Συνέντευξη | Γιώργος Λιανός:«Στις μεγάλες πίστες δε θέλει να είσαι μόνο τραγουδιστής, θέλει να είσαι και λίγο “τσοπάνης”!»

Για όσους τον γνωρίζουν λίγο καλύτερα όμως, ο Γιώργος Λιανός είναι ιδιαίτερα αγαπητός και για το χιούμορ του, άλλωστε όπως παραδέχεται και ο ίδιος, είναι ο άνθρωπος της ατάκας!!! Το Tralala.gr και η δημοσιογράφος Σοφία Μπεκιάρη συναντήθηκαν μαζί του για μια συνέντευξη από αυτές που σπανίζουν… και αυτό γιατί ο Γιώργος Λιανός ανήκει στην κατηγορία αυτών που τολμούν να έχουν άποψη και την εκφέρουν δημόσια!!!

Για πάμε να τον απολαύσουμε αμέσως τώρα… και σας προειδοποιούμε, αποκάλυψε πολλά!

Γιώργο σε συναντώ στο studio του Sfera 102,2 λίγα λεπτά μετά το τέλος της πρωινής εκπομπής σας με το Γρηγόρη Αρναούτογλου, τη Νάνσυ Αντωνίου και τον Παναγή Τζωρτζάτο. Πες μου λίγα λόγια για το δέσιμο της ομάδας αυτής…

Εγώ τη λέω πρωινή «εκδρομή» κι όχι εκπομπή (γέλια)! Είμαστε μία παρέα που κρατά τέσσερα συναπτά χρόνια και φέτος αυτό ήταν ένα στοίχημα για μας. Η παρέα έχει δέσει εδώ και πολύ καιρό, χωρίς κάποια ιδιαίτερη προσπάθεια! Με το που κάναμε ένα δοκιμαστικό, είδαμε πως το «μεταξύ» μας έμπλεκε με πάρα πολύ μεγάλο ενδιαφέρον. Περνάμε με τους ακροατές μας τέσσερις ώρες την ημέρα και μάλιστα τέσσερις δύσκολες ώρες. Οι περισσότεροι Έλληνες εκείνη την ώρα ξυπνάνε και δε θέλουν ούτε «καλημέρα» να τους πεις, κι εμείς πρέπει να είμαστε μες την τρελή χαρά. Ήταν πολύ ευχάριστο το ότι απλά καθίσαμε, συζητήσαμε και βγήκε γέλιο. Αυτό το τετράωρο αυτομάτως περνά ευχάριστα… όσο δύσκολα και να περνά ο καθένας μας στην προσωπική του ζωή… το ζούμε σαν ψυχοθεραπεία! Επιπλέον δεν σου κρύβω πως ήταν στοίχημα για εμάς η φετινή χρονιά γιατί έφυγε ένα μέλος του πρωινού, η Ράνια Κωστάκη, και ήταν κοινή η απόφαση να μην φέρουμε κάποιον εκτός παρέας. Η Νάνσυ ήταν αρχισυντάκτριά μας κι ο Παναγής ο βοηθός της, είπαμε να μείνουμε εμείς που γνωρίζουμε καλά ο ένας τον άλλο και να δούμε τι μπορούμε να κάνουμε, χωρίς να βάλουμε κάποιον άλλο που ίσως διατάρασσε την αρμονία.

Πόσο σας άγχωσε η αποχώρηση της Ράνιας Κωστάκη;

Αγχωθήκαμε και μάλιστα προσπαθήσαμε πολύ για να μην γίνει αυτή η αλλαγή, αυτό το σπάσιμο, αλλά ήταν αναπόφευκτο. Από κει και πέρα είμαστε επαγγελματίες και θέλαμε πάρα πολύ να συνεχίσουμε το πρωινό έτσι όπως το έχουμε στο μυαλό μας, είναι μια ζώνη που την έχουμε αγαπήσει πολύ κι εμείς. Τελικά βλέποντας τα νούμερα του τετραμήνου, νομίζω ότι δικαιωθήκαμε!!!

Είναι εύκολο τέσσερις διαφορετικές προσωπικότητες να περνούν καθημερινά για τόσα χρόνια, τέσσερις ώρες μαζί και να παραμένουν αγαπημένοι;

Έχει γίνει ζύμωση, ξέρουμε ο καθένας τα όρια του άλλου κι αντιλαμβανόμαστε ότι ο καθένας μπορεί να πει οτιδήποτε χωρίς να παρεξηγηθούμε. Αυτό είναι πολύ σημαντικό, ο καθένας λειτουργεί σαν καταλύτης του άλλου, μπορεί να προλάβει καταστάσεις, να ηρεμήσει καταστάσεις… ο ένας συμμετέχει στα λόγια του άλλου σαν να είναι προετοιμασμένο όλο αυτό!

Δύσκολες στιγμές υπήρξαν ποτέ;

Νομίζω μόνο λόγω κούρασης, ή εάν ήταν κάποιος άρρωστος. Οι πιο πολλοί κάνουμε εκτός του ραδιοφώνου κι άλλες δουλειές, οπότε κάποιες στιγμές οι υποχρεώσεις μας συγκρούονται. Εγώ, ας πούμε, έχω τα lives μου τα βραδινά και όπως -για παράδειγμα- τώρα, έρχομαι σερί χωρίς να έχω κοιμηθεί καθόλου. Εκεί αυτόματα βλέπει ο ένας την αδυναμία του άλλου και βοηθάει, ο Γρηγόρης π.χ. με βλέπει πως είμαι κουρασμένος και το παίρνει όλο πάνω του ή και το αντίθετο.

Το πρωινό του Sfera είναι για πολλά συνεχή χρόνια πρώτο. Τι πιστεύεις πως είναι αυτό που χρειάζεται ο κόσμος και του το προσφέρετε;

Νομίζω ότι είμαστε πάρα πολύ χύμα, πάρα πολύ ο εαυτός μας… τόσο που τηλεοπτικά δεν τολμάμε πολλές φορές. Εκεί είναι και το ΕΣΡ πιο αυστηρό, υπάρχουν και τόσες πολλές γνώμες, εδώ είμαστε αρκετά χαλαροί όπως θα ήμασταν σε μία παρέα…

Πως είναι να ξυπνάς τόσο πρωί, τόσα χρόνια;

Είναι ζόρικο και το σιχαινόμουν από πολύ μικρός. Ειδικά όταν πήγα φαντάρος δεν καταλάβαινα ποιος ήταν ο λόγος που ξυπνούσαμε χωρίς να έχει ξημερώσει. Από τότε με καταδιώκει είτε με πρωινό στην τηλεόραση, είτε με το ραδιόφωνο το οποίο μετράει τέσσερα χρόνια. Δε νομίζω ότι συνηθίζεται. Πετάγομαι κάθε πρωί που χτυπά το ξυπνητήρι στις πέντε και τέσσερα λεπτά.

Πέρασε ποτέ από το μυαλό σου η σκέψη να κάνεις εκπομπή κάποια άλλη ώρα, ώστε να αποφύγεις το τόσο πρωινό ξύπνημα;

Πάντα το σκέφτομαι πως αυτό το πράγμα σου παίρνει πάρα πολύ ενέργεια. Δευτέρα με Παρασκευή ξυπνάω πέντε η ώρα το πρωί και το Σαββατοκύριακο κοιμάμαι πέντε η ώρα το πρωί. Κάθε Δευτέρα έρχομαι άυπνος γιατί τις Κυριακές δουλεύω στο Κολωνάκι με το Γιάννη Βαρδή. Σκέψου το αυτό… μέχρι τον Απρίλιο που κλείνει το μαγαζί αυτό είναι το πρόγραμμά μου, μία μέρα την εβδομάδα δεν κοιμάμαι ποτέ. Καλύπτω ώρες ύπνου με δίωρα που ίσως προλάβω να κοιμηθώ το μεσημέρι. Πιάνω πολλές φορές τον εαυτό μου να έχει καθυστερήσει στο ραδιόφωνο, να έχει πάει έξι και τέταρτο και να έχουν αρχίσει οι άλλοι, ενώ εγώ είμαι στο αμάξι και εκεί θέλω να πατήσω το γκάζι για να φτάσω όσο το δυνατόν γρηγορότερα ή να πάρω τηλέφωνο στην εκπομπή για να παρέμβω στην κουβέντα τους. Με πωρώνει αυτό το πράγμα, μ’ αρέσει.

Θέλω να αναφερθούμε στο τραγούδι του Sfera που γράφτηκε από το Γιώργο Παπαδόπουλο και την Όλγα Βλαχοπούλου με τίτλο «Η παρέα κάνει ραδιόφωνο» και τραγουδήθηκε από όλους τους ραδιοφωνικούς παραγωγούς!

Τι να πω;;; Είναι τραγικοί όλοι τους, δεν έχει τραγουδήσει κανένας τους, είπαν απλά την αλφαβήτα και φύγανε. Ευτυχώς η τεχνολογία έχει προχωρήσει τόσο πολύ που απλά πρόφεραν τα γράμματα της αλφαβήτας και τα βάλαμε εμείς στη σειρά, φτιάξαμε τις λέξεις, κουρδίσαμε και φύγαμε.

Οι χειρότεροι φωνητικά…

Παναγής Τζωρτάτος, Μελίνα Κόκκορη απαράδεκτοι, Νάσος Γουμενίδης για κλωτσιές…. (γέλια) Πραγματικά ένιωσα θλίψη για την ομάδα του Sfera, εκείνη την ημέρα… μόνο!! Είναι τραγικοί, απορώ ποιος είχε αυτή την ιδέα και γιατί εγώ, ένα αηδόνι, συμμετείχα και τους έκανα μάγκες;;;; Πατήσανε πάνω μου, σαν το Γιοφύρι της Άρτας ήμουν και βγήκαν αξιοπρεπώς οι… άμπαλοι! (γέλια)

Τι ευελπιστείτε γι’ αυτό το τραγούδι; Ότι θα γίνει μεγάλη επιτυχία;

Πέρα από την πλάκα είναι ένα πολύ καλό τραγούδι και το αποτέλεσμα βγήκε εξαιρετικό. Οι συντελεστές είναι καταπληκτικοί, Γιώργος Παπαδόπουλος στη μουσική και Όλγα Βλαχοπούλου στους στίχους. Η Όλγα έχει γράψει κάτι παλιοτράγουδα, μη νομίζεις… «Έπαψες αγάπη να θυμίζεις», «Έσπασε η Νύχτα», «Φεγγάρια Χάρτινα»… (γέλια) Για να κόψουμε όμως την πλάκα, μέχρι τώρα έδινε τραγούδια σε καλλιτέχνες της σειράς Ρέμο, Πυξ Λαξ και λοιπά. Τώρα επιτέλους ήρθε η ώρα να αξιοποιήσει το ταλέντο της με την ομάδα του Sfera!!! (γέλια)

Φέτος προς το παρόν δεν ασχολήθηκες με την τηλεόραση. Τι σε κράτησε μακριά από αυτό;

Ναι, η αλήθεια είναι πως φέτος, ως τώρα δεν έκανα κάτι τηλεοπτικά. Είμαι ενταγμένος κανονικά στο δυναμικό τους Alpha, πιστός στρατιώτης! Συζητήσαμε και κάποια πράγμα με το σταθμό αλλά τα budgets είναι πολύ χαμηλά φέτος κι ειδικά το δεύτερο εξάμηνο πέσανε αρκετά έξω. Στην εποχή μας κάνεις το σταυρό σου εάν βρεις μια παραγωγή στην οποία μπορείς να συμμετέχεις.

Σου λείπει η τηλεόραση;

Φυσικά και μου λείπει και σέβομαι πάρα πολύ τη στάση που έχει κρατήσει ο Alpha. Θα μπορούσε να πει ότι αφού δεν υπάρχει κάποια παραγωγή, φίλες σόρυ αλλά δεν θα συνεχίσουμε τη συνεργασία μας. Παρόλα αυτά τιμούν την υπογραφή τους, έχουμε ένα συμβόλαιο που ισχύει μέχρι τον Ιούλιο του 2016 και εγώ πιστεύω κι εύχομαι κάποια στιγμή να βρεθούν τα χρήματα, το project και ο τρόπος…

Τι σου αρέσει να κάνεις περισσότερο στην τηλεόραση;

Μου αρέσουν πάρα πολύ τα τηλεπαιχνίδια. Κάποια στιγμή θα ήθελα να συνδυάσω το κομμάτι της μουσικής με την τηλεόραση, ίσως με ένα talk show που θα μπορούσε να συμπεριλαμβάνει παιχνίδια, τραγούδια, καλεσμένους, λίγο τσαλάκωμα… Πραγματικό τσαλάκωμα όμως, όχι αυτό που έχουνε συνηθίσει οι Έλληνες, έρχομαι, λέω ένα αστείο και τέλος…

Είχες προσπαθήσει να συμπεριλάβεις το στοιχείο αυτό στην εκπομπή στην οποία συμμετείχες πέρσι;

Ναι, αν και δεν είχε καλεσμένους. Το αρχικό πλάνο ήταν να κάνουμε κάτι το οποίο θα είναι στη λογική του «Ράδιο Αρβύλα» αλλά μεσημέρι με παρουσίες που θα έπειθαν τον κόσμο, όπως η Καμηλά, η Καινούριου, η Μαγγίρα κι εγώ. Άλλαξαν πάρα πολλά στην εκπομπή, η τελική της μορφή νομίζω ήρθε τέσσερις μήνες πριν τελειώσει. Τότε δέσαμε πραγματικά και φάνηκε αυτό και στα νούμερα που άρχιζαν να ανεβαίνουν.

Ήσουν μόνος ανάμεσα σε τρεις γυναίκες, ποιος ήταν ο ρόλος σου ανάμεσά τους;

Κοίτα, τους ρόλους τους ψάχναμε αρκετά. Ήμουν αυτός που μοίραζε το λόγο ανάμεσα σε τρεις πανέμορφες γυναίκες… Όλοι με έβριζαν πέρσι που περιτριγυριζόμουν από τρεις θεές!

Είναι απαραίτητο ένας παρουσιαστής να έχει την ευφράδεια λόγου που διαθέτεις εσύ;

Πολλές φορές κολλάω κι εγώ, μη νομίζεις ότι έχω την ευφράδεια λόγου που έχει ο Πάυλος Τσίμας ας πούμε. Εγώ αυτή την ευφράδεια ζηλεύω… Προσωπικά θεωρώ πως είμαι ο άνθρωπος της ατάκας.

Από όσα έχεις προλάβεις να δεις στη φετινή τηλεοπτική σεζόν, τι θεωρείς ότι λείπει από την τηλεόραση;

Απενοχοποιημένο χιούμορ. Δουλεύω δέκα χρόνια σε αυτό το χώρο και θεωρώ τον εαυτό μου πολύ πρωτάρη ακόμα. Κατά την ταπεινή, προσωπική μου γνώμη, είμαστε πολύ κονσερβοποιημένοι στα ελληνικά δεδομένα. Δεν έχουμε συνηθίσει το αληθινό χιούμορ, δεν το αντέχουμε. Είμαστε οι άνθρωποι που θα αγοράσουμε τα απορρυπαντικά μας στην πρωινή ζώνη, τα καλλυντικά μας στη μεσημεριανή, θα δούμε τις επαναλήψεις μας… Σκέψου ένα αμερικάνικο κανάλι, για παράδειγμα το FOX ή το HBO που βγάζουν τις τρομερές σειρές που κατεβάζουμε όλοι παράνομα για να τις δούμε… Αυτά τα κανάλια δεν υπάρχει περίπτωση να τα δεις ποτέ να παίζουν επαναλήψεις. Θα μου πεις ότι είναι θέμα budget, ναι παίζει κι αυτό έναν ρόλο αλλά είναι και το μυαλό του έλληνα τέτοιο που θέλει να δει την επανάληψή του για εικοστή πέμπτη φορά. Είμαστε ένας λαός που έχει γενικά μία συστολή, μπορεί να πάμε το μεσημέρι για έναν καφέ και να ειπωθούν εκεί χιλιάδες πιο ενδιαφέροντα πράγματα από τα στημένα αστεία που θα δεις στην ελληνική τηλεόραση. Είναι πολλά τα «μη» και τα «όχι», μπορεί να προσβάλεις τον έναν, ή μπορεί να θίξεις τον άλλο… Πρόσφατα είδα σε διάσημα βραβεία του εξωτερικού, να βγαίνει ο παρουσιαστής με ένα ποτήρι μπύρα στο χέρι –δήθεν μεθυσμένος- και να αρχίζει να τα χώνει σε όλους με τρόπο πολύ καυστικό. Εδώ θα είχαν πέσει μηνύσεις από δισκογραφικές, παραγωγούς, μάνατζερ και κάθε καρυδιάς καρύδι που ουσιαστικά δεν έχει άποψη και δεν πάει αυτό που λέγεται showbiz, τέχνη… πες το όπως θες, ένα βήμα παραπέρα. Πολλές φορές κρατάμε ηθελημένα τη μπάλα χαμηλά γιατί δεν έχουμε να δώσουμε κάτι παραπάνω, είναι συντήρηση αυτό κι έχει να κάνει με το τι αντέχει η κοινωνία. Πολλές φορές λες κάτι πιο καυστικό σε μια εκπομπή κι έρχεται στο διάλειμμα ο παραγωγός της και σου κάνει παράπονα! Αυτά είναι κάποια στεγανά που αν ο καναλάρχης ή ο υπεύθυνος της εκπομπής τα λάβει υπόψην, σου βάζει πολλά φρένα. Τα φρένα αυτά δεν τα έχουμε στην προσωπική μας ζωή. Αυτό είναι για μένα το τσαλάκωμα, να χρησιμοποιήσω την ίδια γλώσσα που έχουμε στον καφέ με τους φίλους μας και γελάμε όλοι μαζί και την αποδεχόμαστε, να τη χρησιμοποιήσουμε και στην ελληνική τηλεόραση και να μην παρεξηγηθεί κανένας. Θα είναι ένα τεράστιο άλμα μπροστά.

Ας περάσουμε τώρα στον τραγουδιστή Γιώργο Λιανό. Πες μου για τη συνεργασία σου με το Γιάννη Βαρδή και τις εμφανίσεις που κάνετε.

Με το Γιάννη Βαρδή συνεργάζομαι τα τελευταία έξι χρόνια και μετράμε πάρα πολλές εμφανίσεις μαζί. Είναι τρομακτικό, είναι σαν να τελειώσαμε δημοτικό μαζί κι ο Γιάννης είναι ακόμα σε ύψος τρίτης δημοτικού! (γέλια)

Ο Γιάννης Βαρδής πρέπει να έχει εκπαιδευτεί κατάλληλα για να μπορεί να τραγουδά τόσα χρόνια μαζί σου και να «αντέχει» τα πειράγματα…

Έχει συνηθίσει μετά από τόσο καιρό! Πέρα από τη συνεργασία μας, ο Γιάννης ήταν ένας τραγουδιστής που πάντα θαύμαζα. Όταν πρωτομπήκα στη Heaven είδα εκεί τη βιβλιοθήκη τους με τα cds, βρήκα του Βαρδή και τα πήρα όλα. Πριν καν τον γνωρίσω, είχα μόνο τα cds του Γιάννη στο αυτοκίνητό μου και μόνο αυτά άκουγα. Γουστάρω πάρα πολύ και τη φωνή του και τα τραγούδια του. Το ότι γνωριστήκαμε αργότερα και συνεργαζόμαστε ακόμη μετά από τόσα χρόνια, είναι για μένα τεράστιο συν. Νιώθω τυχερός που συνεργάστηκα με έναν άνθρωπο που θαύμαζα!

Έχετε, πιστεύεις, ταυτιστεί στη συνείδηση του κοινού;

Όσον αφορά τα lives, ναι! Ο Γιάννης δεν πιστεύω ότι μπορεί να ταυτιστεί με ένα άτομο τόσο πολύ, ως καλλιτέχνης. Δεν είναι όπως το Σπυράκος – Δασκουλίδης που παλιότερα είχαν γίνει κυριολεκτικά ένα. Με το Γιάννη, σαν ντουέτο στο live, μας ξέρουνε πολλοί γιατί μας έχουνε δει. Ειλικρινά όμως νομίζω ότι ο Γιάννης είναι μια μονάδα ιδιαίτερη και ξεχωριστή, έχει ρεπερτόριο, έχει ιστορία, έχει το βαρύ όνομα και τη χαρακτηριστική φωνή που δεν μπορείς να τον κατατάξεις σε μία κατηγορία, δεν μπαίνει σε καλούπια. Από κει και πέρα συνεχίζουμε μαζί και το καλοκαίρι, φαντάζομαι. Κάνουμε πάρα πολλά lives…

Ποιος αντέχει περισσότερο τον άλλον;

Αυτός νομίζω χρειάζεται να με αντέχει περισσότερο. Είναι ένας άνθρωπος ο οποίος έχει πάρα πολύ χιούμορ, ακόμη κι αν δεν το δείχνει. Παρόλα αυτά είναι πιο στρατιώτης στο τραγούδι, εγώ δεν είμαι τόσο, δηλαδή τραγουδάω κάποιες φορές μόνο για να διασκεδάσω! (γέλια) Αυτό πολλές φορές δεν είναι επαγγελματικό! Όταν εσύ περνάς καλά, πιστεύεις ότι μπορεί να είσαι και πάρα πολύ καλός. Στο τραγούδι δεν ισχύει αυτό και χρειάζεται να το μετριάσεις.

Σας φοβίζει η στιγμή που θα χρειαστεί να χωρίσουν επαγγελματικά οι δρόμοι σας;

Όχι δεν νομίζω ότι μας φοβίζει. Σου είπα, ο Γιάννης είναι ο Γιάννης και τέλος, είναι μία κατηγορία από μόνος του. Δεν μπορώ εγώ να συγκριθώ μαζί του, έχει είκοσι χρόνια καριέρα και δεκαπέντε δίσκους. Εγώ κάνω κι άλλα πράγματα, οπότε ο κόσμος με έχει στο μυαλό του σαν κάτι διαφορετικό κι όχι ξεκάθαρα σαν τραγουδιστή.

Κατά πόσο το δέχεται ο Έλληνας αυτό;

Δεν ξέρω, νομίζω δεν το δέχεται εύκολα. Χρειάζεται επιμονή και να είσαι καλός σε αυτά που κάνεις. Δε θεωρώ πως είμαι η φωνή, δεν είμαι ο Νταλάρας αλλά θεωρώ ότι αυτό που κάνω, το κάνω σωστά και προστατευμένα. Γι’ αυτό επιλέξαμε να συνεργαστούμε με το Γιάννη και να εμφανιζόμαστε σε αυτούς τους χώρους, από το να αναλωθούμε στην πίστα ανοίγοντας προγράμματα για μεγαλύτερα ονόματα. Είναι κάτι που, κακά τα ψέματα, όλοι μας το κάναμε στην αρχή της καριέρας μας, αλλά όπως έδειξε και η ιστορία πλέον χρειάζεται και κάτι άλλο. Οι πιο μικροί χώροι είναι πιο ανθρώπινοι και πιο ζεστοί, επίσης είναι και πιο οικονομικοί.

Θα μπορούσες να φανταστείς τον εαυτό σου σε μία μεγάλη πίστα ή δεν θα σου άρεσε;

Το διασκεδάζω, και στην πίστα το διασκεδάζω. Το καλοκαίρι πήγα και δούλεψα μαζί με το Γιάννη στη Θεσσαλονίκη, δίπλα στην Πάολα. Μας φάνηκε πολύ ωραία η πρόκληση του να κουμπώσει αυτό το πράγμα, δεν μπήκαμε στο καλούπι των μπουζουκιών. Βγήκαμε μαζί στο λαϊκό πρόγραμμα, είπαμε τα ροκάκια μας, κάναμε το χαβαλέ μας, χαλαρώσαμε. Ούτως ή άλλως το πρόγραμμά μας είναι ένα συνονθύλευμα πολλών ειδών ελληνικής μουσικής, οπότε κάναμε αυτό που κάνουμε πάντα. Είδαμε ότι ο κόσμος το αποδέχθηκε και του άρεσε, ήρθε λίγο πιο «κοντά» στη σκηνή. Στην πίστα δε θέλει να είσαι μόνο τραγουδιστής, θέλει να είσαι και λίγο τσοπάνης… (γέλια)!

Μπορείς να μου το αναπτύξεις αυτό;

Υπάρχουν πολλοί τραγουδιστές οι οποίοι ξέρουν να «κουμαντάρουν» το μαντρί. Ξέρουν να κατευθύνουν τον κόσμο και μπορεί να μην είναι τόσο δυνατοί στη φωνή, αλλά να είναι δυνατοί στο επικοινωνιακό. Εσύ ξέρεις πως είναι ο καλλιτέχνης όταν βγαίνει σε μια μεγάλη πίστα, τόσο όσο…!!! Πρέπει να ‘ναι και λίγο απλησίαστος, να νιώθει το κοινό ότι εκείνη τη στιγμή στην πίστα βγαίνει ο βασιλιάς κι όχι ένας απλός καλλιτέχνης. Έτσι λειτουργούσε η πίστα ειδικά πιο παλιά που έβγαιναν από τα καμαρίνια με μπράβους που έσπρωχναν τον κόσμο. Ε, δεν έχεις λίγο το ρόλο του τσοπάνη έτσι;;; Όταν δούλεψα για πρώτη φορά επαγγελματικά, θεωρούσα πως το reality στο οποίο συμμετείχα ήταν ένα πολύ δυνατό χαρτί για μένα. Λάθος, εκεί ένιωσα ότι έπρεπε να αποδείξω στο δεκαπλάσιο το ταλέντο μου, είχα κατευθείαν δεκαπεντάλεπτο πρόγραμμα εν αντιθέσει με άλλους που δεν είχαν ούτε το μισό και με κοιτούσαν περίεργα. Και τι είχα έκανα ως τότε για να το έχω αυτό; Τελείωσα το Fame Story δεύτερος!

Ένιωσες να σε αντιμετωπίζουν πιο ανταγωνιστικά;

Ένιωσα να με περνούν ουσιαστικά από κόσκινο. Έπρεπε να περάσω πολλές εξετάσεις μέχρι να αποδείξω ότι κάνω καλά τη δουλειά αυτή, τι κι αν με βοήθησε το promo απ’ την τηλεόραση, περνούσα συνεχώς από εξετάσεις. Φαντάσου ότι δεν είχα σκεφτεί να ασχοληθώ επαγγελματικά με το τραγούδι πριν το παιχνίδι.

Ποιο ήταν το σκεπτικό σου όταν δήλωσες συμμετοχή στο Fame Story;

Είχα χωρίσει, πήγα και φαντάρος κι είχα τρεις μήνες κενό. Πήγα για να γελάσω, ήθελα να το ζήσω. Δεν είχα καμία προσδοκία να γίνω επαγγελματίας τραγουδιστής, εγώ μουσικός ήμουνα. Φαντάσου πως η τότε κοπέλα μου, μου ‘λεγε να δούμε «Fame Story» την Κυριακή και της έλεγα «Ξεκόλλα!».

Είσαι από τους λίγους συμμετέχοντες σε talent shows που κατάφεραν να κάνουν τον κόσμο να ξεχάσει ότι ξεκίνησες από αυτά.

Δε νομίζω ότι ο κόσμος το έχει ξεχάσει, απλά το πέρασα λίγο πιο ανώδυνα γιατί κράτησα μία χιουμοριστική στάση, ήμουν και δεν ήμουν μέσα σ’ όλα αυτά, αποστασιοποιήθηκα. Αυτός που σε κάνει να γελάσεις, γίνεται αυτομάτως και συμπαθητικός, οπότε έτσι τη γλίτωσα.

Λειτουργείς έτσι και σαν άνθρωπος γενικότερα;

Εννοείται, η άμυνά μου είναι το χιούμορ μου.

Το γεγονός ότι παντρεύτηκες κι έκανες οικογένεια από μικρός, λειτούργησε καθόλου αρνητικά, θεωρείς, στο επάγγελμα που επέλεξες να ακολουθήσεις;

Όχι, δεν νομίζω, κέρδισα άλλα κοινά (γέλια). Διάβασα κάπου ότι το κοινό θέλει να βλέπει τους ανθρώπους που παρακολουθεί στην τηλεόραση να εξελίσσονται. Εγώ θεωρώ τον εαυτό μου κομμάτι της τηλεόρασης πια, άρα νομίζω ότι ήταν καλό για μένα που βρήκα τον άνθρωπο μου και προχώρησα στο επόμενο βήμα. Θεωρώ ότι το είδε κι ο κόσμος έτσι αυτό. Είναι μια εξέλιξη το να πηγαίνεις από τη single ζωή, στην οικογένεια. Αυτός είναι κι ο λόγος που δεν φοβήθηκα ποτέ τη δημοσιότητα στην οικογένειά μου. Είχαμε κάνει επαγγελματική φωτογράφηση με τη γυναίκα μου μόνο και μόνο για να έχουμε καλές φωτογραφίες και να τις βάλουμε σε κάδρα! (γέλια)

Πώς είσαι σαν πατέρας;

Δεν μπορώ να είμαι αυστηρός, τους φωνάζω πολλές φορές και μετά μετανιώνω γιατί μένω πολύ λίγες ώρες στο σπίτι, οπότε δεν μπορώ να τους βάζω και χέρι.

Αν κάποιο από τα παιδιά σου θελήσει να ακολουθήσει το δικό σου επάγγελμα, ποια θα είναι η αντίδρασή σου;

Τέλειο θα είναι, ας κάνουν ότι θέλουν πραγματικά. Δεν έχω τέτοιους ενδοιασμούς, θα τα στηρίξω. Εγώ στην Τρίτη λυκείου, είχα ήδη μία έφεση στη μουσική. Μου είχανε προτείνει μία υποτροφία για κλασσική κιθάρα στην Αθήνα, είχα μπλέξει με κάτι ωδεία εκεί στα Γιάννενα και το πήγαινα καλά το πράγμα. Έπρεπε όμως να πάρω μία απόφαση σχετικά με τη ζωή μου, έκανα μια κουβέντα με τον πατέρα μου και μου είπε «Κοίταξε να δεις, η μουσική εδώ θα είναι. Δεν φεύγει…». Ήμασταν και σε ακριτική περιοχή, κι εκεί δεν είχες και πολλές ελπίδες να ασχοληθείς με τη μουσική. Τι θα έκανα; Άντε και πήρα το πτυχίο της κιθάρας, μετά τι; Όλα τα παιδιά ήθελαν να φύγουν… Αν αγαπάς κάτι και σου πάει, θα τον βρεις το δρόμο σου. Πέρασα Πολυτεχνείο στην Πάτρα και από το δεύτερο έτος δούλευα στην Αθήνα τετραήμερα παίζοντας κιθάρα, αυτό ήθελα να κάνω.

Είναι εύκολο για έναν καλλιτέχνη να μπει στο χώρο από το «πουθενά»;

Αυτό που κάνουν τα νέα παιδιά σήμερα, που ασχολούνται με το τραγούδι για να γίνουν ο επόμενος μεγάλος βασιλιάς της πίστας καθαρά στο λαϊκό τραγούδι, εγώ δε θα μπορούσα να το κάνω ποτέ στη ζωή μου. Ρίχνουν τόσο κόπο για ένα πρόγραμμα επτά λεπτών, τρώνε τόσες κατραπακιές για να έρθει το μεγάλο όνομα και να τους πει «Το τραγούδι αυτό μου αρέσει, πες κάτι άλλο»… Όλα αυτά θέλουν γερό στομάχι. Ουσιαστικά εκεί ξεφτιλίζεσαι, κάνεις το χαζό για να γίνεις αρεστός στην κάθε φίρμα, στον κάθε επιχειρηματία… μήπως και ποτέ πει «Άντε έλα να σε φτιάξουμε!». Κακά τα ψέματα, έτσι γίνεται στο ελληνικό λαϊκό τραγούδι. Από κει και πέρα υπάρχουν κι άλλοι δρόμοι, υπάρχει και το έντεχνο, που σιχαίνομαι να το λέω έτσι γιατί «έντεχνος» είναι αυτοπροσδιορισμός των ανθρώπων που τραγουδούν ένα συγκεκριμένο είδος μουσικής, πιο πολύ για να διαχωριστούν από τους υπόλοιπους.

Γιατί έχουμε αυτή την ανάγκη του να ξεχωρίσουμε από τους άλλους;

Είναι καθαρά θέμα των εντέχνων, που ορίζουν τον εαυτό τους έτσι για να μην τους βάζουν μαζί με τους άλλους. Η μουσική είναι κοινός δρόμος, το καλό έχει κοινό στόχο όποιου είδους μουσικής και να ‘ναι.

Τι είναι αυτό που σε ενοχλεί στην ελληνική δισκογραφία του 2016;

Δεν υπάρχει πια ελληνική δισκογραφία, αυτό με ενοχλεί, ότι δεν υπάρχει. Είναι κυρίως οικονομικό το πρόβλημα, δεν ποντάρουν οικονομικά πια οι δισκογραφικές πάνω σε καλλιτέχνες. Τελείωσαν αυτές οι εποχές, το δίσκο σου θα τον κάνεις μόνος σου πλέον. Όταν εγώ πήγα στη Heaven, υπήρχε budget και έβγαλα δίσκο. Δεν είχα ιδέα πόσο κόστιζε όλο αυτό και κανείς δεν ήρθε να μου πει τίποτα. Εγώ μιλούσα με τον παραγωγό μου, ζητήσαμε τους καλύτερους συντελεστές και μας τους έφεραν. Όλο αυτό ήταν πολύ ακριβό, είναι πολύ ακριβό χόμπυ για να το κυνηγήσεις μόνος σου.

Άρα είναι πολύ δύσκολο και για τα νέα παιδιά να καταφέρουν κάποια πράγματα στο χώρο…

Ναι σαφώς και είναι. Είναι πολύ ζόρι και η όλη φάση της δισκογραφίας εκτός δισκογραφιών, αν επιλέξεις να κάνεις μόνος σου πράγματα μπορεί να πέσεις σε επιτήδειους που θα σου φάνε τριάντα – σαράντα χιλιάδες ευρώ με την υπόσχεση ότι θα σε κάνουν νούμερο ένα. Έχεις να φας πολλές φόλες βγαίνοντας στην πιάτσα ακόμη και αν έχεις ολοκληρώσει ένα δικό σου cd. Πρέπει να ξοδέψεις άλλα τόσα χρήματα για να το προωθήσεις. Γι’ αυτό σου λέω, είναι πολύ ακριβό χόμπυ…

Ραδιοφωνικός Παραγωγός, Παρουσιαστής και Τραγουδιστής. Με ποια σειρά τα κατατάσσεις;

Δεν ξέρω να σου πω. Πηγαίνει ανάλογα με το τι κάνω κάθε εποχή, δηλαδή τώρα μου λείπει η παρουσίαση επειδή απέχω. Τώρα θα σου έβαζα την παρουσίαση στην πρώτη θέση, εάν κάποια στιγμή –χτύπα ξύλο- σταματούσα το ραδιόφωνο νομίζω θα είχα τρελό στρες ώστε να επανέλθω με κάποιο τρόπο, γιατί περνώ καλά. Ίσως βάζω λίγο πιο μπροστά το τραγούδι γιατί είναι και εσωτερική μου ανάγκη. Εάν του χρόνου, για παράδειγμα, δε συνεχίσω με το Γιάννη και δεν κάνω κάτι, ξέρω ότι θα με βρει από μόνο του… συνήθως έτσι γίνεται!

Πες μου που μπορεί να σας απολαύσει κάποιος με το Γιάννη Βαρδή ζωντανά!

Είμαστε κάθε Κυριακή στο Blondies στο Κολωνάκι με το Γιάννη τα τρία τελευταία χρόνια, παράλληλα Παρασκευοσάββατα και καθημερινές πλέον είμαστε σε όλη την Ελλάδα, Αθήνα, Κύπρο, Γερμανία… Κάνουμε τη διεθνή καριέρα που δεν έκανε ποτέ η Άννα Βίσση (γέλια)! Εμείς είμαστε οι international Greek Stars! Ζούμε το όνειρο, είμαστε οι Jennifer Lopez από το Μπραχάμι!!! (γέλια) Και φυσικά στο Sfera 102,2 κάθε μέρα έξι με δέκα το πρωί! Σύμφωνα με τα νούμερα του τετραμήνου είμαστε το πρώτο πρωινό, να τα λέμε κι αυτά γιατί αρέσουν στον κόσμο…(γέλια)

Είμαστε έτσι σαν λαός; Θα πάμε, δηλαδή, εκεί που ακούμε ότι γίνεται χαμός;

Ναι έτσι είμαστε. Άνοιξε καινούριο καφέ στη γειτονιά; Πάμε όλοι! Καινούριο κορίτσι στο φροντιστήριο; Πάμε όλοι αγγλικά. Μας αρέσει οτιδήποτε κερδίζει.

Συνέντευξη: Σοφία Μπεκιάρη
Απομαγνητοφώνηση: Αθανασία Βογιάρη
Φωτογραφίες: byRon