Διονύσης Σαββόπουλος: Στον Κήπο του Μεγάρου…. Ήχος πρώτος!

Τον συνοδεύουν τρεις δεξιοτέχνες από τη νεότερη μουσική μας σκηνή (Ορέστης Πλακίδης, Γιώτης Κιουρτσόγλου, Βαγγέλης Καρίπης) και μικρό σύνολο χάλκινων πνευστών.

Με λόγια «Παράξενα κι ατόφια», τραγούδια-«σάουντρακ της ζωής» χιλιάδων ελλήνων που αναζήτησαν κι αναζητούν πυξίδα και όραμα σε εποχές αμφιβολιών, αναζητήσεων και αγωνίας, ανοίγει ο φετινός κύκλος συναυλιών στον Κήπο του Μεγάρου.

Στον μοναδικό αυτό χώρο, χώρο ανοιχτό και φιλόξενο, πνευματικό καταφύγιο και «στέκι» ψυχικής ανάτασης για τους πολίτες ο Διονύσης Σαββόπουλος παρουσιάζει τη νέα του παραγωγή ‘Παράξενα κι ατόφια’ – με τίτλο παρμένο απ’τον στίχο της «Μαύρης Θάλασσας» στο δίσκο του Βρώμικο Ψωμί (1972) – που περιλαμβάνει 27 τραγούδια, αντιπροσωπευτικά της εμπνευσμένης, πενηντάχρονης τραγουδοποιίας του.

Ένα πρόγραμμα που στην ουσία του αποτελεί επιτομή του πολύπτυχου έργου του, της μακρόχρονης μουσικής του αναζήτησης που αναμειγνύει εθνικούς, βαλκανικούς και ροκ ήχους για να εκφράσει τα συναισθήματα, τις αντιφάσεις, τα οράματα και τις προσδοκίες των σύγχρονων Ελλήνων και να αποτυπώσει την κουλτούρα μιας ολόκληρης εποχής.

Ο «μελωδός» Διονύσης Σαββόπουλος – όπως αυτοαποκαλείται ο ίδιος συνοψίζοντας σε μία μόνο λέξη τις πολλές και διαφορετικές ιδιότητές του ως «ερμηνευτή των δικών του στιχηρών ιδιομέλων ή του τραγουδοποιού, του ερμηνευτή δηλαδή της δικής του πάντα ποίησης και μουσικής» – θα ανοίξει τις εκδηλώσεις του κήπου στο Μέγαρο με μια εφ’όλης της ύλης συναυλία, την Παρασκευή 7 Ιουνίου, στις 9 το βράδυ, προσφέροντας μια εξαιρετική ευκαιρία στους φίλους της «σαββοπουλικής» τραγουδοποιίας να παρακολουθήσουν ένα ευφάνταστο πρόγραμμα με τραγούδια που στην πλειοψηφία τους χαρακτηρίστηκαν ως πολιτικά, αλλά γρήγορα ξεπέρασαν τον επικαιρικό τους χαρακτήρα γιατί επεσήμαναν σε ανύποπτο χρόνο τα βαθύτερα αδιέξοδα του πολιτικού μας βίου κατά τις τελευταίες δεκαετίες: από τον «Μπάλλο» του ’71 (από τον πρώτο δίσκο του όπου οι «ηλεκτρικές φωνές» του ροκ παντρεύονταν με το δημοτικό τραγούδι σ’έναν ήχο τελείως ελληνικό) και τη «Συγκέντρωση της ΕΦΕΕ» (από το δίσκο Δέκα Χρόνια Κομμάτια) μέχρι το αιρετικό «Κωλοέλληνες» (από το Κούρεμα του 1989).