Ελευθερία Αρβανιτάκη – Αέρινη, λυρική και εύθραυστη, live στο Βεάκειο

Ένα κατάμεστο θέατρο την χειροκροτούσε για ώρα… και εγώ σκεφτόμουν πως όσες φορές την έχω live, πάντα συμβαίνει το ίδιο! Εύκολα κατάλαβα λοιπόν πως η Αρβανιτάκη έχει το κοινό της… δηλαδή όλους μας, γιατί κανείς δεν υπάρχει που να μην ξέρει έστω και λίγα τραγούδια της, κανείς που να μην τα έχει σιγοτραγουδήσει και ελάχιστοι που δεν την έχουν απολαύσει live!

Στα τόσα χρόνια καριέρας της λοιπόν, η Ελευθερία Αρβανιτάκη έχει πει μόνο επιτυχίες, και αυτό το διαπίστωσα εύκολα το βράδυ της Παρασκευής, την πρώτη μέρα του Ιούλη, αφού επί 2 ώρες και κάτι… μοναδικά τραγούδια δημιούργησαν το τέλειο καλοκαιρινό βράδυ με φόντο τη θάλασσα στο κόλπο της Καστέλας! Αέρινη, αειθαλής, συχνά λυρική, αλλά και απλή, ζωντανή και γεμάτη ψυχή, γήινη αλλά και εύθραυστη… γέμισε την σκηνή στο Βεάκειο τραγουδώντας όλες τις μεγάλες της επιτυχίες, με μια φωνή που ξεδιπλώνει αληθινά τραγούδια, χωρίς χρονολογική σειρά σε μια ατέρμονη γοητευτική μίξη! Μέσα από μια μεγάλη μουσική ποικιλία στήνει ένα μοναδικό ταξίδι, χωρίς περιτυλίγματα και εντυπωσιακές ενορχηστρωτικές πολυπλοκότητες, παρέα με τους μουσικούς της… τον Αλέξανδρο Κτιστάκη στα τύμπανα που την συνόδεψε και στο τραγούδι, τον Γιάννη Κυριμκυρίδη στο πιάνο και τα πλήκτρα, τον Δημήτρη Μπαρμπαγάλα στην κιθάρα και το μπάσο, και τον Θωμά Κωνσταντίνου στο λάουτο, το ούτι και το μαντολίνο.

”Μέτρησα”, ”Πάρε με αγκαλιά και πάμε”, ”Χωρίς Εσένα”, ”Τον έρωτα ρωτάω”, ”Μην ορκίζεσε”, ”Για των ματιών σου το χρώμα”, ”Ζωή Κλεμμένη”, ”Έφυγες νωρίς”, ”Της καληνύχτας τα φιλιά”, αλλά και… ”Τα κορμιά και τα μαχαίρια”, ”Θέλω κοντά σου να μείνω”, ”Το μηδέν”, ”Χίλιες φορές”, ”Του πόθου τ’ αγρίμι”, ”Το παράπονο” και φυσικά… ”Δυνατά Δυνατά” και το ”Ίδιο μακό”… είναι μόνο λίγες από τις επιτυχίες της που έκαναν τις χιλιάδες κόσμου να την αποθεώσει! Η σκηνή πλημμύρισε με το λαϊκό συναίσθημα, την μαγεία και τη φωνή της Ελευθερίας, αλλά και τους στίχους που μας εμπνέουν και μας κάνουν παρέα και σ’ αυτή τη δύσκολη εποχή. Ιδιαίτερη στιγμή της βραδιάς… ο ”Αύγουστος” του αξέχαστου Νίκου Παπάζογλου που γέμισε συγκίνηση, και ”Τα Καράβια μου καίω” του Νίκου Πορτοκάλογλου με τον ιδιαίτερο και επίκαιρο στίχο του (Από πείσμα και τρέλα θα ζω σε τούτη τη χώρα ώσπου να βρω νερό γιατί ανήκω εδώ – Τα παιδιά στην ”πλατεία” είναι μόνη σου ελπίδα..).

Σίγουρα λοιπόν… η Ελευθερία Αρβανιτάκη με την παρέα της θα συνεχίζει να χαρίζει μουσικά καλοκαιρινά συναυλιακά βράδια και σίγουρα… εμείς και πολλοί ακόμη, θα είμαστε και πάλι εκεί!