Βέβαια ο κόσμος που μάζεψαν ήταν ιδιαιτέρως λίγος(500-600 άτομα) αλλά ήταν μάλλον αναμενόμενο αφού έπεσαν θύματα των συγκυριών: πολύ σύντομο χρονικό διάστημα από τις προηγούμενες επισκέψεις τους, η μέρα που έγινε το Live ήταν καθημερινή και σαν κερασάκι, μια χρονιά που συναυλιακά είναι υπερπλήρης. Αυτό βέβαια δεν μείωσε το έκδηλο κέφι του συγκροτήματος αλλά ούτε και τον ενθουσιασμό όσων παρευρέθηκαν.
s
Ας τα πάρουμε όμως από την αρχή, αφού το μενού περιελάμβανε και support, τους Crow 7. Δεν τους παρακολούθησα από την αρχή (ευτυχώς), είδα όμως αρκετά (δυστυχώς) για να βγάλω ασφαλή συμπεράσματα. Η μουσική τους (power με μπόλικα progressive στοιχεία) με άφησε αδιάφορο, όχι βέβαια λόγω ύφους, αλλά λόγω ανέμπνευστων συνθέσεων. Όχι κακές είναι η αλήθεια, αλλά τις χαντάκωσε και ο κακός ήχος. Εν τέλει όμως κατάφεραν να με κουράσουν όταν σε κάποια φάση άρχισαν τα ανούσια λογύδρια, παιχνίδια με το κοινό και solo. Καταστάσεις που με κουράζουν ακόμα και από μπάντες που μου αρέσουν, κομβικά τοποθετημένες σε σημεία που η συναυλία έχει «εκτοξευτεί». Πόσο μάλλον από μια μετριότατη μπάντα, η εμφάνιση της οποίας δεν έχαιρε ανταπόκρισης. Προσπερνάμε άφοβα.
Ο κακός ήχος του support με προβλημάτισε είναι η αλήθεια, αφού η μουσική των Haggard είναι ιδιαίτερα απαιτητική στον συγκεκριμένο τομέα. Μία μουσική που αν ο λόγος που φαντάζει δύσκολο στο στούντιο να ακουστεί σαν ένα ενιαίο σύνολο λόγω της πληθώρας των οργάνων είναι η συνθετική ικανότητα του δημιουργού, ζωντανά το θέμα που τίθεται είναι η ποιότητα του ήχου, ο οποίος είναι ικανός να καταστρέψει τη συναυλία και να την μετατρέψει σε έναν μουσικό αχταρμά. Δυστυχώς στο πρώτο κομμάτι ο ήχος δεν ήταν καλός με το πρόβλημα να εντοπίζεται κυρίως στο υπερβολικά δυνατό μπάσο με αποτέλεσμα να καλύπτει πολλά από τα πιο «ευαίσθητα» όργανα. Κάτι που έγινε όπως είναι λογικό αντιληπτό και από τον ιθύνωντα νου του συγκροτήματος Asis, και λύθηκε σταδιακά αλλά γρήγορα(μετά το τέταρτο κομμάτι ο ήχος ήταν εξαιρετικός).
Όσο πέρναγε η ώρα τόσο πιο βαθιά χανόσουν σε κόσμους μυθικούς, πλασμένους αρμονικά ώστε να σου κρατήσουν συντροφιά σε αυτό το μουσικό ταξίδι στο οποίο μας παρέσυρε το συγκρότημα. Ένα ταξίδι που είχε καπετάνιο τον Asis, την «άγρια» φωνή του οποίου συμπλήρωνε αρμονικά η αιθέρια φωνή της Sue, η οποία εκτός από την καταπληκτική της φωνή, έχει σύμμαχο την πολύ όμορφη παρουσία της αλλά και το έντονο show που δίνει ακόμα και όταν δεν τραγουδάει. Το σύνολο των μουσικών που βρέθηκε στη σκηνή έφτανε τα 13 άτομα, και όμως η απουσία του Fiffi δεν πέρασε απαρατήρητη…
Ανάμεσα στις πολλές ανατριχιαστικές στιγμές που μας πρόσφεραν, ήταν και το (πολύ-διασκευασμένο παραδοσιακό κομμάτι από metal συγκροτήματα) “Ηer Μanneling”, οπού κιθαρίστες και μπασίστας κατέβηκαν να παίξουν ανάμεσα στο κοινό, αφήνοντας στη σκηνή βιολιτζήδες, τσελίστες και λοιπούς να ξεφαντώσουν.
Ύστερα από δύο ώρες και κάτι οι Haggard μας αποχαιρέτισαν έχοντας δώσει ακόμα μια καταπληκτική συναυλία, από αυτές που μπορείς να τις απολαύσεις εξίσου και με τα μάτια κλειστά…
Διαβάστε επίσης
