Είδα και εγώ το τελικό της Eurovision
Του Παναγιώτη Κουνιάκη*
Το τηλεοπτικό κοινό σε συνδυασμό με την κριτική επιτροπή απεφάνθη και εμείς δεν έχουμε παρά να ευχηθούμε καλή επιτυχία!!
Που είναι οι εποχές που έρχονταν ο Μίμης Πλέσσας και έσκιζε τον φάκελο και ανακοίνωνε το αποτέλεσμα, πέφτοντας ο φάκελος στο πάτωμα. Πλέον η νέα τεχνολογία έκανε την διαφορά.
Αλλά και η πρόεδρος Βίκυ (Λέανδρος) πήρε το i-pad και το είπε μονοκοπανιά. Ούτε δέκα δευτερόλεπτα για να ανέβει λίγο η τηλεθέαση.
Τιμημένε μου αναγνώστη, μπορεί άλλο τραγούδι να ψήφισα, ωστόσο πρέπει να ομολογήσω ότι πέρασα καλά σε αυτό το σχεδόν τρίωρο τηλεοπτικό ταξίδι.
Η βραδιά ήταν ευχάριστη. Τόσο όσο. Όχι υπερβολική αλλά όχι και μίζερη. Χωρίς κοιλιά. Προσαρμοσμένη στην πραγματική Ελλάδα του 2013.
Νομίζω ότι η παραγωγή του Mad πέρασε το μήνυμα ότι μπορούμε φέτος να συμμετάσχουμε σε αυτή την Πανευρωπαϊκή γιορτή μουσικής και να μην εγκλωβιστούμε στην μιζέρια μας.
Η έναρξη είχε ενδιαφέρον και από την εισαγωγή με τα ρεφρέν των καλεσμένων από το εξωτερικό πήρα το μήνυμα ότι θα περάσω καλά και έβαλα την πίτσα στον φούρνο.
Η Δέσποινα Βανδή ήταν καταπληκτική στο νέο της ρόλο. Κατάφερε με τον Γιώργο Καπουτζίδη να κάνουν ένα καλό παρεάκι και να ξεχάσω ότι είναι Τσαγκαροδευτέρα και βρέχει δίχως αύριο.
Νομίζω ότι το Δεσποινάκι μέσα από την χθεσινή παρουσίαση κέρδισε πόντους και συμπάθειες, γιατί έχει χιούμορ και το χιούμορ μπορεί να σε σώσει ακόμα και από τα δύσκολα.
Όσον αφορά τους ξένους τραγουδιστές και το «μπλέξιμο» τους με τα δικά μας πρωτότυπα αστέρια είχε το δικό του ενδιαφέρον. Έφερε μια γλυκιά νοσταλγία. Και ήταν στην πεπατημένη συνταγή του Mad που πάντα μας κινεί το ενδιαφέρον.
Και ναι είχαμε και μια ρετρό νοσταλγία με την Βίκυ Λέανδρος που με την συνδρομή του Botox βεβαίως βεβαίως έχει συμφιλιωθεί με τον χρόνο, αλλά αυτό το αφήνω να το σχολιάσει η Τζωρτζέλα στην Μεσημεριανή Μελέτη που το έχει πατεντάρει το θέμα.
Στα high-light της βραδιάς, το μαλλί αλά Πάολα Φωκά της Ρουσλάνα, ενώ στην αναμέτρηση χειροκροτήματος ανάμεσα σε Dima Bilan και Alexander Rybak ο δεύτερος σάρωσε με μεγάλη διαφορά. Τι σου κάνει τιμημένε μου αναγνώστη το βιολί!!!
Και ας περάσουμε στις εμφανίσεις με την Θωμαή Απέργη μαύρη από το σολάριουμ και με οδοντοστοιχία κατάλευκη που τύφλα να χει ο Αλέξανδρος Πετρίδης, έδωσε τον καλύτερο της εαυτό ομολογουμένως. Όσο για το φόρεμα; Ας το αφήσω στην δική σας κρίση για να μην κατηγορηθώ για προκατάληψη. Ένα μόνο θα σας πω με πήρε η γιαγιά μου τηλέφωνο και μου είπε πως αντίστοιχο έχει σε κουρτίνα στο σαλόνι, παλεύοντας να μου το στείλει από το smart-phone του παππού γιατί είμαστε και ένα πολύ προχώ σόι.
Ο Alex Leon και η Giorgina κατά την γνώμη μου ήταν η καλύτερη συμμετοχή. Ο αλλά Adele αέρας της Τζωρτζίνας είχε εξαιρετικό ενδιαφέρον και η μουσική του Alex κατά την ταπεινή μου γνώμη ότι πιο φρέσκο μπορούσαμε να στείλουμε. Όχι όμως τόσο εξοικειωμένο σε μεγάλη μερίδα κόσμου και αυτό ίσως στοίχησε στην συμμετοχή τους.
Οι Koza Mostra με τον Αγάθωνα Ιακωβίδη ήταν άνετοι και έδειχναν να απολαμβάνουν την παρουσία τους εκεί. Είχαν και τον αέρα των προγνωστικών και ο συνδυασμός της φρεσκάδας του Boy band με τον ρεμπέτη Αγάθωνα κέρδισε το τηλεοπτικό κοινό. Και για να είμαι απολύτως αντικειμενικός ήταν η πιο άρτια τηλεοπτική εμφάνιση. Έστω και αν αυτό το Βαλκανό-Φολκλόρ είναι πλέον πασέ.
Εκθαμβωτική και η παρουσία της Αγγελικής Ηλιάδη. Πόση αλοιφή είχε απλώσει φίλοι μου στο ατελείωτο πόδι της και τι καταπληκτική τουαλέτα ήταν αυτή. Μέχρι εκεί. Μην μου ζητάτε να πω κάτι άλλο για το «Χίλιες και μια Νύχτες» πάει πέρασε στην τηλεοπτική ιστορία.
Και περάσαμε εμείς καλά και αυτοί καλύτερα.
Συμπέρασμα:
Ένα απαξιωμένο για την Κρατική τηλεόραση προϊόν το πήρε ένα μουσικό κανάλι και το απογείωσε. Γιατί τιμημένε αναγνώστη η Eurovision είναι θεσμός. Είναι γιορτή, είναι ένα μουσικό παρτι μέσα σε όλη του την υπερβολή.
Και τώρα είστε ελεύθεροι να ξεκατινιασθείτε ελεύθερα!!!
* O Παναγιώτης Κουνιάκης είναι ειδικός συνεργάτης (Politics with Media Studies · City of Sunderland)