Ελένη Τσαλιγοπούλου: Μια φωνή που μας ταξίδεψε! | Φωτορεπορτάζ + δηλώσεις

Το μαγαζί γεμάτο από κόσμο όλων τον ηλικιών με ένα κοινό στοιχείο…την αγάπη τους στην μουσική της Ελένης Τσαλιγοπούλου.

Πριν καλά καλά μας χαιρετήσει και μέσα στο μαύρο της επιβλητικό φόρεμα, μας τραγούδησε το τραγούδι “Μοσχολούλουδο” θυμίζοντας μας ότι η ερμηνεία της είναι αυτή που την κάνει να ξεχωρίζει! Με το τέλος του τραγουδιού μας καλωσόρισε και όπως τόνισε και η ίδια, αν και κρυωμένη θα έβαζε τα δυνατά της να περάσουμε μια αξέχαστη βραδιά με τραγούδια του σήμερα αλλά κυρίως με παλιά αγαπημένα τραγούδια.

Το πρόγραμμα συνεχίστηκε με τα τραγούδια “Οι σκιές”, “Χρώματα”, “Σώπα και άκουσε”, “Αλλάζει κάθε που βραδιάζει” και άλλα αγαπημένα κομμάτια. Η ίδια είχε φοβερή χημεία με τους μουσικούς της, τους οποίους δεν παρέλειψε να μας τους συστήσει στην αρχή του προγράμματος.

Με χορό και γλέντι συνέχισε το δεύτερο μέρος του προγράμματος, όταν περάσαμε στο παραδοσιακό ρεπερτόριο! Η Ελένη Τσαλιγοπούλου χωρίς παπούτσια ανέβηκε στην σκηνή και έδωσε την αίσθηση σε όλους μας ότι ξεκινούσε ένα διαφορετικό πάρτι! Highlight της βραδιά ήταν η στιγμή όπoυ η Ελένη Τσαλιγοπούλου ερμηνεύοντας το “Παξιμαδοκλέφτρα” μπαίνει μέσα στο κοινό χορεύοντας, σε μια προσπάθεια να τους χαιρετήσει ένα ένα ξεχωριστά! Έτσι με τον δικό της τρόπο ευχαρίστησε το κοινό που την τίμησε με την παρουσία του. Το πρόγραμμα συνεχίστηκε με παραδοσιακές μουσικές τραγουδώντας το “Σάλα σάλα”, “Τα παιδιά της γειτονιά σου” και άλλα.

Φεύγει από την σκηνή αποχαιρετώντας στο κοινό, το οποίο ζητούσε επίμονα ακόμη ένα τελευταίο τραγούδι. Τελικά η τραγουδίστρια επέστρεψε παρέα με μια κιθάρα στα χεριά και μας ερμήνευσε το τραγούδι “Άμαν doctor”.

Λίγο πριν μας αποχαιρετήσει η Ελένη Τσαλιγοπούλου μας τραγούδησε το “Σιωπές”. Αγκαλιά με τους μουσικούς της υποκλίθηκε, ευχαρίστησε για ακόμη μια φορά το κοινό και αποχώρησε από την σκηνή! Και κάπως έτσι τελείωσε ένα όμορφο ταξίδι με ωραίες μουσικές …

Διαβάστε τις αποκλειστικές δηλώσεις της Ελένης Τσαλιγοπούλου:

Μιλήστε μας για τον τελευταίο σας δίσκο με τίτλο “Τα-ρι-ρα”… Βλέπουμε και μια διαφορετική πλευρά σας, αυτή την σύνθεσης. Πως έγινε αυτό?

Καταρχήν, “Τα-ρι-ρα” ονομάστηκε γιατί έγραφα την μουσική χωρίς στίχους και χρησιμοποιούσα συνέχεια την φράση τα-ρι-ρα, τα-ρι-ρα! Σ’ ότι αφορά εμένα, έκανα ένα όνειρο μου πραγματικότητα μετά από 30 χρόνια μέσα σ’ αυτόν τον χώρο. Ήταν ένας τρόπος να εξελιχθώ και τα κατάφερα. Αν και δεν στο κρύβω ότι με ‘πίεσαν’ οι φίλοι μου όπως ο Αλκίνοος Ιωαννίδης, ο Νίκος Πορτοκάλογλου, ο Σπύρος Χατζηκωνσταντίνου να κάνω αυτό το όνειρο πραγματικότητα. Με παρακίνησαν και γι’ αυτό μου έδωσαν και τα λόγια τους για να ολοκληρωθεί το έργο. Διαφορετικά δεν ξέρω αν θα το έκανα!

Δηλαδή η σύνθεση είναι ένα ταλέντο που το είχατε κρυμμένο μέχρι να βρεθεί η κατάλληλη στιγμή για να το δείξετε?

Ναι γιατί το μεγαλείο είναι η δημιουργία! Το ότι μπορείς να χαρίσεις και στον εαυτό σου και στον κόσμο κάτι δικό σου! Είναι ωραίο να μπορείς να ακούς μουσική και να μπορείς μετά να παράγεις ιδέες μέσα από αυτήν για κάτι νέο. Αλλά να τονίσω ότι όσο μεγαλειώδες είναι η δημιουργία ενός τραγουδιού τόσο είναι και η ερμηνεία. Ακόμη πιο σημαντικό και ωραίο είναι να ακούς μουσική! Μέσα από την μουσική που ακούω εμπνέομαι, αν μου το στερήσουν αυτό δεν θα μπορώ ούτε να ερμηνεύσω ούτε να δημιουργήσω!

Πάμε σε κάτι άλλο, πως βιώνεται αυτή την δύσκολη κατάσταση που βρίσκεται η Ελλάδα σήμερα?

Χάλια! Αυτός ο χρόνος που έχουμε διανύσει είναι ο χειρότερος και άποψη μου είναι ότι δυστυχώς θα έρθουν και άλλα χειρότερα. Θα πρέπει όσο το δυνατόν συντομότερα να μάθουμε να ζούμε με ένα διαφορετικό τρόπο για να μπορέσουμε να επιβιώσουμε. Οι άνθρωποι ήμαστε όντα τα οποία συνηθίζουμε εύκολα στο οτιδήποτε, όπως συνηθίσαμε στο καλό έτσι θα συνηθίσουμε και στο κακό. Και επειδή αυτή η κατάσταση δεν θα έχει εύκολο τέλος θα πρέπει να κρατήσουμε τις ωραίες ιδέες, τον διαφορετικό και εναλλακτικό τρόπο ζωής για να μπορέσουμε να ξεμπερδεύουμε μ’ αυτό. Πάνω απ’ όλα είναι ο άνθρωπος! Πρέπει να κάνουμε μια κίνηση, μέσα σε τόσο κακό να βρούμε τον τρόπο να ζήσουμε καλά γιατί και χωρίς λεφτά μπορούμε να ζήσουμε καλά.

Είστε τόσα χρόνια στον χώρο της μουσικής, πώς πιστεύετε ότι επηρέασε η κρίση την ελληνική μουσική βιομηχανία?

Δεν υπάρχει μουσική βιομηχανία στην Ελλάδα! Υπάρχει μόνο μουσική επικοινωνία. Δεν υπάρχει πια δισκογραφία. Αυτό δεν είναι μόνο αποτέλεσμα της κρίσης αλλά και από τα λάθη της εξέλιξης της κοινωνίας φτάσαμε σ΄ αυτό το σημείο. Εμένα δεν μου λέει κάτι που δεν αγοράζουν πια τον δίσκο μου γιατί μέσα από το διαδίκτυο ξέρουν όλοι τα τραγούδια μου. Και το ότι δεν αγοράζουν πλέον δίσκους είναι ένα από τα αποτελέσματα της κρίσης.

Πιστεύετε δηλαδή ότι μέσα από το διαδίκτυο μπορούν να κτιστούν καριέρες και να αναδειχτούν νέοι καλλιτέχνες?

Βέβαια! Και αυτό αποδεικτικέ δεν το λέω εγώ. Το θέμα είναι να δεχόμαστε τις καλές ιδέες από τους νέους αλλά να μην υπερτιμούμε τα πράγματα, να περιμένουμε την εξέλιξη. Παρόλα αυτά οτιδήποτε γίνεται από τον μόχθο, το πείσμα και το πάθος ενός ανθρώπου μόνο θετικά λόγια μπορώ να πω. Δεν είναι ο σωστός τρόπος αυτός προώθησης γιατί όλο αυτό γίνεται τσάμπα.

Πως θα μπορούσαμε να το αντιμετωπίσουμε αυτό με το διαδίκτυο?

Οι νέοι σήμερα πρέπει να μάθουν να χρησιμοποιούν το διαδίκτυο και όχι να τους χρησιμοποιεί. Να μην γίνονται υπόδουλοι σ’ αυτό για να μπορούν να το λειτουργούν σωστά.

Τέλος, τι μήνυμα θα θέλατε δώσετε στους νέους του σήμερα?

Θα ήθελα να τους πω ότι η μουσική μπορεί και πρέπει να μας βγάλει από την κρίση! Γιατί είναι σαν την αναπνοή, μας αρέσει να αναπνέουμε και πρέπει να αναπνέουμε!