Ελίσσεται και εξελίσσεται ο Μανώλης Φάμελλος στο «Σταυρό του Νότου»!

Η διαπίστωση αυτή δεν αφορά μόνο την επιλογή των τραγουδιών. Υπάρχουν οι απρόσμενες διασκευές του Μανώλη Φάμελλου, ο τρόπος να σχολιάζει τα τρέχοντα θέματα της επικαιρότητας ή να εξομολογείται τις πηγές έμπνευσης των τραγουδιών του! Έτσι λοιπόν μάθαμε πως η γιόγκα στην αγκαλιά του Μορφέα τον οδήγησε να γράψει το «Τι σημαίνει ένα τρένο» ενώ χώρισε οριστικά με μια κοπέλα όταν της έστελνε μουσικά το μήνυμα ότι το «Γράμμα απ’ το μεγάλο πουθενά» προοριζόταν αποκλειστικά για εκείνη! Από την άλλη πλευρά, φρόντισε να αφιερώσει το τραγούδι «Δρόμο παίρνω» στο Παναγιώτη Ψωμιάδη με την ελπίδα …να πάρει πόδι ενώ δεν παρέλειψε να αφιερώσει τραγούδια σε μας και στο παππού του! Επιπλέον, διασκεύασε με επιτυχία Αττίκ και Βαμβακάρη και ταίριαξε αρμονικά παραδοσιακούς δρόμους με σύγχρονα ακούσματα, σε ένα πρόγραμμα που κράτησε λίγο παραπάνω από τρεις ώρες και δεν μας άφησε λεπτό να μείνουμε αμέτοχοι στο ρυθμό του!

Τον συνόδευε καθ’ όλη τη διάρκεια της βραδιάς η ανερχόμενη Πέννυ Μπαλτατζή και εδώ οφείλω να επισημάνω πως πρόκειται για μία κοπέλα η οποία προσωπικά με άφησε άφωνη …με την αισθαντικότητα της φωνής της, την ευρεία γκάμα των τραγουδιών που επέλεξε να ερμηνεύσει, την ομορφιά, τη κίνηση και την άνεσή της πάνω στη σκηνή! Πού βρίσκονται αλήθεια τέτοιες παρουσίες κρυμμένες;;; Τραγουδούσε αγγλικά και νοητά μεταφερόσουν αμέσως στο ανάλογο σκηνικό. Τραγουδούσε γαλλικά και ήταν το ίδιο πειστική και με περίσσεια εκφραστικότητα. Μόνο μια ευκαιρία ψάχνει για να απογειωθεί και θα περιμένω με αγωνία στο μέλλον να το δω να συμβαίνει, κρατώντας το όνομά της στη μνήμη μου. Απλά υπέροχη!

Είκοσι λεπτά μετά τις δύο, ο Μανώλης Φάμελλος και η παρέα του μας αποχαιρέτησαν οριστικά με τις νότες του «Dance me to the end of love». Και ήταν τόσο εύστοχοι αυτοί οι μουσικοί ελιγμοί του και τόσο δυναμικές οι παρεμβάσεις του σε τραγούδια κάθε είδους, που σας προτείνουμε ανεπιφύλακτα το συγκεκριμένο πρόγραμμα …και σίγουρα μια φορά δεν φτάνει!