Goin Through live! | φωτορεπορτάζ και mini συνέντευξη

Το κλειστό γυμναστήριο της Ηλιούπολης φιλοξένησε μια από τις πρώτες εμφανίσεις του σχήματος αυτού και το τελευταίο Σαββατόβραδο του Οκτωβρίου αναμενόταν να ξοδευτεί πολύ ευχάριστα…

Πριν ξεκινήσουμε αξίζει να σημειωθεί ότι το event γινόταν για την οικονομική ενίσχυση του Γ.Σ. Ηλιούπολης, για το τμήμα γυναικείου βόλεϊ (τμήμα μπάσκετ αν ρωτήσετε τον Νίκο Βουρλιώτη). Πριν ξεκινήσουν οι Goin’ Through ανακοινώθηκαν όλοι οι χορηγοί της ομάδας.

Στις 22:03 ακριβώς όλοι παίρνουν τις θέσεις τους πάνω στη σκηνή και η εισαγωγή της “Πτώσης” μας καλωσορίζει στο χώρο. Το ξεκίνημα κάπως μουδιασμένο εξ’ αιτίας του outsider τραγουδιού, αλλά ο συνδυασμός των “Δεν καταλαβαίνω” και “Γυναίκες” μετά το εναρκτήριο ξεσήκωσε άπαντες και έβαλε τη συναυλία σε μια σειρά, ξεκλειδώνοντας και τη μπάντα, η οποία έδωσε πολύ groove στο συγκεκριμένο τραγούδι, το οποίο μαζί με ορισμένα ακόμα έπαιρνε άλλη δυναμική από τον οργανικό ήχο, που έδενε άψογα με τα sample του “Δεν καταλαβαίνω”.

Στο τρίτο τραγούδι, το “Πόσο μαλάκας είσαι”, ανοίγει ο χώρος μπροστά στη σκηνή και το κατά βάση παιδικό –προς νεανικό κοινό θρονιάστηκε ακριβώς κάτω από τη σκηνή, η οποία βρισκόταν στο κέντρο του κλειστού και έβλεπε την μια πλευρά, από όπου υπήρχαν οι εξέδρες (όπου και κάθονταν υπομονετικά οι γονείς). Στο σημείο τούτο φάνηκε πως θα κυλούσε η υπόλοιπη βραδιά, με τον NiVo να κάνει συνεχώς πλάκες με τα παιδιά – τα οποία ήταν και γνώστες ακόμα και παλαιότερου υλικού και όταν παραχωρεί το μικρόφωνο το βουητό να είναι πολύ ψιλό. 2-3 φορές ο διάλογος με το κοινό κράτησε πολύ παραπάνω απ’ότι έπρεπε, αλλά στα πλαίσια του χαβαλέ που γινόταν ενόχλησε ελάχιστα.

Όπως θα ήταν αναμενόμενο παίχθηκαν τα πιο γνωστά τραγούδια του συγκροτήματος (μερικά εκ των οποίων ήταν τα “Δεν κάνω διακοπές”, “12 Ακριβώς”, “Πολλά προβλήματα”, “Καλημέρα Ελλάδα”, “Το τραγούδι μου”) χωρίς να υποστούν θεαματικές διαφοροποιήσεις και με το συγκρότημα να αποκτά δεύτερο ρόλο. Υπήρξαν, όμως, στιγμές σαν το “12 παρά” ή το “Ψηλά το κεφάλι” που τα φυσικά όργανα έδιναν νέα ορμή και ενδιαφέρον στα τραγούδια.

Βλέποντας πρώτη φορά τους Goin’ Through δεν θα μπορούσα να μην παρατηρήσω ότι σχεδόν όλα τα couplet που δεν τραγουδάει ο NiVo έχουν κάνει φτερά καθώς και ότι την ψαλίδα γλίτωσαν μόνο οι ΝΕΒMΑ, των οποίων και έπαιξαν το “(Mην κάνεις πως) Δεν θυμάσαι”. Ένα ακόμα που έκανε εντύπωση είναι ότι όλες οι βρισιές στα κομμάτια λογοκρίνονταν και το μικρόφωνο απομακρυνόταν από το στόμα του τραγουδιστή όταν έφτανε η ώρα να της εκφέρει.

Πέραν των Goin’ Through ιδιαίτερη μνεία αξίζουν οι δυο βοηθητικοί τραγουδιστές. Από τη μια ο Chris Zan Batist έδωσε ρέστα στο “Είσαι αλλού” και εξέπληξε πάρα πολύ ευχάριστα στα “Εντάξει” και “Όπως εγώ” αποδίδοντας στην εν τέλεια τον χαρακτήρα των τραγουδιστών τους. Από την άλλη η Mαρία Mακρή (γνωστή από τις Mystique) προσπάθησε να βάλει τη δικιά της υπογραφή στα τραγούδια που ερμήνευσε και πραγματικά το κατάφερε, αν και ώρες-ώρες φαινόταν ότι σκόπιμα τραγουδούσε πιο επιτηδευμένα απ’ όσο χρειαζόταν στην ουσία.

Το σχήμα ως Going Through and the Band είναι ακόμα στα πρώτα του βήματα, αλλά όρεξη φαίνεται να υπάρχει, δέσιμο επίσης και –όπως παραδέχτηκαν και οι ίδιοι στη συνέντευξη που ακολουθεί- μια συνεχής αναθεώρηση του παλαιότερου υλικού του συγκροτήματος. Κάνοντας μερικές εμφανίσεις ακόμα και με περισσότερους παρεμβατισμούς στα τραγούδια το σχήμα θα προσφέρει πολύ ενδιαφέροντα πράγματα στο κοινό στο μέλλον.

Πολύ καλή εμφάνιση, μουσικοί με χημεία που πέρασαν καλά όσο έπαιζαν, γλυκοί σοδομισμοί των τραγουδιών, πολλές επιτυχίες, ροή στα τραγούδια, πολλές πλάκες, γέλιο και παιδική αφέλεια: τι άλλο να ζητήσει κανείς από το Σαββατόβραδό του;

Παρακάτω δείτε τί δήλωσαν αποκλειστικά στο tralala.gr οι πρωταγωνιστές της βραδιάς:

Έχετε ένα νέο δίσκο, το ‘Gallery’. Ποια η ανταπόκριση και πως πήγε μέχρι τώρα η περιοδεία;

Νίκος Βουρλιώτης: Κοίτα, δίσκος για εμάς δεν είναι και τόσο νέος με την έννοια τον δουλεύαμε και κάποιο χρονικό διάστημα. Το σίγουρο πάντως είναι ότι μέσα από αυτόν ξεπήδησαν αρκετά καινούργια πρόσωπα και ένα πολύ καινούργιο στυλ γι’ αυτό που ο κόσμος έχει προσδιορίσει και έχει στο μυαλό του για τους Goin’ Through. Παράλληλα με αυτόν έχουμε και το νέο μας project που λέγεται “The Band”, που για ‘μας είναι πολύ σημαντικό, υπό την έννοια του ότι μας δίνει την δυνατότητα να παίξουμε τα κομμάτια μας πολύ πιο διαφορετικά απ’ότι τα παίζαμε μέχρι τώρα και κυρίως το παλιό μας υλικό, που είναι πολύ σημαντικό και για εμάς τους ίδιους να το ακούσουμε διαφορετικά.

Δηλαδή θα ακούσουμε κομμάτια από το παλιό σας υλικό διαφορετικά παιγμένα;

Νίκος Βουρλιώτης: Θα ακούσουμε και καινούργια και παλιά κομμάτια, διαφορετικά παιγμένα. Το πιο σημαντικό είναι ότι ενώ υπάρχει η χιπ-χοπ φόρμα παρουσίασης ενός δίσκου, ή ενός live με τον DJ instrumentals ή κάποια pre-recorded σημεία και κάποιες live φωνές, τώρα αυτά θα παίζονται από κανονικούς μουσικούς. Υπάρχουν τύμπανα, ζωντανή κιθάρα και μπάσο. Επίσης έχουμε μαζί μας και νέα πρόσωπα που είτε γνωρίσατε φέτος είτε τους ξέρατε από το παρελθόν, όπως την Mαρία τη Mακρή που γνωρίζατε από τις Mystique και τον Χρήστο Zan Batist, γνωστότερο κυρίως στο χώρο του χιπ-χοπ και ένα καινούργιο πρόσωπο από το χώρο της ιατρικής και μπαίνει τώρα στη δισκογραφία, γιατί στη μουσική έχει ήδη παρουσιάζει ήδη τα διαπιστευτήριά της, η Mάγια Σιώζου, η οποία ετοιμάζει την πρώτη της σόλο δισκογραφική προσπάθεια μετά τους X-Band.

Οι καλοκαιρινές περιοδείες πως πήγαν;

Νίκος Βουρλιώτης: Η περιοδεία γινόταν σε δυο σκέλη, γιατί είχαμε εμφανίσεις και με τον Αντώνη το Ρέμο και μεμονωμένες που παίζαμε με το The Band. Πολύ καλά πήγε, είχαμε κάποιες πολύ καλές εμφανίσεις όπως αυτή στο Νεστόριο, στο river party.

Στο νέο σας δίσκο υπήρχαν πολλές νέες συνεργασίες. Κατ’αρχάς οι καλλιτέχνες που συμμετείχαν πως επιλέχθηκαν;

Νίκος Βουρλιώτης: Με δημοκρατικές διαδικασίες! Κατ’αρχήν να σου πω κάτι; Κάποιοι φέρανε κομμάτια, με προτάσεις, ας πούμε ο Zan Batist όταν υπέγραψε με το Family πρότεινε κάποια πράγματα στα οποία ήταν και η αρχική φόρμα του “Είσαι αλλού” και έτσι προέκυψε και το κομμάτι.

Και υπάρχει και μια αύξηση των συμμετοχών…

Νίκος Βουρλιώτης: Ειδικά τα τελευταία χρόνια έχουμε συνεργαστεί με πολλά νέα πρόσωπα και πολλά παιδιά αν θες ντεπουτάρανε μέσα από τους Goin’ Through ή το Family γενικότερα και τα γνώρισε το ευρύ κοινό μέσα από αυτές τις συνεργασίες, πολλές επίσης ήταν και με άτομα που έχουν κάνει και επιτυχία, όπως είναι οι Mέλισσες ή η Σπανού…

Mιχάλης Παπαθανασίου: Ίσως και γι’αυτό φαίνεται τώρα περισσότερο, γιατί αν δεν κάνω λάθος αυτή η φορά δεν είναι ο δίσκος με τις περισσότερες συμμετοχές, γιατί ας πούμε το “La Sagrada Familia” είχε πολύ παραπάνω συμμετοχές, αλλά από παιδιά από το χώρο του χιπ-χοπ που δεν τους ήξερε και πολύ ο κόσμος.

Νίκος Βουρλιώτης: Ναι, αλλά το “La Sagrada Familia” είχε και πολύ περισσότερα τραγούδια μέσα γιατί ένα χρόνο μετά την κυκλοφορία κυκλοφόρησε ξανά με bonus υλικό που είχε συμμετοχές από τον Λάκη Λαζόπουλο μέχρι τον Ταραξία.

Ένα τραγούδι που μου έκανε εντύπωση από το νέο δίσκο ήταν το “Δ.Ν.Τ. (Δεν νιώθω τίποτα)”, που έχει μέσα παιδική χορωδία, κάτι που έχετε κάνει και στο παρελθόν. Σας τραβάει κάτι σε αυτό;

Νίκος Βουρλιώτης: Η κάθε περίπτωση είναι διαφορετική. Στο “Καλημέρα Ελλάδα” ας πούμε προέκυψε από το ίδιο το ρεφρέν, που ήταν κάτι ιδιαίτερο και προέκυψε η ιδέα της χορωδίας. Αργότερα είχαμε φτιάξει ένα κομμάτι επί σκοπού για να μπει χορωδία ή το “Ψυχές” ας πούμε που στην αρχή το είχαμε φτιάξει για να πάρει χορωδία και μετά αποφασίσαμε να το τραγουδήσει η Άλκηστης η Πρωτοψάλτη.

Mιχάλης Παπαθανασίου: Φαίνεται να είναι συνταγή, αλλά στην ουσία δεν είναι και προκύπτει από τη διαδικασία της παραγωγής. Ουσιαστικά περνάει μηνύματα που ακούγονται πολύ διαφορετικά από κάποιον ενήλικα και πολύ διαφορετικά που εν πάση περιπτώσει θα σου πουν κάτι πιο αβίαστα, με χαμόγελο και αλλάζει ο τρόπος που το μήνυμα εκλαμβάνεται. Το αντιλαμβάνεσαι και εσύ ως ακρατής διαφορετικά και εμείς ως παραγωγοί της δουλειάς πολύ διαφορετικά και σε κάθε περίπτωση το αποτέλεσμα είναι πολύ πιο ειλικρινές και πολύ πιο άμεσο. Γιατί όταν απομακρυνθείς ως συνθέτης και ακούσεις το τραγούδι ως ακροατής το μήνυμα πάει σε πολύ διαφορετικό επίπεδο. Δεν είναι λοιπόν τυχαίο που αυτή η τεχνική δεν έχει χρησιμοποιηθεί σε τραγούδια που είναι πιο ποπ ή σε ένα πιο εφηβικό ή πιο νεανικό άκουσμα, αλλά το βάζει εκεί που έχεις κάτι να πεις για να ακουστεί χωρίς να εμπλέκεις πρόσωπα και καταστάσεις.

Νίκος Βουρλιώτης: Εγώ θέλω να συμπληρώσω ότι σε όλους τους δίσκους που έχουμε κάνει, ότι όταν ακούς το δίσκο ένα μήνα μετά παρατηρείς πόσες διαφορετικές version έχουμε κάνει στο κάθε κομμάτι που έχουμε δουλέψει σε κάθε δίσκο. Κάνω για παράδειγμα ένα τραγούδι με τη Mαρία και το ακούω 2-3 μέρες μετά και φαντάζομαι πως θα μπορούσε να είναι. Τώρα με τη μπάντα τα ξανακούω και αφουγκράζομαι πως θα μπορούσε να ήταν αν είχαμε live κιθάρα εδώ, ή live τύμπανα εδώ ή ξέρω ‘γω διάφορα τέτοια πράγματα. Το σίγουρο είναι ότι διαμορφώνεται με τον καιρό και μέσα στο μυαλό μας και η αξία και η υπόσταση κάθε τραγουδιού.

Δηλαδή δεν αποκλείεται κάποια στιγμή στο μέλλον –πάνω σε αυτό που είπατε να ακούσουμε διαφορετικές εκτελέσεις σε ήδη γνωστά κομμάτια…

Mιχάλης Παπαθανασίου: Όχι, δεν αποκλείεται, σημάδια των καιρών είναι αυτά, μπορεί κάποια στιγμή να κάτσεις να το κάνεις.

Νίκος Βουρλιώτης: Κατά καιρούς έχουμε προσπαθήσει, αλλά δεν τα έχουμε κυκλοφορήσει. Δηλαδή, την “Πτώση” έχουμε προσπαθήσει να την ξαναρεμιξάρουμε 100 φορές από τότε που κυκλοφόρησε, το ’97 που κυκλοφόρησε στο “Mικροί θεοί”. Έπειτα, μπορεί να προέκυψε… Να προέκυψαν καλές ιδέες, αλλά ήταν για εντελώς προσωπική χρήση.

Επανερχόμενος στο “Δ.Ν.Τ. (Δεν νιώθω τίποτα)”, αλλά αυτή τη φορά στην στιχουργική του. Αυτή την εποχή θεωρείτε ότι πρέπει να γράφονται τραγούδια πολιτικά;

Mιχάλης Παπαθανασίου: Αναγκαίο θεωρώ ότι είναι να γράφονται κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες, σε οποιαδήποτε περίοδο, εμείς ας πούμε γράφαμε τέτοια τραγούδια προτού ξεσπάσει η κρίση.

Γίνεται όμως κατά μια έννοια πιο επείγον;

Mιχάλης Παπαθανασίου: Ναι, αλλά δεν το κάνεις επί τούτου όμως. Ειδικά τώρα δεν το κάνεις επί τούτου, γιατί κινδυνεύεις να γίνεις γραφικός…

Νίκος Βουρλιώτης: Και υπάρχει και μια καχυποψία του κοινού ότι εκμεταλλεύεσαι λίγο την κατάσταση και αυτό μας κυνηγάει είναι η αλήθεια. Γιατί πάντα έχουμε στο πίσω μέρος του μυαλού μας πως θα παρουσιάσουμε κάτι, πως θα ακουστεί κάτι σε μια εποχή που σίγουρα υπάρχει καχυποψία εκεί έξω. Όσο καλές και να είναι οι προθέσεις/διαθέσεις που μπορεί να έχεις πάντοτε υπάρχει μια καχυποψία που σου χαλάει όλο το κλίμα.

Όλη αυτή την καχυποψία την λάβατε και πρόσφατα με την εμφάνισή σας στο φεστιβάλ της ΚΝΕ, όταν και δημιουργήθηκε και μεγάλος ντόρος γύρω από το θέμα αυτό… Η οπτική σας;

Νίκος Βουρλιώτης: Εμείς τοποθετηθήκαμε και επίσημα και δεν θα θέλαμε να περάσουμε σε τόσο ειδικές λεπτομέρειες, αλλά θεωρώ ότι εκεί φάνηκε η εσωτερική κόντρα της αριστεράς και της πολιτικής γενικότερα για το πώς αντιλαμβάνεται κάποια πράγματα και πως την ίδια στιγμή που μπορεί να τοποθετείται για κάτι πολύ απαξιωτικά να αφήνει πολύ σημαντικά θέματα. Εγώ θεωρώ ότι το θέμα δεν ήμασταν εμείς ή όποιοι άλλοι θα έπαιζαν σε εκείνο το φεστιβάλ, αλλά το θέμα της αντιπολίτευσης…

Mιχάλης Παπαθανασίου: Εγώ πάλι νομίζω το κύριο θέμα ήταν το πώς θα αντιπολιτευθεί ο ένας τον άλλον. Δε νομίζω ότι το πιο σημαντικό πράγμα που θα μπορούσε να ακουστεί ήμασταν εμείς που παίξαμε σε ένα φεστιβάλ, αντίστοιχα θα μπορούσε να ήταν κάποιος άλλος και απεδείχθη ότι κάποιος όταν θέλει –που φάνηκε ότι θέλει να πιάσει το παραμικρό για να αντιπολιτευθεί και να δείξει την αντίθεσή του ντε και καλά απέναντι στον άλλον, ξέρεις κάτι είμαι αντίθετος με αυτό που λες, δεν με ενδιαφέρει, δεν ακούω καν τι λες. Αυτό συνέβη σε αυτή την περίπτωση εδώ…

Ωραία, και πριν κλείσουμε θα ήθελα να μας παρουσιάσετε κάθε μουσικό και να μας πείτε και δυο λόγια για τον καθένα…

Νίκος Βουρλιώτης: Λοιπόν, Βαγγέλης Γιαλαμάς, ο μπασίστας, που αν πατήσετε στο youtube θα δείτε ότι εκτός από τις μουσικές του δραστηριότητες έχει και κινηματογραφικές δραστηριότητες, σε διάφορα projects. Είναι σκηνοθέτης, προγραμματιστής, σεναριογράφος, ηθοποιός, μοντέλο (γέλια) και είναι και ηχολήπτης.

Mιχάλης Παπαθανασίου: Πολυτάλαντος Χεβιμεταλάς! (γέλια)

Νίκος Βουρλιώτης: Ο Γιάννης ο Παπαδόπουλος που ξεκίνησε με τους Goin’ Through 13 κιλά πιο παχύς (γέλια)

Γιάννης Παπαδόπουλος: μου βγάλανε τη πίστη…

Νίκος Βουρλιώτης: …ο οποίος είναι και καθηγητής κιθάρας.

Γιάννης Παπαδόπουλος: Δάσκαλος κιθάρας είμαι, μουσικής, χρόνια τώρα, και υπηρετώ με όποιο τρόπο μπορώ το σύστημα. Τα παιδιά μας αγκάλιασαν όλους βασικά, το καθένα μας χωριστά και όλους μας σα σύνολο και έχουμε κάνει μια πολύ ωραία ομάδα η οποία προχωρεί δυνατά σα μια μπουνιά ας πούμε.

Νίκος Βουρλιώτης: Και ο κύριος που τα ξεκίνησε όλα, πέρα από τα παιδιά είναι ο μίστερ φωτεινός παντογνώστης, ο Mύρωνας ο Τζίφας, ο οποίος είναι ο ιθύνων νους του γκρουπ. Εγώ αυτή τη στιγμή τον βάζω πάνω από τον Mιχάλη και τους Goin’ Through, διότι είναι ο άνθρωπος που έφερε αυτή τη παρέα κοντά και κρατάει την παρέα ενωμένη και σε φοβερό ενδιαφέρον, ρωτάει συνέχεια γιατί το ένα, γιατί το άλλο…

Νίκωνας Τζίφας: Εγώ θέλω να πω για τους Goin’ Through ότι δεν πίστευα ποτέ ότι κάποια άτομα με τόσο μεγάλη φήμη θα έδιναν αξία σε κάποιους μουσικούς και θα τους έκαναν να νιώσουν ότι όλοι είναι ένα. Δηλαδή, εγώ, ο Γιάννης και ο Βαγγέλης ενώ είμαστε τα άτομα που παίζουν μουσική για το Νίκο και το Μιχάλη, δεν αισθανόμαστε έτσι, αλλά αισθανόμαστε ότι είμαστε οι Goin’ Through και αυτό μας το έχουν περάσει τα παιδιά. Δεν το έχουμε κάνει εμείς και νομίζω ότι αυτό είναι τιμή για εμάς.

Νίκος Βουρλιώτης: Εγώ θέλω να πω ότι όλα τα παιδιά έχουν υπάρξει και έχουν ήδη καριέρα σε πολλές heavy metal μπάντες είτε πιο ροκ και παρότι έχουν ήδη τη δικιά τους σταδιοδρομία στο χώρο, από την ημέρα που μπήκαν στους Goin’ Through ότι πιο heavy metal από τον Μιχάλη τον Παπαθανασίου δεν έχει (Γέλια)…Και από’δω ο φίλος μας Chris Zan Batist, ο οποίος είναι μισός έλληνας και μισός Γαλλο-αφρικάνος από την Καμπον…

Chris Zan Batist: …και σε όλο αυτό έχω και ¼ πόντιος. Η δικιά μας η αποστολή είναι να ξεσηκώνουμε τα πλήθη και μάλλον μέχρι στιγμής το καταφέρνουμε πολύ καλά. Θα το διαπιστώσετε πολύ καλά και εσείς σήμερα.

Νίκος Βουρλιώτης: Από ‘δω η Mαρία η Mακρή, το 1/3 των Mystique, με τις οποίες είχαμε συνεργαστεί παλαιότερα και με τους ΝΕΒMΑ στο “(Mη κάνεις πως) Δε θυμάσαι”, αλλά πιο πρόσφατα ήρθαμε πιο κοντά και τώρα τραγουδάει μαζί μας, και με το The Band και με τον Αντώνη το Ρέμο όταν περιοδεύαμε και ετοιμάζει και κάτι σόλο που θα σας το αποκαλύψουμε εν καιρώ…

Και η Mάγια η Σιώζου που θα μας μιλήσει η ίδια…

Mάγια Σιώζου: Εγώ είμαι νέο απόκτημα, ετοιμάζω τη σόλο μου δουλειά και τα παιδιά με έχουν κάνει να αισθανθώ μέρος της ομάδας και δουλεύουμε πολύ καλά όλοι μαζί…