Γιάννης Πάριος: “Έχω βγει να τραγουδήσω με 39 πυρετό και φόραγα το κουστούμι πάνω από τις πιτζάμες γιατί κρύωνα”

Με αφορμή την πολυαναμενόμενη και επικείμενη εμφάνιση του Γιάννη Πάριου στο Κατράκειο στις 11 Σεπτεμβρίου, ο καλλιτέχνης μιλάει από καρδιάς στον Γιώργο Μυζάλη και το protagon.gr, με απόλυτη ειλικρίνεια, ευδιάθετος και πάνω από όλα αληθινός.

Όπως δηλώνει:

“Η καθημερινότητά μου είναι γύρω από το τραγούδι. Οπότε, κι όταν δεν τραγουδάω, σκέφτομαι τραγουδιστά από μέσα μου. Εννοώ ότι το τραγούδι και η μουσική γενικότερα είναι η ζωή μου“. 

Σε ερώτηση αν έχει “ζηλέψει” ποτέ τραγούδι απαντά:
“‘Ένα μόνο; Πάρα πολλά! Αλίμονο! Θα ήμουνα εγωιστής σε διαφορετική περίπτωση. Εγώ, εξάλλου, δεν δηλώνω συνθέτης. Σαν τραγουδιστής, όμως, έχω ζηλέψει πάρα πολλά τραγούδια“.

Ποια η γνώμη του για τα εφόδια ενός τραγούδιστή; Απαντά:

“Κοίτα, πιστεύω ότι η άρθρωση και η έκταση της φωνής είναι εφόδια που πρέπει να έχεις απαραιτήτως. Αυτό, όμως, που παίζει ρόλο πραγματικά δεν είναι το να τραγουδάς δυνατά ή να ακούγεσαι καθαρά. Είναι να ερμηνεύεις αληθινά. Να έχει τη σημασία της η κάθε λέξη που τραγουδάς. Να μην ακούγονται απλά οι λέξεις που βγαίνουν τραγουδιστά, αλλά να τις «βλέπεις», να μετουσιώνονται σε πράξη. Ακόμα κι όταν λες «σ’ αγαπώ», ας πούμε, να νομίζεις ότι το απευθύνεις σε σένα“.

Στη συνέχεια, αναφερόμενος στους νέους καλλιτέχνες δηλώνει:
“Ενώ υπάρχουν καλοί τραγουδιστές, είναι περισσότερο του φαίνεσθαι. Εμείς δεν ήμασταν μόνο του φαίνεσθαι. Εντάξει, φροντίζαμε να είμαστε καθαροί και καλοντυμένοι, αλλά περισσότερο μας ενδιέφερε το πώς ακουγόμασταν. Αυτό είναι το τελευταίο που σκέφτονται οι σημερινοί τραγουδιστές. Τους απασχολεί μόνο το φαίνεσθαι“.

Όσο για τις δυσκολίες του επαγγέλματος ο Γιάννης Πάριος λέει:

“Ένας καλλιτέχνης δεν είναι μόνος του. Ο καλλιτέχνης είναι σαν το γρι-γρι (σ.σ. είδος διχτυών που χρησιμοποιούν στο ψάρεμα οι προπορευόμενες βάρκες προκειμένου να αλιεύσουν κυρίως αφρόψαρα). Έχει πολλές βάρκες πίσω του. Έχει πολύ κόσμο να ζήσει. Δεν είναι εργοστάσιο που θα δουλέψει ακόμα και αν λείψει το αφεντικό. Δυστυχώς, αν δεν δουλέψω εγώ, είτε γιατί δεν έχω κέφι να δουλέψω είτε γιατί είμαι άρρωστος, δεν θα έχει φαγητό στο τραπέζι του ο μουσικός. Οπότε, καμιά φορά αναγκάζεσαι… Θυμάμαι ότι έχω βγει να τραγουδήσω με 39 πυρετό και φόραγα το κουστούμι πάνω από τις πιτζάμες γιατί κρύωνα. Ζήτησα μάλιστα, δήθεν από άποψη, μια καρέκλα για να τραγουδήσω. Στην πραγματικότητα, δεν μπορούσα να σταθώ όρθιος από τον πυρετό. Έτσι, έγινα παπί στον ιδρώτα, αλλά έγινα και καλά ύστερα“.