Η Ρίτα Αντωνοπούλου στο Γυάλινο Cabaret ρεπορταζ και δηλώσεις

tralala.gr Posted On 8 Δεκεμβρίου, 2011

694 Προβολές

Κοινοποιήσεις

Θα ομολογήσω ότι δεν είχε τύχει να δω τη Ρίτα Αντωνοπούλου σε κάποια από τις παλαιότερες ζωντανές εμφανίσεις της. Είχα ακούσει όμως τα καλύτερα σχόλια, οπότε όταν έμαθα γι’ αυτή τη διαφορετική μουσική παράσταση, έσπευσα το βράδυ του Σαββάτου στο Γυάλινο Μουσικό Θέατρο για να παρακολουθήσω τη πρεμιέρα της. Αρκετά ανυπόμονη και περίεργη με το τι θα δω, δεν έχασα το χρόνο μου και μπήκα από νωρίς μέσα στην αίθουσα του Γυάλινου Cabaret. Ξεχνώντας γρήγορα ότι βρίσκομαι λίγα μέτρα έξω από τη Λεωφόρο Συγγρού, έκατσα στο τραπέζι μου, παρήγγειλα ένα ποτήρι κρασί κι άρχισα σιγά σιγά να μεταφέρομαι σε μια άλλη πόλη, σε έναν άλλο κόσμο. Το κλίμα μέσα στο Γυάλινο θύμιζε τόσο έντονα ατμόσφαιρα από Cabaret, με το βαθύ κόκκινο χρώμα να επικρατεί στο χώρο και τα γκαρσόνια με στιλιζαρισμένη κόμμωση, κομψό κόκκινο παπιγιόν και τιράντα, να έχουν αναλάβει το καλωσόρισμα του κόσμου και το σερβίρισμα των ποτών στα τραπέζια. Η αίθουσα είχε σχεδόν γεμίσει και ξαφνικά τα φώτα χαμηλώνουν, οι μουσικοί παίρνουν τις θέσεις τους πάνω στη σκηνή και η αυλαία ανοίγει.

Η παράσταση ξεκινάει με τον ταλαντούχο ηθοποιό Άγγελο Μπούρα σε ρόλο κομπέρ να μας καλωσορίζει στη νυχτερινή διαδρομή Βερολίνο-Παρίσι. Ο οικοδεσπότης της βραδιάς, συνομιλεί με την εποχή μας και με ένα άμεσο, σατιρικό και πολιτικό κείμενο μας μεταφέρει σε μια άλλη εποχή. Δίνει το δικό του σύνθημα και η Ρίτα Αντωνοπούλου εμφανίζεται πάνω στη σκηνή να μας ερμηνεύει με έναν καμπαρεδίστικο αέρα, τραγούδια που έχουν γράψει τη δική τους ιστορία σε Παρισινά και Βερολινέζικα cabaret όπως το «Dans le port d’ Amsterdam», το «Sur le ciel de Paris» και το «Lili Marleen».

Η Ρίτα Αντωνοπούλου με την εξαιρετική της ερμηνεία μας ταξιδεύει στη συνέχεια σε μουσικές που γεννήθηκαν για τις ανάγκες μουσικών παραστάσεων στο μεσοπόλεμο και σε τραγούδια της μεταπολεμικής Ελλάδας, «Κόκκινη Ρόζα», «Ρόζα Λούξεμπουργκ», «Τζένη των πειρατών», «Μπαλάντα του έμπορα», «Je ne t’aime pas». Ο αεικίνητος κομπέρ σε ρόλο συνδετικού κρίκου των τραγουδιών, σαρκάζει την εποχή που ζούμε και μαζί με την Ρίτα Αντωνοπούλου προσπαθούν να μας θυμίσουν τι ξεχάσαμε γιατί «Στη λήθη δεν υπάρχει σωτηρία». Το κοινό σε όλη τη διάρκεια του ταξιδιού δείχνει να σέβεται και να παρακολουθεί ευλαβικά τις άψογες ερμηνείες και τον επαγγελματισμό των συντελεστών της παράστασης.

Το δεύτερο μέρος του προγράμματος ανοίγει με το «Kanonen Song» και τον θεατή που παρακολουθεί τη σκηνή του cabaret να μεταφέρεται στη δράση της, με την Ρίτα Αντωνοπούλου να ερμηνεύει με πάθος, αμεσότητα και θεατρικότητα μια σειρά μουσικών κομματιών υψηλής ευαισθησίας και αισθητικής. Σε όλη τη διάρκεια της παράστασης το διαδραστικό στοιχείο είναι έντονο. Ο κομπέρ συνδιαλέγεται ευθαρσώς με το ακροατήριο και κάποιες στιγμές κατεβαίνει και εκτός σκηνής και γίνεται ένα με τους θεατές. Η τραγουδοποιός ερμηνεύει κρατώντας το κοινό ζωντανό το «Τοπίο μυστικό» του Σαββόπουλου, την «Αθανασία» του Χατζηδάκη, το «Άννα μην κλαις» του Μικρούτσικου, την «Μαρίνα» του Θεοδωράκη, το «Johnny tu n’ es pas un ange» της Edith Piaf και τα «Τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα» του Ξαρχάκου.

Επίσης, ακούγονται και τρία νέα τραγούδια, το «Σιωπή», το «Τσιγάρο Φωτιά» και το «Να θυμάσαι τι ξεχνάς» την μουσική των οποίων έγραψε ειδικά για τις ανάγκες της παράστασης ο Μάριος Στρόφαλης.

Η παράσταση είχε κρατήσει αμείωτο το ενδιαφέρον των θεατών επί 2 συνεχείς ώρες, η Ρίτα Αντωνοπούλου κατεβαίνει κάτω στο κοινό, κυκλοφορεί ανάμεσά του, κάθεται σε ένα τραπέζι, κοιτάζει τον κόσμο στα μάτια, και σιγοτραγουδάμε όλοι μαζί το «Κάνε λιγάκι υπομονή» του Τσιτσάνι. Τα τελευταία λόγια του κομπέρ «Σε λίγο αρχίζει η έξοδος στη νυχτερινή πόλη, σε λίγο θα σβήσουν τα φώτα, δεν τελειώνει το ταξίδι…» βρίσκουν τον ίδιο παρέα με τη Ρίτα Αντωνοπούλου δίπλα στον κόσμο, να χειροκροτάμε όλοι μαζί την ταλαντούχα ορχήστρα που παίζει πάνω στη σκηνή.

Η αυλαία πέφτει και τα φώτα ανάβουν, ο απόηχος του παρατεταμένου χειροκροτήματος συνοδεύει τη σκέψη μου, πως είχα την τύχη να γευτώ από κοντά αυτή τη μοναδική μουσική παράσταση και να θυμηθώ όμορφα, απλά πράγματα, που αυτή η δύσκολη εποχή που ζούμε με έχει κάνει να ξεχάσω. Νομίζω ότι αποζημιώθηκα και με το παραπάνω και αυτή η βραδιά καταγράφτηκε στη λίστα με τις ωραίες στιγμές.

Λίγο πριν ανάψουν τα φώτα της παράστασης, συναντήσαμε στο καμαρίνι του Γυάλινου Μουσικού Θεάτρου τη Ρίτα Αντωνοπούλου και τον ηθοποιό Άγγελο Μπούρα ο οποίος συμμετέχει μαζί της στην παράσταση.

ΡΙΤΑ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΥ

Η Ρίτα Αντωνοπούλου εγκαινιάζει απόψε τη χειμερινή περίοδο στο Γυάλινο Μουσικό Θέατρο με το Cabaret «Βερολίνο Παρίσι – Να θυμάσαι τι ξεχνάς…». Μίλησε μας γι’ αυτή τη διαφορετική μουσική παράσταση.

Αυτή η παράσταση όπως λέει και ο τίτλος είναι ένα ταξίδι σε εποχές, σε πόλεις. Η αμαξοστοιχία ξεκινάει από Βερολίνο και Παρίσι και φτάνουμε στην Ελλάδα όχι απαραίτητα του σήμερα αλλά καταλήγουμε στο «Να θυμάσαι τι ξεχνάς», τι έχουμε δηλαδή αφήσει πίσω μας ακόμα και από μουσικές και μελωδίες. Τα τραγούδια της παράστασης είναι προσεκτικά επιλεγμένα για να αντιπροσωπεύουν ακριβώς αυτό το κλίμα. Προσωπικά νιώθω πολύ τυχερή γιατί κάνω ένα βήμα προς την κατεύθυνση που νιώθω από την αρχή ότι με καλεί, που είναι η παράσταση. Είναι μια μουσική παράσταση που έχει κείμενα, μαζί μας είναι ο Γιάννης Μπούρας, ένας εξαιρετικός ηθοποιός, τη σκηνοθεσία στο έργο έχει επιμεληθεί ο Θέμης Μουμουλίδης και περιμένω με μεγάλη αγωνία να δω αντιδράσεις γιατί είναι κάτι διαφορετικό από αυτό που ο κόσμος έχει συνηθίσει να βλέπει από εμένα.

Μέσα από αυτή την παράσταση ταξιδεύεις στις μουσικές σκηνές της Ευρώπης του μεσοπολέμου με βασικούς σταθμούς το Βερολίνο και το Παρίσι. Η παράσταση επιχειρεί να μας θυμίσει τι ξεχάσαμε. Τελικά έτσι είναι? Έχουμε ξεχάσει κάποια πράγματα στην εποχή μας?

Έχουμε ξεχάσει πολλά, όχι μόνο απτά πράγματα, έχουμε ξεχάσει να νιώθουμε όμορφα. Σε μια εποχή που μοιραζόμαστε όλοι, κυρίως τα τελευταία 2 χρόνια, βλέπουμε ότι ο κόσμος έχει αλλάξει. Η όρεξη του κόσμου έχει αλλάξει, οι άνθρωποι πια δεν έχουν διάθεση να βγουν έξω, να ακούσουν και να κάνουν πράγματα. Δεν υπάρχει όρεξη για τίποτα, δεν ήταν έτσι η Ελλάδα παλιά. Έχουμε ξεχάσει αρώματα και μουσικές που μπορούν να μας ταξιδέψουν, αυτά πρέπει να θυμόμαστε.

Η ερμηνεία σου στη δισκογραφική αποτύπωση των τραγουδιών αλλά και πάνω στη σκηνή χαρακτηρίζεται από σπάνια εκφραστικότητα, δύναμη και θεατρικότητα. Πόσο εύκολο είναι αυτό?

Μάλλον γι’ αυτό με διάλεξαν για να κάνω αυτή την παράσταση (γελάει). Για μένα είναι αυτονόητο, δεν το κάνω επίτηδες, έτσι μου βγαίνει, δεν ξέρω πως αλλιώς να το κάνω. Δεν θα μπορούσα να τραγουδήσω και να είμαι ακίνητη κι ανέκφραστη, δεν καταλαβαίνω έτσι την ερμηνεία.

Το γεγονός ότι από τα πρώτα σου βήματα βρέθηκες κοντά σε σημαντικούς Έλληνες συνθέτες όπως ο Μίμης Πλέσσας, ο Σταμάτης Κραουνάκης, ο Θάνος Μικρούτσικος που σε βοήθησαν να βρεις το δρόμο σου και να λάμψεις ως ερμηνεύτρια, κάνει πιο εύκολη τη συνέχεια της επαγγελματικής σου πορείας? Ή αυτό σε κάνει να προσπαθήσεις περισσότερο?

Είναι δύσκολο γιατί θες να κάνεις ένα βήμα παραπέρα. Μετά από τέτοιες συνεργασίες, όπως με τον Θάνο τα τελευταία χρόνια, είναι δύσκολο να σκεφτώ τη συνέχεια. Θεωρώ ότι η παράσταση αυτή είναι ένα διαφορετικό βήμα, μια συνέχεια. Δεν κάνω μια συνεργασία με κάποιον σημαντικό συνθέτη, κάνω κάτι διαφορετικό που όμως με εκφράζει εξίσου.

Φέτος δισκογραφικά έχεις γεμίσει τις αποσκευές σου με το προσωπικό σου άλμπουμ «Μία πόλη για Δύο». Πες μας δύο λόγια για το άλμπουμ.

Είναι μια δουλειά που την αγαπώ πολύ. Ήταν η πρώτη μου προσωπική απόπειρα, έγινε με φίλους, με φιλική διάθεση και μου δόθηκαν πολύ όμορφα τραγούδια. Απλά, πέσαμε σε μια περίοδο της μαύρης τρύπας της δισκογραφίας και της Ελλάδας, αλλά αυτό δεν έχει καμία σημασία. Θεωρώ ότι τραγούδια που είναι να ακουστούν και να μείνουν κάπως θα γίνει και ο χρόνος θα τα επαναφέρει.

Μετά το Γυάλινο Cabaret, τι άλλες εμφανίσεις ή μελλοντικά σχέδια ετοιμάζει η Ρίτα Αντωνοπούλου?

Το σίγουρο είναι ότι μετά το Γυάλινο θα είμαι στις παραστάσεις που θα γίνουν στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών με τον Θάνο Μικρούτσικο, τον Χρήστο Θηβαίο, τον Κώστα Θωμαΐδη την Άννα Λινάρδου, 2 εξαιρετικούς ηθοποιούς, και πολλές χορεύτριες. Είναι μια μουσική παράσταση που έχει να κάνει με τον Καββαδία, είναι μια πολύ όμορφη ιστορία γραμμένη από την Μαρία Παπαγιάννη και απευθύνεται σε μικρούς και μεγάλους. Θα ξεκινήσουμε στις 22/12 και μέχρι τέλος Δεκεμβρίου θα είμαι σε αυτή την παράσταση που είναι άλλον ένα συναρπαστικό ταξίδι για εμένα. Επίσης, από τα μέσα Γενάρη του 2012 και μέχρι τέλος Φεβρουαρίου θα ξεκινήσουμε εμφανίσεις πάλι η ίδια παρέα αλλά εκτός από τον Κώστα Θωμαΐδη στο Σταυρό του Νότου.

Ευχαριστούμε θερμά, καλή επιτυχία απόψε και καλή συνέχεια.

Σας ευχαριστώ πολύ.

ΓΙΑΝΝΗΣ ΜΠΟΥΡΑΣ

Μίλησε μας για το ρόλο σου σε αυτή την παράσταση?

Εγώ κάνω τον κομπέρ, έναν σύγχρονο κομπέρ όπως τον αποκαλούμε στην παράσταση. Είναι ένας ρόλος συνδετικού κρίκου των τραγουδιών, αυτός που “διατρέχει” όλη την πλοκή του έργου.

Πώς είναι να συνεργάζεσαι πάνω στη σκηνή με τη Ρίτα Αντωνοπούλου?

Για μένα το πιο σημαντικό ήταν ότι συνεργάστηκα με τη Ρίτα εκτός σκηνής, έτσι γνωρίζεις καλύτερα τον άλλο. Είναι σπουδαίο, γιατί την θαύμαζα όταν την έβλεπα πάνω στη σκηνή και ξαφνικά βρέθηκα να συνεργάζομαι, να μοιράζομαι το άγχος και την αγωνία μιας δουλειάς με κάποιον που θαυμάζω, είναι κάτι πολύ όμορφο.

Επόμενα καλλιτεχνικά σχέδια?

Κάνω ήδη πρόβες στο Εθνικό Θέατρο με σκηνοθέτη τον Βασίλη Παπαβασιλείου για το έργο «Του Κουτρούλη ο γάμος» που θα ανέβει αρχές Φλεβάρη στην Κεντρική σκηνή του Εθνικού.

Ευχαριστούμε πολύ, καλή επιτυχία.

Ευχαριστώ κι εγώ, να είστε καλά.