Συνέντευξη | Γιώργος Τσαλίκης: «Έχω ανάγκη να με αγαπάνε και σαν Γιώργο, όχι μόνο σαν Τσαλίκη!!!»

Προσθέτοντας στις αποσκευές του το νέο του τραγούδι με τίτλο «Ο τρελός», ο αγαπημένος καλλιτέχνης νιώθει πλέον ανανεωμένος και έτοιμος για νέες περιπέτειες!

Με αφορμή την δημιουργική αυτή περίοδο που διανύει παραχώρησε στο Tralala.gr και στην αρχισυντάκτρια Σοφία Μπεκιάρη μια συνέντευξη γεμάτη… αλήθειες!

Αυτός είναι άλλωστε ο Γιώργος Τσαλίκης… δεν μασά τα λόγια του χρόνια τώρα!

Απολαύστε τον!

Γιώργο χαίρομαι που σε συναντώ τόσο ανεβασμένο! Πάντα είσαι ευδιάθετος, αλλά αυτή τη φορά είναι πιο έντονο…

Είναι η πρώτη μου συνέντευξη για φέτος και τη δίνω στο αγαπημένο Tralala.gr! Δεν μπορώ να μην είμαι χαρούμενος…

Πώς ξεκίνησε το 2018 για σένα;

Ξεκίνησε πολύ καλά! Ήμουν για δεύτερη φορά στη Νέα Υόρκη μέσα σε δύο μήνες… πριν το καλοκαίρι έπρεπε να αποφασίσουμε με τους συνεργάτες μου αν θα είμαι Αθήνα ή θα κάνω όσα μου πρότεινε ο μάνατζέρ μου στο εξωτερικό, ο Βασίλης Μαυρογιάννης. Ο άνθρωπος αυτός συνεργάζεται με όλα τα μεγάλα ονόματα… τον Αντώνη Ρέμο, τον Πάνο Κιάμο, τον Νίκο Βέρτη… και κλείνει καταπληκτικούς χώρους για εμφανίσεις στο εξωτερικό. Η πρότασή του ήταν άκρως δελεαστική, ξεκινήσαμε με Αυστραλία – Νέα Ζηλανδία, όπου είχε να πάει Έλληνας καλλιτέχνης σχεδόν 15 χρόνια γιατί είναι πολύ μακρινό το ταξίδι και επίσης η ελληνική κοινότητα εκεί δεν ήταν πάντα τόσο οργανωμένη. Μετά πήγαμε Αμερική και Καναδά! Ολοκληρώσαμε αυτές τις εμφανίσεις κι είπαμε να επιστρέψουμε στην Αθήνα. Όλο αυτό κράτησε ενάμιση μήνα και μετά πρέκυψε και δεύτερο ταξίδι στην Αμερική. Οι εμφανίσεις πήγαν τόσο καλά – δόξα το θεό – και έπρεπε αμέσως να γίνει παράταση της περιοδείας. Είχαμε, όμως, βγάλει για συγκεκριμένο διάστημα επαγγελματική visa κι έτσι έπρεπε να επιστρέψουμε για τρεις εβδομάδες, να ανασυγκροτηθούμε, να ξαναβγάλουμε visa και να φύγουμε. Η καινούρια χρονιά λοιπόν με βρήκε στην παγωμένη Νέα Υόρκη.

Είδαμε και στα social media σου ότι δεν περνούσες και πολύ καλά (γέλια)!

Χάλια, πίκρα… (γέλια) Ήταν πολύ όμορφα, πήρα πολλές καινούριες εικόνες, είδα πολλά θεάματα κι αυτό σου ανοίγει τους ορίζοντες από κάθε άποψη. Καταλαβαίνεις ότι όταν υπάρχουν χρήματα και ιδέες, μπορούν να γίνου θαύματα… θεάματα που θα σε ταξιδέψουν! Τη δεύτερη φορά που πήγαμε στην Αμερική ήρθαν μαζί και η Δώρα με τα παιδιά. Εγώ σαν παιδί που μεγάλωσε στη Στυλίδα, είχα πάει μέχρι τη Λαμία κι ένα ταξίδι που το θεωρούσα μεγάλο, μέχρι την Κέρκυρα. Τα παιδιά είχαν την ευκαιρία να δουν τόσο διαφορετικά πράγματα και το χάρηκαν πάρα πολύ κι αυτά όπως κι εγώ. Κοίταζα συνέχεια στα μάτια τους, να δω πως αντιδρούν…

Συγκρίνοντας τις αντιδράσεις τους με αυτές των δικών σου παιδικών χρόνων, τι διαφορές παρατήρησες;

Θα κάνεις παιδί σύντομα και θα καταλάβεις (γιατί αυτό στο εύχομαι συνεχώς)!!! Τα παιδιά πλέον εκπλήσσονται και εντυπωσιάζονται πολύ δυσκολότερα από εμάς όταν βρισκόμασταν στην ανάλογη ηλικία. Σήμερα ασχολούνται με την τεχνολογία από πολύ νεαρά και έχουν προσλαμβάνουσες από παντού, είναι δύσκολο κάτι να τα αφήσει άφωνα. Παρόλα αυτά ενθουσιάστηκαν, πέρασαν καλά και είδαν κάτι τελείως διαφορετικό. Χαίρομαι που συναίνεσε και η γυναίκα μου στο να κάνουμε αυτό το ταξίδι, γιατί συνήθως είναι πιο συγκρατημένη σε τέτοια θέματα.

Νιώθεις καλά με τον εαυτό σου που βρίσκεσαι σε θέση να προσφέρεις όλα όσα θα ήθελες στα παιδιά σου;

Εγώ νιώθω ωραία σαν άνθρωπος όταν μπορώ να προσφέρω γενικότερα. Είτε αφορά τα παιδιά μου, είτε τους φίλους μου, είτε κάποιον άγνωστο που θα έρθει και θα μου πει το πρόβλημά του… Δεν έχω καμαρίνι, έχω ψυχοθεραπευτήριο. Η ψυχοθεραπεία βέβαια κάνει καλό και σε μένα. Εσύ το ξέρεις καλά άλλωστε ότι τα προγράμματα είναι δύο, το πρόγραμμα στην πίστα και αυτό στο καμαρίνι. Εκεί η πόρτα είναι πάντα ανοιχτή, ανταλλάσσουμε απόψεις, προβληματισμούς και γέλια. Όσον αφορά τα παιδιά μου, χαίρομαι που κάνω μια δουλειά που μου επιτρέπει να κάνω ταξίδια που σαν ιδιώτης δεν θα τα έκανα ποτέ. Αν με ρωτήσεις τι έχω κερδίσει μέσα από τα ταξίδια που έχω κάνει όλα αυτά τα χρόνια, θα σου πω συνειδητά την βεβαιότητα ότι ζούμε στην πιο όμορφη χώρα του κόσμου. Οι φίλοι και οι συνεργάτες μου γελάνε και με λένε κολλημένο που υποστηρίζω αυτή την άποψη. Δεν είναι υπερβολικό αυτό που λέω! Είμαστε πάρα πολύ τυχεροί που ζούμε σ’ αυτή τη χώρα. Είναι ωραίο να πας στο εξωτερικό ως τουρίστας και να δεις αξιοθέατα και θεάματα που δεν βλέπεις συχνά, από την Τρίτη – τέταρτη φορά που θα πας όμως και θα αρχίσεις να συνειδητοποιείς πώς ζούνε αυτοί οι άνθρωποι, με τι ρυθμούς και τι άγχη… θα φτάσεις και μόνος σου στο συμπέρασμα πως δεν είναι όπως στην Ελλάδα. Αν με ρωτούσες που θα ήθελα να περάσω την υπόλοιπη ζωή μου, θα σου έλεγα με σιγουριά στην Ελλαδάρα μου! Τα ταξίδια ανοίγουν το μυαλό μας, ωστόσο επιμένω πως είμαστε απίστευτα τυχεροί που ζούμε σ’ αυτή τη χώρα. Αν είχαμε σύστημα που θα μπορούσε να «πουλήσει» τις ομορφιές παράλληλα με την ιστορία της Ελλάδας, θα ήμασταν ένα από τα ακριβότερα μέρη στον πλανήτη. Τώρα, στα 42 μου, μετά από τόσα ταξίδια… καταλήγω πως σαν την Ελλάδα, δεν υπάρχει πουθενά.

Πόσο σε στενοχωρεί η κατάσταση που επικρατεί σήμερα στην Ελλάδα με αφορμή και το Μακεδονικό που ζήσαμε πρόσφατα;

Πάρα πολύ με στενοχωρεί. Με λυπεί κυρίως το γεγονός ότι ενώ είδαμε πριν λίγες μέρες στο συλλαλητήριο να βγαίνουν στο δρόμο εκατοντάδες χιλιάδες κόσμου, έλεγα από μέσα ότι είναι αβέβαιο το αν θα γίνει κάτι, αν θα αλλάξει κάτι. Εμείς από πλευράς μας δηλώσαμε ορθά και ρητά ότι δε δεχόμαστε συμπεριφορές που δε σέβονται τον πολιτισμό και την κληρονομιά μας. Αυτό είναι στην ουσία, δεν είναι μόνο σεβασμός προς το όνομα της Μακεδονίας, αλλά σεβασμός και προς την ιστορία. Όμως θα εισακουστούμε; Βαθιά μέσα μου νομίζω ότι όλα είναι συμφωνημένα και δρομολογημένα, ότι όλα παίρνουν μια τροπή που έχει ήδη αποφασιστεί. Αυτό δε σημαίνει πως θα πρέπει να «παραδοθούμε» αμαχητί και να μην ξαναβγούμε στους δρόμους.

Οι περισσότεροι συμπολίτες μας σήμερα έχουν την ίδια αίσθηση. Έχουν απογοητευτεί γιατί νιώθουν πως κάθε ενέργειά μας θα πέφτει στο κενό γιατί όλα είναι προσυμφωνημένα.

Φυσικά! Και αυτή ακριβώς είναι η παγίδα. Είναι τραγικό, δεν λέω πως αυτό που νιώθω κι εγώ κι όλος ο κόσμος είναι σωστό. Λάθος είναι, μας κάνει να θέλουμε να πάψουμε να προσπαθούμε για το καλύτερο. Δεν το θέλουμε αυτό, όπως δεν θέλουμε να αντιλαμβανόμαστε και αυτή την τρομολαγνεία που καλλιεργούν τα Μέσα. Ήθελα να πάω στο Λονδίνο ένα ταξίδι και το σκεφτόμουν διπλά και τριπλά. Πλέον φοβάσαι να βγεις από το σπίτι σου, φοβάσαι να κυκλοφορήσεις! Πήγαμε στη Ρωσία με τη Δώρα και τα παιδιά κι ένας φίλος τραγουδιστής από κει μας είπε να καθίσουμε να πιούμε έναν καφέ στον πρώτο όροφο του αεροδρομίου κι όχι στο ισόγειο… μην τυχόν συμβεί κάτι. Δεν είναι ωραίο συναίσθημα αυτό, πιστεύω ότι σου στερεί την ουσιαστική ελευθερία του να εκφραστείς και να ονειρευτείς. Όταν νιώθεις ότι όλα είναι συμφωνημένα, πώς να ονειρευτείς; Άσχημες εποχές!

Ας αφήσουμε λοιπόν το εξωτερικό κι ας επιστρέψουμε εδώ, στο μέρος όπου σε συναντώ… το Frangelico! Ετοιμάζεσαι να ξεκινήσεις τις εμφανίσεις σου. Γιατί επέλεξες το συγκεκριμένο μαγαζί;

Η 20χρονη πορεία μου μου έχει αποδείξει ότι πραγματικά ευτυχισμένος είμαι στα μαγαζιά – στέκια! Romeo 7 χρόνια, Caramela 5 χρόνια… μεγάλες σεζόν! Πήγαινα πάντα σε ένα χώρο επικοινωνιακό που ο πελάτης δεν χρειαζόταν να κάνει κράτηση πολλές μέρες πιο μπροστά, που οι κοπέλες δεν χρειαζόταν να πάνε οπωσδήποτε κομμωτήριο πριν έρθουν… Το Frangelico είναι ένα μαγαζί προσιτό στις τιμές και χαλαρό σε διάθεση. Είσαι στο Γκάζι και θέλεις να πιείς κι ένα ποτό; Πετάγεσαι και μέχρι το Frangelico! Είμαι χαλαρός κι εγώ ο ίδιος όταν εμφανίζομαι σε τέτοια μαγαζιά, δεν είμαι στημένος. Ακόμα και σε μαγαζιά του εξωτερικού όταν παίζουμε, που είναι λίγο πιο σοβαρά τα πράγματα, βάζω το στυλ μου… κατεβαίνω στον κόσμο και διασκεδάζουμε. Είμαι εκτός πρωτοκόλλου, τσαλακώνομαι… μ’ αρέσει η παρέα, το χύμα, το στέκι… γι’ αυτό επέλεξα το Frangelico!

Αν σου ζητήσω να μου πεις ένα πράγμα που παίρνεις από το Frangelico κι ένα πράγμα που δίνεις στο Frangelico, ποια θα είναι αυτά;

Παίρνω από το Frangelico το ότι είναι στέκι και μαγαζί για την παρέα και δίνω στο Frangelico έναν άνθρωπο που το αρέσει να τραγουδάει σε στέκια. Αυτό είμαι εγώ, ούτως ή άλλως! Εκεί τη βρίσκω, σε τέτοιους χώρους. Έχω έτσι φτιάξει το πρόγραμμα μου, με τα καλύτερα κομμάτια από όλες αυτές τις περιοδείες και με πολύ ωραία ροή, που θα περάσει καλά το κοινό. Δεν κοιτάζω να προβάλω τα τραγούδια μου τόσο, όσο το να κάνω τον κόσμο να περνάει καλά. Δεν είναι τόσο προσωποκεντρικό το πρόγραμμα, όσο ανθρωποκεντρικό. Τι γουστάρεις να ακούσεις; Σαμπάνη; Ρέμο; Κιάμο; Θα τα ακούσεις και αυτά στο Frangelico! Και Τσαλίκη θα ακούσεις εννοείται, αλλά θα ακούσεις κι ότι θα άκουγες αν έκανες μια γύρα σε τρία-τέσσερα μαγαζιά. Άρα δεν χρειάζεται να πας σε αυτά τα τρία-τέσσερα μαγαζιά το ίδιο βράδυ! Πήγαινε το επόμενο…

Σου έλειψε το να έχεις ένα νυχτερινό μαγαζί ως τη βάση σου;

Μου έλειψε και γι’ αυτό και θέλω να μείνω. Ήρθα στο Frangelico κι ήρθα για να μείνω στην Αθήνα. Θέλω να ηρεμήσω λίγο και να μείνω στην έδρα μου. Δε θέλω να μπω στη λογική των άλλων που λένε ότι ο Τσαλίκης βρίσκει δουλειά μόνο εκτός γιατί το άκουσα κι αυτό. «Δε δούλεψε στην Αθήνα γιατί δεν του έκαναν πρόταση», φυσικά και μου έκαναν πρόταση! Είναι όμως μια συνειδητή επιλογή μου αυτή, θέλω να πάω κάπου που θα γουστάρω και θα περνάω όμορφα. Εκτός αυτού, θέλω να παραμείνει στέκι το μαγαζί με το πρόγραμμα που έχουμε, θέλω να το παλέψω… γι’ αυτό σου λέω θέλω να μείνω στην Αθήνα. Τα υπόλοιπα μαγαζιά έχουν ξεκινήσει τα προγράμματά τους, πάνε καλά… αλλά πάντα υπάρχει χώρος για ένα καινούριο στέκι. Το Caramela δε δούλεψε φέτος, άρα λείπει ένα τέτοιο στέκι. Τα έχουμε βρει με τον επιχειρηματία του κέντρου και έχουμε συμφωνήσει ότι στον κόσμο θα δώσουμε το στέκι που λείπει αυτή τη στιγμή από την Αθήνα.

Ποιες μέρες θα δουλεύει το μαγαζί;

Πέμπτη, Παρασκευή και Σάββατο… τριήμερο.

Πόσο έχει αλλάξει ο Γιώργος μέχρι σήμερα δισκογραφικά αλλά και σαν καλλιτέχνης;

Δισκογραφικά η αλλαγή είναι ότι έφυγα από μια εταιρία που είχαμε φτιάξει με έναν συνεργάτη μου, όπου λειτουργούσαμε σαν σε παιδική χαρά, εντελώς αυθόρμητα. Υπήρχε περίπτωση να βγάλουμε και είκοσι τραγούδια το χρόνο. Δεν είχαμε μπει στη λογική της δουλειάς με τη μεθοδικότητα του by-the-book, ό,τι γουστάραμε κι ό,τι γράφαμε στο studio το βγάζαμε. Αυτό είναι μεν αληθινό, αλλά από την άλλη είναι κι επικίνδυνο γιατί υπάρχουν εκεί έξω πάρα πολλά ερεθίσματα για τον κόσμο, πάρα πολλά νέα τραγούδια από καλλιτέχνες που έχουν κι από πίσω μια πάρα πολύ έντονη στήριξη. Πλέον μπορώ να σου πω ότι δισκογραφικά για μένα τα πράγματα θα είναι πιο μεθοδικά και στοχευμένα με την αντικειμενική έννοια των όρων. Δεν θα «πυροβολώ» τον κόσμο με πολλά νέα τραγούδια γιατί δεν προλαβαίνουν να αγαπηθούν και να γίνουν γνωστά.

Πως έφτασες σε αυτό το σημείο; Ποιο ήταν το ερέθισμα;

Μου έλεγαν τα ραδιόφωνα ότι έβγαζα πολλά τραγούδια. Ο ίδιος μου ο εαυτός μου έλεγε ότι πρέπει λιγάκι να ηρεμήσω. Ήμουν ατελείωτες ώρες στο studio… για να σου δώσω να καταλάβεις, έχω γύρω στα δεκαπέντε, είκοσι τραγούδια έτοιμα και γύρω στα επτά-οκτώ video clips που είχαν γυριστεί και δεν προλάβαμε να βγάλουμε. Αυτό θα είχε αντίκρισμα μόνο αν είχαν αφανιστεί όλοι οι τραγουδιστές και υπήρχα μόνο εγώ να βγάζω συνέχεια τραγούδια. Με τόσα τραγούδια που βγαίνουν, δεν προλαβαίνει ο κόσμος να τα αφομοιώσει. Κάποια στιγμή σου φεύγει όλος αυτός ο ενθουσιασμός και έρχεσαι στην πραγματικότητα. Είναι καλύτερα και για τη δουλειά σου και τους συνεργάτες σου και για τα ραδιόφωνα…

Είναι εύκολο να παίρνει αποφάσεις αλλαγής ένας καλλιτέχνης;

Αρχικά επειδή είμαι ένας σταθερός άνθρωπος, για να φτάσω να κάνω την αλλαγή το ‘χω βασανίσει πάρα πολύ και έχω φτιάξει τις συνθήκες μέσα μου και έξω μου με το συνεργάτη, ώστε το πράγμα να είναι έτοιμο. Έτσι γίνεται πολύ ήπια. Δεν είμαι τύπος που θα ξυπνήσω αύριο το πρωί και θα σταματήσω να συνεργάζομαι με ένα άνθρωπο που συνεργάζομαι 10 χρόνια. Δεν μου είναι εύκολο! Έχω μια σταθερή σχέση στην προσωπική μου ζωή, έχω σταθερούς συνεργάτες άπειρα χρόνια και σταθερούς φίλους. Όταν νιώθω ότι πρέπει να γίνει η αλλαγή, συνήθως με τον τρόπο που γίνεται το καταλαβαίνει και ο άλλος. Γίνεται ομαλά και ήπια, αλλά μου παίρνει καιρό. Αυτή η αλλαγή μου πήρε χρόνο μέχρι να την αποφασίσω και να την κάνω πραγματικότητα… περίπου ενάμιση χρόνο.

Το τελευταίο τραγούδι που κυκλοφόρησες έχει τίτλο «Ο τρελός». Σε αντιπροσωπεύει;

Με αντιπροσωπεύει πολύ! (Γέλια). Ο κόσμος με ξέρει ως έναν άνθρωπο που είναι ο αυθόρμητος, έξω καρδιά, αντισυμβατικός με την έννοια του ότι δεν θα με ρίξει κάτι που κάποιον άλλο θα τον έκανε κομμάτια. Έτσι και είμαι, δεν μου αρέσει να δίνω συμβουλές αν δεν τα κάνω πράξη πρώτα εγώ στη ζωή μου. Έχει τύχει σε τραγικές στιγμές της ζωής μου να συνεχίσω την επόμενη μέρα με δύναμη, θετικότητα και αισιοδοξία κι αυτό είναι μία υπέρβαση. Την υπέρβαση ο άλλος τη βλέπει σαν τρέλα. Όσον αφορά τα παιδιά μου ή το πως βλέπω τις αρχές της ζωής μου ή τις ηθικές μου αξίες σαν άνθρωπος, θα έλεγα ότι είμαι πολύ στο μέσο όρο των ανθρώπων. Αυτό που θεωρούν οι περισσότεροι ηθικό, σωστό, έντιμο, δίκαιο με βρίσκει σύμφωνο… στα υπόλοιπα είμαι τρελός!

Είπες ότι είσαι «αντισυμβατικός». Σου έχει κοστίσει αυτό στην επαγγελματική σου πορεία μέχρι τώρα;

Μου έχει κοστίσει αλλά πλέον μετά από 20 χρόνια μπορώ να σου πω ότι έχω πάρει τόσα πολλά πράγματα, αγάπη και εμπειρίες… ακόμα κι απ’ τα λάθη που έκανα από αυτή την αντισυμβατικότητα. Δεν θα άλλαζα παρά ελάχιστα πράγματα τα οποία έκανα στην αρχή της καριέρας μου με κάποιους επιχειρηματίες γιατί ήμουν τελείως άσχετος με το πώς δουλεύουν τα πράγματα, επαρχιώτης… τελείως άπειρος. Εκτός από αυτά, δηλαδή μερικά παιδαριώδη λάθη, από τα υπόλοιπα δεν θα άλλαζα κάτι. Θέλω ο κόσμος να με αγαπάει γι’ αυτό που είμαι όχι γι’ αυτό που νομίζει ότι είμαι. Μερικές φορές σκεφτόμουν να δίνω συνεντεύξεις; Να μιλάω στον κόσμο; Να εκφράζομαι; Και επειδή τύχαινε και έδινα συνεντεύξεις και έλεγα συνέχεια τα ίδια και τα ίδια γιατί οι ερωτήσεις ήταν οι ίδιες στον περιορισμένο χρόνο που μου δινόταν, αισθανόμουν ότι επαναλαμβάνομαι. Θέλω να μιλάω όταν έχω κάτι να πω για να καταλαβαίνει κι ο κόσμος όταν διαβάσει τις συνεντεύξεις μου πως εξελίσσομαι και σαν άνθρωπος. Έτσι αποφάσισα όταν είναι να μιλάω, να μιλάω αλλιώς… να μην δίνω συνεντεύξεις.

Ο κόσμος δύναται να ξεχωρίζει τον αληθινό καλλιτέχνη, από εκείνον που προσποιείται για να γίνει αρεστός.

Ναι και επειδή και με το πέρασμα των χρόνων σε καταλαβαίνει περισσότερο ο κόσμος, θεωρώ ότι πλέον αυτοί που με ακολουθούν και έρχονται στους χώρους που εμφανίζομαι με ξέρουν και σαν άνθρωπο. Ακόμα και από τα social media μου προσπαθώ να δείχνω το χαρακτήρα μου, δηλαδή θα κάνω instagram story αγουροξυπνημένος, αν με θυμώσει κάτι θα το πω… θέλω οι άνθρωποι που με ακολουθούν να έχουν μια άποψη και για το πως είμαι σαν χαρακτήρας. Μπορεί θεωρητικά αυτό να μην έχει σχέση με το πώς θα διασκεδάσουν σε μια εμφάνιση μου… αλλά εγώ έχω ανάγκη να με αγαπάνε και σα Γιώργο, όχι μόνο σαν Τσαλίκη.

Μετά από τόσα χρόνια το έχεις ακόμα ανάγκη αυτό;

Εμένα με νοιάζει πάρα πολύ αυτό και όσο περνάνε τα χρόνια θέλω περισσότερο να με αγαπάνε σαν Γιώργο, παρά σαν Τσαλίκη. Με τον Τσαλίκη ας διασκεδάζουν, αλλά να βλέπουν και το Γιώργο… που είναι εκεί και βγάζει την αλήθεια του.

Δισκογραφικά τι καινούργιο ετοιμάζεις; Σε τι φάση βρίσκεσαι;

Αρχικά είμαι σε καινούργια δισκογραφική, συνεργαζόμαστε με τη Minos Emi μέσω της Epic Music, τα παιδιά της οποία τα γνωρίζω όλα. Χαίρομαι πάρα πολύ γιατί υπάρχει μία ιστορία μεγάλη του Ελληνικού τραγουδιού σε αυτή την εταιρεία. Θέλω να αφήσω το τραγούδι που κυκλοφόρησα πρόσφατα να αναπνεύσει, κάτι που δεν έκανα στο παρελθόν. Eνδεχομένως να βγάλω ένα ακόμα single και ο στόχος μου είναι να κάνω ένα πολύ ωραίο live cd το οποίο θέλω να το δουλέψω πάρα πολύ και να έχει και μουσικά στοιχεία που τα χρησιμοποιώ στα lives μου και ο κόσμος μάλλον δεν το γνωρίζει. Θα βάλω τις επιρροές μου – που είναι πολλές τα τελευταία 15 χρόνια… θα είμαι εγώ… και ο Γιώργος και ο Τσαλίκης!

Νιώθεις ότι πλέον έχεις αφήσει κάτι ωραίο στη δισκογραφία, κάτι εντελώς δικό σου;

Νιώθω ότι βαδίζω ένα δρόμο δικό μου στον οποίο παραδέχομαι την επιτυχία των συναδέλφων, τη χαίρομαι ενδεχομένως περισσότερο από αυτούς που είναι γύρω τους και τους γλύφουν και κάνουν ότι χαίρονται. Δεν ξέρω, μπορεί να ακούγεται πολύ περίεργο… δεν είμαι άγιος, όμως χαίρομαι με τη χαρά του άλλου και την επιτυχία του και την παραδέχομαι είτε μου αρέσει αυτός που την κάνει, είτε όχι… στο επίπεδο του υποκειμενικού γούστου πάντα. Θέλω να βλέπω τη μουσική να πηγαίνει μπροστά, τους καλλιτέχνες να γεμίζουν τα μαγαζιά τους, να κάνουν επιτυχία και πιστεύω, έχει ο θεός και για μένα. Δεν σκέφτομαι ποτέ με ζήλια «Ο Σαμπάνης 4 χρόνια στο Acro σκίζει»… μα σκίζει, μπράβο! Όπου βρεθώ και όπου σταθώ το λέω, το έκανα και με τον Παντελίδη που ήρθε σα κομήτης και τα ‘χε σαρώσει όλα. Το κάνω και με τον Κιάμο που πριν τον δω και τον ακούσω live, δεν ήταν του γούστου μου. Πήγα και τον είδα και γούσταρα και λέω μπράβο στο παιδί! Το ίδιο κάνω και με το Ρέμο που πάει το θέμα αλλού… είναι τοπ, το ίδιο κάνω και με το Βέρτη που έχει κάνει κάτι παραγωγές που δεν υπάρχουν, γουστάρω να βλέπω επιτυχία γύρω μου. Θα με στεναχωρούσε πάρα πολύ αν έβλεπα και άκουγα «Άνοιξε και πάτωσε, δεν πήγε καλά». Αυτό θα ήταν κακό για τη δουλειά μας. Αυτοί που κάνουν επιτυχία, πάνε τη δουλειά μας μπροστά. Τους παραδέχομαι! Πιστεύω ότι κι εκείνοι μέσα τους, αυτό που είμαι σαν καλλιτέχνης μετά από 20 χρόνια το αντιλαμβάνονται, ότι είναι προϊόν αλήθειας και πολύ μεγάλης προσπάθειας.

Ποιος είναι ο μεγαλύτερος φόβος που μπορεί να έχει ένας καλλιτέχνης;

Γενικά ο καλλιτέχνης με το που αποφασίσει να βγει στη δουλειά, έχει «αρραβωνιαστεί» την ανασφάλεια. Το θέμα είναι να μην την «παντρευτεί», να την κρατήσει στον αρραβώνα γιατί διαλύεται εύκολα, ο γάμος έχει άλλες διαδικασίες. Ο μεγαλύτερος του φόβος είναι η διάρκεια στον χώρο και είναι ό,τι χειρότερο… Προσπαθώ με πάρα πολύ δουλειά, με πίστη, με προσευχή, με ψυχοθεραπεία, με κουβέντες, να είμαι μπροστά από το φόβο μου, να μην προηγείται από μένα. Αυτή είναι και η μεγαλύτερη μου συμβουλή στα νέα παιδιά που ξεκινάνε… το λέω ειλικρινά, μετά από προσωπική εμπειρία κι όχι σαν δάσκαλος, σαν παθών και σαν άνθρωπος. Ο φόβος είναι το μεγαλύτερο σκοτάδι, για να πάμε μπροστά πρέπει να ξεπεράσουμε τους φόβους μας.

Ξεχωρίζεις κάποιο από τα καινούργια παιδιά που πιστεύεις ότι το ‘χει και θα κάνει κάτι;

Φυσικά! Ο Κωνσταντίνος Αργυρός που έκανε μεγάλη επιτυχία! Δεν είναι νέο παιδί αλλά το έχει χτίσει με σωστό ρεπερτόριο. Είναι νέος άντρας αλλά δεν είναι νέος στη δισκογραφία. Το έχει στήσει με πολύ καλό ρεπερτόριο, πολύ ωραία τραγούδια… δουλεύει πάρα πολύ. Μου αρέσει πάρα πολύ ο Πέτρος Ιακωβίδης, θεωρώ ότι είναι το επόμενο καλό πράγμα που βγάζει η δισκογραφία γιατί είναι δημιουργός ο ίδιος, είναι σεμνό παιδί, μ’ αρέσει. Έχει ένα δικό του στίγμα που πιστεύω στην πορεία θα το βγάλει και θα μας καταπλήξει. Βλέπω επίσης και πάρα πολλά παιδιά τα οποία είναι no name ακόμα στο κόσμο που κάνουν προσπάθειες σε συνοικίες, σε μικρά μπαράκια, σε κουτούκια… είναι ταλέντα και αποκτούν και αυτά σιγά σιγά το κοινό τους. Ο κόσμος έχει σταματήσει το παραμύθι του φυτευτού καλλιτέχνη που θα τον ανεχτεί επειδή του τον υποχρεώνουν… Ψάχνεται ο κόσμος και στο youtube, και στη διασκέδαση του… και βρίσκει! Περιμένω ο κόσμος να βγάλει το επόμενο αγαπημένο του παιδί και εγώ θα είμαι εδώ να το αγαπήσω και να το στηρίξω όπως έκανα και θα κάνω πάντα.

Συνέντευξη & Επιμέλεια: Σοφία Μπεκιάρη

Φωτογραφίες: byRon

Απομαγνητοφώνηση: Αθανασία Βογιάρη – Κατερίνα Γκίνη