BLUEBERRY HILL – Fats Domino | Η ιστορία του τραγουδιού

Ένας πολύ σημαντικός δισκογραφικός παράγοντας εκείνης της εποχής απέρριψε το τραγούδι γιατί, όπως ισχυρίστηκε, τα συγκεκριμένα μούρα δεν μεγαλώνουν σε λόφους (blueberry είναι το βακκίνιο το μύρτιλλο, μία ποικιλία μούρων). Ο Larry Stock, ένας από τους στιχουργούς του τραγουδιού, τον διαβεβαίωσε ότι αυτό δεν είναι αλήθεια λέγοντάς του ότι ο ίδιος όταν ήταν παιδί μάζευε αυτά τα μούρα από ένα λόφο. Εντούτοις, ο συνομιλητής του δεν πείστηκε κι έτσι το «Blueberry Hill» πουλήθηκε τελικά στην Chappell and Company, η οποία προφανώς δεν νοιάστηκε αν τα μούρα μεγαλώνουν ή όχι στους λόφους!

BLUEBERRY HILL – Fats Domino

I found my thrill

On Blueberry Hill

On Blueberry Hill

When I found you

The moon stood still

On Blueberry Hill

And lingered until

My dreams came true

The wind in the willow played

Love’s sweet melody

But all of those vows we made

Were never to be

Though we’re apart

You’re part of me still

For you were my thrill

On Blueberry Hill

The wind in the willow played

Love’s sweet melody

But all of those vows we made

Were never to be

Though we’re apart

You’re part of me still

For you were my thrill

On blueberry hill

Υπάρχει όμως και μία άλλη εκδοχή, σύμφωνα με την οποία το τραγούδι πήρε τον τίτλο του από ένα κακόφημο μπαρ στο Νέο Μεξικό.

Το «Blueberry Hill» ηχογραφήθηκε το 1940 από επτά διαφορετικούς καλλιτέχνες! Το τραγούδι κυκλοφόρησε για πρώτη φορά στις 31 Μαΐου 1940, από τον Sammy Kaye και την ορχήστρα του, με ερμηνευτή τον Tommy Ryan.

Μόλις τρεις ημέρες αργότερα, στις 3 Ιουνίου, κυκλοφόρησε και άλλη εκτέλεση από τον Gene Krupa.

Στις 13 Ιουνίου το ηχογράφησε ο Glenn Miller με την ορχήστρα του και με ερμηνευτή τον Ray Eberle. Η εκτέλεση αυτή ήταν κι η πιο επιτυχημένη απ’ όσες κυκλοφόρησαν εκείνη τη χρονιά, καθώς ανέβηκε στο Νο 1 των Η.Π.Α.

Μεταξύ των υπολοίπων εκτελέσεων ξεχωρίζει αυτή του Kay Kyser και της ορχήστρας του, με ερμηνευτή τον Harry Babbitt, η οποία έφτασε ως το Νο 11 των Η.Π.Α., καθώς και αυτή του Russ Morgan και της ορχήστρας του, με ερμηνευτή τον Carol Kay, η οποία έφτασε στο Νο 14.

Οι υπόλοιποι καλλιτέχνες που ηχογράφησαν το «Blueberry Hill» το 1940 ήταν η Connee Boswell (περιλαμβάνεται στο άλμπουμ «Midnight & Roses») και ο Jimmy Dorsey («Uncollected Jimmy Dorsey & His Orchestra»).

Το 1941, το «Blueberry Hill» ακούστηκε στην ταινία «The Singing Hill» όπου το τραγουδούσε ο πρωταγωνιστής της ταινίας, Gene Autry. Ο Autry θεωρείται από πολλούς ως ο σημαντικότερος ηθοποιός ταινιών western όλων των εποχών και είναι ο μοναδικός καλλιτέχνης που έχει 5 αστέρια στη διάσημη «Λεωφόρο της Δόξας» του Hollywood! Κατά πάσα πιθανότητα ο Gene Autry ήταν ο πρώτος που τραγούδησε το «Blueberry Hill» αλλά η κυκλοφορία της δικής του εκτέλεσης άργησε κατά ένα χρόνο.

Το 1949, ο Louis Armstrong ηχογράφησε το «Blueberry Hill» με τη συμμετοχή χορωδίας και της ορχήστρας του Gordon Jenkins, κάνοντας και αλλαγές στους στίχους. Το 1956, η εκτέλεση αυτή έφτασε στο Νο 29 των Η.Π.Α.

Το Σεπτέμβριο του 1956 ο Fats Domino κυκλοφόρησε τη δική του εκτέλεση, που έμελλε να κερδίσει τις εντυπώσεις και να μείνει στην ιστορία.

Ο Antoine Dominique Domino έγινε γνωστός ως Fats Domino λόγω του όγκου του. Μάλιστα η πρώτη του επιτυχία, το 1949, είχε τον τίτλο… «The Fat Man»! Δεν γνωρίζουμε αν είχε κάποια ιδιαίτερη αδυναμία στα μούρα, αλλά ο Fats Domino επέμενε πάρα πολύ για να ηχογραφήσει το «Blueberry Hill». Είχε ακούσει την εκτέλεση του Louis Armstrong και παράλληλα είχε ξεμείνει από υλικό, όμως ο παραγωγός και ενορχηστρωτής Dave Bartholomew πίστευε ότι η ιδέα ήταν απαίσια και πρόβαλλε σφοδρές αντιδράσεις.

Τελικά η ηχογράφηση έγινε στο Los Angeles, μόνο που κατά τη διάρκειά της ο Fats Domino ξεχνούσε συνέχεια τους στίχους στη γέφυρα του τραγουδιού. Ο μάνατζέρ του, ο οποίος ήταν γαμπρός ή κουνιάδος του Domino και παράλληλα έκανε και τον οδηγό, έφερε τους στίχους αλλά μετά ο Domino και ο Bartholomew δεν μπορούσαν να βρουν τις σωστές συγχορδίες. Το αποτέλεσμα ήταν να εξαντληθούν όλες οι μπομπίνες που είχαν στη διάθεσή τους!

Ο μηχανικός ήχου αναγκάστηκε να συναρμολογήσει την τελική εκτέλεση παίρνοντας το… ψαλίδι και κρατώντας τα καλύτερα αποσπάσματα από όσες λήψεις είχε στη διάθεσή του. Βέβαια στη σημερινή εποχή αυτή είναι μια συνηθισμένη πρακτική, αλλά τότε δεν απείχε και πολύ από μία χειρουργική επέμβαση. Ευτυχώς για όλους, το «Blueberry Hill» αποδείχθηκε η μεγαλύτερη επιτυχία του Fats Domino, διευρύνοντας το ακροατήριό του μια για πάντα.

Το τραγούδι έφτασε στο Νο 2 των Η.Π.Α., μένοντας στα αμερικάνικα charts για 27 εβδομάδες, ενώ ανέβηκε και στο Νο 1 των R&B Best Sellers. Επίσης έφτασε στο Νο 6 της Μεγάλης Βρετανίας, και το 1976 έγινε Νο 1 στο Βέλγιο, Νο 2 στην Ολλανδία και Νο 10 στη Γαλλία.

Μετά την εκτέλεση του Fats Domino, το «Blueberry Hill» γνώρισε πολλές άλλες εκτελέσεις.

Το 1957 ο Elvis Presley συμπεριέλαβε μία εκτέλεση του τραγουδιού στο δίσκο «Loving You».

Το 1958 ο Pat Boone κυκλοφόρησε τη δική του εκτέλεση, η οποία περιλαμβάνεται στο δίσκο «Star Dust», ενώ την ίδια χρονιά το ερμήνευσαν ο Little Richard, ο Ricky Nelson και ο Adriano Celentano!

Το 1959 ο Andy Williams συμπεριέλαβε μία εκτέλεση του τραγουδιού στο δίσκο «Two Time Winners».

Την ίδια χρονιά, το ηχογράφησαν ο Duane Eddy (περιλαμβάνεται στην επανέκδοση του άλμπουμ «Twang’s The Thang») και ο Conway Twitty (άλμπουμ «Saturday Night»).

Το 1960 ο John Barry και η ορχήστρα του κυκλοφόρησαν σε single μία εκτέλεση του τραγουδιού, η οποία έφτασε στο Νο 34 της Μεγάλης Βρετανίας.

Την ίδια χρονιά το ηχογράφησαν οι Bill Haley & His Comets, ο Buster Brown (περιλαμβάνεται στο άλμπουμ «New King Of The Blues»), οι Bill Black’s Combo σε ορχηστρική εκτέλεση (άλμπουμ «Solid And Raunchy») και η Brenda Lee (άλμπουμ «This Is… Brenda»).

Το 1961 ο Chubby Checker συμπεριέλαβε μία εκτέλεση του τραγουδιού στο δίσκο «For Twisters Only».

Το Φεβρουάριο του 1962 οι Lettermen κυκλοφόρησαν το άλμπουμ «A Song For Young Love», όπου συμπεριέλαβαν και μία εκτέλεση του «Blueberry Hill».

Την ίδια χρονιά, ο Cliff Richard συμπεριέλαβε μία εκτέλεση του τραγουδιού στο δίσκο «32 Minutes & 17 Seconds With Cliff Richard».

Τον Απρίλιο του 1962 ο Γάλλος τραγουδιστής Johnny Hallyday κυκλοφόρησε το άλμπουμ «Johnny Hallyday Sings America’s Rockin’ Hits», όπου συμπεριέλαβε και μία εκτέλεση του «Blueberry Hill». Το 2006 κυκλοφόρησε το τραγούδι σε ζωντανή ηχογράφηση, όπου το ερμηνεύει ντουέτο με τον Chris Isaak. Η εκτέλεση αυτή περιλαμβάνεται και στο DVD του Johnny Hallyday «A La Cigale». Επίσης το τραγούδησε ζωντανά και με τη Celine Dion.

Το 1963 ο Hank Crawford κυκλοφόρησε μία εκτέλεση του «Blueberry Hill», η οποία περιλαμβάνεται στο δίσκο «Soul Of The Ballad». Στην εκτέλεση αυτή συμμετέχει και η Marty Paich Orchestra.

Την ίδια χρονιά, ο Oliver Nelson ηχογράφησε μία εκτέλεση η οποία περιλαμβάνεται στο δίσκο «Hobo Flats».

Το 1964 οι Soul Sisters κυκλοφόρησαν σε single τη δική τους εκτέλεση.

Το 1966 o Willie Mitchell κυκλοφόρησε μία εκτέλεση του τραγουδιού, η οποία περιλαμβάνεται στο άλμπουμ «It’s What Happenin’».

Την ίδια χρονιά, το αμερικάνικο συγκρότημα San Remo Golden Strings κυκλοφόρησε μία εκτέλεση, η οποία περιλαμβάνεται στη β’ πλευρά του single «I’m Satisfied» (Νο 89 στις Η.Π.Α.), ενώ το αυστραλέζικο συγκρότημα The Loved Ones κυκλοφόρησε μία ευρηματική και συναισθηματική εκτέλεση του «Blueberry Hill», η οποία έφτασε στο Νο 11 της Αυστραλίας. Η εκτέλεση αυτή περιλαμβάνεται στον πρώτο δίσκο του συγκροτήματος («Blueberry Hill», 1967).

Το 1967 οι Everly Brothers ηχογράφησαν μία εκτέλεση, η οποία περιλαμβάνεται στο άλμπουμ «The Hit Sound Of The Everly Brothers».

Τον Απρίλιο του 1967 οι Walker Brothers κυκλοφόρησαν μία εκτέλεση, η οποία περιλαμβάνεται στο άλμπουμ «Images».

Το Σεπτέμβριο του 1970 οι Led Zeppelin έπαιξαν το «Blueberry Hill» ως encore κλείνοντας τη συναυλία που έδωσαν στο Los Angeles. Η ζωντανή ηχογράφηση του τραγουδιού περιλαμβάνεται στο bootleg των Led Zeppelin «Live On Blueberry Hill», γνωστό και ως «Blueberry Hill» (ο τίτλος δόθηκε λόγω του τραγουδιού και όχι επειδή υπάρχει κάποιο μέρος μ’ αυτή την ονομασία).

Το 1971 η τραγουδίστρια της country, Loretta Lynn, συμπεριέλαβε μία εκτέλεση του τραγουδιού στο άλμπουμ «One’s On The Way».

Το 1972 ο Νορβηγός τραγουδιστής Per Granberg και οι New Jordal Swingers κυκλοφόρησαν μία εκτέλεση, η οποία περιλαμβάνεται στο άλμπουμ «Rock ‘N’ Roll Forever».

Το 1973 ο Jerry Lee Lewis κυκλοφόρησε τη δική του εκτέλεση, η οποία περιλαμβάνεται στο άλμπουμ «Southern Roots».

Το 1974 ο Fats Domino κυκλοφόρησε μία ζωντανή ηχογράφηση του τραγουδιού, η οποία περιλαμβάνεται στο άλμπουμ «Live At Montreux».

Το 1975 η Ellen McIlwaine κυκλοφόρησε μία αριστουργηματική εκτέλεση, η οποία περιλαμβάνεται στο άλμπουμ «The Real McIlwaine».

Το 1976 οι Beach Boys κυκλοφόρησαν το άλμπουμ «15 Big Ones», όπου συμπεριέλαβαν και μία εκτέλεση του «Blueberry Hill» με βασικό ερμηνευτή τον Mike Love.

Το 1977 το δανέζικο συγκρότημα Bamses Venner ηχογράφησε μία εκτέλεση του τραγουδιού, με τίτλο «Ejer Bavnehøj», η οποία περιλαμβάνεται στο άλμπουμ «Sutsko & Tøfler».

Την ίδια χρονιά, ο Billy “Crash” Craddock κυκλοφόρησε μία ζωντανή ηχογράφηση, η οποία περιλαμβάνεται στο δίσκο «Live At The Ivanhoe Theater», ενώ ο Γάλλος τραγουδιστής Eddie Mitchell συμπεριέλαβε στο δίσκο «La Derniere Séance» μία εκτέλεση στα γαλλικά, με τίτλο «La Colline De Blueberry Hill». Την εκτέλεση αυτή ερμήνευσε αργότερα και ο Serge Nelson.

Το 1979 ο Άγγλος τραγουδιστής, συνθέτης και ποιητής Jah Wobble (υπήρξε και μπασίστας των Public Image Ltd) ηχογράφησε το «Blueberry Hill», το οποίο συμπεριέλαβε στον πρώτο του σόλο δίσκο «The Legend Lives On/Jah Wobble In Betrayal».

Το 1981 ο Jimmy Carl Black κυκλοφόρησε τη δική του εκτέλεση, η οποία περιλαμβάνεται στο άλμπουμ «Clearly Classic».

Το 1982 κυκλοφόρησε το άλμπουμ του Link Wray «The Original Rumble», το οποίο περιλαμβάνει και μία εκτέλεση του «Blueberry Hill».

Την ίδια χρονιά, το αγγλικό συγκρότημα Mud κυκλοφόρησε τη δική του εκτέλεση, η οποία περιλαμβάνεται στο άλμπουμ «Mud Featuring Les Gray».

Το 1987 ο Τζαμαϊκανός D.J. και τραγουδιστής Yellowman ηχογράφησε μία εκτέλεση του «Blueberry Hill», την οποία συμπεριέλαβε στον ομώνυμο δίσκο.

Το 1995 ο Jean Shy και οι Real Climax Band Cologne κυκλοφόρησαν μία εκτέλεση, η οποία περιλαμβάνεται στο άλμπουμ «The Night Time Is The Right Time».

Το 1996 κυκλοφόρησε μία ζωντανή ηχογράφηση του τραγουδιού από τον Freddy Fender, η οποία περιλαμβάνεται στο δίσκο «Live In Las Vegas».

Το 1999 ο Καναδός κιθαρίστας και τραγουδοποιός Bruce Cockburn συμπεριέλαβε μία εκτέλεση του τραγουδιού στο δίσκο «Breakfast In New Orleans, Dinner In Timbuktu». Στην εκτέλεση αυτή συμμετέχει και η Καναδέζα τραγουδίστρια Margo Timmins.

Το 2002 ο Σλοβάκος μουσικός της jazz Jan Jankeje ηχογράφησε μία εκτέλεση, με τη συμμετοχή του Frantisek Havlicek, η οποία περιλαμβάνεται στο άλμπουμ «Party & Swingband».

Το 2003 η Αγγλίδα τραγουδίστρια Kiki Dee συμπεριέλαβε μία ζωντανή ηχογράφηση του τραγουδιού στο δίσκο «Kiki Dee Live».

Το 2006 το ερμήνευσε σε ζωντανές του εμφανίσεις ο Jimmy Clanton, ο οποίος στο παρελθόν είχε περιοδεύσει με τον Fats Domino.

Το 2007 κυκλοφόρησε το άλμπουμ «Goin’ Home – A Tribute To Fats Domino», όπου το «Blueberry Hill» ερμηνεύει ο Elton John.

Την ίδια χρονιά, η Βελγίδα τραγουδίστρια Amaryllis Temmerman συμπεριέλαβε μία εκτέλεση του τραγουδιού στο δίσκο «Expo 58».

Το «Blueberry Hill» ηχογράφησαν επίσης σε ορχηστρική εκτέλεση οι Club New York.

Ο ηθοποιός Ron Howard το τραγουδούσε συχνά στην αμερικάνικη τηλεοπτική σειρά «Happy Days» υποδυόμενος τον Ritchie Cunningham, ενώ ήταν και ένα από τα αγαπημένα τραγούδια του χαρακτήρα James Cole (που υποδύεται ο Bruce Willis) στην ταινία «Δώδεκα Πίθηκοι» (Twelve Monkeys, 1995). Μάλιστα του το τραγουδάνε οι επιστήμονες όταν ο Cole επιστρέφει στο μέλλον μετά από ένα ταξίδι στο χρόνο.

Επίσης, ο Ray Manzarek, κιμπορντίστας των Doors, δήλωσε σε μία συνέντευξή του στο BBC Radio 2 ότι η μπασογραμμή του «Light My Fire» είναι βασισμένη στο «Blueberry Hill»!

Ένα εστιατόριο στο St. Louis του Missouri, όπου έπαιζε συχνά ο Chuck Berry, ονομάστηκε «Blueberry Hill» από το τραγούδι.

Το κόμικ του Gary Larson «The Far Side» περιλαμβάνει μία παρωδία των στίχων. Συγκεκριμένα, ένας άντρας βρίσκεται μέσα σ’ έναν τηλεφωνικό θάλαμο στην κορυφή ενός λόφου που λέγεται Blueberry Hill, και λέει στο τηλέφωνο: “Norm? This is Mitch. … You were right, I found my drill” (παρωδία του στίχου “I found my thrill on Blueberry Hill”).

Στις 10 Δεκεμβρίου του 2010, ο πρωθυπουργός της Ρωσίας Βλαντιμίρ Πούτιν τραγούδησε το «Blueberry Hill» μπροστά σ’ ένα ακροατήριο με διασημότητες του κινηματογράφου και της τηλεόρασης, με σκοπό την υποστήριξη ενός φιλανθρωπικού ιδρύματος για άρρωστα παιδιά. Το βίντεο με την ερμηνεία του έκανε γρήγορα τον γύρο του κόσμου.

Ο Fats Domino, ο οποίος γεννήθηκε στη Νέα Ορλεάνη το 1928, ήταν ανάμεσα στους αγνοούμενους που δηλώθηκαν μετά το πέρασμα του τυφώνα Katrina το 2005. Ευτυχώς, ο ίδιος και η οικογένειά του διασώθηκαν αν και έχασαν όλη την περιουσία τους. Ο τότε πρόεδρος George W. Bush τον επισκέφτηκε προσωπικά και του αντικατέστησε το μετάλλιο που του είχε απονείμει ο Bill Clinton.

Μέχρι σήμερα, ο Fats Domino έχει πουλήσει πάνω από 65.000.000 δίσκους και έχει βραβευτεί με 23 χρυσά singles, γεγονός που τον κατατάσσει στον πιο επιτυχημένο καλλιτέχνη της δεκαετίας του 1950 μετά τον Elvis Presley. Το 1986 έχει εισαχθεί στο Rock And Roll Hall Of Fame. Το περιοδικό Rolling Stone κατέταξε το «Blueberry Hill» στο Νο 81 των 500 καλύτερων τραγουδιών όλων των εποχών, ενώ ο ραδιοφωνικός σταθμός Radio Gold το κατέταξε στο Νο 19 των 40 καλύτερων τραγουδιών της δεκαετίας του 1950.

Κείμενο – έρευνα: Κωνσταντίνος Παυλικιάνης