ΓΚΑΓΚΑΝΤΙΝ: Οι Γενναίοι της Νύχτας – Οι Εχθροί της… Νύστας! | φωτορεπορτάζ

Στη νυχτερινή Αθήνα, η διασκέδαση είναι σχεδόν η ίδια παντού. Οι ίδιες ιδέες, τα ίδια πράγματα, επαναλαμβάνονται ξανά και ξανά χωρίς καμία έκπληξη, καμία καινοτομία, καμία -έστω- τολμηρή επιλογή.

Να, όμως, που στην Ακτή Πειραιώς τα πράγματα είναι εντελώς διαφορετικά. Όσο κι αν έχεις διαβάσει ή αν έχεις προετοιμαστεί πάνω-κάτω γι’ αυτό που θα δεις και θα ακούσεις, αυτό που τελικά θα βιώσεις από τις σχεδόν 4 ώρες προγράμματος είναι ο ορισμός της λέξης “ψυχαγωγία”: η αγωγή της ψυχής. Τον προτιμώ σαφώς από τον όρο “διασκέδαση”. Η ψυχαγωγία εμπεριέχει όχι μόνο τη διασκέδαση αλλά και άλλα πράγματα που εξιτάρουν το νου, την καρδιά και τη ψυχή. Σε οδηγεί σε άλλα μονοπάτια με πολλές περισσότερες διαστάσεις.

http://www.youtube.com/watch?v=d7XN1AriLVc

Ειλικρινά αμφιβάλλω πολύ αν υπάρχει έστω και ένας άνθρωπος που να παρακολούθησε την παράσταση “Γκαγκαντίν – Οι Γενναίοι της Νύχτας” και να μην έφυγε τουλάχιστον ενθουσιασμένος. Και, για να μιλήσω και σε προσωπικό επίπεδο, καίτοι συμπλήρωσα τόσες ώρες στο πόδι ταλαιπωρούμενος επιπλέον και από μία ίωση, όχι μόνο δεν με κούρασε αλλά πραγματικά αισθάνθηκα ευλογημένος που είχα την ευκαιρία να παρακολουθήσω αυτή την εκπληκτική (κυριολεκτικά) παράσταση. Ο τίτλος που σκέφτηκα για το ρεπορτάζ, “Οι Εχθροί της… Νύστας”, δεν έχει μόνο κυριολεκτική έννοια αλλά και μεταφορική. Εννοώ και την πολιτιστική / πολιτική / κοινωνική “νύστα”. Ο Σαββόπουλος, ο Μαχαιρίτσας, ο Ζουγανέλης, ο Μπουλάς και όλοι οι πραγματικά αξιέπαινοι συντελεστές (μουσικοί, τραγουδίστριες κ.λπ.) προσπαθούν να μας “ξυπνήσουν” με τα τραγούδια τους, τα αστεία τους και τους διαλόγους τους με το κοινό. Καταφέρνουν με τρόπο μοναδικό να σε κάνουν να ξεκαρδιστείς στα γέλια, να συγκινηθείς, να προβληματιστείς, να χορέψεις, χωρίς σε κανένα απολύτως σημείο να κάνει “κοιλιά” η παράσταση.

Το πρόγραμμα ξεκίνησε στις 23:00 με προβολή διαφημιστικών βίντεο και με… karaoke. Στη συνέχεια εμφανίστηκε ο άνθρωπος-ορχήστρα Αλκιβιάδης Κωνσταντόπουλος και στις 23:25 εμφανίστηκε στη σκηνή ο Διονύσης Σαββόπουλος υπό τους ήχους του “Σαν τον Καραγκιόζη”. Πέντε λεπτά αργότερα ανέβηκε στη σκηνή καταχειροκροτούμενος ο Σάκης Μπουλάς (εμφανώς αδυνατισμένος). Αφού ακούστηκαν τα “Πεθαίνω Για Σένα” και “Έλα Ψυχούλα Μου” μπήκαμε στο νόημα της υπόθεσης.

Η υπόθεση, λοιπόν, έχει ως εξής: ο Διονύσης Σαββόπουλος (τον οποίο οι υπόλοιποι αποκαλούν “Πατριάρχη”) θέλει να ανεβάσει στο Μέγαρο Μουσικής ένα αφιέρωμα στον Κωνσταντίνο Καβάφη. Στο πλαίσιο αυτό συγκέντρωσε τους εκλεκτούς συμμετέχοντες και πολλούς μουσικούς. Όμως κάτι οι αδιάβαστοι συμμετέχοντες, κάτι τα ρουσφέτια κ.λπ. τινάζουν στον αέρα το εγχείρημα του Σαββόπουλου και όλα παίρνουν άλλο δρόμο.

Ο Γιάννης Ζουγανέλης εμφανίστηκε ακριβώς τα μεσάνυχτα, αργοπορημένος επειδή έπεσε σε πορεία παπάδων, και μετέφερε στο κοινό τα συνθήματα που δονούσαν την ατμόσφαιρα: “Έλληνας χωρίς χρέη – Μοναστήρι δίχως γκέι” και “Ακάκιε, τα μοιρολόγια να ‘ναι ντίσκο”! Ανεβαίνοντας στη σκηνή ήθελε να πει ένα τραγούδι ελληνικού ροκ και ζήτησε από τους μουσικούς να βάλουν “πλιατσικίλα” στη μουσική τους. Αστειεύτηκε με τα μεγάλα αυτιά του Σάκη Μπουλά, παρομοιάζοντάς τα με ηχεία, και στις 00:30 ανέβηκε στη σκηνή ο Λαυρέντης Μαχαιρίτσας, ο οποίος ερμήνευσε το “Και Τι Ζητάω” μαζί με τον Διονύση Σαββόπουλο.

Ούτε ο Μαχαιρίτσας γλίτωσε από τα πειράγματα του Ζουγανέλη, ο οποίος αστειευόμενος με την επιτυχία του Μαχαιρίτσα είπε ότι ο Μαχαιρίτσας είναι ο μοναδικός καλλιτέχνης που λατρεύεται σαν να έχει πεθάνει. Βέβαια τα τραγούδια αποτελούν το βασικό κορμό της παράστασης και δεν θα μπορούσαν να λείψουν κομμάτια όπως ο “Νότος”, που ερμήνευσε ο Μαχαιρίτσας μαζί με τον Μπουλά, ο “Μικρός Τιτανικός” με δίδυμο Μαχαιρίτσας–Σαββόπουλος, “Ένας Τούρκος στο Παρίσι” (όλοι μαζί) αλλά και δύο τραγούδια από τη δεκαετία του 1980 και τη συνεργασία που είχαν ο Μαχαιρίτσας με τον Μπουλά, με τον δεύτερο να ερμηνεύει το “Μπανάκι Μανάκι” και το “Φλασάκι”.

Στη συνέχεια ο Σάκης Μπουλάς τραγούδησε το “Δημοσθένους Λέξις” σε βαρύ ζεϊμπέκικο μιμούμενος τη φωνή του Σπύρου Ζαγοραίου. “Κι αν βγω απ’ αυτή τη φυλακή…”. Ο Ζουγανέλης άσκησε κριτική λέγοντας ότι αν το τραγουδούσε κάποιος έτσι θα τον ξαναβάζανε φυλακή! Απτόητος ο Μπουλάς ερμήνευσε το “Ένας Τούρκος Στο Παρίσι”, αυτή τη φορά μιμούμενος τον Λευτέρη Πανταζή.

Εν τω μεταξύ, από την αρχή της παράστασης μία φέρελπις τραγουδίστρια ζητούσε διακαώς να απαγγείλει εκείνη Καβάφη, αφού όλοι οι υπόλοιποι ήταν άσχετοι. Όταν τελικά με τα χίλια ζόρια έφτασε η ώρα να απαγγείλει το “Απολείπειν ο θεός Αντώνιον”…, τότε γίνεται η μεγάλη έκπληξη. Αλλά δεν θα σας τα αποκαλύψω και όλα. Ας τα αποκαλύψει η τραγουδίστρια.

Στη συνέχεια Σαββόπουλος: “Ζεϊμπέκικο” και “Θαλασσογραφία” και το “Κανείς Εδώ Δεν Τραγουδά” στη μνήμη του αείμνηστου Νίκου Παπάζογλου (η πιο συγκινητική στιγμή της βραδιάς. Και για όσους δεν το γνωρίζουν, ο Διονύσης Σαββόπουλος υπήρξε καταλυτικός παράγοντας στην καριέρα που έκανε ο Νίκος Παπάζογλου, αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία). Ο Σαββόπουλος διηγήθηκε για το πως γνώρισε το Νίκο Παπάζογλου όταν ακόμα ο Παπάζογλου ήταν μικρός και έλεγε τα κάλαντα, ολοκληρώνοντας την ιστορία του στο σημείο που τον είδε στο νοσοκομείο λίγο πριν πεθάνει και θυμήθηκαν την πρώτη τους συνάντηση…

Ήρθε ξανά η ώρα του Λαυρέντη Μαχαιρίτσα: “Τερατάκια Τσέπης”, “Ο Σουλτάνος της Βαβυλώνας και η Γυναίκα” και στη συνέχεια ο Σαββόπουλος ερμήνευσε τη “Συννεφούλα”, ο Ζουγανέλης τον “Μακρυμάλλη”, ξανά ο Σαββόπουλος το “Όνειρο Απατηλό” και ακολούθησε το “Πεθαίνω Για Σένα”. Φυσικά στη διάρκεια της βραδιάς δεν έμεινε ασχολίαστη η εμφάνιση του Σφακιανάκη σε διπλανό κέντρο, αλλά ούτε και η παρουσία του Γιώργου Θεοφάνους που καθόταν στο πρώτο τραπέζι εορτάζοντας τα 46α γενέθλιά του.

Το πρόγραμμα έφτασε στο τέλος του στις 02:35 με τον Σαββόπουλο και τους υπόλοιπους επί σκηνής να ερμηνεύουν το “Σαν Τον Καραγκιόζη” και το “Ας Κρατήσουν Οι Χοροί”. Όμως το κοινό δεν ήθελε να αποχωρήσει. Οι μουσικοί είχαν φύγει από τη σκηνή και έμεινε μόνο ο Ζουγανέλης που φώναζε:

Να φύγετε! Δεν έχει άλλο! Μέχρι εδώ πληρωθήκαμε! Αύριο πρωί έχει εκκλησιασμό!

Παρά τις περί αντιθέτου παρακλήσεις του Ζουγανέλη, το κοινό χτυπούσε τα κουταλάκια στα πιατάκια και τα πόδια στο πάτωμα, αναγκάζοντας τους μουσικούς να ξαναπάρουν θέση στη σκηνή και τον Ζουγανέλη να επιχειρεί να ερμηνεύσει ροκ μιμούμενος τη φωνή του Γιάννη Αγγελάκα. Μετά από λίγο ο Σαββόπουλος ανέβηκε στη σκηνή και απευθυνόμενος στον Ζουγανέλη τού είπε:

Νόμιζα ότι τραγουδούσε ο Αγγελάκας, γι’ αυτό βγήκα. Ίδιοι είστε!

Ναι ίδιοι είμαστε. Μόνο που εγώ πλένομαι, ήταν η απάντηση του Ζουγανέλη.

Η βραδιά ολοκληρώθηκε οριστικά στις 02:50 με τα “Δημοσθένους Λέξις”, “Τι Θέλεις Να Κάνω” και “Ξημερώνει Και Βραδιάζει”.

Οι πλούσιες ενορχηστρώσεις των τραγουδιών, οι εξαιρετικοί μουσικοί, τραγουδιστές και τραγουδίστριες και το όλο στήσιμο της μουσικοθεατρικής παράστασης αποτελεί, όπως είπα και στην εισαγωγή μου, τον ορισμό της ψυχαγωγίας. Σας συνιστώ χωρίς καμία επιφύλαξη να χαρίσετε ένα βράδυ σας για να παρακολουθήσετε αυτή την εξαίσια παράσταση. Μην τη χάσετε!

Ρεπορτάζ: Κωνσταντίνος Παυλικιάνης

Φωτογραφίες: Δημήτρης Δαλακλής