Συνοδοιπόρος του Παύλου Παυλίδη. Έδωσε με τις μπαγκέτες του για κάμποσα χρόνια τον σφυγμό στα Ξύλινα Σπαθιά, το συγκρότημα που φώτισε το ελληνικό ροκ. Έψαξε μόνος του δρόμους εκφραστικούς . Έχει στο σακίδιό του δύο προσωπικούς δίσκους. Με τον Κώστα Φασουλά έδωσαν δύο τραγούδια στον πρόσφατο δίσκο της Ελευθερίας. Από εκεί ξεκίνησε μια φιλία.
Σ’ αυτόν τον «δρόμο τον αληθινό» ο Μήτσης μας παραδίδει 11 τραγούδια και μας καλεί σε ένα χορό ηλεκτρικό. Φωτογραφίζει τις αλήθειες και τα ψέματα, το φως που τρέχει, τα χρώματα που αλλάζουν. Εξομολογείται τις στιγμές και τα βιώματα του. Μας φιλοξενεί στα Γιάννενα που έχει μέσα του. Μιλάει για την αγάπη, τη φιλία αλλά σαν σημαδεμένος από την γενιά των Beat τραγουδά … Η μόνη αλήθεια είναι ο δρόμος. Με εξαιρετικούς αδελφούς -μουσικούς κατορθώνει να πλέξει ένα μοναδικό ηχητικό αποτέλεσμα. Στον δίσκο συμμετέχει η Ελευθερία Αρβανιτάκη σε μια συγκινητική «συνάντηση» με τον Μήτση στο τραγούδι Δεν ξέρω που έχει ξεχωρίσει ήδη στα ραδιόφωνα .
Ο Γιάννης Μήτσης επικυρώνει με το άλμπουμ αυτό τη θέση που κατέχει στην εκτίμηση εκείνων που ανακαλύπτουν χρόνο με το χρόνο τα «κρυμμένα» πρόσωπα της ελληνικής τραγουδοποιίας. Το cd «Η μόνη αλήθεια είναι ο δρόμος» κυκλοφορεί από το label «Μικρός Ήρως» και την παραγωγή έχει επιμεληθεί ο Άγγελος Σφακιανάκης.
Συμμετέχει η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΑΡΒΑΝΙΤΑΚΗ
Μουσική: Γιάννης Μήτσης | Στίχοι: Κώστας Φασουλάς, Γιάννης Μήτσης
ΓΙΑΝΝΗΣ ΜΗΤΣΗΣ – ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ
Γεννήθηκα στα Ζαγοροχώρια. Στην ‘Κρυόβρυση’, από τον Ευταξία και την Μαγδαληνή. Σε ένα τοπίο γεμάτο βουνά και αρώματα της φύσης, ανάμεσα σε βοσκούς και εργάτες της γης. Εκεί που το ηλεκτρικό ρεύμα ήρθε στα 7 μου χρόνια. Εκεί οι άνθρωποι άκουγαν μουσική μόνο στα πανηγύρια, στους γάμους και στους θανάτους. Από μικρό με τράβηξε ο ήχος, το τραγούδι, τα όργανα, η μουσική. Θυμάμαι ανθρώπους να εκστασιάζονται χορεύοντας, να βγάζουν τα ρούχα τους τραγουδώντας.
Ήρθε το ρεύμα, έγιναν δρόμοι, φύγαμε κι εμείς όπως όλοι σχεδόν από τα χωριά και πήγαμε στην πόλη, στα Γιάννενα. Ξαφνικά οι μουσικές άλλαξαν. Ήχο, χρώμα, χρήση. Εκεί κατάλαβα πως ο κάθε τόπος έχει τον ήχο του, τις μουσικές του. Όντας λάτρης της, έψαχνα τρόπους να γεμίσω τον κόσμο μου μουσική. Αγόρασα μια κιθάρα. Το ωδείο ήταν η επόμενη στάση… Όμως δεν χρειάστηκε πολύ για να καταλάβω ότι κανείς ποτέ δεν πρόκειται να μάθει μουσική στα Ωδεία. Οι δάσκαλοι μόνο μουσικοί δεν ήταν, οι μαθητές το ίδιο. Απλά ήταν μόδα, ‘Γαλλικά και πιάνο’…
Παράτησα το ωδείο και έκανα ένα συγκρότημα – gold fingers – και μαθαίναμε τραγούδια και τα παίζαμε στον κόσμο. ‘Είναι ωραία η μουσική ζωντανά στο χώρο και στο χρόνο’.
Αργότερα ήρθε και το Κεφάλαιο 24. Δεν άργησα να διαπιστώσω, πως αν ξέρεις 3 βασικές συγχορδίες μπορείς να γράψεις ένα τραγούδι. ‘Τώρα ο κόσμος γινόταν όλο και πιο ωραίος’.
Στα 20 έφυγα για το Παρίσι (τα γαλλικά που λέγαμε…). Βρέθηκα στα σχολεία του Παρισιού. Εκεί τρόμαξα όταν είδα και άκουσα μουσικούς να παίζουν. Εγώ δεν τα κατάφερα ποτέ να γίνω βιρτουόζος. Όμως ήθελα να μάθω πώς γράφεται τόσο διαφορετική μουσική στον κόσμο μόνο με εφτά νότες. Τόσο διαφορετικά ακούσματα.
Στο Παρίσι γνωρίστηκα με τον Παύλο (Παυλίδη), όπου μέναμε αρκετό καιρό μαζί. Είχαμε μια μικρή κονσόλα και ένα τετρακάναλο όπου προσπαθούσαμε να γράψουμε ένα τραγούδι, έναν στίχο… Δουλέψαμε πάνω από δύο χρόνια. Εκείνος έφυγε πιο νωρίς. Έκανε τα Ξύλινα Σπαθιά. Εγώ γύρισα αργότερα και έγινα μέλος της μπάντας.
Στις σχολές, στη μουσικολογία, ωραία ήταν… Αλλά αυτό που τελικά είχε και έχει μεγαλύτερο ενδιαφέρον, είναι να μπορείς να γράψεις ένα δικό σου τραγούδι.
Έμοιαζε ακατόρθωτο αλλά τελικά όλα γίνονται αν το θες πολύ… Χωριό, Γιάννενα, Παρίσι, Αθήνα, Σαλονίκη, έγινα μουσικός…
Γιάννης Μήτσης
ΔΙΣΚΟΓΡΑΦΙΑ
1992 Κεφάλαιο 24 ‘Το ευρετήριο των συμπτώσεων’
1997 Γιάννης Μήτσης ‘Συνεχές Ωράριον’
1998 Ξύλινα Σπαθιά ‘Τροφή για τα θηρία’
2000 Ξύλινα Σπαθιά ‘Ένας κύκλος στον Αέρα’
2002 Ξύλινα Σπαθιά ‘Live’
2004 Γιάννης Μήτσης ‘Κι έτσι χωρίς να βιάζομαι’
2010 Γιάννης Μήτσης ‘Η μόνη αλήθεια είναι ο δρόμος’
Διαβάστε επίσης
