Jack White: ο φετινός Πρέσβης της Παγκόσμιας Ημέρας Δισκοπωλείων

Φέτος πρέσβης αυτής τη νοσταλγικής γιορτής επιλέχθηκε να είναι ο ιδιοκτήτης της Third Man Records, Jack White. Η αγάπη και αφοσίωση του White για το βινύλιο είναι κοινός τόπος, και οι ευρεσιτεχνίες του σε αυτό τον τομέα πολλές και ιδιάζουσες. Από τον δίσκο X-ray, μέχρι το υγρό-βινύλιο και από την έκδοση σπάνιων blues δίσκων μέχρι το πιο εμπορικό βινύλιο για το 2012, που ήταν ο πρώτος προσωπικός του δίσκος, ‘Blunderbuss’ ο White αξίζει και με το παραπάνω αυτή την τιμή.

Η Third Man Records με την ανακοίνωση αυτή, δημοσιοποίησε και μια μακροσκελή επιστολή, η οποία ακολουθεί:

‘’Πριν χρόνια κάποιος μου είπε ότι στα πλαίσια έρευνας, οι μαθητές 1.200 σχολείων ρωτήθηκαν αν έχουν πάει ποτέ σε δισκοπωλείο. Και ο αριθμός των παιδιών που έδωσαν θετική απάντηση, ήταν μηδενικός.

Κανένα; Πως είναι κάτι τέτοιο δυνατό; Μετά από λίγο όμως συνειδητοποίησα την πραγματικότητα και είπα στον εαυτό μου ότι δεν φταίνε τα παιδιά. Πως είναι δυνατόν τα δισκοπωλεία (ή οποιοδήποτε μαγαζί) να συναγωνιστεί το Netflix, τη δορυφορική τηλεόραση, τα video games που πρέπει να παίζεις μήνες για να τα ολοκληρώσεις, τα μηνύματα από το κινητό και εν γένει το Διαδίκτυο; Το να σηκωθεί κάποιος από την καρέκλα του και να ζήσει στον πραγματικό κόσμο, είναι πια κάτι σπάνιο, και για πολλούς, κάτι περιττό. Γιατί να πάει κάποιος στο βιβλιοπωλείο να πάρει ένα βιβλίο, όταν μπορεί απλά να το κατεβάσει από το διαδίκτυο. Γιατί να συνδιαλλαγείς με άλλους ανθρώπους, όταν μπορείς απλά να κλικάρεις το ποντίκι σου. Η αλήθεια είναι, και θα την συνειδητοποιήσουν μια στιγμή στο μέλλον, αν έχουν ψυχή οι ίδιοι, ότι στο ποντίκι δεν υπάρχει κανένας ρομαντισμός. Δεν έχουν τίποτα το όμορφο όλες οι ώρες που κάθεται κάποιος και παίζει παιχνίδια στον υπολογιστή. Η οθόνη του iPhone είναι βολική, αλλά δε συγκρίνεται με την μεγάλη οθόνη ενός κινηματογράφου. Το Internet είναι δύο διαστάσεων, εξυπηρετικό και διασκεδαστικό, αλλά δεν αντικαθιστά την διαπροσωπική αλληλεπίδραση με ένα άλλο άτομο. Αλλά όλοι τα ξέρουμε όλα αυτά. Αλλά και επειδή τα ξέρουμε, δε σημαίνει κάτι τελικά.

Ας ξυπνήσουμε ο ένας τον άλλο.

Ο κόσμος δεν σταμάτησε ποτέ να κινείται. Υπάρχουν ακόμα άνθρωποι που συνεχίζουν να μιλάνε ο ένας στον άλλο face-to-face, να ανταλλάσουν ιδέες και να απευθύνονται ο ένας στον άλλο. Οι γκαλερί κάνουν προβολές ταινιών, οι άνθρωποι πίνουν καφέ και λενε ιστορίες, οι άνδρες και οι γυναίκες, μπερδεύουν οι μεν τους δε, και τα δισκοπωλεία εξακολουθούν να πουλάνε δίσκους με ‘ψυχή’ που δεν έχετε ‘νιώσει’ ακόμα. Τότε γιατί επιλέγουμε να κρυβόμαστε στις σπηλιές μας και να συμβιβαζόμαστε με το αντίγραφο; Ξέρουμε την απάντηση. Θα έπρεπε έστω να την ξέρουμε. Χρειάζεται να εκπαιδεύσουμε ξανά τους εαυτούς μας όσον αφορά την ανθρώπινη αλληλεπίδραση και τη διαφορά του να κάνεις download ενός τραγουδιού και του να μιλάς με άλλους ανθρώπους, και να ενθουσιάζεσαι με τη μουσική που μπορείς να την κρατήσεις στα χέρια σου και να τη μοιραστείς. Το μέγεθος, το σχήμα, η μυρωδιά και ο ήχος του βινυλίου, πως το εξηγεί αυτό κάποιος σε έναν έφηβο που δεν έχει τη γνώση της πραγματικής μουσικής εμπειρίας παρα μόνο του κλικαρισματος στο ποντίκι του υπολογιστή του. Πρέπει να σηκωθείτε οι ίδιοι από τους καναπέδες σας, να τους πάτε με το ζόρι σε ένα δισκοπωλείο, να τους βάλετε τον δίσκο στα χέρια, να τους αναγκάσετε να βάλουν τη βελόνα πάνω στο δισκο στο πικ-απ και μόνο τότε θα καταλαβουν.

Ας ξυπνήσουμε ο ένας τον άλλο.

Ως ο πρέσβης της Παγκόσμιας Ημέρας Δισκοπωλείων για το 2013 χαίρομαι πολύ να βοηθήσω στην ενδυνάμωση της ιδέας που αφορά την ομορφία και το ρομαντισμό που κρύβεται πίσω από μια επίσκεψη σε ένα δισκοπωλείο, που ενέχει την πιθανότητα, βρίσκοντας κάτι καινούριο, να αλλάξει κάποιου η άποψη για τον κόσμο, τους άλλους ανθρώπους, την τέχνη και εν τέλει για τον ίδιο του τον εαυτό.

Ας ξυπνήσουμε ο ένας τον άλλο’’.