Εθνικό Θέατρο: Τέλος θητείας για τον Γιάννη Χουβαρδά

104 παραγωγές, 29 ελληνικά έργα, 38 ξένα έργα, 17 παραγωγές αρχαίου δράματος, 10 πειραματικές παραστάσεις και συνθέσεις, 7 παραγωγές για παιδιά, 3 παραστάσεις χοροθεάτρου, 595 ηθοποιοί και 71 σκηνοθέτες, έλληνες και ξένοι, συμπλήρωσαν μια λαμπρή εξαετία από το καλοκαίρι του 2007 ως το καλοκαίρι του 2013, έχοντας στο τιμόνι τον Γιάννη Χουβαρδά που αποδείχτηκε εξαιρετικός ‘’οδηγός’’, σε μια δύσκολη κοινωνικοπολιτικά εξαετία, καταφέρνοντας να ανεβάσει τον πήχη πολύ ψηλά και κάνοντας το έργο των επόμενων να μοιάζει ακόμη πιο δύσκολο.

Πράγματι, η εικόνα του Εθνικού αυτά τα έξι χρόνια άλλαξε ριζικά. Η εγκαινίαση της κεντρικής σκηνής του μεγαλύτερου θεατρικού οργανισμού της χώρας -το εξαιρετικό κτήριο Τσίλλερ στην Αγίου Κωνσταντίνου- η ανακαίνιση της σκηνής του ιστορικού Ρεξ αλλά και η δημιουργία άλλων εναλλακτικών χώρων και σκηνών, έδωσαν μια καινούργια αισθητική και νέα πνοή στο σημαντικό έργο που επιτελεί το θέατρο. Ακόμη, οι διεθνείς διασυνδέσεις, οι νέοι σκηνοθέτες, το πλουραλιστικό και εναλλασσόμενο ρεπερτόριο, η σύγχρονη ματιά και οι ενδιαφέρουσες καινοτομίες, φανέρωσαν περίτρανα ότι αυτά τα έξι χρόνια υπήρξε έστω και ένας δημόσιος οργανισμός που λειτούργησε άρτια και αποτελεσματικά αφήνοντας αδιαμφισβήτητο έργο.

Η αλήθεια είναι ότι ο Γιάννης Χουβαρδάς είχε εξ αρχής την εύνοια του τύπου και της καλλιτεχνικής κοινότητας και όχι άδικα όπως αποδείχτηκε, αφού άφησε πράγματι το στίγμα του και την προσωπική του σφραγίδα αυτά τα χρόνια. Σε ειδική συνέντευξη τύπου που δόθηκε λοιπόν την περασμένη Τρίτη στην Αίθουσα Εκδηλώσεων του Εθνικού, εμφανώς συγκινημένος, δήλωσε μεταξύ άλλων: «Ανέλαβα από τον προκάτοχό μου Νίκο Κούρκουλο ένα θέατρο υγιές οικονομικά και με κύρος. Το μεγαλύτερο στοίχημά μου ήταν να το παραδώσω ανέπαφο. Και κατά την προσωπική μου εκτίμηση, το κατάφερα. Το καταφέραμε όλοι μαζί» τονίζοντας διαρκώς πως το μεγαλύτερο μέρος της επιτυχίας του ως Καλλιτεχνικός Διευθυντής, το επωμίζεται η πολύ καλή ομάδα των συνεργατών του, που δούλεψαν σκληρά όλα αυτά τα χρόνια.

Σχετικά με τα οικονομικά στοιχεία τώρα, δήλωσε ότι: «Το Εθνικό θέατρο σήμερα δεν χρωστάει σε κανέναν και έχει κι ένα μικρό μαξιλαράκι σε τραπεζικό λογαριασμό. Οι περισσότεροι προϋπολογισμοί ήταν πλεονασματικοί, κι αυτό παρά την ολοένα και πιο μειωμένη επιχορήγηση», ενώ στάθηκε ιδιαίτερα στην πρόσφατη «Οδύσσεια» του Ρόμπερτ Γουίλσον και στις αντιδράσεις που προκάλεσε το υψηλό κόστος της παράστασης λέγοντας ότι: «Η «Οδύσσεια» σε καμία περίπτωση δεν αφήνει χασούρα στο Εθνικό και αποτελεί έναν πρώτης τάξης πρεσβευτή του ελληνικού πολιτισμού στο εξωτερικό», καθώς η παράσταση παρουσιάστηκε στην Ιταλία παίρνοντας εξαιρετικές κριτικές. Στην εποχή λοιπόν της κοινωνικής και πνευματικής ως επί των πλείστων κρίσης, το Εθνικό κρατήθηκε γερά στην επιφάνεια, δίνοντας διαρκώς αφορμές για πνευματικές αναζητήσεις, ανάπτυξη και θεατρική εξέλιξη.

Το σίγουρο λοιπόν είναι ότι η εξαετία αυτή είχε αισθητική και μέτρο, όντας άψογα προσαρμοσμένη σε μια πιο σύγχρονη και μοντέρνα λογικά που έχουμε ανάγκη και ως κοινωνία και ως χώρα.

Οι ψίθυροι μέχρι στιγμής για το μέλλον της διοίκησης αναφέρουν ότι ο νέος πρόεδρος του Εθνικού θα είναι πιθανόν ο Σταύρος Ξαρχάκος και ο νέος καλλιτεχνικός διευθυντής θα είναι ο Σωτήρης Χατζάκης, που έχει ήδη την ίδια ιδιότητα στο Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος. Ακόμη, λέγεται ότι πιθανά μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου θα είναι μεταξύ ο Τάκης Βουγιουκλάκης, ο Γιώργος Κατσαρός και η Άννα Παναγιωταρέα.