Συνέντευξη | Έλλη Πασπαλά & Apurimac: «Η αλληλοεκτίμηση και η μουσική μας τρέλα μας έφερε πολύ κοντά»

Ένα πάντρεμα latin, tango, rumba, cha cha, jazz και ρεμπέτικου δίνει μια νότα διαφορετικότητας και σε παρακινεί -εάν δεν το έχεις κάνει ήδη- να τους ακούσεις. Η συνέπεια είναι να μαγευτείς και να γίνεις κομμάτι του κόσμου τους. Με αφορμή την πρόσφατη επιτυχία τους “Mi Ultimo Tango en Atenas” και τις ζωντανές τους εμφανίσεις στο Γυάλινο Μουσικό Θέατρο, το tralala.gr ήρθε σε επικοινωνία μαζί τους και εξασφάλισε μία πολύ ενδιαφέρουσα κι εφ’ όλης της ύλης αποκλειστική συνέντευξη.

Μόλις ξεκινήσατε τις εμφανίσεις σας στο Γυάλινο Μουσικό Θέατρο. Δεδομένου ότι πρόκειται για μία multi-culti συνεργασία, όσον αφορά τα είδη της μουσικής, τι να περιμένει να δει ο κόσμος στο πρόγραμμά σας;

Daniel: Θα παρουσιάσουμε τραγούδια απ΄όλη μας τη δισκογραφία, τραγούδια από πολλές χώρες της Λατινική Αμερικής. Τραγούδια της Έλλης που διασκευάσαμε και τα φέραμε στα δικά μας νερά.

Αναφερόμενη και πάλι στην συνεργασία σας, πείτε μου πώς προέκυψε αυτή; Τι σας κέντρισε το ενδιαφέρον προκείμενου να κάνετε το “επόμενο βήμα” και ποιο είναι το μυστικό συστατικό που σας ενώνει;

Daniel: Όταν γράψαμε το “Mi ultimo Tango en Atenas” ψάχναμε μια δυναμική και ταυτόχρονα λυρική φωνή. Ο παραγωγός μας ο Άγγελος Σφακιανάκης πρότεινε την Έλλη και έτσι ξεκίνησε η συνεργασία. Η αλληλοεκτίμηση και η μουσική μας «τρέλλα» μας έφερε πολύ κοντά, ώστε να δοκιμάσουμε και δεύτερο τραγούδι μαζί, το «Λουλούδι του δάσους» που θα το ακούσετε στο ραδιόφωνο και στις ζωντανές μας εμφανίσεις.

“Mi Ultimo Tango en Atenas”: Πρόκειται για ένα τραγούδι με βαθύτερο κοινωνικό μήνυμα και αποδέκτη τον κόσμο. Πείτε μου δυο λόγια για αυτό. Ποιο είναι για εσάς το “ultimo tango en Atenas”;

Daniel: Το τραγούδι γράφτηκε σε μια δύσκολη εποχή για την Ελλάδα, αλλά όχι μόνο για την Ελλάδα, γιατί βλέπω ότι είναι παγκόσμια η κρίση που ζούμε. “Mi ultimo tango en Atenas” είναι η άποψη ότι εμείς, ο κόσμος, οι λαοί αν δεν ξυπνήσουμε και δεν κάνουμε κάτι για να αλλάξουμε τα πράγματα τότε θα είναι το τελευταίο μας Τάγκο στην Αθήνα. Δεν θα υπάρξει άλλη ευκαιρία, δεν θα μπορέσουμε να χορέψουμε δεν θα ξαναχαρούμε τη ζωή όπως την ξέρουμε μέχρι τώρα.

Όπως παρατηρούμε στο video clip χρησιμοποιούνται 100 ελληνικές λέξεις που περιγράφουν εικόνες της κοινωνικής πραγματικότητας. Πρόκειται για μια καινοτομία του Daniel Armando. Ποια είναι δική σας οπτική στα κοινωνικά ζητήματα και πως πορεύεστε με την πραγματικότητα;

Daniel: Όλα ξεκίνησαν από ένα βιβλίο ισπανικό που είχε τίτλο 2000 ελληνικές λέξεις στα Ισπανικά. Από κει ξεκίνησε η έμπνευση του τραγουδιού. Η Ελληνική κοινωνία περνάει αυτή τη στιγμή μιά φάση που μου θυμίζει κατά πολύ την Αργεντίνικη κοινωνία την εποχή του ΔΝΤ. Από τη μιά την διαλύουν σιγά σιγά κι από την άλλη μας ζητάνε να είμαστε όλοι μαζί για να αντιμετωπίσουμε αυτό το τεράστιο πρόβλημα. Υπάρχουν πολύ διαφορετικές προτάσεις για να αντιμετωπιστεί το πρόβλημα και δεν μπορούμε να συμφωνήσουμε όλοι με όλους. Το θέμα είναι ο καθένας από τη μεριά του να προσπαθήσει να σώσει ό,τι μπορεί να σωθεί. Να στηρίξει και να εμψυχώσει το μικρό του κύκλο μπας και ξανασυνδεθεί ο κοινωνικός ιστός και ανεβούμε όλοι ψυχολογικά και καταφέρουμε να αλλάξουμε αυτή την κατάσταση που δεν είναι στην πραγματικότητα δική μας, αλλά μιa επιβολή από έξω και λειτουργεί με τον ίδιο τρόπο που λειτούργησε και στην Αργεντινή. Διαλύει τα πάντα για να έρθουν άλλοι να διαχειριστούν τις ζωές μας.

Δεδομένου ότι είστε σχεδόν τριάντα χρόνια στο μουσικό στερέωμα και μάλιστα ενεργοί, τι αλλαγές διακρίνετε στις μουσικές επιλογές του κόσμου και του τρόπου με τον οποίο αντιλαμβάνεται και δέχεται την μουσική;

Daniel: Οι Apurimac είναι σχεδόν 30 χρόνια που λειτουργούμε στην Ελλάδα. Είμαστε από τα μακροβιώτερα συγκροτήματα, εμείς και οι “Χειμερινοί Κολυμβητές” νομίζω. Ξεκινήσαμε σαν «εξωτικό» συγκρότημα που παίζει Latin. Στην πορεία ασχοληθήκαμε με τον Ελληνικό στίχο και το πάντρεμα πέτυχε. Θέλουμε να τονώνουμε τους δεσμούς της Λατινικής κουλτούρας με την Ελληνική. Έτσι κάναμε και τον ύμνο στον Τσε Γκεβάρα στα Ελληνικά. Ο ήχος μας εξελίσσεται μαζί με μας και τα ακούσματα από την διεθνή σκηνή. Έτσι, στο “Mi ultimo Tango en Atenas” χρησιμοποιήσαμε πιο σκληρό ήχο, λούπες και ένα νέο Tango στυλ.

Το διαδίκτυο έχει γίνει αναπόσπαστο κομμάτι της καθημερινότητάς μας. Πιστεύετε πως διευκολύνει ή δυσκολεύει την επαφή του κοινού με τη μουσική τη δική σας, αλλά και γενικότερα; Μήπως θα θέλατε να υπάρχει μεγαλύτερη διαδραστικότητα;

Daniel: Το διαδίκτυο έδωσε την χαριστική βολή στη δισκογραφία, αλλά βοήθησε την μουσική πληροφορία να πάει παντού. Για τους καλλιτέχνες είναι το νέο μέσον. Είμαστε κατά της μοναχικότητας που προκύπτει από τη χρήση του και είμαστε υπέρ μιάς ομαδικότητας της ζωντανής ακρόασης και συμμετοχής. Μην ξεχνάτε ότι βασικά οι μουσικές μας χορεύονται!

Δίνω τον λόγο στην Έλλη Πασπαλά. Στο παρελθόν έχετε συνεργαστεί με ιστορικά ονόματα του ελληνικού πενταγράμμου, όπως ο Μάνος Χατζιδάκις, ο Μίκης Θεοδωράκης, η Φαραντούρη, ο Σαββόπουλος, αλλά και με νεότερους όπως ο Γιάννης Κότσιρας, οι Raining Pleasure και οι Active Member, πράγμα που μας οδηγεί στο συμπέρασμα ότι μπορείτε να προσαρμοστείτε σε κάθε μουσικό είδος, αλλά και γενιά. Πόσο εύκολο είναι αυτό και τι προσδοκάτε από κάθε συνεργασία;

Εύκολο είναι όταν υπάρχει κοινή αισθητική και αλληλοεκτίμηση. Προσδοκώ σε ουσιαστική και όμορφη επικοινωνία.

Τα προσωπικά σας ακούσματα έχουν επηρεάσει σε ένα βαθμό τις δημιουργίες σας, σωστά; Ποια είναι αυτά και σε τι βαθμό τα αφήνετε να ξεδιπλωθούν πάνω στα τραγούδια σας;

Πολλές φορές δεν συνειδητοποιούμε τις επιρροές μας. Περισσότερο έχω επηρεαστεί στις επιλογές που κάνω, παρά στον τρόπο που τραγουδάω.

Apurimac, ο λόγος περνάει σε εσάς. Είστε ένα συγκρότημα μεγάλου βεληνεκούς. Δεδομένου ότι έχετε γερές βάσεις εδώ στην Ελλάδα κι ένα κοινό που σας ακολουθεί παντού, θα κάνατε το “βήμα” να επεκταθείτε μόνιμα στο εξωτερικό, μιας και το είδος της μουσικής που προωθείτε ακούγεται πολύ έξω;

Daniel: Ευχαριστούμε για το κοπλιμέντο. Είμαστε απλά ένα συγκρότημα που προσπαθεί να κάνει καλά την δουλειά του. Αυτό που καταφέραμε είναι να δέσουμε την ελληνική γλώσσα με τον latin ήχο και τους ρυθμούς. Επειδή ζούμε εδώ και αισθανόμαστε σαν «απόστολοι» του Latin είναι σα να είμαστε εισαγωγείς του είδους και δεν σκεφτόμαστε την εξαγωγή του. (γέλια) Έχουμε ιδέες για συνεργασίες με διεθνείς καλλιτέχνες.

Έχετε συνεργαστεί στο παρελθόν με τον Βασίλη Παπακωνσταντίνου και τον Γιώργο Νταλάρα, δύο αξιόλογα ονόματα στο μουσικό στερέωμα. Με ποιους καλλιτέχνες θα θέλατε να δουλέψετε μαζί; Είτε σε κάποιο δίσκο, είτε σε ζωντανές εμφανίσεις.

Είναι τιμή και χαρά για μας οι συνεργασίες που αναφέρατε, αλλά θέλω να σας θυμήσω και άλλες, όπως με την μεγάλη ιέρια Mercedes Sossa ή με την ανερχόμενη Gabriela Torres από την διεθνή σκηνή. Από την Ελλάδα δεν πρέπει να ξεχάσουμε τους αδελφούς Κατσιμίχα, τον Παντελή Θαλασσινό, τον Αλκίνοο Ιωαννίδη, τον Χρήστο Θηβαίο, τον Βαγγέλη Γερμανό, τον Διονύση Τσακνή, τον Βασίλη Καζούλη, τον Λαυρέντη Μαχαιρίτσα, την Γλυκερία, τον Μάρκο και τους Locomondo καί είναι σίγουρο πως κάποιον θα ξέχασα. Θα θέλαμε να παίξουμε με τον Manou Chao ή με τους Van Van, με την Ελευθερία, την Χαρούλα.

Απευθυνόμενη και στις δύο πλευρές, πείτε μου ποιες είναι οι πηγές έμπνευσής σας; Αν θεωρείτε πως υπάρχει κατάλληλη στιγμή για να γράψεις ένα τραγούδι, ποια είναι αυτή;

Έλλη: Ένα δυνατό συναίσθημα, ένα βαθύ και τρυφερό βλέμμα, ένα απρόσμενο άγγιγμα. Η κατάλληλη στιγμή είναι η στιγμή που δεν μπορείς να κάνεις τίποτα άλλο παρά αυτό, να γράψεις ένα τραγούδι.

Daniel: Συμφωνώ με την ΄Ελλη και θέλω να προσθέσω πως πέρα απ τους προσωπικούς λόγους εμένα με ερεθίζει κι ένα κοινωνικό αδιέξοδο, μια αναταραχή, ένας ξεριζωμός. Τότε που οι λέξεις και οι νότες γίνονται το όπλο για να αντισταθώ στην αδικία.

Αποκαλύψτε μας τα μελλοντικά επαγγελματικά σας σχέδια. Τι επέρχεται μετά την λήξη των εμφανίσεών σας στο Γυάλινο Μουσικό Θέατρο; Θα κάνετε κι άλλα πράγματα μαζί, να περιμένουμε εκπλήξεις;

Έλλη: Πάντα να περιμένετε εκπλήξεις. Κάνει καλό. Με τους Apurimac έχουμε την επιθυμία να κάνουμε πράγματα μαζί και στο μέλλον. Εξακολουθώ και κάνω εμφανίσεις με τον Τάκη Φαραζή. Το πρόγραμμα αυτό θα το ηχογραφήσουμε. Θα κάνω κάποιες συναυλίες με τον Παναγιώτη Καλατζόπουλο και την ορχήστρα του δρόμου.

Daniel: Κι εμείς είμαστε έτοιμοι να πάμε το πρόγραμμα αυτό σε όλη την Ελλάδα. Έχουμε προτάσεις και σύντομα θα ανακοινώσουμε τις εμφανίσεις μας. Παράλληλα ετοιμάζουμε νέα τραγούδια για ηχογράφηση.

Συνέντευξη στην Ηλέκτρα Λήμνιου