Ο Δημήτρης Χορν, βάζει έναν δίσκο στο πικάπ. Βρισκόμαστε στο 1959! Όλοι όσοι τον γνώρισαν υποστηρίζουν πως ήταν απίστευτος… γκατζετάκιας της εποχής του. Πλήρως εξοπλισμένος με όποια νέα συσκευή κυκλοφορούσε. Ίσως δίνοντας περισσότερη προσοχή κι αγάπη σε όλα όσα παράγουν μουσική που τόσο αγαπούσε.
Αυτή η φωτογραφία έχει όλο το μεγαλείο και την αρχοντιά της εποχής! Το πικαπ – έπιπλο που συνήθως δέσποζε στο σαλόνι των αστικών σπιτιών, εκεί στα τέλη του ’50. Το μεγάλο ξύλινο ραδιόφωνο με τα βραχέα και τα μεσαία (αντί για τα γνωστά μας FM) με τα κουμπιά – πλήκτρα για να αλλάξεις σταθμό. Ο καναπές με το κλαρωτό ύφασμα, design τελευταίας μόδας αρχές του ’60. Τα λεπτά φινετσάτα χαλιά, ίδια σε σαλόνι και τραπεζαρία για να «δένει» το σύνολο. Μέσα σε όλο αυτό το «σκηνικό» ο πρωταγωνιστής Δημήτρης Χορν ντυμένος όπως όριζε η εποχή. Παντελόνι από μαλακό ύφασμα, φυσικά πουκάμισο, πιθανότατα λευκό, πλεκτή λεπτή ζακέτα και η γραβάτα απαραίτητη! Η πολύ καλή ποιότητα υφασμάτων, νήματος, γούστου του καλλιτέχνη διακρίνεται ακόμα και σήμερα σ’ αυτήν την ασπρόμαυρη φωτογραφία.
Λίγα λόγια για τον μεγάλο ηθοποιό αντί βιογραφικού.
Γεννήθηκε στην Αθήνα τον Μάρτιο του 1921 σε ξενοδοχείο της οδού Σταδίου στο κέντρο της Αθήνας. Πατέρας του ήταν ο γνωστός στρατιωτικός και θεατρικός συγγραφέας Παντελής Χορν. Νονά του η μεγάλη ηθοποιός Κυβέλη Ανδριανού. Αποφοίτησε από τη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου το 1940. Είχε πρωταγωνιστήσει σε δεκάδες θεατρικά έργα.
Από το 1943 έως και το 1950 πατούσε τη θεατρική σκηνή συνεργαζόμενος με όλα τα μεγάλα ονόματα της εποχής. Το 1951 ταξίδεψε σε Αμερική και Αγγλία. Το 1953 που επέστρεψε συγκρότησε μαζί με την Έλλη Λαμπέτη και τον Γιώργο Παππά δικό τους θίασο έως το 1959. Συμμετείχε σε δέκα κινηματογραφικές ταινίες.
Διετέλεσε Γενικός Διευθυντής της ΕΡΤ την περίοδο 1974 – 1975. Υπήρξε στενότατος φίλος του Κωνσταντίνου Καραμανλή. Το 1980 ίδρυσαν μαζί με τη σύζυγο του, Άννα Γουλανδρή, το Ίδρυμα Γουλανδρή-Χορν, σκοπός του οποίου είναι η μελέτη του ελληνικού πολιτισμού.
Τιμήθηκε από την ελληνική πολιτεία με τον Χρυσό Σταυρό Γεωργίου Α’.
Πέθανε στις 16 Ιανουαρίου 1998. Μετά το θάνατό του, καθιερώθηκε στη μνήμη του βραβείο (Βραβείο Χορν), το οποίο απονέμεται σε νέους ηθοποιούς του θεάτρου.
Το δικό μας παρόμοιο πικάπ χάθηκε κάπου ανάμεσα στις τόσες μετακομίσεις που έκαναν οι γονείς μου από γειτονιά σε γειτονιά, στα νότια προάστια της Αθήνας. Το δικό μας παλιό ραδιόφωνο αφού αναπαύθηκε πολλές δεκαετίες στο πατάρι, κατέβηκε, πέρασε λούστρο όλο του το κορμί, γυάλισε τα πλήκτρα του και τώρα στρογγυλοκάθεται στο σαλόνι του αδελφού μου, απολαμβάνοντας τη βουή του σπιτιού, τα γέλια και τις συντροφιές των φίλων, φλερτάροντας – υποθέτω – με το cd player.
Ξέρω κάποιο αστέρι… Αστέρι αστεράκι….
http://www.youtube.com/watch?v=X5o8xa3Zn1I
Διαβάστε επίσης
