BREAKFAST IN AMERICA – Supertramp | Η ιστορία του τραγουδιού

BREAKFAST IN AMERICA – Supertramp

Take a look at my girlfriend

She’s the only one I got

Not much of a girlfriend

Never seem to get a lot

Take a jumbo across the water

Like to see America

See the girls in California

I’m hoping it’s going to come true

But there’s not a lot I can do

Could we have kippers for breakfast

Mummy dear, Mummy dear

They got to have ’em in Texas

Cos everyone’s a millionaire

I’m a winner, I’m a sinner

Do you want my autograph

I’m a loser, what a joker

I’m playing my jokes upon you

While there’s nothing better to do

Don’t you look at my girlfriend

She’s the only one I got

Not much of a girlfriend

Never seem to get a lot

Take a jumbo cross the water

Like to see America

See the girls in California

I’m hoping it’s going to come true

But there’s not a lot I can do

Είναι ένα progressive rock τραγούδι, το οποίο φέρει ως δημιουργούς τον Roger Hodgson και τον Rick Davies, αμφότεροι ιδρυτικά μέλη των Supertramp. Όμως στην πραγματικότητα το τραγούδι το έγραψε μόνος του ο Roger Hodgson το 1968, δηλαδή όταν ήταν 18 ετών και πριν σχηματιστεί το συγκρότημα.

Το «Breakfast In America» μιλάει για έναν Άγγλο νέο που θέλει να πάει στην Αμερική και να γίνει διάσημος (κάτι που βέβαια οι Βρετανοί Supertramp κατάφεραν να πραγματοποιήσουν). Ωστόσο, όταν ο Roger Hodgson έγραψε αυτό το τραγούδι, ζούσε ακόμα στην Αγγλία και δεν είχε ταξιδέψει ποτέ του στην Αμερική. Χρειάστηκε να περάσουν 10 χρόνια μέχρι να παρουσιάσει το τραγούδι στα υπόλοιπα μέλη των Supertramp. Όμως, ο Rick Davies ζήτησε από τον Hodgson να ξαναγράψει τους στίχους του τραγουδιού, κάτι που ο Hodgson αρνήθηκε επιμόνως, θεωρώντας ότι οι στίχοι συνέλαβαν την αθωότητα της εφηβείας του και ότι ήταν πολύ φυσικοί.

Το τραγούδι όμως δεν άρεσε στον Davies, ο οποίος δεν ήθελε καν να το συμπεριλάβει στο δίσκο. Αντίθετα, ο Roger Hodgson όχι μόνο επέμενε να μπει το τραγούδι στο δίσκο αλλά ήθελε να δώσει στο άλμπουμ τον τίτλο του τραγουδιού! Ο Rick Davies αρνήθηκε πεισματικά, γεγονός που οδήγησε τους δύο μουσικούς στα μαχαίρια. Εκ του αποτελέσματος προκύπτει ότι νικητής βγήκε ο Roger Hodgson, παρόλο που στίχοι όπως «Could we have kippers for breakfast» (μπορούμε να έχουμε καπνιστές ρέγγες για πρωινό;) μόνο εμπνευσμένοι δεν μπορούν να θεωρηθούν.

Την παραγωγή του τραγουδιού την έκαναν οι ίδιοι οι Supertramp μαζί με τον Peter Henderson. Στην ηχογράφηση, η οποία πραγματοποιήθηκε στα στούντιο Village του Los Angeles, ο Roger Hodgson έκανε τα φωνητικά και έπαιξε πιάνο, αρμόνιο και ηλεκτρική κιθάρα, ο Rick Davies έκανε επίσης φωνητικά και έπαιξε keyboards, ο John Helliwell έπαιξε κλαρινέτο και έκανε φωνητικά, ο Dougie Thomson έπαιξε μπάσο, ο Bob Siebenberg drums και ο Slyde Hyde τρομπόνι και τούμπα.

Με διάρκεια μόλις 2.38 είναι το μικρότερο τραγούδι του άλμπουμ. Χωρίς καμία ορχηστρική εισαγωγή, το τραγούδι μπαίνει απευθείας στο πρώτο κουπλέ. Το μπάσο και το keyboard υποστηρίζουν πολύ καλά το κομμάτι ενώ αξιοσημείωτη είναι η εμφάνιση του κλαρινέτου, με τον John Helliwell να κάνει τράμπα με τα φωνητικά του Roger Hodgson. Πολύ σημαντικό είναι και το τρομπόνι που δίνει μια άλλη απόχρωση στο τραγούδι.

Ο τίτλος του τραγουδιού και του δίσκου αποτέλεσαν το αντικείμενο ενός υπέροχου εξώφυλλου που επιμελήθηκαν ο Mike Doud και ο Mick Haggerty, όπου σε πρώτο επίπεδο βλέπουμε μία σερβιτόρα ονόματι Libby και από πίσω της αραδιασμένα λευκά φλιτζάνια, κούπες, κούτες δημητριακών, τασάκια, μαχαιροπήρουνα, αυγοθήκες, αλατιέρες, λαδόξιδα, κέτσαπ, μουστάρδες κ.λπ. Στην πραγματικότητα όμως όλα αυτά σχηματίζουν τη Νέα Υόρκη, όπως τη βλέπουμε από το παράθυρο ενός αεροπλάνου, ενώ η σερβιτόρα δεν είναι παρά το Άγαλμα της Ελευθερίας!

Η σερβιτόρα που φαίνεται στο εξώφυλλο είναι η ηθοποιός Kate Murtagh, η οποία ποζάρει ως Άγαλμα της Ελευθερίας, μόνο που αντί για τον πυρσό κρατάει ένα ποτήρι με χυμό πορτοκαλιού και αντί για το tabula ansata κρατάει το μενού. Πίσω της μπορούμε να διακρίνουμε δύο σωρούς από κιβώτια, που σχηματίζουν τους Δίδυμους Πύργους του World Trade Center, τα μαχαιροπήρουνα που σχηματίζουν τις προβλήτες, και το πιάτο με το πρωινό που αντιπροσωπεύει το Battery Park (το σημείο από όπου αναχωρεί το φέριμποτ για το Staten Island).

Η φωτογραφία που βρίσκεται στο οπισθόφυλλο του δίσκου απεικονίζει τα μέλη των Supertramp να παίρνουν το πρωινό τους ενώ διαβάζουν εφημερίδες από την πατρίδα τους. Ο χώρος όπου τραβήχτηκε η φωτογραφία είναι το Bert’s Mad House. Για την καλλιτεχνική επιμέλεια του εξώφυλλου, το «Breakfast In America» κέρδισε βραβείο Grammy στην κατηγορία Best Recording Package.

Τον Ιούνιο του 1979, το «Breakfast In America» κυκλοφόρησε και σε single, έχοντας στη β’ πλευρά το «Gone Hollywood». Το τραγούδι έφτασε στο Νο 62 των Η.Π.Α. και στο Νο 9 της Μεγάλης Βρετανίας. Μαζί με το «The Logical Song» είναι τα μόνα τραγούδια των Supertramp που μπήκαν στο βρετανικό Top 10. Επίσης, έφτασε στο Νο 14 της Ολλανδίας, στο Νο 16 της Αυστρίας και στο No 23 της Γερμανίας. Όμως, παρά τη φτωχή του πορεία στα charts, το «Breakfast In America» είναι από τα βασικά τραγούδια της κλασικής ροκ ανθολογίας.

Το Σεπτέμβριο του 1980 οι Supertramp κυκλοφόρησαν μία ζωντανή ηχογράφηση του τραγουδιού, η οποία περιλαμβάνεται στο δίσκο «Paris». Η ηχογράφηση προέρχεται από τη συναυλία που έδωσε το συγκρότημα στο Παρίσι στις 29 Νοεμβρίου του 1979.

Τον Οκτώβριο του 1988 κυκλοφόρησε μία ζωντανή ηχογράφηση, η οποία περιλαμβάνεται στο δίσκο «Live ‘88». Στην εκτέλεση αυτή φωνητικά έκανε ο Mark Hart στη θέση του Roger Hodgson που είχε αποχωρήσει πλέον από το συγκρότημα.

Τον Απρίλιο του 1999 κυκλοφόρησε άλλη μία ζωντανή ηχογράφηση, η οποία περιλαμβάνεται στο άλμπουμ «It Was The Best Of Times». Η ηχογράφηση προέρχεται από τη συναυλία που έδωσαν οι Supertramp στο Royal Albert Hall του Λονδίνου το Σεπτέμβριο του 1997.

Το 2002 το τραγούδι συμπεριλήφθηκε στο DVD-ντοκιμαντέρ «Supertramp – The Story So Far».

Το 2010 κυκλοφόρησε μία ζωντανή ηχογράφηση, η οποία περιλαμβάνεται στο άλμπουμ «70-10 Tour». Στην εκτέλεση αυτή φωνητικά έκανε ο Jesse Siebenberg, γιος του Bob Siebenberg που ήταν ο drummer των Supertramp.

Το Δεκέμβριο του 2010 κυκλοφόρησε η Deluxe έκδοση του άλμπουμ «Breakfast In America» όπου εκτός από την εκτέλεση του single, συμπεριλαμβάνεται και μία ζωντανή ηχογράφηση από συναυλία που έδωσαν οι Supertramp στο Wembley κατά τη διάρκεια της παγκόσμιας περιοδείας Live Breakfast World Tour (1979).

Ζωντανές ηχογραφήσεις του «Breakfast In America» κυκλοφόρησε και ο Roger Hodgson.

http://www.youtube.com/watch?v=Ir7-R8WdtcM

Τον Αύγουστο του 2006 ο Roger Hodgson κυκλοφόρησε μία ζωντανή εκτέλεση, η οποία περιλαμβάνεται στο DVD «Take The Long Way Home». Η εκτέλεση αυτή προέρχεται από τη συναυλία που έδωσε ο Roger Hodgson στις 6 Ιουνίου του 2006 στο Μόντρεαλ του Καναδά.

Τον Οκτώβριο του 2010 κυκλοφόρησε άλλη μία ζωντανή ηχογράφηση του τραγουδιού, η οποία περιλαμβάνεται στο άλμπουμ «Classics Live» (από την παγκόσμια περιοδεία που πραγματοποίησε ο Hodgson το 2010).

Το Φεβρουάριο του 2005 το αμερικάνικο συγκρότημα Gym Class Heroes κυκλοφόρησε το «Cupid’s Chokehold / Breakfast In America», το οποίο περιλαμβάνεται στο άλμπουμ «The Papercut Chronicles». Στο τραγούδι αυτό χρησιμοποιείται η μουσική, το ρεφρέν και το διάσημο «ba da da da» του «Breakfast In America» και συμμετέχει ο Patrick Stump των Fall Out Boy. Το single έφτασε στο Νο 3 της Μεγάλης Βρετανίας και στο Νο 4 των Η.Π.Α. ενώ έγινε Νο 3 στον Καναδά και την Ιρλανδία, Νο 9 στην Ολλανδία, Νο 12 στην Ιταλία, Νο 14 στην Αυστραλία και Νο 65 στην Τσεχία.

Το Σεπτέμβριο του 2007 ο James Blunt κυκλοφόρησε μία ζωντανή ηχογράφηση του «Breakfast In America», η οποία περιλαμβάνεται στην deluxe έκδοση του άλμπουμ «All The Lost Souls». Η εκτέλεση του James Blunt χρησιμοποιήθηκε και σε spot του ANT1 για την εκπομπή «Αξίζει Να Το Δεις».

Το 2010 οι Kidd Kidd, Lil Wayne και Drake χρησιμοποίησαν μέρος από το «Breakfast In America» στο τραγούδι «Stunt Hard», που περιλαμβάνεται στο άλμπουμ «New Kidd On The Block».

Την ίδια χρονιά οι Rock Sugar κυκλοφόρησαν μία εκτέλεση, η οποία περιλαμβάνεται ως μέρος ενός medley στο άλμπουμ «Reimaginator».

Το τραγούδι ερμήνευσαν επίσης οι Έρως και γνώρισε και μία εκπληκτική διασκευή από τους Burger Project ενώ χάρη σ’ αυτό το τραγούδι ξεκίνησε την καριέρα της η Έλλη Κοκκίνου:

– Ήταν μια ημέρα στο εξοχικό μας, όπου έπαιζα στην κιθάρα και τραγουδούσα το «Breakfast In America» των Supertramp, όταν με άκουσε ο Κώστας Τουρνάς που ήταν γείτονάς μας. Μετά από την παρότρυνση του Κώστα και την πίεση της Αλέξιας ν’ ασχοληθώ επαγγελματικά με το τραγούδι, η Αλέξια αποφάσισε να με στείλει σε μία ακρόαση στο Διογένη, όπου και τελικά προσλήφθηκα (1990) και εμφανιζόμουν δίπλα στους Νίκο Καρβέλα, Πωλίνα, Σοφία Αρβανίτη, Κατερίνα Κούκα, Αλέξια, Δάκη κ.α. Έτσι ξεκίνησα τη μουσική μου καριέρα, σπουδάζοντας παράλληλα στη σχολή Βακαλό.

Έρευνα-κείμενα-επιμέλεια: Κωνσταντίνος Παυλικιάνης