Συνέντευξη | Γιώργος Δημητριάδης – Lexicon Project: «Ο ερχομός μιας ευχάριστης συνάντησης, μιας γιορτής, μιας συναυλίας!»

Το tralala.gr εξασφάλισε μια αποκλειστική συνέντευξη, στην οποία μας μιλούν για την συνεργασία τους, τα μουσικά τους ακούσματα από τα παιδικά τους χρόνια, για την οικονομική κρίση αλλά και φυσικά για το πρόγραμμα που θα παρουσιάζουν στις 19 &26 Φεβρουαρίου στον Σταυρό του Νότου – Club…

Αρχίζοντας, θα ήθελα να ρωτήσω, πως προέκυψε η συνεργασία αυτή;

Γ.Δ. : Προέκυψε απολύτως φυσιολογικά… Σαν να είναι π.χ. δύο πιτσιρικάδες που πάει ο ένας στο σπίτι του άλλου κι ακούνε δίσκους, και μετά βλέποντας πως έχουν πολλά κοινά γούστα κι αγάπες, αλλά και μία κοινή στάση στα πράγματα λίγο-πολύ,λένε «και δεν κάνουμε κάτι με αυτό και για αυτό ;»Έτσι δηλαδή όπως μου άρεσε πάντα..Όλα να προκύπτουν φυσιολογικά όπως οι σχέσεις, τα τραγούδια, οι μουσικές, τα ταξίδια… Εδώ δράττομαι λοιπόν της ευκαιρίας να μιλήσω για τους Lexicon Project. Σε μία εποχή που για κάποιους λόγους που εγώ δεν καταλαβαίνω(ρητορική είναι η έκφραση)ο ελληνικός λόγος-στίχος έχει πέσει σε μία ανυποληψία από μία σνομπαρία που δεν ξέρει να μιλήσει σωστά Ελληνικά πρώτα από όλα, βγαίνει αυτή η μπάντα στο πάλκο και τραγουδάει στη γλώσσα μας με μουσικές ψαγμένες και όμορφες μελωδίες. Αυτό για μένα είναι τίμιο εντελώς και γενναίο.

Lexicon Project : Η συνεργασία μας όντως προέκυψε εντελώς φυσιολογικά όπως προείπε ο Γιώργος. Η φιλία και η αλληλοεκτίμηση σε προσωπικό αλλά και μουσικό επίπεδο “γέννησαν” την συνύπαρξη μας. Το γεγονός ότι βρίσκεται στον 13ο του δίσκο και συμπεριφέρεται με τόσο όμορφο τρόπο στην μουσική και με τις δύο ιδιότητες δηλαδή σαν δημιουργός αλλά και σαν ακροατής έπαιξε καταλυτικό ρόλο και δεν σου κρύβω μια ευχάριστη έκπληξη. Σπάνια συναντάς ανθρώπους με τόσες μουσικές γνώσεις, ακούσματα αλλά και τόσες πολλές “ιστορίες”.

Αναφέρομαι στους Lexicon Project,έχετε κάνει και στο παρελθόν διάφορες συνεργασίες όπως παραδείγματος χάρη με τον Μίλτο Πασχαλίδη, και την δεδομένη χρονική στιγμή με τον Γιώργο Δημητριάδη..Αυτό δείχνει πως έχετε κατασταλάξει σαν συγκρότημα σε ένα πιο έντεχνο –ροκ στοιχείο στην μουσική σας;

Πραγματικά δεν μας αρέσουν οι ταμπέλες πάνω στην μουσική είναι κάτι το οποίο προσπαθούμε να το αποφύγουμε. Μας είναι δύσκολο να περιγράψουμε το ύφος και το στυλ της μουσικής μας. Είμαστε μια ομάδα ατόμων που υπηρετούν με αγάπη το “καλό” Ελληνικό τραγούδι όπως εμείς το αντιλαμβανόμαστε. Οι συνεργασίες που ανέφερες καθώς και αρκετές ακόμα οι μελλοντικές που ενδεχομένως να προκύψουν θα έχουν πάντα αυτό σαν κοινό παρανομαστή και όχι την ανάγκη συγκόλλησης σε κάτι ευκαιριακό.

Γιώργο, στις 20 Νοεμβρίου κυκλοφόρησε ο νέος σου δίσκος , με τίτλο ‘’από το μηδέν’’ …Αυτός ο τίτλος είναι η αφορμή για μια νέα αρχή για σένα; Και αν ναι, πώς την θέλεις να είναι;

Το album το κυκλοφόρησε η ΕΜΙ αρχές Δεκέμβρη τελικά και καλώς που συνέβη έτσι.Για μένα κάθε νέο album ενώ υποτίθεται συνεχίζει από εκεί που έχεις σταματήσει πριν στην ουσία είναι μαζί κι ένας νέος δρόμος, μία αρχή ξανά..Μέσα σε μία εποχή τόσο δύσκολη για τον τόπο μας ο οποίος βγαίνει από κάπου και μπαίνει με τεράστια δυσκολία κάπου αλλού πώς γίνεται κι εγώ να μην ταξιδεύω μαζί του, να μην ζορίζομαι, να μην συμπάσχω αλλά και να μην προτείνω κάτι; Είναι τόσο καθολικό αυτό που συμβαίνει εξού και ο τίτλος ΑΠ’ΤΟ ΜΗΔΕΝ, σε προσωπικό αλλά και συλλογικό επίπεδο. Εγώ μπορεί να θέλω πολλά και να φαντάζομαι άλλα τόσα. Αλλά το ρήμα αυτό με ενοχλεί… ’θέλω’ …γιατί αυτό ήταν που μας έφερε εδώ που μας έφερε… Ένα τεράστιο ΘΕΛΩ, τυφλό, ούτε καν μονόφθαλμο. Αυτό ας πούμε που θέλω είναι, να γίνει ό,τι πρέπει να γίνει, δίκαια και σωστά, για να δούμε άσπρη μέρα σε έναν τόπο που οι λιακάδες του πια είναι τόσο πικρές και στενάχωρες.

Σε ό,τι με αφορά τώρα, καλλιτεχνικά, νομίζω πως με αυτόν τον δίσκο άνοιξα ένα νέο κεφάλαιο μουσικό, ηχητικό, θεματικό… Πήγα παρακάτω με όσα καλά έχω κρατήσει από το παρελθόν και όσα πλέον μου ήταν άχρηστα. «ΑΠ’ΤΟ ΜΗΔΕΝ» γιατί όπως είπε και ο μεγάλος μας Διονύσης Σαββόπουλος ‘παράδοση είναι να δημιουργείς εκ του μηδενός’.

Έτσι λοιπόν την θέλω να είναι, όχι μονάχα για μένα αλλά συνολικά σε έναν τόπο που θα αρχίσει να δημιουργεί εκ του μηδενός και όχι να καταστρέφει εαυτόν και άλλους.

Αμφότεροι έχετε κάνει συνεργασίες με ονόματα που έχουν αφήσει το στίγμα τους στην Ελληνική μουσική σκηνή..Πως κρίνετε λοιπόν το νεανικό κοινό αυτή την χρονική περίοδο; Έχουν την διάθεση να ακούσουν και κάτι διαφορετικό;

Γ.Δ.: Οι νέοι άνθρωποι και δη αυτοί που νιώθουν την ανάγκη να ψάχνονται, γιατί υπάρχουν και οι άλλοι που δεν το κάνουν αυτό, φυσικά και έχουν μία φυσική ροπή προς το νέο, το καινούργιο, αλλά και το απλά καινοφανές καμιά φορά και την πατάνε..όπως κι εγώ νέος την είχα πατήσει, αλλά για λίγο, με διάφορες βλακείες που μου πλασάρονταν σαν νέες ιδέες. Όλα αυτά δεκτά όμως για έναν άνθρωπο που ψάχνεται, που έχει ανάγκη να ανανεώνεται, να ζει μέσα στον ρυθμό της πραγματικότητας αλλά και να φτιάχνει μέσα της και την δική του, έτσι; Χωρίς αυτό το πράγμα δεν θα είχαμε ποτέ, ούτε θα έχουμε τις νεανικές κουλτούρες στη μουσική, στα ρούχα, στο τρόπο ομιλίας και συμπεριφοράς κτλ.

Το θέμα είναι βέβαια αν οι νέοι θέλουν να ανοίξουν το ράδιο και να ακούσουν κάτι διαφορετικό, θα το ακούσουν; Σε αυτό το ερώτημα που έθεσα εγώ τώρα θα απαντήσω πως όχι. Γιατί το ραδιόφωνο δυστυχώς έχει πέσει θύμα μίας μαρκετίστικης, λαθεμένης κατά την γνώμη μου, αντίληψης πως αυτά θέλει ο κόσμος. Τα μυαλά σας και μια λίρα που ξέρετε τι θέλει ο κόσμος. Έτσι σκοτώνουν το ραδιόφωνο αλλά και τη μουσική την ίδια. Και μάλιστα επειδή τώρα ένεκα κρίσης έχουν κεσάτια, μερικοί σταθμοί εν ψυχρώ ζητάνε φράγκα από νέους καλλιτέχνες για να παίξουν τη μουσική τους. Πόσο χαμηλά θα πέσουμε σε αυτόν τον τόπο πια;… Δεν ντρέπονται λίγο; Δηλαδή αν γράψει κάποιος μία βλακεία και πληρώσει θα την μεταδίδουν. Μηδέν κριτήριο, μηδέν συνείδηση, μηδέν παντού. Οπότε το μόνο που απομένει στον νέο που την ψάχνει είναι το διαδίκτυο.

Lexicon Project : Μας κάλυψε απολύτως ο Γιώργος!

Με βάση την προηγούμενη ερώτηση μου, αν δεν ήμασταν εν καιρώ βαθιάς οικονομικής κρίσης, πιστεύετε πως θα υπήρχε μεγαλύτερη ανταπόκριση από τον κόσμο γενικά στις μουσικές σκηνές;

Γ.Δ.: Θα πω κατηγορηματικά πως ναι, ο κόσμος θα είχε την άνεση να σκεφτεί μία-δύο παραπάνω εξόδους μέσα σε ένα χρονικό διάστημα. Γι’αυτό πρέπει όλοι οι συμβαλλόμενοι στον χώρο μας να συνειδητοποιήσουν πως αν θες τον κόσμο να έρχεται άλλαξε την ταρίφα σου, εσύ μαγαζάτορα, εσύ μουσικέ. Οι εποχές με τις παχιές αγελάδες πέρασαν. Όταν μου κλαίγονται πως δεν υπάρχει δουλειά από studio, μαγαζιά, το πρώτο πράγμα που ρωτώ είναι ποια είναι η ταρίφα τους. Οπότε μην παραπονούνται διάφοροι που δεν έχουν δουλειά.

Lexicon Project: Αναμφίβολα η κρίση χτυπάει πρώτα εμάς, τα θεάματα. Η κρίση θα χτυπάει τους χαμηλόμισθους και το πρώτο έξοδο που κόβεται εύκολα είναι η πολυτέλεια της διασκέδασης. Ο αριθμός των ζωντανών εμφανίσεων αμέσως αρχίζει και συρρικνώνεται. Σαν λύση είναι η ισχύς εν τη ενώσει, με τους καλλιτέχνες να πράττουν όλοι μαζί γιατί δε γίνεται διαφορετικά. Είναι ευκαιρία οι ψευδαισθήσεις των μεγάλων ΕΓΩ των προηγουμένων ετών να διαλυθούν και να πέσουν τα τείχη και τα κάστρα τους.

Ποιες είναι οι πηγές έμπνευσης κάθε φορά για να συνθέσετε ένα κομμάτι;

Lexicon Project: Δεν υπάρχει συγκεκριμένος τρόπος, άλλοτε προηγείται η μουσική και άλλοτε ο στίχος όπου μετά δουλεύεις το ένα πάνω στο άλλο. Άλλοτε δεν μπορείς να προσδιορίσεις από που ήρθε μια μελωδία και νιώθεις ότι εκείνη την ώρα απλά μεταφράζεις κάτι σαν απλό εκτελεστικό μέσο.

Γ.Δ.: Θα σας πω ότι η βασική πηγή έμπνευσης, η πηγή των πηγών, είναι η ανάγκη μου να μεταφράζω σε ήχους και μελωδίες τη ζωή γύρω μου. Τα ερεθίσματα είναι πολλά, από τα φαινομενικά πιο ασήμαντα έως τα φαινομενικά και πάλι πιο σημαντικά.

Αναφερόμενος στην έμπνευση, παίζουν ρόλο τα ακούσματα που είχατε από τα παιδικά σας χρόνια; Ποια ήταν αυτά;

Lexicon Project: Η δισκοθήκη και οι επιρροές ενός καλλιτέχνη αποτελούν ένα τεράστιο μέρος της ταυτότητας τους. Τα ακούσματα και οι επιρροές είναι αυτές που σε κάνουν να ξεκινήσεις το δικό σου μονοπάτι μέσα σε αυτό το χώρο, αυτές είναι που σου δίνουν κίνητρο να συνεχίσεις παρά τις αντιξοότητες που συναντάς. Δεν μπορούμε να φανταστούμε πως αλλιώς μπορεί κάποιος να γράφει μουσικές και τραγούδια χωρίς αφομοιωμένα ακούσματα. Είμαστε 5 θα είναι κάπως άκομψο. Για τους αναγνώστες να αναφέρω μια πλειάδα καλλιτεχνών, Σημειολογικά από Beatles μέχρι Βαμβακάρη.

Γ.Δ.: Μα ήταν τα ακούσματά μου αυτά που καθόρισαν τι και ποιος θα γινόμουν σε μία ύστερη ηλικία χωρίς βέβαια εγώ να έχω πάρει χαμπάρι ακόμα. Έφηβος πια είχα αρχίσει να ψυλλιάζομαι πως εγώ δεν θα έκανα με τίποτα όσα έκαναν όλοι οι άλλοι γύρω μου. Το rock’n’roll, η rock μουσική, μου έλεγε στο αυτί πως μπορούσα κι εγώ να γίνω κάτι άλλο, κάτι διαφορετικό από τον κομφορμισμό που με περιέβαλλε και με έσπρωχνε σε μία κατεύθυνση που το μόνο που μου προκαλούσε ήταν μία διαρκής ναυτία. Ήμουν στημένος μπροστά από το στερεοφωνικό ράδιο-γραμμόφωνό μας στο σπίτι, μάρκας Grundig, και χτυπιόμουν όλη μέρα …η ένταση τέρμα και οι τοίχοι από τα διπλανά διαμερίσματα να χτυπάνε… Τι τράβηξαν με μένα οι φουκαράδες οι γείτονες ..Άμα αρχίσω να αναφέρω ονόματα η συνέντευξη αυτή θα τελειώσει του χρόνου. Όσοι με ακούν προσεκτικά όλα αυτά τα χρόνια και όσοι ακούσουν καλά τι έχω κάνει τώρα θα καταλάβουν.

Όσον αφορά τώρα τα συγκροτήματα και την σόλο καριέρα που έχει ένας τραγουδιστής, ποιες είναι οι διαφορές; Είναι μόνο τεχνικά θέματα, ή παίζει ρόλο και η «χημεία» ανάμεσα στους μουσικούς;

Γ.Δ.: Πάντα με διέκρινε μία μοναχικότητα και ίσως αυτός είναι ο λόγος που η πορεία μου είναι μοναχική απλά και όχι μέσα στην μοναξιά .Σχεδόν αυτομάτως οδηγήθηκα σε αυτόν τον τρόπο ενώ το περίεργο είναι πως είμαι παιδί των groups, αγαπώ πολύ την ιδέα της μπάντας και μεγάλωσα και μεγαλώνω με τέτοια ακούσματα. Φαίνεται όμως πως μου ταίριαζε πιο πολύ να καθορίζω την μουσική μου τύχη μόνος. Η παρέα ήταν ο βασικός λόγος που φτιάχνονταν οι μπάντες παλιότερα. Θέλω να ελπίζω πως ο ίδιος λόγος ισχύει και τώρα. Οι μπάντες βέβαια, για να πούμε και κάτι ολίγον ελαφρύ, έχουν κι ένα πλεονέκτημα… Διαλύονται. Εγώ απλά δεν μπορώ.

Lexicon Project: Πολλές οι διαφορές, άλλοτε προς το καλύτερο άλλοτε προς το δυσκολότερο. Για παράδειγμα σε μία μπάντα το πώς καταλήγει να υπερισχύσει το ένα έναντι των άλλων σε μία απόφαση είναι μια χαοτική διαδικασία, από την άλλη όμως “κρύβεσαι” εύκολα πίσω από μια μπάντα. Το σύνολο μπορεί να σου δείχνει πτυχές του εαυτού σου που δεν ήξερες, αυτό το πάρε-δώσε είναι πολύ όμορφο, δεν ανταλλάσσεται με τίποτα. Είναι πολύ καλό που υπάρχουν οι υπόλοιποι και ξέρουν τι περνάς, που δεν το ζεις μόνος αλλά το μοιράζεσαι. Οι σόλο καλλιτέχνες είναι οι μόνοι που ξέρουν τι περνάνε. Πάντα λοιπόν κάτι κερδίζεις κάτι χάνεις.

Από παλιά, η μουσική επηρέαζε τους ανθρώπους τόσο στην ψυχολογία τους όσο και στις ιδέες και τις απόψεις τους. Αυτήν την εποχή, πιστεύετε πως ισχύει κάτι τέτοιο;

Γ.Δ.: Ουσιαστικά με το τέλος του 20ου αιώνα έκλεισε το βιβλίο με τα κεφάλαια της εποχής των ιδεολογιών και άνοιξε αυτό της πληροφορίας..Η εποχή της πληροφορίας. Από εκεί που η μουσική ήταν καταρχήν ένα προσωπικό απόκτημα που το έπιανες στα χέρια σου, κάτι σαν ένα ηχητικό βιβλίο, άλλαξε και έγινε και αυτή μία πληροφορία ανάμεσα σε ένα πλήθος, αμέτρητων άλλων πληροφοριών. Η μουσική έχει τη δυνατότητα να επηρεάζει και να επιδρά καλύτερα, βαθύτερα στην ψυχή ενός ανθρώπου όταν της δίνεται ο χρόνος για να γίνει αυτό. Σε τέτοιες ταχύτητες λοιπόν σε μαζικό επίπεδο δεν νομίζω ότι πια αφομοιώνεται και επιδρά στον βαθμό που έκανε πολύ παλιότερα… Την ίδια στιγμή όμως εκατομμύρια νέοι, πιτσιρικάδες σε όλον τον κόσμο μπορούν να ακούν παλιά κομμάτια, μουσικές της ροκ και να έχουν έτσι επαφή και να γνωρίζουν τόσα πράγματα έστω και με όλη αυτή την χρονική καθυστέρηση .Η μουσική με τον ένα ή τον άλλο τρόπο ποτέ δεν θα πάψει να συνοδεύει τη ζωή των ανθρώπων, να φτιάχνει το soundtrack του καθένα μας και ολόκληρων εποχών. Αν, λέμε τώρα, συνέβαινε ποτέ κάτι τέτοιο, αυτό που εμείς γνωρίζουμε ως ανθρώπινο ον δεν θα υπήρχε πια, άρα ούτε και ανθρώπινος πολιτισμός.

Εσείς προσωπικά, τι μηνύματα θέλετε να περνάτε στο κοινό που σας ακούει;

Γ.Δ.: Δεν με θεωρώ κάποιο είδος messenger, δεν είμαι κάτι τέτοιο, ούτως ώστε να θεωρώ πως έχω εγώ ΤΟ μήνυμα για να σώσω κάποιους ή να τους δώσω ΤΗΝ απάντηση για να με ακολουθούν τρέχοντας από πίσω μου όπως στον FORREST GUMP. Και επιπλέον θα πω ανοιχτά πως με ενοχλούν αφάνταστα όσοι παίζουν αυτόν τον ρόλο. Δεν ψάχνω πιστούς, αλλά ακροατές της μουσικής μου και των τραγουδιών μου. Αν μεταφέρεται κάτι μέσα από αυτά προς τον κόσμο είναι η ανθρωπιά, η δυνατότητα της αγάπης, της παραδοχής πως ναι, δεν είμαστε εμείς η αρχή και το τέλος του κόσμου, ναι είμαστε κι αδύναμοι μόνοι μας, χωρίς τον άλλον δεν υπάρχουμε, και πώς η ζωή είναι ένα το πιο σπουδαίο παιχνίδι που δεν πρέπει να πετάξουμε ποτέ στα σκουπίδια πριν αυτό το αποφασίσει η ίδια.

Ποια είναι τα μελλοντικά σχέδια ή οι στόχοι που έχετε;

Γ.Δ.: Το επείγον μελλοντικό μου σχέδιο είναι να φτιάξω έναν καφέ τώρα που τελειώνω αυτή την συνέντευξη και να παίξω κιθάρα για να ξελαμπικάρω…

Η ανταπόκριση του κόσμου στον Σταυρό του Νότου αναμένεται μεγάλη. Τι να περιμένει λοιπόν να δει το κοινό στα ερχόμενα live;

Γ.Δ.: Να μην περιμένει αλλά να προσμένει… είναι καλύτερη λέξη αυτή… Αποδίδει με μεγαλύτερη έμφαση τον ερχομό μίας ευχάριστης συνάντησης, μίας γιορτής,μίας συναυλίας αγαπημένων μας καλλιτεχνών. Όσα προσμένει θα τα ακούσει και θα τα δει και ακόμα παραπάνω! Για πρώτη φορά μία μπάντα με ήχο και πρόσωπο συναντιέται με έναν τραγουδοποιό παντρεύοντας τους ήχους τους, παίζοντας τις μουσικές που αγαπούν, τους ήχους που λατρεύουν. Μπορεί να πούμε και κανένα καλαμπούρι εκεί πάνω, οκ, αλλά εμείς είμαστε μουσικοί, συνθέτες, στιχουργοί, γράφουμε τραγούδια και είμαστε και ακροατές κι έτσι αντιμετωπίζουμε τον κόσμο… σαν ακροατές και όχι σαν μία μάζα που της κολακεύουμε τα αυτιά με άνοστα αστεία γιατί στην ουσία δεν έχουμε υλικό.

Τι ευχή θα δίνατε στον αναγνώστη της συνέντευξής μας;

Γ.Δ.: Την υγειά του να έχει πάνω από όλα για να μπορεί μετά να έχει τη δυνατότητα να κάνει όμορφα πράγματα για τον εαυτό του αλλά κυρίως για τους άλλους.

Lexicon Project: Υγεία – Αγάπη – Κουράγια!

Συντάκτης : Στέλιος Καμούτσης