Συνέντευξη | Κέλλυ Κελεκίδου: «Δεν ξύπνησα μια μέρα και είπα “Θέλω να γίνω τραγουδίστρια!”»

Με αφορμή την καλοκαιρινή της περιοδεία και το νέο της τραγούδι που τιτλοφορείται «Στην Θεσσαλονίκη» η Κέλλυ Κελεκίδου συναντήθηκε με την αρχισυντάκτρια του Tralala.gr Σοφία Μπεκιάρη για μια κουβέντα μεταξύ φίλων όπως δήλωσε με χαρά!

Διαβάστε την και θα διαπιστώσετε πολλά!

Χαίρομαι πολύ που σε συναντώ, έχουμε αρκετό καιρό να τα πούμε. Πώς είναι λοιπόν η ζωή της Κέλλυς όλο αυτό το διάστημα; Και σε τι φάση σε βρίσκουμε σήμερα;

Κι εγώ χαίρομαι πολύ που τα λέμε, δεν νιώθω σαν να ‘ναι συνέντευξη αλλά μια κουβέντα μεταξύ φίλων! Είμαι σε μια πολύ δημιουργική φάση της ζωής μου, το ‘χα πολύ ανάγκη αυτό. Βρίσκομαι στην Ελλάδα, νιώθω ήρεμη και θεωρώ πως τα ‘χω βρει με τον εαυτό μου. Από τη στιγμή που τα βρίσκεις με τον ίδιο τον εαυτό σου πρώτα απ’ όλα, τότε μπορείς να είσαι καλά και με όλους τους άλλους.

Όταν είμαστε καλά μέσα μας, είναι και πιο εύκολο να «δώσουμε» στους γύρω μας;

Όταν μέσα σου είσαι κουρασμένος, ταλαιπωρημένος ή κακοπροαίρετος και έχεις μόνο αρνητικά συναισθήματα… όχι μόνο δεν μπορείς να δώσεις, αλλά δεν φτάνουν και για σένα τον ίδιο. Οπότε ναι, όταν νιώθεις καλά συμβαίνει αυτό που ανέφερες πολύ σωστά.

Ήθελε η Κέλλυ να επιστρέψει στην Ελλάδα;

Πολύ! Νομίζω ότι αυτός ήταν κι ο λόγος που επιστρέψαμε. Άλλωστε δεν ένιωσα ποτέ ότι έφυγα απ’ την Ελλάδα, ερχόμασταν αρκετά συχνά, ενώ εδώ και μερικούς μήνες βρισκόμαστε εδώ.

Έχετε σκεφτεί να επιστρέψετε μόνιμα;

Το μόνιμα είναι μια λέξη που δεν μου αρέσει να την λέω ποτέ! Είμαι χαρούμενη γιατί η Ελλάδα είναι η πατρίδα μου , η οικογένειά μου, η δουλειά μου, οι φίλοι μου … μόνο αν βρεθείς μακριά απ’ την Ελλάδα καταλαβαίνεις την αξία του να βρίσκεσαι εδώ. Είμαστε μια ευλογημένη χώρα.

Τι διδάχθηκες ως άνθρωπος κάνοντας αυτό το ταξίδι μακριά από την Ελλάδα;

Τα βρήκα πάρα πολύ με τον εαυτό μου κι ήμουν εξολοκλήρου αφοσιωμένη στα παιδιά μου. Έκανα ένα βήμα πίσω για κάποιο διάστημα και βγήκα μέσα από κάποιες καταστάσεις έτσι ώστε να δω κάποια πράγματα πιο καθαρά. Συνειδητοποίησα τους δικούς μου στόχους και τα δικά μου όνειρα!

Πόσο «εύκολος» είναι ο χώρος αυτός τελικά;

Δεν ξέρω αν είναι εύκολος ή δύσκολος, το σίγουρο είναι πως όσο πιο απλά τον αντιμετωπίζεις, τόσο πιο απλός κι όμορφος είναι.

Εξήγησέ το μου αυτό…

Γενικά είμαι της άποψης ότι όταν πετάς από πάνω σου οτιδήποτε περιττό, νιώθεις πιο καλά μέσα σου. Ο άνθρωπος θέλει λίγα πράγματα για να ζει καλά… τους φίλους, την οικογένειά του, το να είναι επιτυχημένος σε αυτό που κάνει. Όλα αυτά πρέπει να τα δεις με μία απλότητα για να μπορείς να τα απολαύσεις και στο μέγιστο.

Μπορεί ένας καλλιτέχνης να το δει αυτό;

Ο κάθε χαρακτήρας διαφέρει και στο δικό μας χώρο υπάρχουν πιο έντονοι αλλά και πιο ήπιοι χαρακτήρες! Μέσα από αυτή τη δουλειά βλέπουμε κάποια πράγματα διαφορετικά, μπορούμε και δραπετεύουμε μέσα από τα τραγούδια μας και μέσα από το χειροκρότημα του κόσμου. Άλλωστε νομίζω ότι κι αυτός ήταν ένας από τους λόγους που επιλέξαμε το συγκεκριμένο επάγγελμα. Είναι ανάγκη μας αυτή η επαφή κι η επικοινωνία με τον κόσμο.

Σου έλειψε αυτό όσο ήσουν στην Αυστραλία;

Η αλήθεια είναι πως εκεί έζησα διαφορετικές εμπειρίες. Τραγούδησα σε φιλανθρωπικά gala που είχαν ως σκοπό να συγκεντρωθούν χρήματα για άπορες οικογένειες και όχι μόνο. Τραγούδησα στο immigration και αναδείξαμε το ελληνικό στοιχείο και την ελληνική διασκέδαση. Ήταν μεγάλη τιμή για μένα να βλέπω τους ομογενείς να τραγουδούν τα τραγούδια μου. Οποιαδήποτε στιγμή μου ζητηθεί να βρεθώ δίπλα σε τέτοιες πρωτοβουλίες θα είναι θετική η απάντηση μου.

Πόση περηφάνια νιώθει ένας καλλιτέχνης που καταφέρνει και διασκεδάζει ένα κοινό που δεν είναι καθόλου συνηθισμένο στον ελληνικό τρόπο διασκέδασης;

Ένιωσα ευλογημένη, όπως σου είπα ήταν τεράστια τιμή για μένα. σε gala φιλανθρωπικού χαρακτήρα. Για μένα αυτού του είδους η προσφορά δεν σταμάτησε ποτέ.

Σου έλειψε η δουλειά σου στην Ελλάδα;

Σαφώς μου έλειψε! Πιο πολύ μου έλειψε η δημιουργική φάση στο στούντιο, η αναζήτηση των νέων τραγουδιών, οι ηχογραφήσεις και γενικά αυτό το μαγικό στάδιο της δημιουργίας ενός τραγουδιού. Δεν σταμάτησα όμως ποτέ να ασχολούμαι με την δουλειά μου, ντέμαρα τραγούδια, άκουγα συνεχώς υλικό που μου έστελναν απ’ την Ελλάδα και ήμουν σε συνεχή επαφή με τους συνεργάτες μου ώστε να προετοιμάσουμε το επόμενο βήμα.

Όσο μεγαλώνουν τα παιδιά, μπορείς πια να επικεντρωθείς καλύτερα και στη δουλειά σου;

Βέβαια! Τώρα τα πράγματα είναι όπως όταν είχα πρωτοξεκινήσει και είχα έρθει στην Αθήνα, έχω το ίδιο ακριβώς συναίσθημα.

Πως έχουν διαμορφωθεί πια οι επιλογές σου;

Δεν έχουν αλλάξει πολλά πράγματα, μόνο κάποια μικρά και ουσιαστικά. Το ταξίδι και η παραμονή στην Αυστραλία με βοήθησε στο να δω και κάποιες επιλογές μου πιο καθαρά. Άλλωστε όσο μεγαλώνουμε, επιλέγουμε να έχουμε δίπλα μας ανθρώπους που μας αγαπάνε και μας νοιάζονται περισσότερο.

Πόσο σημαντικό είναι για έναν καλλιτέχνη το να νιώθει ασφάλεια με τους ανθρώπους που έχει δίπλα του;

Οι άνθρωποι που έχεις δίπλα σου , οι συνεργάτες μας είναι και αυτοί ένα μέρος της “οικογένειας” , αν δεν μπορείς να τους εμπιστευτείς… δεν μπορείς να πας και παραπέρα.

Εσύ εμπιστεύεσαι εύκολα τους ανθρώπους;

Όσο μεγαλώνω, παύω πια να περνώ τους ανθρώπους από “εξέταση”. Εμπιστεύομαι αυτόν που θα με κάνει να νιώσω καλά, δεν περιμένω να πάρω κάτι. Είμαι πια πιο μετρημένη στα συναισθήματα και στα λόγια μου, από κει και πέρα αν είναι κάτι να σου ‘ρθει, θα το δεις και θα το κρίνεις ανάλογα και με τη στιγμή.

Από το ξεκίνημά σου μέχρι σήμερα, τι αλλαγές παρατηρείς στη δισκογραφία;

Θεωρώ ότι έχουν αλλάξει τα πράγματα κατά πολύ και στην Ελλάδα αλλά και σε παγκόσμιο επίπεδο. Ήρθε πολύ έντονα το διαδίκτυο στη ζωή μας, οι νέες πλατφόρμες όπου μπορείς να ακούσεις μουσική κτλ. Άλλαξε όλο το σύστημα, αυτό επηρέασε τις δισκογραφικές αλλά και τους καλλιτέχνες.

Αλλάζει, πιστεύεις, η μόδα;

Βέβαια! Αλλάζει η μόδα, οι ρυθμοί, οι ήχοι συνεπώς και τα ακούσματά μας…

Ξεχωρίζεις σήμερα νέους καλλιτέχνες;

Ναι! Πιστεύω ότι η Ελλάδα και η Κύπρος βγάζουν πολλά ταλέντα… μουσικούς, τραγουδιστές, συνθέτες, παραγωγούς… Η χώρα μας είναι αυτόφωτη, τα νέα παιδιά της ξεχωρίζουν σε πολλούς τομείς, όχι μόνο στη μουσική.

Με το πέρασμα του χρόνου… αλλάζει η μουσική ή μήπως εμείς την αλλάζουμε;

Ένα καλό τραγούδι θα μείνει ανεξίτηλο στο χρόνο. Τα ακούσματα όμως και τα ερεθίσματα έχουν αλλάξει, η τεχνολογία έχει εξελιχθεί. Η μουσική είναι δημιουργία και σίγουρα κάνει κύκλους.

Σου αρέσει να δοκιμάζεις νέα πράγματα;

Εννοείται, μου αρέσει και να δοκιμάζω και να εμπιστεύομαι και να ακούω. Πολλές φορές μου προτείνει διάφορους καλλιτέχνες ο γιός μου και τους ανακαλύπτω, όπως έγινε πρόσφατα με τον Bruno Mars.

Κατά τη γνώμη σου, οφείλουν οι Έλληνες καλλιτέχνες να παρακολουθούν τους καλλιτέχνες του εξωτερικού ώστε να μας δείχνουν και καινούρια πράγματα;

Είναι πολύ ωραίο πράγμα να έχεις επιρροές και ανοιχτούς ορίζοντες. Το θέμα είναι αν αυτό το «ρούχο» μπορείς να το φορέσεις και να το υποστηρίξεις κατάλληλα με βάση το δικό σου εαυτό και τη δική σου προσωπικότητα. Εμένα σαφέστατα και μου αρέσει τα τραγούδια μου να έχουν ένα πιο λαϊκό ηχόχρωμα, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι αποκλείονται και τα πιο μοντέρνα ακούσματα… όπως συμβαίνει στην ενορχήστρωση του νέου μου τραγουδιού “Στη Θεσσαλονίκη” από τον Παναγιώτη Μπρακούλια, ένα κομμάτι που μου έγραψε ο Πέτρος Ιακωβίδης.

Το “Στη Θεσσαλονίκη” το επέλεξες και λόγω του… τίτλου του;

Ήθελα να ξανασυστηθώ και να επανέλθω με ένα τραγούδι φρέσκο και σύγχρονο σαν αυτό. Όταν το άκουσα από τον Πέτρο με έκανε να αναπολήσω από που ξεκίνησα, είμαι Θεσσαλονικιά και ήξερα ότι θα μπορώ να το υποστηρίξω. Αυτό το τραγούδι μου έβγαλε ένα αίσθημα νοσταλγίας.

Επέλεξες τον Πέτρο Ιακωβίδη ως δημιουργό για την επιστροφή σου. Τι σε κέρδισε;

Με τον Πέτρο συνεργαζόμασταν πάρα πολλά χρόνια. Θεωρώ ότι είναι ένα παιδί – και για μένα και για το Νίκο- που ξεχώριζε πάντα. Δεν ήταν τυχαίο που ο Νίκος στα τόσα χρόνια που δουλεύανε τον είχε επιλέξει να είναι συνεργάτης του. Είναι ένα παιδί που έχει δουλέψει πάρα πολύ, έχει ωραία ακούσματα, τα τραγούδια που έχει ερμηνεύσει αλλά και αυτά που έχει δώσει σε συναδέλφους αγγίζουν το κόσμο… οπότε θεωρώ ότι το τραγούδι του ήταν το κατάλληλο.

Πόσο δυσκολεύει η Κέλλυ Κελεκίδου τον εκάστοτε δημιουργό; 

Θα σου πω κάτι… είμαι εύκολος χαρακτήρας αλλά κάποιες φορές γίνομαι και λίγο δύσκολος. Δεν θα βάλω πολλές δικές μου πινελιές γιατί συνήθως όταν επιλέγω ένα τραγούδι είναι γιατί μου αρέσει αυτό που ακούω. Αν δεν μου αρέσει κάτι δεν σημαίνει ότι δεν είναι καλά γραμμένο ή ότι φταίει αυτός που το έχει γράψει… σημαίνει ότι ίσως δεν ταιριάζει σε μένα. Αν αρέσει σε όλη την ομάδα μου, τους εμπιστεύομαι. Αν αρέσει στην οικογένεια μου και στους φίλους μου, αν αισθανθώ καλά μέσα σε αυτό κομμάτι… για μένα έχει περάσει τις εξετάσεις.

Ο Νίκος Κουρκούλης είναι ο άνθρωπος σου και βρίσκεται στον ίδιο χώρο. Πόσο σε επηρεάζει η άποψή του;

Σαφέστατα επηρεάζει ο ένας τον άλλο πάρα πολύ. Κι εγώ μπορεί να έχω ακούσει κάτι και να του είπα να κάνει αλλαγές… το ίδιο κι εκείνος, μπορεί να μου πει “Εδώ πέρα μήπως χρειάζεται κάτι;” σ’ αυτό θα τον ακούσω. Αν μου πει ότι κάτι δεν του αρέσει αλλά αυτό αρέσει σε μένα, θα το ξαναδώ απ’ την αρχή. Ο Νίκος έχει μια τεράστια εμπειρία οπότε η άποψη του είναι απόλυτα σεβαστή.

Έτσι όπως έχουν εξελιχθεί τα πράγματα το 2018 τι πιστεύεις ότι παίζει σημαντικότερο ρόλο στο να ακουστεί ένα τραγούδι και να φτάσει στο κόσμο… το διαδίκτυο, το ραδιόφωνο;

Νομίζω ότι είναι όλα αυτά! Όλα μαζί είναι ένας κύκλος. Το ίντερνετ έχει πάρει τεράστιες διαστάσεις αλλά θεωρώ ότι δεν παύει να παίζει ρόλο και το ραδιόφωνο. Όλα έχουν το δικό τους ρόλο και σκοπό, ακόμη και η τηλεόραση… αλλά πρώτα από όλα νομίζω ότι είναι αυτό που πιστεύεις εσύ ο ίδιος. Πολλές φορές μπορεί να μην το στηρίξει τίποτα από όλα αυτά και ένα κομμάτι να το αγαπήσει ο κόσμος και να το κάνει από μόνος του επιτυχία. Όλα αυτά βοηθάνε όμως πάρα πολύ στο να δείξεις τι έχεις στο κόσμο σαν υλικό.

Πόσο δημιουργικό είναι το άγχος σου, όταν πρόκειται να παρουσιάσεις κάτι;

Πολύ αλλά παράλληλα είναι και όμορφο, δεν είναι αυτό που γίνεται κόμπος το στομάχι σου. Πιστεύω ότι είναι άγχος που στόχο έχει να σε κάνει να είσαι καλύτερος, να είσαι αντάξιος στις προσδοκίες αυτών που σε ακούνε.

Η εξωτερική εμφάνιση πόσο σημαντικό ρόλο παίζει;

Η ομορφιά είναι υποκειμενική, εξαρτάται από το πως τη βλέπει ο καθένας γιατί όλοι μας μπορούμε να κρίνουμε με τα δικά μας κριτήρια. Σίγουρα όμως κάποιες φορές βοηθάει.

Βοηθά στο να ανοίξουν πιο εύκολα οι πόρτες;

Εξαρτάται στο που απευθύνεσαι. Η ομορφιά κρύβεται μέσα μας, όταν την ξεκλειδώσουμε την αντιλαμβάνονται κι οι άλλοι.

Πόσο εύκολα κερδίζουν το γυναικείο κοινό οι γυναίκες τραγουδίστριες;

Πάντα στα μαγαζιά ο κόσμος που ερχόταν να με δει ήταν γυναίκες ως επί το πλείστων. Εγώ θεωρώ, πρώτα από όλα, ότι οι γυναίκες δεν με έβλεπαν ανταγωνιστικά και για μένα αυτό είναι πολύ σημαντικό. Όταν βγαίνεις να τραγουδήσεις, δεν κοιτάς να συγκριθείς. Αυτό μου άρεσε πολύ!

Από μικρή αυτό σκεφτόσουν να κάνεις;

Από πολύ μικρή! Αρκεί να σκεφτείς ότι από 16 χρονών ξεκίνησα να τραγουδάω στη Θεσσαλονίκη με τον Αδάμ και τη Μαρία που έλεγαν το “Είσαι τερατάκι”. Τότε είχα ξεκινήσει και πήγαινα παράλληλα σχολείο και ωδείο.

Τα πρώτα χρόνια πως ήταν; Πως πήρες την απόφαση;

Δεν ξύπνησα μια μέρα και είπα “Θέλω να γίνω τραγουδίστρια”. Από μικρή πήγαινα ορθοφωνία και κιθάρα. Σε αυτή την επιλογή μου οι γονείς μου ήταν πάντα δίπλα μου κι αυτό είναι πολύ σημαντικό. Κάθε Παρασκευή και Σάββατο ήταν εκεί με τους φίλους τους, τους κουμπάρους μας, ώστε να με δουν.

Πώς ήταν εκείνη η στιγμή που είπες στους δικούς σου ότι θα ασχοληθείς με το τραγούδι;

Τους είχα βάλει να μου τοποθετήσουν στο δωμάτιο πράσινη λάμπα για να τραγουδάω και να κλείνω τα φώτα. Στο παιδικό μου δωμάτιο μετά τις 7 – 8 έκλεινα τα φώτα και τραγουδούσα τα τραγούδια που αγαπούσα, πολλές φορές περνούσαν οι γονείς μου και τους έλεγα “Ελάτε να ακούσετε”. Οπότε μάλλον το είχαν καταλάβει!!!

Ήλπιζαν ότι μπορεί να μην ασχοληθείς τελικά με το τραγούδι;

Το είχαν αποδεχθεί , πρώτα απ’ όλα ότι με εμπιστεύονταν και δεν υπάρχει κάτι ομορφότερο από αυτό. Μου έβαλαν και κάποια όρια επειδή ήμουν μικρή, αλλά τους είπα ότι αυτό είναι το όνειρο ζωής μου. Ο μπαμπάς μου, μου είπε μια κουβέντα που με ακολουθεί ακόμα “Θα σε αφήσουμε να κάνεις αυτό που θες, αλλά αν αισθανθούμε ότι μας εκθέτεις, να ξέρεις ότι η πόρτα του σπιτιού μπορεί να κλείσει για πάντα” κι αυτό με ταρακούνησε. Την πρώτη μέρα που βγήκα να τραγουδήσω μου αγοράσανε ασύρματο μικρόφωνο παρόλο που τα οικονομικά τους δεν ήταν καλά εκείνη τη περίοδο και αυτό δεν θα το ξεχάσω ποτέ. Τους οφείλω πολλά.

Αν κάποιο από τα παιδιά σου, σου πει ότι θέλει να ασχοληθεί με το τραγούδι, πως θα αντιδράσεις;

Όποιο δρόμο και να διαλέξουν τα παιδιά μου θα είμαι πάντα δίπλα τους. Οπότε από τη στιγμή που αυτό που θα κάνουν θα το αγαπάνε πραγματικά, θα το πετύχουν με το δικό τους τρόπο γιατί αυτό είναι δική τους επιλογή. Κι εγώ κι ο Νίκος είμαστε δίπλα τους. 

Το καλοκαίρι της Κέλλυς πως είναι;

Είναι μία περίοδος με πάρα πολλές εμφανίσεις σε Ελλάδα και Κύπρο, ενώ προετοιμάζω τα επόμενα τραγούδια οπότε βρίσκομαι αρκετές ώρες στο στούντιο. Πρόλαβα όμως να ξεκουραστώ μερικές ημέρες, πήγαμε στην Θεσσαλονίκη να δω την οικογένεια μου και τους φίλους μας.

Για το χειμώνα υπάρχουν σχέδια ή είναι ακόμα νωρίς;

Αν είχα κάτι σίγουρο, θα σου το έλεγα. Γενικότερα επειδή μέχρι τελευταία στιγμή γίνονται συζητήσεις, καλό είναι να μην ανακοινώνουμε πράγματα που ίσως να μην ισχύουν. 

Είσαι αυθόρμητη και ειλικρινής, κάτι που δεν συνηθίζεται στο χώρο αυτό. 

Εγώ αισθάνομαι πάρα πολύ καλά. Το σημαντικό είναι το πως νιώθουμε εμείς, όχι ο άλλος… γιατί να βάλω δεύτερη σκέψη; Πλέον έπεσαν τα τείχη, δεν πρέπει να κρατάς κάτι κρυφό ή να δημιουργείς μύθους.

Νιώθεις όμορφα κοιτώντας πίσω σε όσα έχεις δημιουργήσει;

Νιώθω πολύ ευλογημένη κι αυτό που σου λέω είναι πολύ σημαντικό. Νιώθω ευλογημένη γιατί πρώτα απ’ όλα έχω δημιουργήσει μια πολύ όμορφη οικογένεια. Έχουμε την Υγειά μας και θέλω να είναι όλος ο κόσμος καλά. Όλα αυτά που συμβαίνουν στην χώρα μας με έχουν αγγίξει πάρα πολύ και εύχομαι να μην ξαναδούμε τόσο άσχημα γεγονότα. Δεν θα σου κρύψω ότι φέτος που βρίσκομαι σε καλοκαιρινή περιοδεία μετά από χρόνια συναντώ κόσμο μετά από μεγάλο διάστημα και η ατάκα “Που είσαι Κέλλυ μας, μας έλειψες” με κάνει πολύ χαρούμενη. Η αγάπη του κόσμου είναι η δύναμη μου.

Κλείνοντας αν σου ζητούσα να πεις ένα “ευχαριστώ” σε κάποιον, ποιος θα ήταν αυτός και γιατί;

Θα το έλεγα στη μαμά μου και στο μπαμπά μου! Αν και η μαμά μου δεν βρίσκεται στη ζωή πια… Τους ευχαριστώ για τις αρχές που μου δώσανε γιατί είναι πολύ σημαντικό να σε συνοδεύουν σ’ ότι κι αν κάνεις στη ζωή σου, άλλες φορές με επιτυχία, άλλες με αποτυχία. Μέσα από αυτά έχεις μάθει να περπατάς, να σκουπίζεις τα γόνατα σου και να συνεχίζεις. Επίσης οφείλω ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όλο τον κόσμο για την απλόχερη αγάπη τους στο πρόσωπο μου.

Συνέντευξη & Επιμέλεια: Σοφία Μπεκιάρη

Απομαγνητοφώνηση: Αθανασία Βογιάρη – Κατερίνα Γκίνη