Φοίβος Δεληβοριάς live: 200 χρόνια Φοίβος | φωτορεπορτάζ

Το ρολόι της πλατείας χτύπαγε 11 φορές όταν η μπάντα του Δεληβοριά και ο μπροστάρης της ανέβαινε στη σκηνή. Η αρχή κάπως μουδιασμένη, αλλά τραγούδι το τραγούδι και όσο διορθώνονταν κάποια μικρο-προβλήματα στον ήχο, η εξάδα βρήκε τα πατήματά της και απογειώθηκε παρασέρνοντας και το κοινό στη πορεία της.

Ο Φοίβος Δεληβοριάς ειδικά στην αρχή φαινόταν να έχει πολύ τρακ, αλλά όσο η ώρα περνούσε η φιγούρα του εξοικειωνόταν με τη σκηνή. Κατά τη διάρκεια της εμφάνισης υπήρξε κινητικότατος και λαλίστατος, άψογος στα εκτελεστικά του καθήκοντα και χωρίς να κουράζει ή να γίνεται δασκαλίστικος την ώρα που απευθυνόταν στο κοινό για ζητήματα της επικαιρότητας. Ένα σημείο κλειδί της εμφάνισης ήταν σε τραγούδια όπως το “Χάλια” ή το “Το’πα – Το’καννα”, όπου χάρισε ενδιαφέρουσες trivia πληροφορίες για το πώς γράφτηκα τα τραγούδια αυτά ή το τι συνθήκες επικρατούσαν στο στούντιο κατά την ηχογράφηση αυτών.

Το κοινό από την άλλη έδινε στον καλλιτέχνη ότι χρειαζόταν για να αποδώσει τα μέγιστα: τραγουδούσε τους στίχους, χειροκροτούσε και έδειχνε με κάθε τρόπο το παρόν του. Όσο παιζόταν “Η Γυναίκα του Πατώκου” ο Δεληοβοριάς έκανε μια βόλτα κάτω από τη σκηνή περνώντας σχεδόν από όλα τα σημεία του γεμάτου μαγαζιού ξεσηκώνοντας ένα μεγάλο μέρος κόσμου και κάνοντάς τους να τον χειροκροτούν έξαλα στο τέλος του τραγουδιού.

Το show χωριζόταν σε δυο μέρη, διάρκειας περίπου μιας ώρας το καθένα: στο πρώτο μέρος ξεχώρισαν οι διασκευές σε Ημισκούμπρια (έπαιξε το “Je suis Bossu”) και “Mαύρη ζωή”, αλλά και φυσικά τα δικά του “Ένας σκύλος στο Κολωνάκι”, “Χάλια”, “Η Γυναίκα του Πατώκου”. Στο δεύτερο μέρος έκλεψαν την παράσταση τα classics του “Εκείνη”, “Το Πινέλο”, “Bolero”, “O Καθρέφτης”, “Εκείνη”, “Bossa Nova του Ησαΐα” και “Υβρεοπομπή” σε μια επιλογή που ίσως να άφηνε ανικανοποίητους κάποιους από τους φανατικότερους οπαδούς του, αλλά σε γενικές γραμμές ήταν πλήρες καλύπτοντας το μεγαλύτερο μέρος της καριέρας του Δεληβοριά.

Στα του ήχου, υπήρχαν αρκετά μικροπροβλήματα και ένα σχεδόν καταστροφικό ξεκίνημα όταν και ο τραγουδιστής ακουγόταν πολύ φάλτσος. Το κυρίως πρόβλημα ήταν ότι ο ήχος δεν σταθεροποιήθηκε ποτέ και οι συνεχείς αλλαγές εντάσεων στα όργανα καταντούσαν κουραστικές για τα μέλη της μπάντας και τις συνεχείς υποδείξεις τους προς την κονσόλα. Ευτυχώς, το κέφι και αρτιότατα ξεπέρασαν τα όποια θεματάκια που παρουσιάζονταν, κάνοντας τα να φαντάζουν αμελητέα.

Σε γενικές γραμμές αν λάβουμε υπ’ όψιν το πόσο ευχαριστημένο έμεινε το κοινό ήταν πάρα πολύ καλό. Άπαντες ικανοποιημένη από ένα σύνολο που βγήκε και έπαιξε πολύ όμορφα και επαγγελματικά ξεσηκώνοντας και έναν Δεληβοριά να ξεσηκώνει άπαντες με το χιούμορ και την οξύτητά του. Αν κάποιος αγαπάει την μουσική του καλλιτέχνη είναι σίγουρο πως θα περάσει μια αξέχαστη βραδιά που θα θυμάται για καιρό με ευχαρίστηση…

Αναλυτικές ληροφορίες για τις εμφανίσεις του Φοίβου Δεληβοριά ΕΔΩ