Όμορφος ο χώρος, ομοιομορφία χωρίς εντάσεις, ευγενικοί οι υπεύθυνοι, γρήγοροι κι εξυπηρετικοί οι σερβιτόροι. Η αίθουσα γεμάτη ψηλά μικρά τραπέζια και σκαμπό έτσι ώστε να νιώθεις και να αισθάνεσαι κάθε στιγμή πως βρίσκεσαι σε μπαράκι κι όχι σε μουσική σκηνή. Κι όμως, υπάρχει σκηνή, μικρή μα αρκετή, όπου ανέβηκαν η Μάρω Μαρκέλλου, η Joanna Drigo και η παρέα τους, η τριμελής ορχήστρα τους λίγο μετά τις 11.
Πριν ξεκινήσει η παράστασή τους, τις συναντήσαμε και μας κέρδισαν με τον αυθορμητισμό τους, τη ζωντάνια, το κέφι και την ανεβασμένη διάθεσή τους. Κοινή ομολογία τους, στην κυριολεξία «με μια φωνή» ότι η συνύπαρξή τους στη σκηνή είναι περισσότερο παιχνίδι παρά σκηνοθετημένη παράσταση. Υπάρχει φυσικά ένα…περίγραμμά της, αλλά σε κάθε τους εμφάνιση το πρόγραμμα ελίσσεται, αλλάζει κι ακολουθεί τη διάθεση τη δική τους, αλλά, κυρίως του κόσμου και την έμπνευση της στιγμής. Έτσι κάθε βραδιά καταλήγει να μεταμορφώνεται σε πάρτι!
Έναρξη με το “Abracadabra” του Steve Miller τραγουδισμένο από την Μ. Μαρκέλλου κι όλα κύλησαν μαγικά! Στη συνέχεια η J.Drigo μας χάρισε το “Where is my mind”, που οι ίδιες το χαρακτήρισαν καθοριστικό για την παράστασή τους. Αμέσως μετά φρόντισαν να μας συστήσουν τους μουσικούς που συνόδεψαν κάθε τους τραγούδι αλλά και κάθε τους αλλαγή και κάθε μετατροπή από το πρώτο μέχρι το τελευταίο λεπτό. Στα τύμπανα ο Νίκος Κυριακάκης, στο μπάσο και στα φωνητικά ο Χρήστος Ζερβός, στις κιθάρες (ηλεκτρική κι ακουστική) αλλά και στα φωνητικά ο Γιώτης Παρασκευαϊδης. Μου αρέσει πολύ όταν οι τραγουδιστές ξεκινούν την παράστασή τους παρουσιάζοντας πρώτα τους μουσικούς τους!
Σαν παιχνίδι, η Μ. Μαρκέλλου ξεκίνησε την αυτοκριτική και την αναρώτηση «Μα πού είσαι τώρα να με δεις που επιτέλους έμαθα να μακιγιάρομαι έμαθα και να σφουγγαρίζω…μα είναι άδειο το σπίτι και μόνη γυρίζω και σε σκέφτομαι ενώ ξεσκονίζω…», για να συνεχίσει η J. Drigo, τις εξίσου δυνατές, δηλώσεις, «έχω αλλεργία στις… δεσμεύσεις». Στην παρέα ήρθε, φυσικά, ο «Σκρούτζ» μαζί με τον Ντόναλντ και την Νταίζη, ο παπα-Στρουμφ κι ο Τουϊτυ, ο Ποπάυ, ο Οβελίξ. Έτσι η Drigo ήρθε με όρεξη να ψάξει ανάμεσά τους κι όπως μας είπε «Θα βρω… θα βρω… θα βρω την άκρη που ζητώ…».
Με αμείωτο κέφι και διάθεση στα ύψη η Joanna και η Μάρω ή η Μάρω κι η Joanna αν προτιμάτε, χόρευαν, τραγουδούσαν κι έδειχναν πραγματικά να διασκεδάζουν. Το ίδιο και ο κόσμος. Ναι, λικνιστήκαμε στο ρυθμό τους, ακολουθήσαμε το κέφι τους, δανειστήκαμε (και χαρήκαμε) λίγο από τη ζωντάνια τους. Το κοινό νεαρό, η αίθουσα γεμάτη αγόρια και κορίτσια στην αγαπημένη μου ηλικία (20 something)! Εντύπωση μου έκανε πώς παρακολουθούσαν και πόσο καλά γνώριζαν και τραγουδούσαν τα τραγούδια των κοριτσιών χωρίς να χάνουν κανένα.
Είχαμε την τύχη να παρακολουθήσουμε ακόμα και stand up comedy από τον Γιώργο Κάτσαρη, που ανέλαβε να μας διασκεδάσει με ανέκδοτα και παρλάτες, ενώ δεν χάλασε το χατίρι του κοινού, δέχτηκε ακόμα και να τραγουδήσει ντουέτο με την Μ.Μαρκέλλου.
Αμέσως μετά συναντήσαμε «την μικρούλα Βίκυ» αλλά και τον «swinger από το Καντμαντού». Με νάζι, τσαχπινιά, παιχνιδιάρικη διάθεση αλλά και κέφι, τα κορίτσια μας καλούσαν να ακολουθήσουμε τους ρυθμούς τους να συμμετέχουμε στο χορό και τα τραγούδια τους. Ναι, πρέπει να το ομολογήσουμε χορέψαμε μαζί τους «Ταγκό για τρίο»! Ανάλαφρο, διασκεδαστικό, ζωηρό, ευχάριστο το πρόγραμμά τους. Δηλαδή ό,τι ακριβώς χρειάζεσαι για να περάσεις όμορφα τη βραδιά σου.
Καθώς το ρολόι έδειχνε 1 μετά τα μεσάνυχτα ήταν εντυπωσιακό πόσο γεμάτη παρέμενε η αίθουσα με κόσμο, αν και βράδυ καθημερινής. Λίγο πριν μας εγκαταλείψουν οι δυνάμεις μας αφήσαμε το KooKoo, τον κόσμο να χορεύει, την Μάρω Μαρκέλλου και την Joanna Drigo να δίνουν τον καλύτερο εαυτό τους σ’ ένα πάρτι αληθινό! Ήταν η πρώτη φορά που τις παρακολούθησα σε live. Ήταν πραγματικά απολαυστικές!
Διαβάστε επίσης
