CARS – Gary Numan | Η ιστορία του τραγουδιού

CARS – Gary Numan

Here in my car

I feel safest of all

I can lock all my doors

It’s the only way to live

In cars

Here in my car

I can only receive

I can listen to you

It keeps me stable for days

In cars

Here in my car

Where the image breaks down

Will you visit me please?

If I open my door

In cars

Here in my car

I know I’ve started to think

About leaving tonight

Although nothing seems right

In cars

Ο Gary Numan εμπνεύστηκε το τραγούδι από ένα περιστατικό που του συνέβη σ’ ένα δρόμο του Λονδίνου. Μία μέρα, καθώς ήταν μέσα στο αυτοκίνητό του, δύο τύποι προσπάθησαν να τον βγάλουν έξω και να τον χτυπήσουν. Για να τους αποφύγει, ο Numan κλείδωσε τις πόρτες, έστριψε απότομα το τιμόνι του και ανέβηκε με το αυτοκίνητο πάνω στο πεζοδρόμιο, διασκορπίζοντας τους πεζούς αριστερά-δεξιά. Μετά απ’ αυτό, ο Numan άρχισε να βλέπει το αυτοκίνητο σαν ένα τανκ της σύγχρονης κοινωνίας.

Το τραγούδι λοιπόν εξηγεί πώς στο σύγχρονο κόσμο οι άνθρωποι μπορούν να αισθανθούν ασφαλείς μέσα στο αυτοκίνητό τους και ότι όταν είναι μέσα σ’ αυτό η νοοτροπία τους είναι διαφορετική. Γενικότερα όμως εννοεί ότι οι άνθρωποι χρησιμοποιούν την τεχνολογία και τα υλικά αγαθά για να απομονωθούν από την ανθρώπινη επαφή. Όπως λέει κι ο ίδιος ο Gary Numan:

– Είναι σαν μία μικρή προσωπική αυτοκρατορία πάνω σε τέσσερις ρόδες.

Από μουσικής άποψης, το «Cars» ανήκει στο είδος της new wave και synthpop και είναι κάπως ελαφρύτερο και πιο προσανατολισμένο προς την pop σε σχέση με τα υπόλοιπα τραγούδια που έχει γράψει ο Gary Numan.

Παρά την έντονη χρήση των synthesizers, ήταν το πρώτο από τα δύο μόνο τραγούδια που έγραψε ο Numan σε μπάσο. Συγκεκριμένα, είχε πάει στο Λονδίνο ν’ αγοράσει μπάσο και όταν επέστρεψε στο σπίτι του το πρώτο πράγμα που έπαιξε ήταν το εισαγωγικό riff. Τότε σκέφτηκε ότι δεν ήταν κι άσχημο και μέσα σε 10 λεπτά έγραψε ολόκληρο το τραγούδι. Είναι το γρηγορότερο που έγραψε ποτέ και ταυτόχρονα το πιο διάσημο κομμάτι του.

Αυτό που είναι εκπληκτικό είναι το γεγονός ότι ο Gary Numan το έγραψε όταν ήταν μόλις 21 ετών και ζούσε ακόμα με τους γονείς του. Επίσης θα πρέπει να ληφθεί υπόψη ότι ο Numan ήταν κοινωνικά αδέξιος. Αργότερα διαγνώστηκε ότι πάσχει από το Σύνδρομο Άσπεργκερ, το οποίο είναι μία ήπια μορφή αυτισμού. Τα άτομα που πάσχουν από αυτό το σύνδρομο έχουν ειδικά ενδιαφέροντα (π.χ. υπολογιστές, φωτογραφικές μηχανές κ.λπ.) αλλά αντιμετωπίζουν προβλήματα και δυσκολίες στην επικοινωνία με άλλους ανθρώπους (κάτι που αποτυπώνεται και στο «Cars»).

Το «Cars» βασίζεται σε δύο μουσικά τμήματα: κουπλέ/ορχηστρικό break και γέφυρα. Η ηχογράφηση έγινε στο Marcus Music AB στο Λονδίνο, το 1979, με παραγωγό τον ίδιο τον Gary Numan και χαρακτηρίζεται από το συμβατικό ροκ ρυθμό με μπάσο και drums, αν και τα υπόλοιπα όργανα που χρησιμοποιήθηκαν ήταν keyboards και αναλογικά synthesizers και ιδίως το Minimoog (που τροφοδότησε το αναγνωρίσιμο riff του μπάσου) και το Polymoog (που παρήγαγε τις συνθετικές γραμμές πέραν του μπάσου). Η γέφυρα περιλαμβάνει επίσης κι ένα μέρος όπου ακούγεται ένα ντέφι. Τα φωνητικά μέρη του Numan τραγουδιούνται με ένα σχεδόν ανέκφραστο, ρομποτικό ύφος. Επιπλέον στο τραγούδι δεν υπάρχει ρεφρέν.

Στην ηχογράφηση εκτός από τον Gary Numan, που έκανε τα φωνητικά και έπαιξε πλήκτρα και συνθετικά κρουστά, συμμετείχε ο Paul Gardiner στο μπάσο, ο Chris Payne στα keyboards (Minimoog, Polymoog) και ο Cedric Sharpley (drums, ντέφι).

Το «Cars» ήταν εντελώς διαφορετικό από τα υπόλοιπα τραγούδια που κυκλοφορούσαν εκείνη την εποχή. Το ψυχρό, μηχανικό και μονότονο ύφος του ερχόταν σε πλήρη αντίθεση με τις disco υπερπαραγωγές της εποχής ή με τους νέους συντεθειμένους ήχους. Αρκεί να το συγκρίνει κανείς με το εύθυμο «Funky Town» των Lipps Inc. (No 1 στις Η.Π.Α. το Μάιο του 1980) ή με το συντεθειμένο ήχο του «Pop Muzik» των M (Νο 1 στις Η.Π.Α. το Νοέμβριο του 1979), για να καταλάβει τη διαφορά. Ο ήχος του «Cars» ήταν καινοτομικός και φουτουριστικός αν και τώρα ακούγεται ξεπερασμένος. Κάποιες επιρροές στο ύφος του Gary Numan θα μπορούσαν να προέρχονται ενδεχομένως από τις πρώτες δουλειές του Giorgio Moroder και ιδιαίτερα από τη συνεργασία του με τη Donna Summer στις επιτυχίες «I Feel Love» και «Love To Love You Baby». Σήμερα το «Cars» θεωρείται από τα κλασικά πλέον τραγούδια της new wave και οι στίχοι του εξακολουθούν να είναι επίκαιροι.

Gary Numan: Ήταν η πρώτη φορά που έγραψα τραγούδι με το σκεπτικό «αυτό ίσως θα μπορούσε να γίνει επιτυχία». Το έγραψα πριν γίνει επιτυχία το «Are “Friends” Electric?».

Το «Cars» κυκλοφόρησε σε single τον Αύγουστο του 1979. Ήταν το πρώτο τραγούδι που κυκλοφόρησε υπό το όνομα του Gary Numan, καθώς ο τραγουδιστής μόλις είχε διαλύσει το συγκρότημά του, τους Tubeway Army, υπό το όνομα των οποίων κυκλοφόρησε τέσσερα singles και δύο LPs, συμπεριλαμβανομένης και της Νο 1 επιτυχίας (στη Μεγάλη Βρετανία) «Are “Friends” Electric?».

Στις 22 Σεπτεμβρίου 1979, το «Cars» έριξε από την κορυφή το «We Don’t Talk Anymore» του Cliff Richard και ανέβηκε στο Νο 1 της Μεγάλης Βρετανίας για μία εβδομάδα (αντικαταστάθηκε από το «Message In A Bottle» των Police). Τον Ιούνιο του 1980 ανέβηκε στο Νο 1 του Καναδά και έφτασε στο Νο 9 των Η.Π.Α., παραμένοντας επί 17 εβδομάδες στο αμερικάνικο Top 40. Επίσης έφτασε στο Νο 5 της Ιρλανδίας, Νο 9 στην Αυστραλία, Νο 18 στη Νέα Ζηλανδία, Νο 28 στο Βέλγιο και Νο 45 στη Γερμανία.

Το τραγούδι μπήκε στα βρετανικά charts τρεις φορές σε τρεις συνεχόμενες δεκαετίες. Την πρώτη φορά ήταν το 1979 με την πρώτη κυκλοφορία του. Η δεύτερη φορά ήταν το 1987 με το remix «E Reg Model», που έκανε ο Γερμανός παραγωγός Zeus B. Held και έφτασε στο Νο 16 της Μεγάλης Βρετανίας, και η τρίτη φορά ήταν το 1996, όταν το τραγούδι έγινε ξανά δημοφιλές από μία διαφήμιση της μπύρας Carling οπότε και έφτασε στο Νο 17.

http://www.youtube.com/watch?v=Ldyx3KHOFXw

Η κυκλοφορία του «Cars» συνοδεύτηκε και από ένα video-clip, με ειδικά εφέ που σήμερα φαίνονται γελοία αλλά τότε –το 1979- ήταν πρωτοποριακά. Στο βίντεο συμμετείχαν και οι μουσικοί που συνόδευαν τότε τον Numan, μεταξύ των οποίων και ο Billy Currie των Ultravox, αν και στην πραγματικότητα δεν συμμετείχε στην ηχογράφηση του τραγουδιού. Όταν το 1981 βγήκε στον αέρα το MTV, το βίντεο του «Cars» ήταν ένα από τα 200 βίντεο που είχε στη διάθεσή του το κανάλι, με αποτέλεσμα να προβάλλεται συνέχεια.

Ο Gary Numan ειδικεύτηκε στην ηλεκτρονική μουσική και άλλαξε το πρόσωπο της βρετανικής techno-pop. Το σκοτεινό και παρανοϊκό του όραμα, η θεατρική και παγωμένη απόκοσμη persona του, και ο κλινικός και ρομποτικός του ήχος βρήκαν μεγάλη απήχηση σε καλλιτέχνες του γοτθικού και του βιομηχανικού rock, όπως τον Marilyn Manson και τους Nine Inch Nails. Επίσης, η επιρροή του Numan μπορεί να ανιχνευθεί και στο electro-pop άλμπουμ των Kraftwerk «Computer World» (1981) και ιδιαίτερα στο ομώνυμο τραγούδι, αν και θα μπορούσε κάλλιστα να ειπωθεί και το αντίθετο, δηλαδή την επιρροή του Gary Numan από τους Kraftwerk και συγκεκριμένα από το «Autobahn» του 1974.

Δυστυχώς το «Cars» αποδείχθηκε η μοναδική επιτυχία του Numan στις Η.Π.Α. παρόλο που είχε αρκετές άλλες στη Μεγάλη Βρετανία. Σε μία συνέντευξη που έδωσε το 2010 σχετικά με το αν τον ενοχλεί η ετικέτα του «one hit wonder» (του καλλιτέχνη της μίας επιτυχίας), απάντησε:

– Κατά κάποιο τρόπο ναι. Αλλά πρέπει να είσαι ρεαλιστής. Καλύτερα να έχεις μία επιτυχία παρά καμία. Από την άλλη μεριά, υποθέτω ότι σου δίνει την ώθηση να συνεχίσεις. Εγώ το κάνω επειδή μου αρέσει. Πιστεύω ότι αν ο πρώτος λόγος για τον οποίο κάνεις μουσική είναι για να έχεις επιτυχίες, τότε θα ήταν πολύ απογοητευτικό αν είχες μόνο μία επιτυχία. Αλλά η αλήθεια είναι ότι εγώ το κάνω σχεδόν σαν χόμπι. Απλά ήμουν τυχερός που μπόρεσα να ζω από αυτό για τόσο καιρό. Και να μην ζούσα απ’ αυτό, θα έκανα ακριβώς τους ίδιους δίσκους και θα έγραφα ακριβώς τα ίδια τραγούδια. Αν βγαίνει ένα άλμπουμ και δεν πουλήσει πολύ, ή στην Αμερική δεν πουλήσει καθόλου, δεν καταστρέφομαι. Δεν κάθομαι και σκέφτομαι ότι είναι χάσιμο χρόνου κι αυτό επειδή κατά πρώτο λόγο απόλαυσα τη δημιουργία του. Και ευτυχώς για μένα υπήρξαν άλλες χώρες –προφανώς κι η Μεγάλη Βρετανία- όπου τα πράγματα πήγαν διαφορετικά και πολύ καλύτερα. Κι αυτό μού επέτρεψε να συνεχίσω να το κάνω και να ζω απ’ αυτό. Υπάρχει λοιπόν μία δόση απογοήτευσης, επειδή είναι μία καταπληκτική χώρα για να είσαι επιτυχημένος σ’ αυτήν. Από την άλλη πλευρά, δεν αισθάνομαι ότι η ζωή μου έχει συρρικνωθεί επειδή δεν συνέχισα να έχω επιτυχίες εκεί.

http://www.youtube.com/watch?v=dzWw49xarJA

Ζωντανές ηχογραφήσεις του «Cars» υπάρχουν στους παρακάτω live δίσκους του Gary Numan: «Living Ornaments ‘79» (1979), «Living Ornaments ‘80» (στην έκδοση του 2005), «White Noise» (1985, η ίδια εκτέλεση περιλαμβάνεται και στο «The Live EP»), «Ghost» (1988), «The Skin Mechanic» (1989), «Dream Corrosion» (1994), «Living Ornaments ‘81» (1998), «The Radio One Recordings» (1999), «Scarred» (2003), «Live At Shepherds Bush Empire» (2004), «Fragment 2/04» (2005), «The Complete John Peel Sessions» (2007, ηχογράφηση του 1979), «Engineers» (2008) και «Replicas Live» (2009).

Το 1998 κυκλοφόρησαν τρία remixes του «Cars»: Spahn Ranch Mix, Talla 2xlc Mix και JLAB Mix.

Άλλες εκτελέσεις

Frank Zappa (1980, σε κάποιες ζωντανές του εμφανίσεις, αλλά αντί για τους αυθεντικούς στίχους τραγουδούσε τους στίχους από το δικό του τραγούδι «In France»).

The Barron Knights (1980, χρησιμοποίησαν τη μουσική του “Cars” στο τραγούδι “We Know Who Done It”, στο οποίο εκμεταλλεύονται την τρέλα της εποχής εκείνης για το ποιος πυροβόλησε τον J. R. στη σειρά Dallas. Το τραγούδι τελειώνει με την επανάληψη της φράσης “It was…”, σαν να κολλάει η βελόνα λίγο πριν αποκαλυφθεί το όνομα του ενόχου).

Fearless Four (1983, στο «Just Rock» χρησιμοποίησαν sample από το «Cars» του Gary Numan).

Randi Rann (1988, single, με δύο εκδοχές: City Mix και Highway Mix).

Sir Mix-A-Lot & Kid Sensation (1988, στο «Rippin’» χρησιμοποίησαν sample από το «Cars», ακούγεται στο 0:59 του τραγουδιού).

Kool G Rap & DJ Polo (Μάρτιος 1989, hip-hop εκτέλεση στο άλμπουμ «Road To The Riches»).

Judybats (1991, στο single «Daylight»).

Charles Pierre και Francis Usmar (1993, σε EP τρία νέα remix του «Cars», ενώ συμπεριέλαβαν και δύο remix του 1987).

Shampoo (1995, στην ιαπωνική έκδοση του single «Girl Power»).

Tia (1997, σε single).

Dave Clarke (1997, στη συλλογή «Random – New Interpretations Of Gary Newman»).

Luxt (1997, στη συλλογή «Newer Wave»).

Mase και Puff Daddy (1999, στο «No Matter What» χρησιμοποιήθηκε sample από το «Cars»).

Fear Factory (Μάρτιος 1999, πολύ καλή industrial metal εκτέλεση στην digipak έκδοση του άλμπουμ «Obsolete», με τη συμμετοχή του Gary Numan τόσο στα φωνητικά όσο και στο βίντεο του τραγουδιού). Η εκτέλεση αυτή, σε παραγωγή των Fear Factory και του Rhys Fulber, κυκλοφόρησε και σε single. Οι Fear Factory είχαν ξεκινήσει από το 1996 να παίζουν το “Cars” ως encore στις συναυλίες που έδιναν στην Ευρώπη. Όταν μαθεύτηκε ότι το συγκρότημα έπαιζε το τραγούδι, ο μάνατζερ του Gary Numan ήρθε σ’ επαφή μαζί τους. Μετά από σχετική συμφωνία, ο Numan πέταξε μέχρι το Βανκούβερ όπου πέρασε τρεις μέρες για να ηχογραφήσει τα φωνητικά του στο στούντιο. Το συγκρότημα ζήτησε επίσης από τον Numan να ηχογραφήσει και λίγα λόγια ως εισαγωγή του άλμπουμ “Obsolete”. Ο Numan είχε μία μακροχρόνια απέχθεια στο να συνδεθεί μ’ αυτό που εκλαμβάνεται ως “μουσική με ημερομηνία λήξης” και αρχικά τον έκανε ανήσυχο για τη συνεργασία του με τους Fear Factory μέχρι που συνειδητοποίησε ότι “υπήρχε μία πιθανότητα ότι θα μπορούσε να με συστήσει σε μία νέα γενιά ανθρώπων που δεν ήξερε την ιστορία μου. Κι αυτό μπορεί να είναι χρήσιμο, γιατί η μουσική μου είναι πολύ πιο βαριά και σκοτεινή έτσι κι αλλιώς”. Το αποτέλεσμα αποδείχθηκε ικανοποιητικό και για τα δύο μέρη και ο Numan εγκωμίασε το συγκρότημα ως “λαμπρό και πραγματικά εύκολο να συνεργαστεί κανείς μαζί τους. Δεν είχαν καμία κακή κουβέντα για κανέναν”. Η ανάλαφρη και φωτεινή απόδοση του τραγουδιού έρχεται κάπως σε αντίθεση με τη φήμη των Fear Factory, ενώ η βαριά χρήση των synthesizers και των άλλων ηλεκτρονικών στοιχείων ταιριάζει με το βιομηχανικό ύφος του συγκροτήματος. Ο drummer Raymond Herrera περιέγραψε την εκτέλεση ως “ουσιαστικά σαν ένα σχεδιάγραμμα ενός φουτουριστικού αυτοκινήτου”. Πρόσθεσε ότι το συγκρότημα επέλεξε το “Cars” ανάμεσα σε άλλα τραγούδια γιατί όλα τα μέλη το ήξεραν και το εκτιμούσαν και γιατί ο ήχος των πλήκτρων ταίριαζε με τον ήχο των Fear Factory. Αργότερα ο Herrera επισήμανε ότι το συγκρότημα ήθελε αρχικά να ηχογραφήσει το “New Year’s Day” των U2 αλλά επέλεξαν το “Cars” επειδή είχαν την τύχη να συμμετάσχει σε αυτό ο Numan. Το “Cars” έπαιξε σημαντικό ρόλο στο να γίνει το “Obsolete” το πιο επιτυχημένο σε πωλήσεις άλμπουμ των Fear Factory. Σύμφωνα με τον Herrera, η εκτέλεση έτυχε μεγαλύτερου ενθουσιασμού στη Μεγάλη Βρετανία απ’ ό,τι στην πατρίδα του συγκροτήματος, τις Η.Π.Α., γεγονός που επικυρώθηκε και από την πορεία στα charts καθώς το single έφτασε στο Νο 57 της Μεγάλης Βρετανίας ενώ στις Η.Π.Α. έφτασε μόλις στο Νο 38 των Alternative Songs. Κατά τη διάρκεια της προώθησης του τραγουδιού, ο Gary Numan ανέβηκε στη σκηνή σε μία συναυλία που έδωσαν οι Fear Factory στο Brixton (Λονδίνο). Ο Numan εμφανίζεται επίσης στο επιστημονικής φαντασίας μουσικό βίντεο του τραγουδιού, σκηνοθεσίας του John S. Bartley, το οποίο γυρίστηκε στο Βανκούβερ και έκανε το ντεμπούτο του τον Ιούνιο του 1999. Ο τραγουδιστής των Fear Factory, Burton C. Bell, περιέγραψε με ενθουσιασμό το φιλόδοξο βίντεο λέγοντας ότι είχε “άρωμα Stanley Kubrick”:

– [Ο Batley] έβαλε τον Gary κι εμένα σε λουριά και έπρεπε να προσομοιώσουμε ότι επιπλέουμε στο διάστημα. Ήταν απίστευτο. Ήταν σαν ένα όνειρο που έγινε πραγματικότητα.

Armand Van Helden (2000, στο «Koochy» χρησιμοποίησε sample από το «Cars»).

Opium Jukebox (Οκτώβριος 2000, στο άλμπουμ «Music To Download Pornography By»).

C-Nuts (Νοέμβριος 2000, στο άλμπουμ «Blitzkrieg Bop And Other Jazz Mutations»).

Bill Bailey (2001, στο DVD «Bewilderness» ο Bill Bailey για να καταδείξει πως οι διάλεκτοι του West Country της Αγγλίας δεν ταιριάζουν στη rock και pop μουσική, ερμήνευσε το «Cars» με επαρχιώτικη προφορά ξεκινώντας με το στίχο «Ere in moi carr…». Το 2003 ο Bill Bailey κυκλοφόρησε το «Cockney Medley», στο οποίο χρησιμοποίησε sample από το «Cars» ενώ στο DVD «Dandelion Mind», που κυκλοφόρησε το 2010, ερμηνεύει το τραγούδι στα γαλλικά και με κόρνα.

Cledus T. Judd (Απρίλιος 2003, στο «New Car» ακούγεται sample από το «Cars» μετά από κάθε ρεφρέν).

Dabruck & Klein (2008, στο «Cars» χρησιμοποίησαν sample από το ομώνυμο τραγούδι του Gary Numan).

J Dilla (2008, στο «Tracks» χρησιμοποιήθηκε sample από το «Cars»).

Baked A La Ska (2009, στο άλμπουμ «Baked A La Ska». Αν και το συγκρότημα δεν άλλαξε τον τίτλο του τραγουδιού, στους στίχους της εκτέλεσης αυτής η λέξη «Cars» αντικαταστάθηκε από τη λέξη «ska»).

Leisure Society (Οκτώβριος 2009, στο άλμπουμ «The Sleeper & A Product Of The Ego Drain»).

Chicane (2009, στο «Hiding All The Stars» χρησιμοποίησε sample από το «Cars»).

Nine Inch Nails (2009, σε συναυλίες τους, με τη συμμετοχή του Gary Numan).

Sloan (Ιούνιος 2011).

Σχετικά μ’ αυτές τις επανεκτελέσεις, ο Gary Numan είπε:

– Είναι πραγματικά καταπληκτικό πράγμα να ακούς για ανθρώπους που διασκευάζουν τραγούδια σου. Τις προάλλες έψαχνα στο διαδίκτυο κάτι εντελώς άσχετο και έπεσα πάνω σ’ ένα βίντεο του YouTube όπου το συγκρότημα της Courtney Love, οι Hole, έπαιζαν το «Cars». Ενθουσιάστηκα. Και υπάρχουν πολλά τέτοια. Είμαι πραγματικά τόσο ενθουσιασμένος που υπάρχει ένα μεγάλο χαμόγελο στο πρόσωπό μου κάθε φορά που ακούω ότι κάποιος κάνει κάτι τέτοιο. Δεν είμαι λοιπόν ο τύπος του αλαζόνα που το περιμένει. Μάλλον το αντίθετο.

http://www.youtube.com/watch?v=_YTkor2-6EA

Παρόλο που το μήνυμα του «Cars» είναι ότι τα αυτοκίνητα οδηγούν σε μία μηχανική κοινωνία η οποία στερείται της προσωπικής αλληλεπίδρασης, οι αυτοκινητοβιομηχανίες δεν σταματούν να χρησιμοποιούν το τραγούδι αυτό σε διαφημίσεις. Αμφότερες η Nissan (Altima) και η Oldsmobile (Alero) το χρησιμοποίησαν σε διαφημίσεις τους. Μία εξυπνότερη προσέγγιση έγινε το 2010 από την εταιρία DieHard, η οποία εμπορεύεται μπαταρίες αυτοκινήτων. Στη διαφήμισή της, σκηνοθεσίας του James Frost, το τραγούδι του Gary Numan παιζόταν από 24 κόρνες αυτοκινήτων και δύο keyboards που τροφοδοτούνταν από μία μπαταρία. Ο ίδιος ο δημιουργός δεν έχει κανένα πρόβλημα στο να χρησιμοποιείται το τραγούδι του:

– Πραγματικά είμαι υπέρ για οποιαδήποτε χρήση. Θα ήταν ωραίο αν συνέβαινε ξανά.

Εκτός από διαφημίσεις που σχετίζονται με αυτοκίνητα, το «Cars» χρησιμοποιήθηκε σε διαφήμιση του αμερικάνικου ποδοσφαίρου από το ESPN και σε διαφημίσεις της Σουηδικής ασφαλιστικής εταιρίας Folksam, της American Express, του Discovery Channel (για την εκπομπή «Future Car»), των snacks Little Debbie και της μπύρας Carling. Μάλιστα η διαφήμιση της Carling ήταν τόσο επιτυχημένη ώστε το τραγούδι έγινε ιδιαίτερα δημοφιλές και το Μάιο του 1996 ξαναμπήκε στο Top 20 της Μεγάλης Βρετανίας, φτάνοντας στο Νο 17.

Το «Cars» ακούστηκε στις ταινίες «Speed» (1994), «Moog» (2004), «Με Το Δάχτυλο Στο Φρέντι» (Freddy Got Fingered, 2001) και “The Muppets” (2011) καθώς και στις τηλεοπτικές σειρές «Beavis And Butthead», «The Mighty Boosh» (1998), «Nip/Tuck», «Simpsons» (2004, όπου το παρωδεί ο Homer Simpson), «Family Guy» (2006, με διαφορετικούς στίχους από τον Stewie Griffin), «South Park» (2008, από Περουβιανούς φλαουτίστες) και «Two And A Half Men» (2009, όπου το τραγουδά και το μουρμουρίζει ο χαρακτήρας Alan Harper). Επιπλέον, σύμφωνα με το πρώτο επεισόδιο της σειράς «Life On Mars» (2006), το «Cars» ήταν ο πρώτος δίσκος που αγόρασε ο χαρακτήρας Sam Tyler (από ένα δισκοπωλείο ονόματι Vinyl Heaven στο Μάντσεστερ). Επίσης ακούστηκε ως παρωδία στο αμερικανικό talk show «Conan» (2012).

Το τραγούδι συμπεριλήφθηκε επίσης στο videogame Grand Theft Auto: Vice City (ως μέρος του ραδιοφωνικού σταθμού Wave 103) και στο Test Drive 6 (στην εκτέλεση των Fear Factory).

Το τηλεοπτικό κανάλι VH1 κατέταξε το «Cars» στο Νο 11 των 100 καλύτερων One Hit Wonders της δεκαετίας του 1980 και στο Νο 93 των καλύτερων τραγουδιών της ίδιας δεκαετίας.

Gary Numan: Είμαι πολύ περήφανος για το τραγούδι και πολύ ευτυχής για ό,τι έγινε. Στα περισσότερα μέρη θεωρείται κλασσικό κι είμαι περήφανος γι’ αυτό. Σήμερα αν εμφανιστώ στο ραδιόφωνο, σε μία συνέντευξη ή σε ένα τηλεοπτικό show, είναι σίγουρο ότι θα παίξουν αυτό το τραγούδι. Είναι ωραίο που είναι κάτι τόσο αναγνωρίσιμο αλλά χωρίς αμφιβολία επισκίασε πολλά απ’ αυτά που έκανα μετά. Αλλά αυτό είναι δικό μου πρόβλημα. Άλλοι άνθρωποι έχουν διαφορετικά προβλήματα. Δεν παραπονιέμαι ή κλαψουρίζω γι’ αυτό, απλά έτσι είναι τα πράγματα. Είναι κάτι στο οποίο πρέπει να εργάζομαι συνέχεια σκληρά για να ελαχιστοποιηθεί η ζημιά που θα μπορούσε να κάνει. Αν μη τι άλλο το τραγούδι αυτό είναι μία λανθασμένη ένδειξη, διότι είναι ίσως το πιο pop τραγούδι που έγραψα. Είναι ίσως το μόνο αληθινά pop τραγούδι που έγραψα και δεν έχει καμία σχέση μ’ αυτό που κάνω. Όπως είπα και πριν, είμαι πολύ περήφανος γι’ αυτό. Αλλά αν διάλεγα ένα τραγούδι αντιπροσωπευτικό της μουσικής που έκανα όλα αυτά τα χρόνια, δεν θα ήταν αυτό.

Έρευνα-κείμενα-επιμέλεια: Κωνσταντίνος Παυλικιάνης