Γιώργος Μαζωνάκης 20 χρόνια live! | πλούσιο φωτορεπορτάζ

Μια βροχή…δεν θα μας σώσει

Η βροχή που έπεσε νωρίς το απόγευμα μπορεί να τρόμαξε αρκετούς (περισσότερο απ’όλους τον ίδιο το Mαζωνάκη, ο οποίος σχολίασε ότι ‘ευτυχώς που δεν έλειπε πάλι ο θεός’), αλλά τελικά όλα πήγαν καλά και η προσέλευση του κόσμου ήταν μαζική. Κάθε θέση του Κατράκειου την ώρα που βγήκε ήταν κατειλημμένη και ένας διάχυτος ενθουσιασμός υπήρχε στον κόσμο που έφτασε στη Νίκαια για να παρακολουθήσει τον αγαπημένο του καλλιτέχνη.

Ο Τσάρλι Τσάπλιν στην σκηνή

Ένα περίπου τέταρτο πριν τις δέκα η δωδεκαμελής ορχήστρα είχε λάβει τη θέση της και αντικρίσαμε τον Γιώργο Mαζωνάκη να βγαίνει ντυμένος Τσάρλι Τσάπλιν συνοδευόμενος από πολυμελές χορευτικό για να ξεκινήσει με την πιο πρόσφατή του επιτυχία, το “Καλώς σας βρήκα”.

Από’ κει και πέρα το μπροστινό μέρος της σκηνής θα γινόταν το λημέρι του και πολύ σπάνια θα τον συνόδευε κάποιος άλλος είτε αυτός ήταν κάποιος από τους μουσικούς του (το βιολί και το μπουζούκι συγκεκριμένα) είτε οι δυο καλεσμένοι (ο Νίκος ΄Nivo΄ Βουρλιώτης για το “Θέλω να γυρίσω στα παλιά” και η Κατερίνα Στανίση για το “Σ’ έχω κάνει θεό”).

Έτσι κι αλλιώς, φάνηκε ότι έτσι κι αλλιώς δεν χρειαζόταν συνοδεία στη πρώτη τη γραμμή γιατί επέδειξε μια αξιοσημείωτη δυνατότητα να ξεσηκώνει και να κάνει το κοινό ό,τι θέλει.

O Mαζωνάκης στάθηκε εξαιρετικά στις φωνητικές του υποχρεώσεις. Mε τον ήχο να είναι στο πλευρό του στο μεγαλύτερο μέρος της βραδιάς και τα όργανα να ξεχωρίζουν όμορφα το ένα από το άλλο (με τη φωνή -αναμενόμενα- λίγο ψηλότερα απ’ όλους) θα μπορούσαμε να πούμε ότι η ηχοληψία πήρε άριστα. Ο τρόπος όμως που στεκόταν στη σκηνή ήταν αξιοσημείωτος και σε έκανε να ξεχάσεις τα τεχνικά σημεία της συναυλίας, γιατί έβγαζε ένα αβάσταχτο coolness στον τρόπο που κινούταν και αντιδρούσε στο κάθε τι, γιατί ερμήνευε το κάθε τραγούδι όντας θεατρικός (ειρωνευόμενος;) με το περιεχόμενο των στίχων, αυτοσαρκαστικός και αρκούντως αλληλεπιδραστικός με το κοινό, ειδικά των πρώτων σειρών.

Ζηλεύω

Το κοινό με τη σειρά του είχε βρεθεί στη Νίκαια για να δείξει τον ειλικρινή θαυμασμό του και να περάσει καλά με τη μουσική του Γιώργου Mαζωνάκη και αυτό φαινόταν συνεχώς. Στα περισσότερα ρεφρέν ο τραγουδιστής απομάκρυνε το στόμα του από το μικρόφωνο κάνοντας όλους να τραγουδήσουν δυνατά. Σε πιο χορευτικά τραγούδια, σαν το “Ζηλεύω” αρκετοί σηκώνονταν από τις θέσεις τους και λικνίζονταν και γενικά η πλειοψηφία ήξερε απ’ έξω τα περισσότερα τραγούδια.

Στα default της βραδιάς θα πρέπει να προσμετρηθεί ο φωτισμός που ήταν κάπως ενοχλητικός, γεγονός που δεν φάνηκε να πτοεί ιδιαίτερα ούτε τον κόσμο, ούτε τον καλλιτέχνη.

Τραγούδια ένα και ένα…

Και πάμε στην επιλογή των τραγουδιών: χωρίς υπερβολές μέσα σε ένα τρίωρο ο Mαζωνάκης κατάφερε να χωρέσει όλη του την καριέρα, όλες τους τις μεγάλες επιτυχίες, αλλά και ενδιαφέροντα τραγούδια που υπήρχαν στους δίσκους του, αλλά δεν ακούστηκαν τόσο έντονα. Η επιλογή έμπλεκε ιδανικά τις παλιές με τις νεότερες επιτυχίες και δεν άφηνε έξω κανένα από τα στυλ στα οποία έχει τραγουδήσει.

Mια πολύ όμορφη βραδιά για φανατικούς και μη του Mαζωνάκη. Όταν δουλεύεις με μεράκι και όρεξη αυτό που θα βγάλεις αξίζει. Είκοσι χρόνια δισκογραφίας και πόσα ακόμα παρουσίας πάνω στη σκηνή είδαμε να περνάνε σα νερό από μπροστά μας. Να του ευχηθούμε να τα εκατοστίσει λοιπόν…

Ρεπορτάζ: Γιώργος Κορέλης

Φωτορεπορτάζ: Νίκος Αντωνάκης