Νίκο Μουρατίδη από την επιτροπή όλο το απόγευμα εκφράζαμε το θαυμασμό μας για το πόσο φοβερή διασκευή έχει κάνει ο Cornell. Ο Σάκης (Ρουβάς) απλά δεν τον ήξερε και δεν τον ανέφερε, ανέφερε μόνο το γνήσιο δημιουργό και μάλλον νόμισε ότι τη διασκευή την είχα κάνει εγώ. Δεν είχαμε καθόλου χρόνο να το συζητήσουμε.

Στον ημερήσιο Τύπο έγινε πρωτοσέλιδο και αναφέρθηκε ως κλοπή…

Το συγκεκριμένο ήταν χτύπημα κάτω απ’ τη μέση. Είναι εσκεμμένη κίνηση εναντίον μου. Ήταν προκλητικός ο τρόπος που χειρίστηκε το θέμα ο δημοσιογράφος. Ανέφερε μέχρι και τα δικαστήριά μου με τον Μάνο Ψαλτάκη. Είναι μια εσκεμμένη επιχείρηση για να με βγάζει κλέφτη και ύπουλο.

Πάντως, ο ίδιος ο Chris Cornell είπε ότι η δική σας είναι και από τις καλύτερες εκτελέσεις που έχει ακούσει…

Τον ευχαριστώ πάρα πολύ! Δεν μπορεί όμως να συγκρίνει κανείς τον τρόπο που τραγουδάει ο Cornell με το δικό μου. Ο άνθρωπος τραγουδάει, ας μου επιτραπεί η έκφραση, με τ’ αρχ… του, τραγουδάει με την ψυχή του. Εγώ δεν είχα καμία διάθεση να τον προσβάλω. Δυστυχώς, όμως, οι μεγάλοι καλλιτέχνες και δημιουργοί είναι αδικημένοι. Δηλαδή κι εμένα που είμαι στο χώρο έφτασε η συγκεκριμένη εκτέλεση στ’ αφτιά μου από τον David Cook. Και μετά ανακάλυψα ότι ήταν του Cornell. Δεν είχα ουδεμία πρόθεση να θίξω τον Cornell και να προσβάλω έναν άνθρωπο που με έχει επηρεάσει προσωπικά έστω στο 1% από τις εκτελέσεις μου.

Το 2010 ο Χρήστος Δάντης ερμήνευσε και πάλι το «Billie Jean», αυτή τη φορά στην τηλεοπτική εκπομπή Chart Show.

Το Φεβρουάριο του 2008 ο DJ Schmolli κυκλοφόρησε το «Justice For Billie Jean» όπου αναμειγνύει τους ήχους του «Billie Jean» με το «D.A.N.C.E.» των Justice.

Επίσης το Φεβρουάριο του 2008, ο Michael Jackson κυκλοφόρησε μία νέα εκτέλεση με τίτλο «Billie Jean 2008», όπου συμμετέχει ο Kanye West, ο οποίος έκανε και το remix. Η εκτέλεση αυτή περιλαμβάνεται στον επετειακό δίσκο «Thriller 25» και δέχτηκε ανάμικτες κριτικές, οι περισσότερες εκ των οποίων τόνισαν ότι η εκδοχή του Kanye West ήταν άψυχη και άτολμη και ότι ο καλλιτέχνης μάλλον φοβήθηκε μπροστά στη μεγαλοφυΐα της αυθεντικής εκτέλεσης, η οποία έτσι κι αλλιώς είναι μάλλον αδύνατο να γίνει ακόμα καλύτερη. Ο Rob Sheffield του περιοδικού Rolling Stone σχολίασε αρνητικά την αφαίρεση της αυθεντικής μπασογραμμής, γράφοντας ότι είναι «σαν να βάζεις τον Bobby Orr στον πάγο χωρίς μπαστούνι του χόκεϊ» (Bobby Orr: βετεράνος του χόκεϊ επί πάγου, από τους σπουδαιότερους παίκτες όλων των εποχών).

Στην έκδοση «Thriller 25 Super Deluxe Edition» περιλαμβάνονται 4 εκτελέσεις του «Billie Jean» (Single Version, Kanye West Mix, Home Demo 1981 και Underground Mix) ενώ μέχρι σήμερα εκδίδονται συνέχεια διάφορα remix του τραγουδιού.

Την ίδια χρονιά το σκωτσέζικο συγκρότημα Tigerstyle κυκλοφόρησε το τραγούδι «Nachma Onda Nai», όπου χρησιμοποιήθηκε sample από το «Billie Jean». Το ίδιο τραγούδι χρησιμοποίησαν οι Signature στην εκπομπή Britain’s Got Talent (2008).

Τον Ιούλιο του 2008, στο πλαίσιο του Montreux Jazz Festival, διοργανώθηκε ένα show για τα 75α γενέθλια του Quincy Jones όπου το «Billy Jean» ερμήνευσαν οι Naturally 7.

Επίσης κυκλοφόρησε μία jazz εκτέλεση του τραγουδιού από τους Berk & The Virtual Band.

Την επόμενη χρονιά κυκλοφόρησε άλλη μία εκτέλεση, αυτή τη φορά από τους Paul & Luke με τη συμμετοχή του John Biancale.

Το Φεβρουάριο του 2009 η Φιλιπινέζα Charice Pempengco ερμήνευσε το τραγούδι ζωντανά μαζί με τον Michael V.

Στις 25 Ιουνίου 2009 ο Michael Jackson άφησε την τελευταία του πνοή. Προς τιμήν του, ο LL Cool J ηχογράφησε ένα remix του «Billie Jean» με τίτλο «Billie Jean Dream», του οποίου τους στίχους είδε στον ύπνο του!

Το 2010 η Terra Naomi ηχογράφησε μία ακουστική εκτέλεση του «Billie Jean» για τις ανάγκες του άλμπουμ «MJ Acoustic Covers – Tribute To Michael».

Το 2010 και το 2011 ο Bruno Mars το ερμήνευσε κατά τη διάρκεια της περιοδείας Doo-Wops & Hooligans.

Το 2011 ο Patrick Stump το ερμήνευσε σε μία a cappella εκτέλεση μαζί με άλλα τραγούδια του Michael Jackson.

Την ίδια χρονιά οι Nonpoint ηχογράφησαν μία εκτέλεση, την οποία και έθεσαν διαθέσιμη για download μέσω του προφίλ τους στο facebook.

http://www.youtube.com/watch?v=xPOqE7k56nc

Το τραγούδι ερμήνευσε και ο Βραζιλιάνος τραγουδιστής Caetano Veloso.

http://www.youtube.com/watch?v=resXXveJPiY

Το ελληνικό συγκρότημα Yianneis έπαιξε το «Billie Jean» σε ζωντανές του εμφανίσεις.

Το «Billie Jean» ακούστηκε στην ταινία «Οι Άγγελοι Του Τσάρλυ» (Charlie’s Angels, 2000) και στην τηλεοπτική σειρά «Fringe» (2009, παρωδία από τους Fringemunks ) και το 2002 συμπεριλήφθηκε στο video game «Grand Theft Auto: Vice City».

Το τραγούδι χρησιμοποιήθηκε σε διαφήμιση του Evian.

Εκτός από το άλμπουμ «Thriller», το «Billie Jean» περιλαμβάνεται και στους δίσκους του Michael Jackson «History: Past, Present And Future» (1995), «Number Ones» (2003), «The Ultimate Collection» (2004) «The Essential» (2005), «King Of Pop» (2008), «Tribute To Michael Jackson» (2009), όπου υπάρχει και ένα remix του «Billie Jean» (Love To Infinity Remix), καθώς και στο DVD «The History Of Rock ‘N’ Roll».

Το μουσικό βίντεο περιλαμβάνεται στο «Video Greatest Hits – HIStory» (VHS 1995, DVD 2001), «Number Ones» (DVD, 2003), «Thriller 25» (Bonus DVD, 2008) και «Michael Jackson’s Vision» (DVD Box set, 2010).

Ο θάνατος του Michael Jackson συγκλόνισε όλη την ανθρωπότητα. Τα τραγούδια του όμως παραμένουν αθάνατα. Ιδιαίτερα το «Billie Jean» θεωρείται πλέον ένα από τα επαναστατικότερα τραγούδια στην ιστορία της pop ενώ οι live παραστάσεις του Michael Jackson κατάφεραν να επισκιάσουν ακόμα και το ίδιο το τραγούδι, καθώς πολλοί προτιμούσαν να παρακολουθούν τις κινήσεις του τραγουδιστή παρά την ερμηνεία του.

Ο βραβευμένος με τρία Grammy παραγωγός Antonio L.A. Reid (ο άνθρωπος πίσω από τις Toni Braxton, TLC, Dido, Avril Lavigne, Pink, κ.α.) δήλωσε στο περιοδικό Rolling Stone (15 Απριλίου 2004):

– Το «Billie Jean» είναι το σημαντικότερο τραγούδι που έκανε ο Michael Jackson, όχι μόνο λόγω της εμπορικής του επιτυχίας αλλά και λόγω του μουσικού του βάθους. Όλα σ’ αυτό το τραγούδι είναι πιασάρικα. Θα μπορούσες να το χωρίσεις σε 12 διαφορετικά κομμάτια και να πάρεις 12 διαφορετικές επιτυχίες. Κάθε μέρα, ψάχνω ένα τέτοιο τραγούδι.

Σε μία συνέντευξή του, ο μουσικός και παραγωγός της R&B Pharrell Williams δήλωσε ότι το «Billie Jean» είναι ένα από τα αγαπημένα του τραγούδια.

– Είναι δύσκολο να πω αν υπάρχει καλύτερο τραγούδι από το «Billie Jean». Πιστεύω ότι ποτέ δεν θα υπάρξει άλλο τραγούδι σαν αυτό. μ’ αυτή τη μπασογραμμή, με την επίδραση που είχε, την αιωνιότητά του και την τελειότητά του.

Η βρετανική εφημερίδα Guardian έγραψε ότι καταναλώθηκε περισσότερη φαιά ουσία στην παραγωγή του «Billie Jean» απ’ όση σε ολόκληρη την καριέρα των Axl Rose, Coldplay, Shania Twain ή Gwen Stefani.

Οι ακροατές του ραδιοφωνικού σταθμού BBC 2 ψήφισαν το «Billie Jean» ως το καλύτερο χορευτικό τραγούδι όλων των εποχών. Αποκαλύπτοντας το νικητή, η παρουσιάστρια Zoe Ball είπε:

– Είμαι χαρούμενη που το «Billie Jean» ψηφίστηκε ως το καλύτερο χορευτικό τραγούδι που έγινε ποτέ. Είναι το καλύτερο του Jackson. Ο τρόπος που το παρουσίασε στο show για την 25η επέτειο της Motown, πρέπει να ήταν μία από τις σπουδαιότερες live εμφανίσεις όλων των εποχών. Η μπασογραμμή είναι τρομερή και η παραγωγή δολοφονική. Με λίγα λόγια είναι τέλειο.

Το περιοδικό Rolling Stone κατέταξε το «Billie Jean» στο Νο 58 των καλύτερων τραγουδιών όλων των εποχών. Το 2000, σε μία λίστα που συντάχθηκε από το ίδιο περιοδικό μαζί με το τηλεοπτικό κανάλι MTV, το «Billie Jean» κατετάγη στην 6η θέση των καλύτερων pop τραγουδιών από το 1963 (με πρώτο το «Yesterday» των Beatles).

Το 2005, σε μία ψηφοφορία που οργανώθηκε από τη Sony Ericsson, το «Billie Jean» ψηφίστηκε το τρίτο αγαπημένο τραγούδι του κόσμου. Στη ψηφοφορία έλαβαν μέρος 700.000 άτομα από 66 διαφορετικές χώρες. Οι ψηφοφόροι από τη Μεγάλη Βρετανία το κατέταξαν στο Νο 1.

Επίσης, το τραγούδι κατετάγη από το MTV Europe στο Νο 7 των καλύτερων R&B τραγουδιών όλων των εποχών ενώ σε μία άλλη ψηφοφορία που έκαναν το βρετανικό τηλεοπτικό κανάλι Channel 4 και το HMV, όπου έλαβαν μέρος 600.000 άτομα, το «Billie Jean» ψηφίστηκε το 16ο καλύτερο τραγούδι στην ιστορία της μουσικής.

Το 2008 οι ακροατές του ραδιοφωνικού σταθμού Kiss 92.9 ψήφισαν το «Billie Jean» στο Νο 36 του All Time Top 100.

Μέχρι σήμερα, το «Billie Jean» παίζεται ανελλιπώς. Έχει υπολογιστεί ότι το παίζουν πάνω από το 90% των ραδιοφωνικών σταθμών παγκοσμίως ενώ κάθε εβδομάδα το τραγούδι ακούγεται τουλάχιστον 250.000 φορές στα clubs όλου του κόσμου. Οι δε κινήσεις του Michael Jackson συνεχίζουν να αποτελούν πηγή έμπνευσης για καλλιτέχνες όπως τον Justin Timberlake και τον Chris Brown αλλά και να βρίσκουν μιμητές σε όλο τον κόσμο: από τους φυλακισμένους με τις πορτοκαλί στολές μέχρι τις παρανύμφους με τις βραδινές τους τουαλέτες.

Κωνσταντίνος Παυλικιάνης

---