Δυο πράσινα μάτια με μπλε βλεφαρίδες

Ταξίδι στο χρόνο θα πάμε παρέα για να ακούσουμε ένα από τα ωραιότερα τραγούδια που γράφτηκαν αμέσως μετά τον Β’ Παγκόσμιο πόλεμο. Τίτλος του «Δυο πράσινα μάτια». Αγαπημένο τραγούδι της γιαγιάς μου αλλά ίσως και της δικής σας γιαγιάς.

Πρόκειται για Valse του 1945 σε μουσική Μίμη Κατριβάνου και στίχους Κώστα Κιούση. Γράφτηκε για την Άννα Καλουτά. Ο στιχουργός το έγραψε ένα απόγευμα στο γήπεδο του Παναθηναϊκού πίσω από το πακέτο των τσιγάρων του συνθέτη, όπως είχε δηλώσει ο ίδιος ο Κώστας Κιούσης. Πρότειναν στην Στέλλα Γκρέκα να το τραγουδήσει, αλλά δεν δέχθηκε διότι θεώρησε τον στίχο “σαχλό” αφού τότε δεν υπήρχαν γυναίκες με μπλε βλεφαρίδες!

Αντ’ αυτής, δεκτό έγινε από τον Τώνη Μαρούδα και την Καίτη Παρίτση (ντουέτο), την Ελίζα Μαρέλι, την Κάκια Μένδρη, ο Γιάννης Πετρούλος, η Αρλέτα και ο Μίμης Ράπτης. Όλοι το τραγούδησαν μετά χαράς, δίνοντάς του τη θέση που του ταιριάζει στην αιωνιότητα.

Τρυφεροί, ευαίσθητοι, αληθινοί οι στίχοι μίλησαν και μιλούν στις καρδιές όλων μας.

Είχα μάτια δει πολλά,

ένοχα και ντροπαλά

μάτια που δε με ρωτήσανε,

αν τρελά με κατακτήσανε.

Μ’ έκαψε όμως μια φωτιά

από πράσινη ματιά

που το ξέρω θα με καίει

ως τα γηρατειά.

Δυο πράσινα μάτια με μπλε βλεφαρίδες

με έχουνε κάνει τρελό.

Καρδιά μου να ξέρεις τα μάτια που είδες

πως δε θα σου βγουν σε καλό.

Φοβάμαι ακόμα και να τους το πω

γιατί έχουν το χρώμα το πρασινωπό.

Δυο πράσινα μάτια με μπλε βλεφαρίδες

με μάθανε πως ν’ αγαπώ.

Μάτια πράσινα γλυκά,

μάτια μελαγχολικά

που στο βλέμμα σας ζαλίζομαι

και πονώ και βασανίζομαι.

Σας ζηλεύω τρομερά,

σας λατρεύω τρυφερά

μάτια πράσινα με καίνε

πρώτη μου φορά.