Μετά την «Επιστροφή του Ασώτου» και τις «Τέσσερις Εποχές» ο ιδιαίτερος τρίτος δίσκος βλέπει το φως μέσω της “Εταιρίας Γενικών Εκδόσεων – PanVox” και του hip hop label “Ήχοτρον – Spinners”.
Η οκταετής εμπορική απουσία του Χρήστου Πακιώτη δεν συνοδεύτηκε και από αντίστοιχη μουσική απραξία καθώς τα χρόνια που πέρασαν ο κύριος Μέγας φρόντισε να εφοδιάζει το κοινό του ανά τακτά διαστήματα με άφθονο μουσικό υλικό μέσω διαδικτύου και ζωντανές εμφανίσεις ανά την επικράτεια.
Το συγκεκριμένο μουσικό εγχείρημα παρουσιάζει κάποια ιδιαιτερότητα, η οποία έγκειται στο γεγονός πως από τα 23 κομμάτια του δίσκου, τα 12 είναι τραγούδια ενώ τα υπόλοιπα 11 είναι ενορχηστρωμένα ποιήματα του φίλου και συνεργάτη Γιώργου Ρενιέρη, τα οποία θα περιέχονται στην ποιητική συλλογή του τελευταίου με τον καυστικό τίτλο «Αποφλέγματα». Στο δίσκο επίσης συμμετέχουν οι Νίπτω τας Χείρας, ο Gadfly, ο Λευτέρης Σαμψών, η An-T και η Τατιάννα Βούρτση.
Ως είθισται στο ελληνικό hip hop η συγγραφή των στίχων ανήκει στον ίδιο τον καλλιτέχνη και κατέχει τον πρωτεύοντα ρόλο καθ’ όλη τη διάρκεια του ηχογραφήματος. Εντός της «Επικίνδυνης Ποίησης» σκιαγραφείται το πορτρέτο μια ολόκληρης εποχής μέσα από το πρίσμα των «καθαρμάτων» της γενιάς του κυρίου Μέγα. Δια χειρός ιδίου και εν μέσω αλκοόλης και σύννεφων καπνού, μέσα από το μουσικό του έργο ξεπηδούν τα οργισμένα Βαλκάνια (παρόμοια με αυτά των ταινιών των Γκόριτσα και Κοστουρίτσα), η πάντα οργισμένη Βέρα του Νίκου Νικολαϊδη καθώς και η σκληρή αστική πραγματικότητα που βιώνει ο καλλιτέχνης. Η σύγχρονη ποίηση σμίγει με την αφήγηση που διακατέχεται από συναίσθημα, θεατρικότητα και ρομαντισμό και το μουσικό αποτέλεσμα απέχει παρασάγγας από τα αντίστοιχα «προϊόντα» της αγοράς.
Η μουσική παραγωγή ανήκει κατά κύριο λόγο στον Ανδρείκελο (Δημήτρη Κουντούρη / Πηγή Soundpieces) καθώς επίσης και στους Numberless και Ραμσή. Το ηχόχρωμα χαρακτηρίζεται από ποικιλομορφία και μοναδικότητα, καθώς τα τραγούδια ακολουθούν άλλοτε τις κλασσικές hip hop φόρμες και άλλοτε φλερτάρουν με την ηλεκτρονική μουσική αλλά και το έντεχνο τραγούδι.
«Η εκδίκηση του 80΄ είναι τα ίδια τα παιδιά του…» διατείνεται ο καλλιτέχνης και αφήνει τα υπόλοιπα στην κρίση σας.
«Στον πλαστικό παρθενικό υμένα της τέχνης,
χάθηκε η έννοια του να είσαι και όχι να μοιάζεις καλλιτέχνης…»
Διαβάστε επίσης
