Δήμος Μπέκε: «Όταν δουλεύεις με μεγάλες φίρμες δεν πρόκειται να προχωρήσεις, θα είσαι πάντα “ορεκτικό”»

Ύστερα από την αποχώρηση του Κωνσταντίνου Χριστοφόρου το 2002 από το δημοφιλές συγκρότημα των One, την θέση του πήρε ο Δήμος Μπέκε. Εκεί τον γνωρίσαμε για πρώτη φορά και τώρα επέστρεψε ξανά, αυτή τη φορά ανανεωμένος, κάνοντας την εμφάνισή του στο talent show “The Voice”, όπου και τράβηξε το ενδιαφέρων των coaches!

Πρόσφατα παραχώρησε μια εφ’ όλης της ύλης συνέντευξη στο Πρώτο Θέμα και την Φένια Γιαννουλάδη, όπου αναφέρθηκε στην επιλογή του να συμμετάσχει στο “The Voice”, αλλά και την εμπειρία που έχει αποκομίσει από τον καλλιτεχνικό χώρο.

Συγκεκριμένα δηλώνει πως «Το μόνο που θέλω είναι να δουν τον Μπέκε όπως είναι τώρα, με τη φωνή που έχω τώρα, ύστερα από τόσα χρόνια. Ξέρω ότι πολλοί θα πουν “τι θέλει τώρα αυτός να πάει εκεί;”. Ειλικρινά δεν με απασχολεί. Δεν με ενδιαφέρει η κακοπροαίρετη κριτική και δεν θα με χαλάσει. Μπορεί ο κόσμος να μη με ξέρει. Είμαι καλός μουσικός όμως. Αυτό που θέλω είναι να αποφασίσουν αυτοί που θα με ακούσουν. Ας αποφασίσει ο κόσμος αν πρέπει να κάνω καριέρα ή όχι. Μου αρέσει το ότι στο παιχνίδι αυτό δεν απαιτείται κάποιο πακέτο αλλά κρίνεται μόνο η φωνή. Θέλω την προβολή, να συστηθώ ξανά στον κόσμο με τα επιπλέον χρόνια εμπειρίας που έχω. Όταν έπρεπε να επιλέξω coach τους ήθελα όλους! Αλλά είπε κάτι ο Ρέμος στο τέλος που πραγματικά με άγγιξε: “Θέλω αυτό το παιδί πραγματικά να πάει εκεί που του αξίζει, να πάρει αυτό που του αξίζει”. Αυτό ήταν».

Ακόμη συμπληρώνει πως «Ως τέτοιου είδους εργαλείο -για φωνητικά- με χρησιμοποίησε ο Φοίβος και στον Ρουβά, στο “Ολα καλά”. Ετσι κατέληξα να πάω στην Αμερική για την ολοκλήρωση του άλμπουμ μαζί με τον Ηλία Ψινάκη. Eμενα επί δύο μήνες στο “Holiday Inn”, σε μια τεράστια σουίτα μόνος μου! Στις 10 το πρωί ακριβώς αρχίζαμε τα sessions, κάναμε ένα μικρό διάλειμμα και μετά στη μία άλλη μια διακοπή για να παίξουμε Playstation ώστε να ξεκουραστεί το μυαλό. Μετά συνεχίζαμε δουλειά μέχρι αργά. Εκεί ήταν που ρώτησα ένα βράδυ τον Ψινάκη, γιατί το είχα μαράζι: “Θα κάνω ποτέ καριέρα;” Τότε εκείνος μου απάντησε με ένα τεράστιο κατηγορηματικό “όχι”. Οταν τον ρώτησα γιατί, μου είπε “γιατί έχεις φωνάρα!”. Μου εξήγησε τι εννοούσε: οι πολύ λίγοι ιδιαίτεροι μουσικοί που κάνουν φωνητικά μετριούνται στα δάχτυλα των χεριών. Και είναι τα εργαλεία πίσω από τα μεγάλα ονόματα. Όταν δουλεύεις με μεγάλες φίρμες δεν πρόκειται να προχωρήσεις, θα είσαι πάντα “ορεκτικό”. Σε ακούν και σε βλέπουν όλοι, αλλά στην πραγματικότητα είσαι αόρατος. Δεν πρέπει να πιστεύεις ότι επειδή δουλεύεις μαζί με γνωστά ονόματα θα εκτιμήσουν την αξία σου και θα σε βοηθήσουν. Συμπληρώνεις τον καλλιτέχνη που βρίσκεται στο προσκήνιο και είναι λογικό ότι ο μάνατζερ ή ο συνθέτης δεν θέλει να σε χάσει προωθώντας σε».