Πήραμε την μουσική μας «δόση» από το Γιάννη Κότσιρα! | φωτορεπορτάζ + mini συνέντευξη

Ο χώρος σε χρόνο μηδέν γέμισε ασφυκτικά, απ’ άκρη σ’ άκρη. Τα φώτα χαμήλωσαν, οι μουσικοί πήραν τις θέσεις τους και ο Γιάννης Κότσιρας εμφανίστηκε για να καλωσορίσει το κοινό του. Το μουσικό ταξίδι ξεκίνησε με οδηγό τη μελωδική του φωνή και με πρώτες στάσεις τα κομμάτια «Θα σπάσω εφτά ποτήρια» και «Χάντρα Θαλασσιά», όπου η διάθεση όλων αμέσως ανέβηκε στα ύψη! Όσοι έχουν παρακολουθήσει τις τελευταίες του live εμφανίσεις είχαν την ευκαιρία να ακούσουν κάποια από τα τραγούδια του νέου δίσκου «Μουσικό κουτί», τα οποία αγκαλιάστηκαν ιδιαίτερα θερμά και από το κοινό του Ρυθμού όπως το «Κάντε όλοι στην άκρη» και το «Για σένα».

Ήταν τόσος πολύς ο κόσμος που δεν είχε χώρο να κουνηθείς χιλιοστό, οπότε όλοι έγιναν μια μεγάλη παρέα και με μία φωνή τραγούδησαν «Τίποτα. Δεν υπάρχει στο στόμα πια φωνή, τίποτα να σου πω δεν υπάρχει…». Πάνω που λέω «Αυτό είναι το αγαπημένο μου κομμάτι», έρχεται το επόμενο να αναιρέσει αυτό που μόλις είπα, γιατί και το επόμενο είναι «το αγαπημένο μου!». Νομίζω ότι είναι πολλοί άλλοι σαν και εμένα που δυσκολεύονται να επιλέξουν. Ποιο κομμάτι να διαλέξεις: «Γύρω από την αγάπη», «Και πάλι παιδί», «Κάνε το χειμώνα καλοκαίρι»;

Μας αφήνει με αυτό το δίλλημα και δίνει την σκυτάλη στην Σαββέρια Μαργιολά, η οποία ερμηνεύει το «Θέλω να αλλάξεις το εισιτήριο» και το «Σύννεφα του γιαλού». Ο Γιάννης Κότσιρας επιστρέφει με τα «Μικρόβια» αλλά και με ακόμη δύο νέα κομμάτια το «Όλα είναι ψέματα» και «Ο Σκύλος ο Ρωμιός», όπου ζητάει τη συμμετοχή του κόσμου για να κρατήσουν τον ρυθμό με παλαμάκια.

Η ώρα για τους πιο ρομαντικούς έφτασε. Αγκαλιές ερωτικές, φιλικές, αναπτήρες στα χέρια και εκατοντάδες φωνές τον συντρόφεψαν στο «Φτάνει που κλαίμε». Κατάφερα να διακρίνω μέσα στο πλήθος δάκρυα να κυλάνε κρυφά σε κάποια μάτια, σημάδι πως τα τραγούδια του Γιάννη Κότσιρα έχουν τη δύναμη να ξυπνούν τα πιο καλά φυλαγμένα συναισθήματα. Έτσι γλυκά κλείνει το πρώτο μέρος…

Το δεύτερο μέρος ξεκινάει με το «Φύλακα άγγελο», όπου οι περισσότεροι έχουν κλείσει τα μάτια για να απολαύουν την ιδιαίτερη ερμηνεία του Γιάννη Κότσιρα… Φυσικά συντροφιά, η πιστή του φυσαρμόνικα. «Αχ Ελλάδα σ’ αγαπώ», «Ένα όμορφο αμάξι με δυο άλογα» και το «Ερωτικό» (Μια πιρόγα) ήταν κάποια από τα τραγούδια άλλων καλλιτεχνών που μοιράστηκε μαζί μας. Μια πολύ έντονη στιγμή της βραδιάς ήταν όταν ο Γιάννης Κότσιρας τραγούδησε από το νέο του δίσκο «Τα μπλουζ των Βαλκανίων» που είχε γράψει για τη φωνή του Δημήτρη Μητροπάνου. Σίγουρα από τη γειτονιά των αγγέλων θα σιγοτραγουδούσε μαζί του… Τα ζεϊμπέκικα «Έλα και κόψε με στα δυο» και η «Ρόζα» έκανε αρκετούς να σηκωθούν και να ρίξουν από μια στροφή, σ’ όποια ελάχιστα εκατοστά χώρου μπορούσαν να βρουν διαθέσιμα.

Σήμα: «Χάραξε και δεν νυστάζω…» Το αποτέλεσμα; Τσιγάρα να ανάβουν και χέρια να κουνιούνται στον αέρα. Οι συστάσεις είναι περιττές. «Το τσιγάρο» έρχεται να φτάσει στο αποκορύφωμα την υπέροχη βραδιά. Φεύγοντας κάτι μέσα σου φωνάζει «Κι άλλο, κι άλλο!!» και επειδή η επανάληψη μήτηρ πάσης μαθήσεως… Ραντεβού εκεί και την επόμενη εβδομάδα!

Σας συναντάμε σ’ άλλη μια sold out εμφάνιση σας εδώ στην Αθήνα. Θεωρείται πως ο κόσμος με αυτό τον τρόπο αποδεικνύει ότι εξακολουθεί να υποστηρίζει τις ποιοτικές δουλειές και όχι τα εφήμερα «πυροτεχνήματα»;

Δεν ξέρω αν ο κόσμος επιλέγει μόνο ποιοτικές δουλειές, απλά είναι ένα τρόπος διασκέδασης αρκετά πλήρης, που απευθύνεται σε ανθρώπους αισιόδοξους. Όχι δηλαδή σε μελαγχολικούς ανθρώπους που ψάχνουν τρόπους να εκτονωθούν αλλά να διασκεδάσουν πραγματικά και να ψυχαγωγηθούν. Αυτό εμένα με τιμάει ιδιαίτερα γιατί όντως όπου και να έχουμε πάει συμβαίνει το ίδιο, με την μεγάλη προσέλευση του κόσμου, και αυτό είναι πολύ αισιόδοξο συνολικά σαν μήνυμα.

Σας βλέπουμε με μια «βαλίτσα» στο χέρι , κάνοντας συναυλίες σε όλη την Ελλάδα αλλά και την Κύπρο. Στην Αθήνα όμως σας συναντάμε σε λίγες επιλεκτικές εμφανίσεις. Γιατί συμβαίνει αυτό;

Ήταν δική μου επιλογή γιατί δεν είχα ιδιαίτερη διάθεση να εμφανιστώ σε κάποιο μεγάλο χώρο σε σταθερές εμφανίσεις. Είχα την περσινή εμπειρία ενός τεράστιου χώρου με πολύ σπουδαίους καλλιτέχνες, τους δύο Δημήτρηδες, το Μητροπάνο και τον Μπάση. Φέτος ήθελα να δώσω την προσοχή μου σε πιο μικρούς χώρους και να μην δώσω βάση στην Αθήνα μόνο, αλλά σε όλη την Ελλάδα. Να διαδώσω, αν θέλεις, σε όσα περισσότερα μέρη μπορώ το «Μουσικό μου κουτί».

Τα τελευταία χρόνια παρατηρούμε ότι, όπως και εσείς, πολλοί άλλοι καλλιτέχνες στρέφονται προς τους λίγο πιο μικρούς χώρους σε σχέση με τις μεγάλες πίστες που τους συναντούσαμε τα προηγούμενα χρόνια. Ποια είναι για εσάς τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματα αυτής της σταδιακής αλλαγής;

Εγώ αυτό με τους μικρούς χώρους το κάνω πάρα πολλά χρόνια. Από το 1990 που ξεκίνησα έως σήμερα, οι μεγάλοι χώροι μπορώ να πω ότι είναι η μειοψηφία. Στους μικρούς χώρους, υπάρχει μια οικειότητα και μια άμεση επαφή με τον κόσμο. Ο καλλιτέχνης είναι γυμνός και η κάθε λεπτομέρεια μεγεθύνεται αλλά αυτό σε κάνει καλύτερο κατά την άποψή μου. Τώρα που ζούμε μια πάρα πολύ δύσκολη εποχή και ο κόσμος έχει ανάγκη να σε νοιώσει πιο κοντά του, αλλά και εγώ έχω την ανάγκη να τον νοιώσω πιο κοντά μου, απ’ τα λίγο σούπερ μάρκετ μαγαζιά. Θεωρώ πως ήταν μια από τις ωραιότερες ευκαιρίες που μας έδωσε η κρίση να βρεθούμε κοντά ο ένας με τον άλλον.

Πριν λίγες μέρες κυκλοφόρησε ο νέος σας δίσκος με τίτλο «Μουσικό κουτί», τον οποίο το αγκάλιασε αμέσως ο κόσμος. Πως αισθάνεστε γι αυτή την ανταπόκριση;

Για μένα ήταν μια μεγάλη έκπληξη, αυτό που έγινε με το «Μουσικό κουτί». Το ότι εξαντλήθηκε όπου κυκλοφόρησε με την εφημερίδα αλλά και μετά, με την κανονική κυκλοφορία στα δισκοπωλεία επίσης έγινε το ίδιο. Αυτό με συγκίνησε και με ξάφνιασε, επειδή δεν είναι ένας δίσκος όπως οι άλλοι που έχω κάνει. Αυτό το λέω με την έννοια ότι τα τραγούδια είναι δικά μου κατά το ήμισυ, μιας και έχω γράψει την μουσική, και κατά δεύτερον γιατί δεν είναι ο δίσκος με τα κλασικά ερωτικά τραγούδια που βγαίνουν τα τελευταία χρόνια. Είναι ένας δίσκος που μιλάει λίγο παραπάνω γι’ αυτά που ζούμε καθημερινά.

Γυρίζετε δηλαδή μια νέα σελίδα;

Οι δίσκοι που κάνω εκφράζουν την περίοδο που βγαίνουν. Μπορεί πάντα να υπήρχε μια κοινωνική αναφορά σε δυο τρία τραγούδια μου σε κάθε δίσκο. αλλά επειδή ζούμε πολύ πιο έντονα πια το φαινόμενο της πολιτικής στην Ελλάδα, μου φάνηκε πολύ χρήσιμο να βγω και να μιλήσω κατά αυτόν τον τρόπο.

Αρκετές φορές στο παρελθόν σας είχαμε δει να υπογράφετε την μουσική σε κάποια κομμάτια στους προηγούμενους σας δίσκους. Σε αυτό το δίσκο υπογράφετε αποκλειστικά εσείς την μουσική. Τι ήταν αυτό που σας έκανε να το τολμήσετε και να περάσετε σε αυτό το νέο βήμα;

Κατά καιρούς γράφω διάφορα τραγούδια αλλά τώρα που υπάρχει μια φάση αλληλεγγύης και του να μοιραζόμαστε πράγματα , αισθάνθηκα την ανάγκη να μιλήσω στο κοινό πιο προσωπικά. Δεν ήθελα να παίξω ξανά ένα ρόλο. Όταν ένας καλλιτέχνης καλείτε να πει τραγούδια άλλων, όσο δικά του και να τα νοιώθει πάντα παίζει ένα ρόλο. Είχα την ανάγκη να μιλήσω αποκλειστικά για το πώς σκέφτομαι εγώ αυτά τα χρόνια.

Δηλαδή η εικόνα που είχε δημιουργήσει ο κόσμος μέχρι τώρα για εσάς μέσα από τα τραγούδια σας απέχει πολύ από αυτό που πραγματικά θέλετε να δείξετε;

Όχι, προς Θεού. Δεν μπορείς όμως να μιλάς πάντα μέσω άλλον. Θέλεις κάποια στιγμή να πεις τα δικά σου πράγματα. Εφόσον υπάρχει αυτή η δυνατότητα, κατά καιρούς εκεί που κάθομαι να μου έρχεται μια μελωδία, μαζεύτηκαν όλα αυτά μαζί και έγιναν cd. Ακόμη και τα τραγούδια άλλων που έχω πει, είναι δικά μου κομμάτια, αλλά αυτά είναι ακόμη πιο προσωπικά.

Φοβηθήκατε το ρίσκο μιας τέτοιας απόφασης;

Ναι βέβαια το φοβήθηκα! Πολύ περισσότερο από τους υπόλοιπους δίσκους γιατί είναι με δικές μου μουσικές αλλά νομίζω πως δικαιώθηκα. Με το ότι ο κόσμος ανταποκρίθηκε τόσο άμεσα και τόσο έντονα και ήδη αγάπησε κάποια τραγούδια, αυτό μου δείχνει πάρα πολλά!!

Για πρώτη φορά, επιλέξατε να κυκλοφορήσετε τον νέο σας δίσκο μέσω μιας εφημερίδας. Πιστεύετε πως πλέον είναι ο μόνος τρόπος για να φτάσει στον κόσμο μια νέα ολοκληρωμένη δουλειά;

Για να είμαστε ειλικρινής στην Ελλάδα πλέον , αν δεν κάνω λάθος στον αριθμό, πριν από τέσσερα χρόνια υπήρχαν περίπου 4.000 δισκοπωλεία και αυτή την στιγμή δεν ξεπερνάνε τα 80 σε όλη την χώρα. Υπάρχουν πάρα πολλές περιοχές σε όλη την Ελλάδα που η πρόσβαση είναι πάρα πολύ δύσκολη για να βρεις ένα cd. Οι άνθρωποι ή θα οδηγηθούν να το κατεβάσουν παράνομα ή στο να μην το πάρουν ποτέ. Ένας επιπλέον λόγος είναι ότι μέσω της εφημερίδας έχεις την δυνατότητα να δίνεις τα cd και πιο φθηνά. Σε μια εποχή που ακόμα και το ένα ευρώ είναι πολύτιμο, αυτό είναι πολύ σημαντικό. Σαφώς υπάρχουν και άλλοι τρόποι, αλλά εφόσον μου δόθηκε αυτή η ευκαιρία δεν θα μπορούσα να την αφήσω.

Υπήρχαν δυσκολίες κατά την παραγωγή αυτού του δίσκου;

Αν φανταστείς πως είναι ένας δίσκος που κρατάει δύο χρόνια… Είναι πλέον πολύ δύσκολο να βγάλει κανείς νέο δίσκο. Δυστυχώς αυτή είναι η πραγματικότητα. Γι’ αυτό έκανα και τέσσερα χρόνια να βγάλω προσωπικό cd με νέα τραγούδια. Αντιμετώπισα πολλές δυσκολίες που όμως τις ξεπέρασα με τη δική μου ομάδα. Δουλέψαμε όλοι μαζί και καταφέραμε να λύσουμε κάθε πρόβλημα που βρήκαμε μπροστά μας. Μιλάω φυσικά για την ομάδα των μουσικών μου. Ουσιαστικά αυτός ο δίσκος είναι μια ζωντανή ηχογράφηση, που όλοι μαζί τον ολοκληρώσαμε.

Υπάρχει δύο κομμάτια στο νέο σας δίσκο, τα οποία αναφέρετε ότι είχαν γραφτεί για την φωνή του Δημήτρη Μητροπάνου. Πως νοιώθατε όταν μπήκατε εσείς στο στούντιο για να τα ερμηνεύσετε;

Δεν θα έλεγα πως μου ήταν δύσκολο, γιατί τα έχω γράψει εγώ και όταν τα παρουσίασα και στον Δημήτρη με την φωνή μου του τα έδειξα. Απλά κάθε φορά που τα ακούω φαντάζομαι την φωνή του. Αυτή είναι η συναισθηματική φόρτιση που μου δημιουργούν αυτά τα τραγούδια. Και από ότι φαίνεται επειδή μου το έχουν πει πάρα πολλοί, όντως σε αυτά τα τραγούδια βγαίνει από μέσα το άρωμα του Μητροπάνου. Σε καμία περίπτωση δεν λέω πως συγκρίνομαι εγώ μαζί του, είναι τελείως διαφορετικό το πράγμα, αλλά οι περισσότεροι φαντάστηκαν πως θα ήταν αυτά τα τραγούδια με την φωνή του, κάτι που είναι πολύ σημαντικό.

Στις live εμφανίσεις σας βάζετε συχνά νέα σας κομμάτια που μπορεί να μην έχουν ακουστεί από τα ραδιόφωνα, κάτι που δεν το συνηθίζουν οι περισσότεροι καλλιτέχνες. Είναι εύκολο αυτό το τόλμημα;

Είναι δύσκολο γιατί αυτά τα τραγούδια τα δοκιμάζω από πέρυσι. Βασικά πρέπει να το συνηθίσουμε αυτό σαν ακροατές και σαν κοινό. Όταν πας να δεις μια παράσταση τα τραγούδια λίγο ή πολύ τα ξέρεις . Αυτό που διαφοροποιεί την κάθε μια παράσταση είναι τα δικά μας τραγούδια. Στο παρελθόν, οι μεγάλοι τραγουδοποιοί όπως ο Τσιτσάνης, τα δοκίμαζαν ζωντανά και μετά τα έβαζαν στο δίσκο. Νομίζω πως είναι μια εποχή κατάλληλη, που και ο κόσμος έχει την ανάγκη να ακούει καινούρια πράγματα και όχι σκοροφαγωμένα, αλλά και εμείς έχουμε την ανάγκη να μοιραστούμε με τον κόσμο κάποια τραγούδια που πλέον δεν μπορούμε ούτε μέσω ραδιοφώνων, ούτε μέσω τηλεοράσεων. Το live λοιπόν και το internet είναι ο καλύτερος τρόπος.

Πρόσφατα καλλιτέχνες υποστήριξαν ότι τα views στο youtube δεν είναι αληθινά. Εσείς συμφωνείτε με αυτή την άποψη;

Ναι, φυσικά! Μην ξεχνάμε ότι πολύ πρόσφατα έπεσαν μεγάλα πρόστιμα σε δισκογραφικές εταιρίες, αν δεν κάνω λάθος στην Universal και στην Sony Αμερικής ή Αγγλίας, για αγορασμένα views. Πριν λίγο καιρό έγινε κρούση και σε εμένα να αγοράσω views για video μου. Το θέμα είναι ότι κοροϊδεύεις λίγο τον εαυτό σου. Κερδίζεις μια εφήμερη δόξα αλλά στην ουσία δεν κερδίζεις κάτι. Είναι τελείως ουτοπικό αυτό. Να θες να πουλήσεις μούρη ότι το έχουν δει εκατομμύρια άνθρωποι και να μην τα έχει δει κανείς. Δεν κερδίζει κάτι από αυτό!

Στις 20 Μαρτίου έχετε μια μεγάλη συναυλία στις Βρυξέλλες. Πείτε μας δυο λόγια αυτή…

Θα είναι μια συναυλία με τον τίτλο «Greece on the road» και με υπότιτλο «Από το σύγχρονο ελληνικό τραγούδι στο ρεμπέτικο». Στο πρόγραμμα που έχω ετοιμάσει κάνω μια βόλτα από τον Χατζιδάκι στο Θεοδωράκη, σε εμένα και καταλήγω στο ρεμπέτικο, θέλοντας με αυτό τον τρόπο να υπενθυμίσω και στους ξένους συνανθρώπους μας, στους Ευρωπαίους άσπονδους «φίλους» μας, κάποια από τα καλά μας στοιχεία για να μην τα ξεχνάμε.

Εσείς οι καλλιτέχνες, έχετε την δύναμη να επηρεάσετε μια μεγάλη μερίδα του κόσμου, θα μπορούσατε με κάποιους τρόπους να βοηθήσετε μέσα σε όλη αυτή την κατάσταση που επικρατεί στην κοινωνία μας;

Αυτό είναι ουσιαστικά ο ρόλος των καλλιτεχνών. Ο καθένας από το δικό του μετερίζι πρέπει να κρατάει το πνεύμα ξύπνιο. Το ότι κάποιοι συνάδερφοι μου έχουν αποφασίσει να κρατάνε μόνο το σώμα ξύπνιο και αυτό χρήσιμο είναι επίσης . Δεν είμαι τραγουδιστής των ταμπού, δηλαδή αυτός που τραγουδάει μόνο σκυλάδικα είναι κακός και εγώ που δεν τραγουδάω είμαι καλός. Ο καθένας έχει την χρησιμότητά του! Άλλο κάνω εγώ, άλλο κάνει αυτός. Πιστεύω πως τώρα είναι η μεγαλύτερη ανάγκη που μπορεί να έχει ο κόσμος ο οποίος είναι κολλημένος σε μια τηλεόραση και περιμένει να δει αν θα υπάρχει ο ίδιος αύριο, αν τα παιδιά του θα ζούνε αύριο και θα έχουν καεί από κανένα μαγκάλι στην προσπάθεια τους να ζεσταθούνε . Το κοινό έχει ανάγκη από πνευματική τροφή πάνω απ’ όλα και πρέπει εμείς να τους την δώσουμε τόσο καιρό μας την έδιναν εκείνοι!