Κότσιρας – Μπάσης: την «είδαν» λαικά στο Rex!!!
tralala.gr
Posted On 17 Φεβρουαρίου, 2011
Λίγο πριν τα μεσάνυχτα οι μουσικοί πήραν τις θέσεις τους και με μια αρκετά μεγάλη μουσική εισαγωγή μας έβαλαν στο κλίμα της βραδιάς.
Οι δύο πρωταγωνιστές ήρθαν ταυτόχρονα στη σκηνή για το πρώτο τους ντουέτο «Πάμε φίλε» «…τι είναι αλήθεια νικητής και τι χαμένος, ποιος είναι ο ελεύθερος και ποιος δεμένος, πάμε φίλε η παράσταση αρχίζει μες την κρίση σ’ ένα όνειρο τρελό, τραγουδάμε σε μια χώρα πληγωμένη, πάμε φίλε όπως πάντα ενωμένοι» κι ήταν το χειροκρότημα του κόσμου θερμό. Αμέσως μετά δηλώσαμε μαζί τους «Συγκάτοικοι είμαστε όλοι στην τρέλα» απαντώντας θετικά στην πρόσκλησή τους να διασκεδάσουμε, να ακολουθήσουμε τα βήματά τους, να περάσουμε καλά, να τους απολαύσουμε.
Το καλωσόρισμα έγινε τραγουδιστά «Με την παρέα μας απλά κι ωραία μας θα βάλουμε στη μέρα σας φωτιά… καλώς ήρθατε λέμε με την κρίση δεν κλαίμε.. απαντάμε με γέλια και γιορτή… καλώς ήρθατε φίλοι η παράσταση αρχίζει έχει μέλλον η μέρα αυτή…» κι ήταν το μόνο ολοκαίνουργιο τραγούδι του προγράμματος. Μαζί τους στη σκηνή συστήθηκαν οι νεαρές τραγουδίστριες η Χρυσούλα Στεφανάκη, η Βάλια Σωμαράκη αλλά και η Γιούλη Τάσιου.
Ακολούθησε μία ώρα με τραγούδια άλλοτε κεφάτα κι άλλοτε πιο χαμηλών τόνων από τις κοπέλες. Ακούσαμε από το «Λάθος» που πρωτογνωρίσαμε με τη Μελίνα Ασλανίδου, μέχρι το «Ταγκό» της Χαρούλας Αλεξίου. Έτσι γνωρίσαμε τις πολύ καλές φωνές τους.
Αμέσως μετά στη σκηνή ήρθε ο Δημήτρης Μπάσης για να μας θυμίσει το «Η ζωή» και πόσο υπέροχη είναι. Πόσα χρόνια είχα να ακούσω αυτό το τραγούδι ζωντανά. Χάρηκα πραγματικά. Όπως ο ίδιος μας είπε στην «καλησπέρα» του, «Θέλουμε να περάσετε καλά απόψε και θα κάνουμε ό,τι είναι δυνατόν. Καλή διασκέδαση, καλή ακρόαση». Φανερά πιο ώριμος, πιο έμπειρος και πιο τολμηρός, με κέρδισε για μια ακόμα φορά. Θαύμασα τον τρόπο που ερμήνευσε το «Σπασμένο Καράβι» κι ήρθαν οι αναμνήσεις να με συντροφέψουν, όταν πριν χρόνια άκουγα όλα τα τραγούδια του στο ραδιόφωνο.
Αποχωρώντας, για λίγο, έδωσε τη θέση του στον φίλο του, Γιάννη Κότσιρα που, για μια ακόμα φορά, μας ταξίδεψε ως την «Αλεξάνδρεια». «Είμαστε εδώ απόψε, μας είπε, για να ζεστάνουμε τις καρδούλες και τις ψυχούλες σας στην αρχή, κι έπειτα τα κορμάκια σας»! Μας τραγούδησε τα πιο γνωστά από τα παλιότερα τραγούδια του ξεκινώντας από «Το σεντόνι», καταλήγοντας στον «Φύλακα Άγγελο» και το «Τσιγάρο» (αυτό το τραγουδήσαμε περισσότερο εμείς παρά εκείνος), ενώ όλο το REX είχε βυθιστεί σε βαθύ γαλάζιο φως.
Τότε ήταν που εντόπισα τα πανεράκια με τα λουλούδια! Απόρησα αλλά αφού είχαμε αποφασίσει να «την δούμε λαϊκά», ας έρθουν και τα γαρίφαλα!
Με χιούμορ, πολύ ευχάριστα, με λίγη σάτιρα, αρκετά έξυπνα, ο Γιάννης κι ο Δημήτρης – ο Δημήτρης κι ο Γιάννης πέρασαν από το «έντεχνο» στο πιο «λαϊκό» πρόγραμμα. Έτσι, αρχικά ακούσαμε σε… διασκευή διάφορα τραγούδια που ούτε τα βάζει ο νους σας πως μπορούν να «μεταλλαχτούν» για να περάσουμε στα πραγματικά λαϊκά, παλιά κι αγαπημένα.
«Έκλαψα χθες» και με σιγομουρμούρισμα από τον κόσμο αλλά και φανερή χαρά στα πρόσωπα γύρω, χωρίς δάκρια, ξεκίνησε το γλέντι! Από τραγούδι σε τραγούδι ένοιωθα ότι ένα προς ένα έβγαιναν από μέσα μας. Σα να μην ήταν οι τραγουδιστές που τα έλεγαν στην σκηνή, σα να αναδύονταν από το δέρμα μας! Το μεγαλύτερο μέρος του προγράμματος ήταν τα… άπαντα του Μίμη Πλέσσα. Ολοφάνερο : έχουν περάσει στο DNA μας! Ο κόσμος ανταποκρινόταν από την εισαγωγή ακόμα, από την πρώτη πρώτη νότα κάποιες φορές. Τραγουδήσαμε μαζί τους, κρατήσαμε ρυθμό, κάποιοι (& κάποιες) χόρεψαν κιόλας. Μέχρι και πάνω στη σκηνή! Μπορεί να μην έχει πίστα αλλά δέχονται να κάνεις το κέφι σου στη σκηνή δίπλα τους, κρατώντας φυσικά αξιοπρεπή στάση και απόσταση.
Ανάμεσα στον κόσμο ήταν παρών και ο μεγάλος συνθέτης Μίμης Πλέσσας. Απολάμβανε τη στιγμή, τα χιλιοτραγουδισμένα δημιουργήματά του, την αποδοχή του κόσμου. Φυσικά δεν παρέλειψαν να τον ευχαριστήσουν για την τιμή που τους κάνει με την παρουσία του όχι μόνο στην πρεμιέρα τους αλλά και στη ζωή μας.
Πόσες ταινίες ελληνικού κινηματογράφου μας θύμισαν!? Πόσες όμορφες στιγμές?! Μελωδίες που δηλώνουν κέφι, ξεγνοιασιά, όμορφη ζωή. Πόσο τονωτικό ήταν όλο αυτό…?! Πραγματικά. Μια…ένεση αισιοδοξίας ενάντια στην κρίση, στο ΔΝΤ, στην ανεργία, στις αυξήσεις και σε όσα μας βασανίζουν τον τελευταίο καιρό. Περιττό να πούμε πως τα γαρίφαλα (λευκά και κόκκινα) δεν άργησαν να γίνουν χαλί στα πόδια τους.
Το τι δεν τραγουδήσαμε?! Το «Κόκκινο φουστάνι» «…εκείνο που σε κάνει να μοιάζεις πυρκαγιά», «Λευτέρη – Λευτέρη – Λευτέρη… σε έχω γραμμένο στο παλιό μου το τεφτέρι…», «Βρέχει βροχή στη στράτα μου, βρέχει και στην καρδιά μου…», καταλήξαμε πως «…μία είναι η ουσία, δεν υπάρχει αθανασία…» για να μας παρακαλέσει ο ίδιος ο Κότσιρας (στις 3 τα ξημερώματα πια) «Έλα και κόψε με στα δυο» με τον κόσμο, ειδικά στον εξώστη και το μπαρ να χορεύει. Είχαμε χορευτικά περιστατικά και στην σκηνή. Όλα τα τραγούδια ένα κι ένα. Το ένα καλύτερο από το άλλο. Όλα αγαπημένα! Αδύνατον να διαλέξουμε πιο αγαπάμε περισσότερο.
Ούτε που το καταλάβαμε πώς πέρασε η ώρα, πώς έφτασε η στιγμή για το κλείσιμο, την λήξη το τέλος του προγράμματος. Τα ωραιότερα λαϊκά «έπεσαν» εκείνη ακριβώς την ώρα. Σαν αποχαιρετισμός. Μελωδικά, λαϊκά όμορφα.
Όλη η ομάδα επί σκηνής, μια ακόμα φορά να μας συστηθούν, να ανανεώσουν το ραντεβού μας και να μας ευχηθούν να περνάμε καλά σε κάθε περίσταση. Στο χέρι μας είναι.
Από την αρχή μέχρι το τέλος του προγράμματος, παρέμειναν στη θέση τους, έπαιξαν, τραγούδησαν, χόρεψαν, στήριξαν τους καλλιτέχνες με τη δεξιοτεχνία τους οι μουσικοί : Βαγγέλης Μαχαίρας και Βασίλης Παπαδόπουλος στα μπουζούκια, Γρηγόρης Συντρίδης στα τύμπανα, Νίκος Νταρίλας στα κρουστά, Στέλιος Γούτος στο μπάσο, Νίκος Ταλιαδούρος και Γεράσιμος Σιούρας στις κιθάρες, Σωτήρης Μαργώνης στο βιολί και στα πλήκτρα και τις ενορχηστρώσεις ο Κώστας Συντρίδης.
Στον ήχο ο Άρης Κουντούρης, ο Λάμπρος Μπούνας και ο Κώστας Βακάλογλου, ενώ το σχεδιασμό του φωτισμού επιμελήθηκε ο Γιώργος Τέλλος.
Πρεμιέρα Γιάννη Κότσιρα Δημήτρη Μπάση “Την είδα απόψε λαικά”
REX
11.2.2011
Χριστιάνα Παντελάτου
Αρετή Σταυροπούλου
Στην πρεμιέρα του Γιάννη Κότσιρα- Δημήτρη
Παρασκευή βράδυ βρεθήκαμε στο REX καλεσμένοι στην πρεμιέρα του Γιάννη Κότσιρα και του Δημήτρη Μπάση.
Η χαρά μου ήταν μεγάλη κι η ανυπομονησία μου, μέχρι να ξεκινήσει το πρόγραμμα, μεγαλύτερη! Θυμάμαι την πρώτη φορά που τους είδα μαζί, πόσο ταιριαστά αρμονικά «έδεναν» στη σκηνή. Τώρα, 8 χρόνια μετά, ήθελα να ξαναδώ αυτό το δίδυμο, την ίδια χημεία, το ίδιο δέσιμο. Ε, λοιπόν, αυτή τη φορά ήταν ακόμα καλύτερα!
Λίγο πριν τα μεσάνυχτα οι μουσικοί πήραν τις θέσεις τους και με μια αρκετά μεγάλη μουσική εισαγωγή μας έβαλαν στο κλίμα της βραδιάς.
Οι δύο πρωταγωνιστές ήρθαν ταυτόχρονα στη σκηνή για το πρώτο τους ντουέτο «Πάμε φίλε» «…τι είναι αλήθεια νικητής και τι χαμένος, ποιος είναι ο ελεύθερος και ποιος δεμένος, πάμε φίλε η παράσταση αρχίζει μες την κρίση σ’ ένα όνειρο τρελό, τραγουδάμε σε μια χώρα πληγωμένη, πάμε φίλε όπως πάντα ενωμένοι» κι ήταν το χειροκρότημα του κόσμου θερμό. Αμέσως μετά δηλώσαμε μαζί τους «Συγκάτοικοι είμαστε όλοι στην τρέλα» απαντώντας θετικά στην πρόσκλησή τους να διασκεδάσουμε, να ακολουθήσουμε τα βήματά τους, να περάσουμε καλά, να τους απολαύσουμε.
Το καλωσόρισμα έγινε τραγουδιστά «Με την παρέα μας απλά κι ωραία μας θα βάλουμε στη μέρα σας φωτιά… καλώς ήρθατε λέμε με την κρίση δεν κλαίμε.. απαντάμε με γέλια και γιορτή… καλώς ήρθατε φίλοι η παράσταση αρχίζει έχει μέλλον η μέρα αυτή…» κι ήταν το μόνο ολοκαίνουργιο τραγούδι του προγράμματος. Μαζί τους στη σκηνή συστήθηκαν οι νεαρές τραγουδίστριες η Χρυσούλα Στεφανάκη, η Βάλια Σωμαράκη αλλά και η Γιούλη Τάσιου.
Ακολούθησε μία ώρα με τραγούδια άλλοτε κεφάτα κι άλλοτε πιο χαμηλών τόνων από τις κοπέλες. Ακούσαμε από το «Λάθος» που πρωτογνωρίσαμε με τη Μελίνα Ασλανίδου, μέχρι το «Ταγκό» της Χαρούλας Αλεξίου. Έτσι γνωρίσαμε τις πολύ καλές φωνές τους.
Αμέσως μετά στη σκηνή ήρθε ο Δημήτρης Μπάσης για να μας θυμίσει το «Η ζωή» και πόσο υπέροχη είναι. Πόσα χρόνια είχα να ακούσω αυτό το τραγούδι ζωντανά. Χάρηκα πραγματικά. Όπως ο ίδιος μας είπε στην «καλησπέρα» του, «Θέλουμε να περάσετε καλά απόψε και θα κάνουμε ό,τι είναι δυνατόν. Καλή διασκέδαση, καλή ακρόαση». Φανερά πιο ώριμος, πιο έμπειρος και πιο τολμηρός, με κέρδισε για μια ακόμα φορά. Θαύμασα τον τρόπο που ερμήνευσε το «Σπασμένο Καράβι» κι ήρθαν οι αναμνήσεις να με συντροφέψουν, όταν πριν χρόνια άκουγα όλα τα τραγούδια του στο ραδιόφωνο.
Αποχωρώντας, για λίγο, έδωσε τη θέση του στον φίλο του, Γιάννη Κότσιρα που, για μια ακόμα φορά, μας ταξίδεψε ως την «Αλεξάνδρεια». «Είμαστε εδώ απόψε, μας είπε, για να ζεστάνουμε τις καρδούλες και τις ψυχούλες σας στην αρχή, κι έπειτα τα κορμάκια σας»! Μας τραγούδησε τα πιο γνωστά από τα παλιότερα τραγούδια του ξεκινώντας από «Το σεντόνι», καταλήγοντας στον «Φύλακα Άγγελο» και το «Τσιγάρο» (αυτό το τραγουδήσαμε περισσότερο εμείς παρά εκείνος), ενώ όλο το REX είχε βυθιστεί σε βαθύ γαλάζιο φως.
Τότε ήταν που εντόπισα τα πανεράκια με τα λουλούδια! Απόρησα αλλά αφού είχαμε αποφασίσει να «την δούμε λαϊκά», ας έρθουν και τα γαρίφαλα!
Με χιούμορ, πολύ ευχάριστα, με λίγη σάτιρα, αρκετά έξυπνα, ο Γιάννης κι ο Δημήτρης – ο Δημήτρης κι ο Γιάννης πέρασαν από το «έντεχνο» στο πιο «λαϊκό» πρόγραμμα. Έτσι, αρχικά ακούσαμε σε… διασκευή διάφορα τραγούδια που ούτε τα βάζει ο νους σας πως μπορούν να «μεταλλαχτούν» για να περάσουμε στα πραγματικά λαϊκά, παλιά κι αγαπημένα.
«Έκλαψα χθες» και με σιγομουρμούρισμα από τον κόσμο αλλά και φανερή χαρά στα πρόσωπα γύρω, χωρίς δάκρια, ξεκίνησε το γλέντι! Από τραγούδι σε τραγούδι ένοιωθα ότι ένα προς ένα έβγαιναν από μέσα μας. Σα να μην ήταν οι τραγουδιστές που τα έλεγαν στην σκηνή, σα να αναδύονταν από το δέρμα μας! Το μεγαλύτερο μέρος του προγράμματος ήταν τα… άπαντα του Μίμη Πλέσσα. Ολοφάνερο : έχουν περάσει στο DNA μας! Ο κόσμος ανταποκρινόταν από την εισαγωγή ακόμα, από την πρώτη πρώτη νότα κάποιες φορές. Τραγουδήσαμε μαζί τους, κρατήσαμε ρυθμό, κάποιοι (& κάποιες) χόρεψαν κιόλας. Μέχρι και πάνω στη σκηνή! Μπορεί να μην έχει πίστα αλλά δέχονται να κάνεις το κέφι σου στη σκηνή δίπλα τους, κρατώντας φυσικά αξιοπρεπή στάση και απόσταση.
Ανάμεσα στον κόσμο ήταν παρών και ο μεγάλος συνθέτης Μίμης Πλέσσας. Απολάμβανε τη στιγμή, τα χιλιοτραγουδισμένα δημιουργήματά του, την αποδοχή του κόσμου. Φυσικά δεν παρέλειψαν να τον ευχαριστήσουν για την τιμή που τους κάνει με την παρουσία του όχι μόνο στην πρεμιέρα τους αλλά και στη ζωή μας.
Πόσες ταινίες ελληνικού κινηματογράφου μας θύμισαν!? Πόσες όμορφες στιγμές?! Μελωδίες που δηλώνουν κέφι, ξεγνοιασιά, όμορφη ζωή. Πόσο τονωτικό ήταν όλο αυτό…?! Πραγματικά. Μια…ένεση αισιοδοξίας ενάντια στην κρίση, στο ΔΝΤ, στην ανεργία, στις αυξήσεις και σε όσα μας βασανίζουν τον τελευταίο καιρό. Περιττό να πούμε πως τα γαρίφαλα (λευκά και κόκκινα) δεν άργησαν να γίνουν χαλί στα πόδια τους.
Το τι δεν τραγουδήσαμε?! Το «Κόκκινο φουστάνι» «…εκείνο που σε κάνει να μοιάζεις πυρκαγιά», «Λευτέρη – Λευτέρη – Λευτέρη… σε έχω γραμμένο στο παλιό μου το τεφτέρι…», «Βρέχει βροχή στη στράτα μου, βρέχει και στην καρδιά μου…», καταλήξαμε πως «…μία είναι η ουσία, δεν υπάρχει αθανασία…» για να μας παρακαλέσει ο ίδιος ο Κότσιρας (στις 3 τα ξημερώματα πια) «Έλα και κόψε με στα δυο» με τον κόσμο, ειδικά στον εξώστη και το μπαρ να χορεύει. Είχαμε χορευτικά περιστατικά και στην σκηνή. Όλα τα τραγούδια ένα κι ένα. Το ένα καλύτερο από το άλλο. Όλα αγαπημένα! Αδύνατον να διαλέξουμε πιο αγαπάμε περισσότερο.
Ούτε που το καταλάβαμε πώς πέρασε η ώρα, πώς έφτασε η στιγμή για το κλείσιμο, την λήξη το τέλος του προγράμματος. Τα ωραιότερα λαϊκά «έπεσαν» εκείνη ακριβώς την ώρα. Σαν αποχαιρετισμός. Μελωδικά, λαϊκά όμορφα.
Όλη η ομάδα επί σκηνής, μια ακόμα φορά να μας συστηθούν, να ανανεώσουν το ραντεβού μας και να μας ευχηθούν να περνάμε καλά σε κάθε περίσταση. Στο χέρι μας είναι.
Από την αρχή μέχρι το τέλος του προγράμματος, παρέμειναν στη θέση τους, έπαιξαν, τραγούδησαν, χόρεψαν, στήριξαν τους καλλιτέχνες με τη δεξιοτεχνία τους οι μουσικοί : Βαγγέλης Μαχαίρας και Βασίλης Παπαδόπουλος στα μπουζούκια, Γρηγόρης Συντρίδης στα τύμπανα, Νίκος Νταρίλας στα κρουστά, Στέλιος Γούτος στο μπάσο, Νίκος Ταλιαδούρος και Γεράσιμος Σιούρας στις κιθάρες, Σωτήρης Μαργώνης στο βιολί και στα πλήκτρα και τις ενορχηστρώσεις ο Κώστας Συντρίδης.
Στον ήχο ο Άρης Κουντούρης, ο Λάμπρος Μπούνας και ο Κώστας Βακάλογλου, ενώ το σχεδιασμό του φωτισμού επιμελήθηκε ο Γιώργος Τέλλος.
Διαβάστε επίσης
