Συνέντευξη | Λευτέρης Πανταζής: «Στο ραδιόφωνο υπάρχουν εκβιασμοί, ζητούν λεφτά για να παίξουν τραγούδια… Αυτά δεν γίνονταν παλιά!»

Ποια η σχέση του με την πολιτική, πως βλέπει τα πράγματα έτσι όπως έχουν εξελιχθεί μέσα από την οικονομική κρίση που μαστίζει την χώρα, πως ήταν τα παιδικά του χρόνια ερχόμενος από την Ρωσία, τι γίνεται τελικά με τα ραδιόφωνα και τις πασίγνωστες palylists, ποια η γνώμη του για τον Παντελή Παντελίδη και ποια τα λάθη που έχει κάνει στην μέχρι τώρα πορεία του;;; Όλα αυτά αποτελούν ένα μικρό δείγμα των απαντήσεων που θα πάρετε πιο κάτω! Απολαύστε αμέσως τώρα λοιπόν έναν Λευτέρη Πανταζή έτσι όπως δεν τον έχετε συνηθίσει… να τα λέει «έξω απ’ τα δόντια»!

Κύριε Πανταζή φέτος σας συναντάμε στο πλευρό δύο πολύ όμορφων κυριών … της Νατάσσας Θεοδωρίδου και της Έλενας Παπαρίζου. Πώς προέκυψε αυτή η συνεργασία;

Τα δύο κορίτσια αφού έφτιαξαν το σχήμα τους, δημιούργησαν τα show τους, έκανε το λαϊκό της πρόγραμμα η μία κυρία και το show της η άλλη, αισθάνθηκαν πως χρειάζονται έναν άνδρα στην παρέα. Είπε, λοιπόν, η Νατάσσα «να πάρουμε τον Λευτέρη». Με πήραν τηλέφωνο λοιπόν και τι καλύτερο για μένα να βρίσκομαι ανάμεσα σε δυο όμορφες κοπέλες με ωραίες φωνές, ωραίες παρουσίες και αποδοχή από τον κόσμο τόσα χρόνια, και είπα ναι!!! Έτσι προέκυψε και κόλλησε αυτή η χημεία, γιατί έχουμε πάρα πολύ καλή χημεία και ο κόσμος νομίζω πως βλέπει ένα από τα καλύτερα προγράμματα της χρονιάς που διανύουμε.

Τι σας αρέσει πιο πολύ στην Νατάσσα Θεοδωρίδου και αντίστοιχα στην Έλενα Παπαρίζου;

Η Νατάσσα μου αρέσει γιατί είναι πάρα πολύ σοβαρή κυρία. Έχει εκπληκτική φωνή. Έχουμε ξανασυνεργαστεί στα πρώτα της βήματα, είναι και Πόντια και την αγαπώ πολύ. Η Έλενα έχει καταπληκτική φωνή. Είναι πάρα πολύ όμορφη γυναίκα, ερωτεύσιμη κι έχει κάνει κι αυτή μία πολύ ωραία πορεία και στο εξωτερικό και στην Ελλάδα. Πώς μπορείς λοιπόν να μην τις αγαπάς;;;

Η Ελλάδα, χρόνια τώρα, αδικεί τα παιδιά της και τα διώχνει από την πατρίδα κι όταν πάνε στο εξωτερικό δεν θέλουν να ξαναγυρίσουν.

Πόσο δύσκολα είναι σήμερα τα πράγματα στην χώρα μας;

Είναι πάρα πολύ δύσκολα. Ο κόσμος περνάει δύσκολα. Ένα μεγάλο ποσοστό είναι στα όρια της φτώχιας. Δεν έχουν δουλειά, δεν έχουν ούτε τα προς το ζην πολλές φορές. Αυτό που με προβληματίζει πάρα πολύ είναι ότι όταν καμιά φορά πάω στη λαϊκή, προς το τέλος για να μην έχει πάρα πολύ κόσμο και να μπορώ να ψωνίζω με την άνεσή μου, βλέπω κάποιους ανθρώπους που περιμένουν να τελειώσει η λαϊκή για να πάνε στα σκουπίδια να πάρουν κάποια φρούτα ή κάτι από αυτά που είναι λίγο χαλασμένα και τα οποία πετάει ο έμπορος για να φύγει. Αυτά λοιπόν τα μαζεύουν άνθρωποι σοβαροί, πράγμα που το έβλεπες μόνο εν καιρώ πολέμου, κάτι που μου έλεγαν οι γονείς μου. Όταν γίνεται και σήμερα, εν έτη 2012, καταλαβαίνεις σε πόσο δύσκολη φάση βρίσκεται η χώρα μας και αυτό μόνο χαρά δεν μπορεί να δώσει σε έναν άνθρωπο. Στεναχωριέμαι και προβληματίζομαι τι μέλλει γενέσθαι.

Σας αγχώνει περισσότερο αυτό, δεδομένου ότι έχετε μία κόρη;

Η κόρη μου είναι στο εξωτερικό εδώ και τρία χρόνια. Τελειώνει φέτος και η απάντησή της είναι: «Μπαμπά τι να έρθω να κάνω στην Ελλάδα;». Από την άλλη, ενώ θέλω το παιδί μου κοντά μου, λέω πως έχει δίκιο. Τουλάχιστον αυτό που κάνει, εκεί μπορεί να το πετύχει πιο εύκολα. Είναι η χώρα της ευκαιρίας. Ας κάτσει τώρα εκεί, να περάσει λίγος καιρός να δούμε πόσο καλύτερα θα πάει η χώρα μας και τότε βλέπουμε εάν θα έρθει ή όχι. Έχω ένα παιδί και ανησυχώ πολύ, σκέψου ένας άλλος που έχει δύο, τρία παιδιά, τα οποία έχουν σπουδάσει, έχουν πάρει το δίπλωμά τους και δεν τους παίρνει κανείς για δουλειά. Ένα ποσοστό φεύγει στο εξωτερικό και όταν πάνε εκεί είναι πολύ δύσκολο να ξαναγυρίσουν. Ξενιτεύονται. Είναι καλύτερες οι συνθήκες, έχουν εργασία, εκτιμάται η προσφορά τους παραπάνω. Η Ελλάδα, χρόνια τώρα, αδικεί τα παιδιά της και τα διώχνει από την πατρίδα κι όταν πάνε στο εξωτερικό δεν θέλουν να ξαναγυρίσουν. Στεναχωριέμαι γι’ αυτά που λέω για την Ελλάδα, γιατί κι εγώ είμαι παιδί της προσφυγιάς. Μας έδιωξαν απ’ την Μικρά Ασία, πήγαμε στη Ρωσία, μας έδιωξαν από την Ρωσία, ήρθαμε εδώ στην Ελλάδα και τώρα πρέπει να φύγουμε κι απ’ την Ελλάδα. Τουλάχιστον εγώ να μείνω να πολεμήσω, να το παλέψω. Έτσι να παραδειγματιστούν κι άλλοι και να μείνουν εδώ. Τώρα τα παιδιά μας, επειδή πραγματικά δεν είναι καλές οι μέρες που περνάμε, αν έχουν την δυνατότητα να πάνε στο εξωτερικό, να βρουν την τύχη τους, δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα παραπάνω.

Σε μια χώρα ένοχη, είμαστε όλοι συνένοχοι, άλλος πολύ, άλλος λίγο, άλλος καθόλου και χωρίς να φταίει, αλλά μπήκε κι αυτός στο λούκι.

Είναι κάποιοι συνάδελφοί σας που έχουν λίγο πιο έντονη πολιτική άποψη από κάποιους άλλους. Εσείς οι καλλιτέχνες, οι οποίοι σαφώς επηρεάζετε μία μεγάλη μερίδα του κοινού, θα μπορούσατε με κάποιους τρόπους να βοηθήσετε μέσα σε όλη αυτή την κατάσταση που επικρατεί;

Και τι κάνουν αυτοί για να βοηθήσουν;;; Γιατί κι εγώ έχω άποψη. Τι κάνουν αυτοί οι συνάδελφοί μας;;; Τι έχεις ακούσει;;;

Μέσα από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης πχ. που εκφράζουν την άποψή τους.

Αυτό το κάνω κι εγώ και σε κάποια τραγούδια μου περνάω μηνύματα θάρρους, δύναμης και υπομονής για τον κόσμο.

Θα ασχολούσασταν με την πολιτική για να βοηθήσετε με αυτό τον τρόπο;

Ίσως στο μέλλον ασχοληθώ με την πολιτική!!! Να κάνω κάποια πράγματα που οι άλλοι τα βλέπουν μπροστά τους και γύρω τους και δεν έχουν το θάρρος ή το θράσος, την δύναμη ή το χάρισμα να το κάνουν. Πάντως, έγιναν πολλά λάθη τα τελευταία χρόνια. Τα διαβάζουμε και τα βιώνουμε κάθε μέρα. Σε μια χώρα ένοχη, είμαστε όλοι συνένοχοι, άλλος πολύ, άλλος λίγο, άλλος καθόλου και χωρίς να φταίει, αλλά μπήκε κι αυτός στο λούκι. Μας κακομάθανε, μας καλομάθανε, μας έμαθαν να ζούμε έτσι. Μία χώρα χωρίς παιδεία, μια χώρα του «ξέρεις ποιος είμαι εγώ;», μια χώρα του «θα σου δείξω εγώ», μια χώρα του «εγώ κοιτάω το δικό μου το σπίτι και του διπλανού ας καεί». Δεν είναι έτσι όμως, γιατί είδες που φτάσαμε. Με χαροποιεί που βλέπω κάποιες διαφορετικές εικόνες στην πολυκατοικία δίπλα στο σπίτι μου, που ενώ έμεναν στην ίδια πολυκατοικία δεν μιλιόντουσαν. Τώρα συναντιούνται, έστω επειδή θα βάλουν από κοινού πετρέλαιο. Έστω επειδή θα βάλουν τζάκι και θα ανάψουν ξύλα και θα ισχύει για όλους. Έστω επειδή έχουν οικογένειες και προβληματίζονται για τα παιδάκια τους και προσπαθούν ο ένας να παρηγορήσει τον άλλον ή να βρουν λύσεις μεταξύ τους. Πάντως τώρα πια ισχύει το «η ισχύς εν τη ενώση». Όλοι μιλάνε μεταξύ τους. Τουλάχιστον μιλάνε. Έρχονται πιο κοντά ο ένας με τον άλλον. Βλέπω στις πλατείες κόσμο, μαζεύονται πιτσιρίκια, κάθονται στα παγκάκια, μιλάνε. Η πείνα, η δυστυχία, το ότι δεν έχουν να βγουν να πιούν ένα καφέ ή ένα ποτό, γιατί δεν έχουν οι γονείς να τους δώσουν;;; Αυτό τους οδήγησε στο να μαζεύονται στις πλατείες όπως παλιά, όπως μεγαλώσαμε εμείς. Αυτό είναι μια καλή εικόνα. Οι άνθρωποι έρχονται πιο κοντά. Κι εγώ μέσα από τα τραγούδια μου, μέσα από τις εμφανίσεις μου στις τηλεοράσεις, μέσα από τις συνεντεύξεις μου περνάω κι εγώ τα μηνύματά μου. Μηνύματα αισιοδοξίας, αγάπης και συσπείρωσης. Αυτό μπορώ να κάνω και αυτό κάνω. Κι αν με καλέσουν για καμιά συναυλία, για να βοηθήσουμε κάποιον συνάνθρωπό μας, είμαι πάντα παρόν.

Μόνοι μας πολεμάμε τον εαυτό μας. Είμαστε αυτοκαταστροφικός λαός.

Η δισκογραφία πόσο έχει πληγεί μέσα σε όλο αυτό; Όντως οι ίδιοι με τα χεράκια μας, βγάλαμε τα ματάκια μας;

Οι ίδιοι με τα χεράκια μας βγάλαμε τα ματάκια μας, αλλά αυτό πια φώναζε εδώ και μια δεκαετία ότι, δηλαδή, έρχεται ο κορεσμός ή η λάθος διαδρομή και φάνηκε. Δεν υπάρχουν δισκοπωλεία να πουλήσεις το δίσκο σου, έκλεισαν τα περισσότερα μαγαζιά. Κλείνουν και συσπειρώνονται οι εταιρίες και θα μείνουν μόνο δύο-τρεις. Δεν βγάζουν τραγούδια, δεν γράφουν. Μας πάνε μουσικά όπου θέλουν, ενώ είμαστε λαός πονεμένος, κατατρεγμένος, συσπειρωμένος. Πάντα υπάρχει ο πόνος και πάντα υπάρχει το λαϊκό τραγούδι σε πολλές εικόνες. Μόνοι μας πολεμάμε τον εαυτό μας. Είμαστε αυτοκαταστροφικός λαός. Μόνο στα δύσκολα συσπειρωνόμαστε και γινόμαστε μία γροθιά και μπορούμε να κατακτήσουμε τα πάντα, ενώ πρέπει να είμαστε όλο τον χρόνο έτσι. Όχι μόνο όταν λέμε: «Θεέ μου βοήθησέ με». Τι να κάνει και ο Θεός;;; Δύο χεράκια έχει. Λέει εγώ να το κάνω, αλλά κουνήστε κι εσείς λίγο το σώμα σας, δεν μπορώ να τα κάνω όλα μόνος μου.

Είναι κατευθυνόμενο, δηλαδή, το μουσικό είδος το οποίο θέλουν να ακουστεί στην Ελλάδα;

Ναι, έχει μία κατεύθυνση και αυτό κάπου έκανε ζημιά στα μαγαζιά. Ο λαός έχει ανάγκη τα λαϊκά μαγαζιά. Να βγει να πιει ένα ουισκάκι, ένα ουζάκι. Το έχει ανάγκη, γιατί δουλεύει όλη την εβδομάδα. Δεν μπορούν να του το πάρουν κι αυτό. Έχει γίνει πια διήμερο, μονοήμερο θα σου πω εγώ, γιατί και η Παρασκευή κουτσή είναι. Δουλεύαμε εφτά μέρες την εβδομάδα. Είμαι τώρα τριάντα χρόνια στο χώρο, από πιτσιρίκι που ξεκίνησα και έχω κάνει πολλές επαναστάσεις στο χώρο της πρότασης για διασκέδαση. Έφερα την νεολαία στα μπουζούκια. Έχω δώσει πολλές προτάσεις σαν πρωτοπόρος στον χώρο αυτό. Στην Ελλάδα είμαστε κι έχουμε τόσο ωραία τραγούδια, τόσο ωραίους ρυθμούς, τόσες ικανότητες, καλούς συνθέτες, καλούς στιχουργούς. Όλοι έκαναν παύση, αφού παίζουν κάτι pop-άκια. Δεν λέω, και αυτά πρέπει να έχουν το χώρο τους, αλλά όχι να είμαστε Αμερικάνοι και Άγγλοι στην Ελλάδα. Δεν γίνεται. Μην αποποιείσαι αυτό που είσαι και αυτό που έχεις μέσα σου. Τον πόνο, την ψυχή, τον έρωτα, τον χωρισμό, την καψούρα, τον ενθουσιασμό, την αγάπη. Αυτά πώς θα τα πεις; Δεν ξέρουν όλοι αγγλικά. Ξέρουν αγγλικά αυτοί που έχουν λεφτά και μπορούν να σπουδάσουν τα παιδιά τους. Οι υπόλοιποι που δεν έχουν αυτή την δυνατότητα, τι θα κάνουν; Τι θα καταλαβαίνουν; Αναγκαστικά θα πηγαίνουν να ακούν μια μουσική και θα κάνουν ότι κουνιούνται χωρίς να καταλαβαίνουν τι λένε; Άμα δεν ακούσεις, άμα δεν σου ραγίσει την καρδιά ο στίχος, η μουσική, να ξεφαντώσεις. Γιατί είμαστε μεσογειακός λαός, έτσι μεγαλώσαμε. Ήλιος, νησιά, κρασάκι, σουβλάκι. Αυτό δεν είμαστε η Ελλάδα; Μήπως παράγουμε και τίποτα άλλο; Αυτό δίνουμε.

… έχω κάνει πολλές επαναστάσεις στο χώρο της πρότασης για διασκέδαση… Έφερα την νεολαία στα μπουζούκια.

Τα ραδιόφωνα και οι playlists πόσο βοήθησαν σε όλη αυτή την κατεύθυνση;

Παλιά δεν υπήρχαν ραδιόφωνα. Υπήρχαν δύο-τρία μόνο. Όλα τα άλλα ήταν ερασιτεχνικοί σταθμοί, στους οποίους ο κάθε παραγωγός έπαιρνε ένα τραγούδι και ανάλογα με τα κορίτσια και τα αγόρια που έπαιρναν τηλέφωνο κι έλεγαν τις αφιερώσεις τους γεννιόντουσαν τα τεράστια σουξέ. Τώρα έχουν γίνει δέκα-δεκαπέντε ραδιόφωνα τα οποία κατευθυνόμενα από παραγωγούς παίζουν συγκεκριμένα τραγούδια όλη μέρα, κάτι που έχει κάνει κακό. Να κάνεις ένα δίσκο με δέκα τραγούδια και να σου λέει ένας παραγωγός: «Επειδή έχεις βάλει μπουζούκι δεν σε παίζω». Τι λες κύριέ μου;;; Εσύ θα μου αλλάξεις την Ελλάδα;;; Εσύ θα μου πεις τι θα τραγουδάω εγώ;;; Στην αγορά υπάρχουν πενήντα μαγαζιά. Όπου θέλει ο καθένας πάει και τρώει. Εγώ, λοιπόν, αυτό το μαγαζί έχω. Εσύ θα μου πεις να βγάλω κάτι άλλο, ίδιο με άλλον;;; Ο άλλος έχει και δουλεύει, εγώ θέλω να βγάλω κάτι άλλο για να δουλέψω. Αν βγάλω το ίδιο μπορεί να μην δουλέψω καλά. Άρα, ο καθένας είναι μάγειρας του εαυτού του, παράγει το δικό του φαγητό κι απευθύνεται κάπου. Η πίτα είναι μεγάλη. Ο καθένας μπορεί να πάρει το κομματάκι του. Άλλος πιο μεγάλο, άλλος πιο μικρό. Δεν μπορείς να μου απαγορεύσεις εσύ τις ανησυχίες μου, το ταλέντο μου κι όλα αυτά που θέλω να δώσω στον κόσμο. Και υπάρχουν κι εκβιασμοί, ζητάνε λεφτά για να παίξουν τραγούδια. Αυτά δεν γινόντουσαν παλιά. Υπήρχε το αυθόρμητο. Γι’ αυτό γέμιζαν τα μαγαζιά, διασκέδαζε ο κόσμος, έβγαιναν κλασσικά ονόματα, που υπάρχουν μέχρι και σήμερα. Ξαφνικά δεν ακούω στο ραδιόφωνο τον Πάριο, δεν ακούω τον Μητροπάνο.. Για ποιο λόγο;;; Έκαναν κάτι λάθος τόσα χρόνια;;; Με αυτούς μεγαλώσαμε. Τους είχαμε για πρότυπο. Ήταν το παράδειγμά μας. Μετά ήρθε ο Πανταζής, μετά κάποιος άλλος κι έρχονται κάποια άλλα παιδιά που έχουν εμάς για παράδειγμα, γιατί τους άλλους δεν τους προλάβανε, είτε επειδή δεν υπάρχουν, είτε επειδή δεν παίζονται. Από πού θα τα ακούσουν τα παιδιά; Πώς θα μάθουν την ιστορία της Ελλάδας; Το ρεμπέτικο, το σκυλάδικο, αυτό που λένε λαϊκό; Μόνο rap, pop, funky και τέτοια; Όλα πρέπει να έχουν την θεσούλα τους.

Οι managers πόσο μπορούν να βοηθήσουν την καριέρα ενός καλλιτέχνη ή ενός παιδιού που θέλει να φτάσει ψηλά;

Δεν έχουμε managers, κι αυτοί που έχουμε είναι άσχετοι. Ξέρεις τι σημαίνει manager;;; Σημαίνει να μην κοιμάσαι, να σκέφτεσαι πως θα προχωρήσει ο καλλιτέχνης σου, να ξέρεις πέντε γλώσσες, να ξέρεις πέντε όργανα, να ξέρεις μουσική, να έχεις άποψη, να ξέρεις χορό, να ξέρεις κίνηση, να στήνεις προγράμματα. Να σκέφτεσαι πως παίρνεις έναν άγνωστο και τον χτίζεις και τον κάνεις star. Αυτό σημαίνει manager. Εδώ κάνεις εσύ ένα δίσκο και μόλις ακουστείς, φυτρώνει ένας και αρχίζει να σε παραμυθιάζει, επειδή εσύ είσαι αδύναμος χαρακτήρας και μιλάει για σένα και σου παίρνει τα δικά σου τα λεφτά . Εσύ έχεις κάνει τα πάντα για να γίνεις γνωστή κι έρχεται ένας βλάξ και εσύ του δίνεις το δικαίωμα να κάνει κουμάντο αυτός για σένα. Ποιος manager σου; Που ήταν manager αυτός; Τι έχει τελειώσει αυτός; Αέρας είναι. Έτσι καταλήγουμε ξανά στο ότι δεν υπάρχει παιδεία.

Οι «καλές» δημόσιες σχέσεις μπορούν να βοηθήσουν;

Βοηθάνε!!! Υπάρχουν καλλιτέχνες που δεν έχουν μεγάλες δυνατότητες και με τις δημόσιες σχέσεις είναι στην επικαιρότητα και βρίσκουν δουλειά. Υπάρχουν όμως και κάτι καλλιτεχνάρες, οι οποίοι δεν κάνουν δημόσιες σχέσεις και δεν βρίσκουν δουλειά. Δεν είναι αδικία αυτό; Είμαστε συνένοχοι, όμως, δυστυχώς.

…κάνεις ένα δίσκο με δέκα τραγούδια και να σου λέει ένας παραγωγός: «Επειδή έχεις βάλει μπουζούκι δεν σε παίζω»… Τι λες κύριέ μου; Εσύ θα μου αλλάξεις την Ελλάδα; Εσύ θα μου πεις τι θα τραγουδάω εγώ;

Ήσασταν πρωτοπόρος σε πολλά πράγματα, όσον αφορά την διασκέδαση. Ο κόσμος το εισέπραξε αυτό πιστεύεται;

Ναι! Τριάντα χρόνια είμαι στην επικαιρότητα και ακούς για μένα!!! Κάτι κάνω καλά για να υπάρχω τριάντα χρόνια. Πόσο να τους κοροϊδεύω; Πόσο ψεύτης να ήμουν; Δεν είμαι ψεύτης, κάτι κάνω καλά κι αληθινά, με την ψυχή μου και ο κόσμος με κρατάει στην κορυφή.

Ο καλλιτέχνης έχει ημερομηνία λήξης πιστεύετε;

Όταν κλείσει τα μάτια του!!! Δεν μπορείς να πεις για κανέναν «αυτός πέθανε τώρα». Αφού είσαι καλός manager, τον παίρνεις, του κάνεις μία καλή δισκογραφική δουλειά και τον πετάς στον αέρα. Δεν έφυγε ποτέ ένας καλλιτέχνης απλά δεν είχε τραγούδια. Ίσως κάποιος τον ξέχασε και δεν είχε δημόσιες σχέσεις. Όλα, λοιπόν, είναι γύρω από εκεί!!! Ανθρώπινες σχέσεις λέω εγώ πως είναι όλα!

Έχετε πολλές και τεράστιες επιτυχίες στο δυναμικό σας. Ήταν πιο εύκολα τα πράγματα πιο παλιά;

Έχω σαράντα πλατινένιους. Έχω πουλήσει έξι εκατομμύρια περίπου cd και δίσκους όμως πιστεύω πως ήταν πιο δύσκολα τα πράγματα παλιότερα. Τώρα είναι πιο εύκολα, πιο εφήμερα, αλλά πλέον δεν υπάρχουν δισκογραφικές εταιρείες, δισκοπωλεία. Τώρα μπορείς να το ανεβάζεις στο youtube, όπως ο Justin Bieber, όπως ο Παντελίδης και ξαφνικά να σε δεχτούν από τα χτυπήματα και τα like που σου κάνουν πάνω από το τραγούδι σου και να κάνεις καριέρα.

Μου αναφέρατε τον Παντελίδη και πιστεύω ότι δικαιούστε να έχετε άποψη γι’ αυτό. Έχει ταλέντο αυτό το παιδί;

Κάτι υπάρχει. Δεν μπορεί ξαφνικά να φύτρωσε. Κάποια εκατομμύρια χτυπήματα είχε. Σε κάποιους κάτι που είπε, άρεσε. Τα τραγούδια του; Το γράψιμό του; Η μουσική του; Αυτός σαν άντρας; Υπάρχει τίποτα τυχαίο άλλωστε σε αυτή την ζωή; Ξέρεις πόσες σαν κι εσένα βγαίνουν κάθε μέρα και κάνουν τις δημοσιογράφους; Είναι στο πουθενά, ενώ εσύ ξαφνικά είσαι σήμερα εδώ με τον Πανταζή και του κάνεις συνέντευξη. Κάτι κάνεις καλά. Εσύ το κατάφερες.

Τα τραγούδια σας όλα ξεχωρίζουν κι έχουν μείνει στον κόσμο. Με ποιο τρόπο τα επιλέγατε;

Εγώ ο Λευτέρης… ο manager και ο καλλιτέχνης Πανταζής. Εμείς τα επιλέγουμε. Εγώ είμαι αυτός που έρχεται σε επαφή με τον κόσμο κάθε βράδυ, ξέρω τι θέλει ο κόσμος και μέσα από εκεί έχω πια την εμπειρία και την πείρα να μπορώ να επιλέγω ή να μυρίζω ένα σουξέ.

Ίσως στο μέλλον ασχοληθώ με την πολιτική!

Πολλές οι συνεργασίες που έχετε κάνει όλα αυτά τα χρόνια. Μία που μπορεί να σας έχει μείνει περισσότερο στο μυαλό;

Τους θυμάμαι όλους πάντα! Έχω κάνει Τσιτσάνη, Ζαμπέτα, Κριμιζάκη, Πλέσσα. Σου μιλάω τώρα για τεράστιους μουσουργούς. Και ξαφνικά έκανα και Καρβέλα, Νίκο Τερζή, Φοίβο, Παπαδόπουλο. Πριν αναγνωριστώ έκανα με εσένα, τον Γιάννη, την Λίτσα και τον Κώστα. Ήμουν άγνωστος. Με αυτούς έκανα σουξέ και μετά με πήραν οι άλλοι. Ήμουν πια έτοιμος. Ταλέντο υπάρχει. Το καλό timing είναι το θέμα.

Πιστεύετε στους δημιουργούς με το μεγάλο όνομα που θα σας δώσουν ένα τραγούδι και θα γίνει επιτυχία;

Πιστεύω στην σωστή συνεργασία. Μεγάλο όνομα μπορεί να είσαι, αλλά θα με αφήσεις να επιλέξω. Εγώ ξέρω τι πρέπει να πω. Εσύ έχεις το ταλέντο, εγώ έχω την ερμηνεία. Εσύ θα μου δώσεις το τραγούδι, εγώ θα το πουλήσω διότι εάν με εσένα δεν κάνω επιτυχία, εγώ για να ξανακάνω επιτυχία πρέπει να κάνω καινούριο δίσκο. Και τι εννοώ με αυτό, εσύ έδωσες ένα τραγούδι στον Πανταζή και δεν ακούστηκε. Εγώ έμεινα όμως έναν χρόνο πίσω, αν δεν ακουστώ. Άρα, πρέπει να με αφήσεις να επιλέξω. Όχι επειδή είσαι ο Πλέσσας ή ο Ζαμπέτας, καλή τους ώρα. Θυμάμαι με τον Πλέσσα, όταν κάναμε δίσκο, επιλέξαμε μαζί ένα ένα τα τραγούδια για να μας ταιριάξουνε. Με τον Καρβέλα το ίδιο. Δεν θέλω γουρούνι στο σακί. Θέλω να ακούω τα τραγούδια που θα πω, για να μπορώ να τα αγαπήσω, να μπορώ, αφού πειστώ εγώ, να πείσω κι εσένα να τα δεχτείς.

Μου δείχνετε ότι είστε ένας χαρακτήρας που είναι αυστηρός με τον εαυτό του. Με τον ίδιο τρόπο θα χρεωθείτε την επιτυχία, αλλά και την αποτυχία στην επιλογή ενός τραγουδιού;

Ναι!!! Όταν χρεωθώ την επιτυχία, μια χαρά είναι όλα. Μόλις κάνω την αποτυχία, εσύ δεν χρεώνεσαι τίποτα. Αφού την αποτυχία λοιπόν την χρεώνομαι εγώ και την επιτυχία την τρώμε όλοι μαζί, εγώ οφείλω να είμαι πάρα πολύ σοβαρός με τον εαυτό μου, να είμαι λίγο σκληρός, να τον σώνω, να τον αφήνω να κάνει όσο το δυνατόν λιγότερα λάθη, να πονάει στο πέσιμο λίγο και η πληγή να είναι μικρή για να μπορούμε να την γιάνουμε.

Σε ένα τραγούδι παίζει μεγαλύτερο ρόλο το πως θα το ερμηνεύσει και πόσο θα το απογειώσει ένας καλλιτέχνης ήτο να έχει καλό στίχο και μουσική;

Αρμονία είναι. Άμα πέσεις σε καλή μουσική και δεν πέσεις σε καλό στίχο, θα ακουστεί, αλλά όχι πολύ. Αν πέσεις σε καλό στίχο και κακή μουσική, πάλι δεν θα είναι πολύ καλό. Αν σκάσει ξαφνικά η χημεία και πέσει σε καλή μουσική, σε καλό στίχο και σκάσει η καλή ερμηνεία θα γίνει έκρηξη, θα γίνει μπαμ. Κι εκεί θα το τραγουδάει όλη η Ελλάδα και τότε γίνεται η μεγάλη επιτυχία.

Στην Ελλάδα κάνεις εσύ ένα δίσκο και μόλις ακουστείς, φυτρώνει ένας υποτιθέμενος μάνατζερ και αρχίζει να σε παραμυθιάζει, επειδή εσύ είσαι αδύναμος χαρακτήρας και μιλάει για σένα και σου παίρνει τα δικά σου τα λεφτά.

Ταιριάζει σε όλα τα μουσικά είδη ο Λευτέρης Πανταζής;

Ο κόσμος ξέρει ότι όλο αυτό το κάνω με μεράκι και δοκιμάζω πάντα πράγματα. Ας πούμε πέρσι έπαιξα στο Gosh με τους Ι-5… Ροκ Πανταζής. Είχε τετρακόσια άτομα που ήρθαν να ακούσουν ροκ Πανταζή. Δεν πίστευα ότι υπήρχαν τέτοιοι άνθρωποι, που ακούνε ροκ και θέλουν τον Πανταζή. Κι όμως μ’ αγαπάνε κι αυτοί. Πήγα στην Πλατεία Βικτωρίας σε ένα υπόγειο που τραγουδάνε οι «Να Funky Κότες» και οι «Λούγκρες Πνίξτε τα Κουνέλια» κάτι περίεργοι τύποι με κάτι σκουλαρίκια, μπήκα μέσα λοιπόν και σοβαρευτήκαν αμέσως κι άρχισαν να παίζουν σωστά, επειδή μπήκε ο Πανταζής. Καθόμουν κι ερχόντουσαν και μου ζητούσαν αυτόγραφα και μου έλεγαν: «Η μαμά μου σας αγαπάει κύριε Πανταζή, δώστε μου ένα αυτόγραφο». Συγκινήθηκα και παραξενεύτηκα που αυτά τα παιδιά που είναι λίγο φευγάτα από άλλο είδος μουσικής, σέβονται τον Λευτέρη Πανταζή. «Είστε ροκ κύριε Πανταζή» μου έλεγαν. Καταλαβαίνεις ότι εγώ χωράω παντού. Πέρσι είπα Γαλλικά, Αγγλικά, διάφορα τέτοια. Κάναμε τον χαβαλέ μας. Σωστά τα τραγούδησα, παρόλο που δεν ξέρω Αγγλικά και Γαλλικά. Μουσικά κανείς δεν μπορεί να μου προσάψει κάτι. Τα Αγγλικά μου μπορεί να ήταν λίγο κουτσο-ελληνικά, αλλά κι ο Άγγλος πως θα τα έλεγε τα Ελληνικά; Εγώ, όμως, έχω πει τα πάντα. Ό,τι έχω τραγουδήσει έχω κάτσει και το έχω μάθει σωστά για να μην εκτεθώ έξω στην αγορά. Άρα αγαπώ πάρα πολύ αυτό που κάνω και το κάνω σοβαρά.

Έχετε μετανιώσει ίσως για κάποιες λάθος επιλογές;

Έχω κάνει πολλές λάθος επιλογές αλλά δεν έχω μετανιώσει. Τα ίδια θα έκανα αν έβγαινα τώρα. Γιατί να μετανιώσω; Πως θα μάθω εγώ; Είπα ένα τραγούδι κάποτε, το «Μείνε μαζί μου έγκυος είμαι πολύ φερέγγυος». Το είχε γράψει ο Γιάννης Καραλής, που έχει γράψει τεράστιες επιτυχίες για τον Νταλάρα, την Αλεξίου, την Διαμάντη, τον Δάντη. Εμένα μου έδωσε έξι τραγούδια και μέσα είχε κι αυτό. Τα άλλα πέντε που ήταν καταπληκτικά, τα πέρασαν στα ψιλά. Με αυτό με διαλύσανε εκείνη την εποχή. Γιατί τότε ήμουν πολύ ψηλά. Σκότωνα. Εγώ δεν ήθελα να το πω αλλά παραμύθιαζε την εταιρία ότι είμαστε μία χώρα με έντονη υπογεννητικότητα και θα είμαστε σε λίγα χρόνια χώρα γερόντων και συνταξιούχων κι έπρεπε κάποιος να το πει, να περάσει ένα μήνυμα, έτσι το είπα. Με σφάξανε. Για να συνέλθω από αυτή την αποτυχία που στην ουσία επιτυχία ήταν κι αυτό και δεν μετανιώνω, κοίτα πόσα καλά τραγούδια έκανα. Έκανα με τον Τσιτσάνη, έκανα ένα με τον Φίλιππο Νικολάου και την Τζένη Βάννου, έκανα Καρβέλα και Τερζή. Τέσσερις δίσκους. Πολύ καλούς με τις καλύτερες επιτυχίες. Έτσι, έσβησα εκείνο το πράγμα που έκανα καταλάθος και δεν ήταν δική μου επιλογή. Δεν μετάνιωσα, αλλά ήταν λάθος για εκείνη την εποχή. Με περιμένανε να το κάνω και τους έκανα το χατίρι. Φίλος μου είναι ο Γιάννης, έγινε επιτυχία, ακούστηκε, αλλά κακή επιτυχία. Έφαγα «ξύλο» από τους δημοσιογράφους. Πρέπει όμως να κάνεις λάθη. Δεν είμαι Θεός. Παιδιά του Θεού είμαστε. Ούτε έκρινα ποτέ κανέναν, γιατί κρίνοντας τον εαυτό μου έχω κάνει πολλά λάθη. Μαθαίνω κάθε μέρα, ακόμα κι από σένα που είσαι μικρότερη. Μου λες κάποια πράγματα που πριν δεν τα ήξερα. Θα τα βάλω μέσα μου, θα κρατήσω αυτά που μου λείπουν και τα άλλα θα τα πετάξω στην θάλασσα. Από τα λάθη σου μαθαίνεις, από γνωριμίες, επιτυχίες, χαμένους.

Ο Παντελίδης δεν μπορεί ξαφνικά να φύτρωσε. Κάποια εκατομμύρια χτυπήματα είχε. Σε κάποιους κάτι που είπε, άρεσε. Τα τραγούδια του; Το γράψιμό του; Η μουσική του; Αυτός σαν άντρας; Υπάρχει τίποτα τυχαίο άλλωστε σε αυτή την ζωή;

Σας ακολουθεί πολύς νέος κόσμος. Σας δίνει δύναμη αυτό;

Με ακολουθούν πιο πολλοί από ότι παλιότερα. Ποτέ μου δεν έχασα την επαφή μου με την νεολαία, γιατί πάντα σε κάποιον δίσκο έκανα κι ένα τραγούδι για αυτούς. Τους Master Tempo εγώ τους έφερα στην αγορά, τότε που κάναμε το «Τζουτζούκα». Έφερα κι άλλα νέα παιδιά που τώρα κάνουν μεγάλη καριέρα. Πάντα κάνω ένα hip hop, ένα rap, κάνω δικά τους πράγματα. Φέτος, με έναν rapper, τον Καίσαρα, έκανα δύο καλοκαιρινά τραγούδια, που ακούστηκαν πάρα πολύ στα club. Με ακολουθεί πάρα πολύ νεολαία και με αγαπάει πάρα πολύ, γιατί δεν τους πρόδωσα ποτέ. Είμαι αληθινός. Από την συμπεριφορά μου και μόνο με αγαπάει ο κόσμος. Είμαι και δικός τους, υπό την έννοια ότι δεν τραγουδάω μόνο στον Βοτανικό, θα πάω και σε μία καφετέρια, σε ένα club, σε ένα μπαράκι. Δεν μπορούν να πληρώσουν όλοι τα χρήματα για ένα μεγάλο νυχτερινό κέντρο, αλλά σε μικρότερα, πιο οικονομικά μαγαζιά μπορούν, με βλέπουν με μία κιθάρα και μια ορχηστρούλα ή με ένα playback. Δεν τους αποποιούμαι, γιατί είναι το αύριο.

Είστε ανοιχτός στην στήριξη και την βοήθεια νέων καλλιτεχνών, κάτι που δεν το κάνουν πολλοί συνάδελφοί σας.

Φυσικά. Ο Καίσαρας είναι άγνωστος. Αν μπεις στο youtube και πατήσεις Καίσαρας θα φανεί ότι έχει κάνει κάποιες δουλίτσες κι έκανε και μαζί μου. Όσο για τους συναδέλφους μου, το κάνω εγώ κι υπάρχω εγώ, αυτοί φεύγουν. Κι αυτό κάτι έχει. Προσπαθώ να μην κάνω λάθος. Δεν κάνω καλοσύνη. Μου κάνουν την δουλειά μου και τους κάνω την δουλειά τους. Τους βοηθάω και με βοηθάνε. Δίνω την εμπειρία μου και παίρνω την δροσιά τους. Έτσι, υπάρχει μια ισορροπία.

Οι γυναίκες πόσο σημαντικό ρόλο έχουν παίξει στην ζωή σας;

Τον πρώτο ρόλο.

Εγώ δεν ήθελα να πω το τραγούδι «Μείνε μαζί μου έγκυος, είμαι πολύ φερέγγυος» αλλά ο δημιουργός παραμύθιαζε την εταιρία ότι είμαστε μία χώρα με έντονη υπογεννητικότητα και θα είμαστε σε λίγα χρόνια χώρα γερόντων και συνταξιούχων κι έπρεπε κάποιος να το πει, να περάσει ένα μήνυμα, έτσι το είπα.

Μπορεί κάποιες να σας εκμεταλλεύτηκαν, με σκοπό να βρίσκονται στο πλευρό του Λευτέρη Πανταζή;

Πολλές με εκμεταλλεύτηκαν. Μέχρι να το καταλάβω στεναχωριόμουν, πληγωνόμουν και μετά λέω «Ζήσ’ το ρε παιδί μου» και «Βοήθησε, αφού μπορείς». Έχω περάσει ωραία και τις ευχαριστώ όλες. Δεν μπορούσα να ζήσω χωρίς γυναίκες. Εγώ γεννήθηκα να αγαπάω και να γράφω τραγούδια για να τραγουδάω. Δεν πίνω, δεν καπνίζω, δεν χαρτοπαίζω, δεν παίρνω ναρκωτικά. Δεν έχω δοκιμάσει ποτέ. Αγαπάω και τραγουδάω κι ας πεθάνω με αυτά. Μ’ αρέσουν οι γυναίκες, γιατί η γυναίκα μας έφερε στη ζωή εμάς τους άνδρες και πρέπει να τις προσέχουμε σαν τα μάτια μας. Σας ευχαριστούμε πάρα πολύ που υπάρχουμε και ιδιαίτερα την μανούλα μου που με έφερε. Όταν μπορείς να συνυπάρξεις με το άλλο φύλο με αρμονία, όσο γίνεται, αυτό είναι η μεγαλύτερη επιτυχία ενός άνδρα ή ενός ζευγαριού που είναι στο σπίτι, είτε είναι γκόμενα, είτε είναι η γυναίκα που θα κάνεις οικογένεια και θα συνεχίσεις την φαμίλια σου. Όταν μπορείς να κρατάς ισορροπίες και να μιλάς με τον άνθρωπό σου, όλα λύνονται. Αρκεί να έχεις καλή θέληση, ν’ αγαπάς τον άνθρωπό σου, να τον σέβεσαι και πραγματικά να αγαπάς την οικογένεια και να κάνεις θυσίες. Ο καθένας ό,τι μπορεί. Εσύ μπορεί να έχεις δει εικόνες από την οικογένειά σου και να έχεις κάποια κατάλοιπα. Εγώ μπορεί να έχω πάρει πάρα πολύ αγάπη. Εσύ που δεν έχεις, λοιπόν, θα σου συμπληρώνω εγώ αγάπη αν σ’ αγαπώ πραγματικά και θέλω να είμαι μαζί σου. Δεν παίζει ρόλο αν είμαι όμορφος και είσαι άσχημη. Πάρτε τα μάτια μου να δείτε πως την βλέπω εγώ. Με τα δικά μου τα μάτια είσαι θεά, είσαι η ωραιότερη γυναίκα που έχω γνωρίσει στη ζωή μου. Αφού μ’αρέσεις, σε δέχομαι όπως είσαι και αφού σ’αγαπάω και θέλω να συνυπάρξω μαζί σου θα μιλάω μαζί σου, θα βρίσκω λύσεις. Στα καλά είναι όλα ευτυχία. Στα κακά είναι τα δύσκολα. Στις δύσκολες στιγμές πρέπει να μοιραζόμαστε πράγματα και να βοηθάει ο ένας τον άλλον. Να συμπληρώνει ο ένας τον άλλον. Δεν μας κρατούν συμβόλαια. Ό,τι ώρα γουστάρουμε παίρνει ο καθένας το καπελάκι του και φεύγει. Όταν όλα αυτά όμως συνυπάρχουν, πρέπει να γίνονται με σεβασμό και αγάπη. Πραγματική αγάπη. Αργότερα μπορεί να γίνει συνήθεια και πόνος. Τότε θα είναι πιο δυνατό.

Η αγάπη, όπως αναφέρατε, μπορεί να προέρχεται από την οικογένεια. Οι δυσκολίες πως μπορούν να ξεπεραστούν;

Έχεις ακούσει φαντάζομαι κάποια εγκλήματα που γίνονται όπως ας πούμε ο άλλος έκανε sex με κάποιες γυναίκες του δρόμου και μετά τις σκότωνε. Μάθαμε ότι η μαμά του ήταν του δρόμου κι επειδή δεν μπορούσε να κάνει κακό στην μάνα του σκότωνε αυτές. Αυτά είναι τα κατάλοιπα. Άλλος έχει δει τον πατέρα του να βιάζει ή να δέρνει την μάνα. Αυτός θα δέρνει τις γκόμενες που έχει. Δηλαδή είναι τι παίρνεις από το σπίτι σου. Εγώ πήρα αγάπη. Μπορώ να σου δώσω πάρα πολύ αγάπη. Τέλειος δεν θα είμαι. Θα κάνω και τα λάθη μου, εκεί βοήθησε κι εσύ λίγο. Κούνα και λίγο την ουρά σου. Μην περιμένεις να τα κάνω όλα εγώ. Αν ήμουν τέλειος, θα καθόμουν μόνος με την μοναξιά μου. Αν ήμουν τέλειος, θα καλυπτόμουν μόνος μου, θα έκανα sex μόνος μου. Από την στιγμή που θέλω να συνυπάρξω με κάποιο άλλο πρόσωπο, το οποίο είναι δική μου επιλογή και δική σου επιλογή να είμαστε μαζί, θα πρέπει να αλληλοβοηθιέται ο ένας από τον άλλον. Να μοιράζεται ο ένας με τον άλλον.

Με το διαδίκτυο τι σχέση έχετε και πως το βλέπετε όλο αυτό που έχει μπει στην ζωή μας γενικά;

Δεν ξέρω να δουλεύω πολύ το σύστημα, αλλά έχω μια μεγάλη ομάδα που δουλεύει. Εγώ την κατευθύνω για αυτό και αν μπεις στο διαδίκτυο και με ψάξεις γενικά, θα με βρεις παντού. Με ενδιαφέρει πάρα πολύ το μέλλον, προσπαθώ να βλέπω μπροστά και να εξελίσσομαι.

Πρόσφατα είχαμε την απονομή του πολυπλατινενιου δίσκου σας. Μιλήστε μας λίγο για αυτό.

Το cd αυτό βγήκε μέσα από μία εφημερίδα, η οποία με βοήθησε να πουλήσω πενήντα χιλιάδες κομμάτια. Μπήκα σε πενήντα χιλιάδες σπίτια. Τρία άτομα να έχει το κάθε νοικοκυριό, εγώ πούλησα γύρω στις τριακόσιες χιλιάδες. Ποιο μαγαζί θα μου πουλούσε τριακόσιες χιλιάδες cd σήμερα; Δεν υπάρχει. Δυστυχώς μπήκε και αυτό στην ζωή μας, οι πωλήσεις μέσω εφημερίδων. Κάπως πρέπει να με ακούει ο κόσμος. Και μετά τα ραδιόφωνα, το διαδίκτυο, η εφημερίδα, το περιοδικό. Κάπως πρέπει να υπάρχουμε. Μιλάω βέβαια για μένα που είναι όλα πιο εύκολα, γιατί είμαι έτοιμος καλλιτέχνης. Σκέψου ένα παιδί όμως άγνωστο που θέλει να κάνει το όνειρό του πραγματικότητα και έχει στόχο. Αυτός πεθαίνει. Η εφημερίδα δεν θα τον πάρει γιατί είναι άγνωστος και δεν θα την αγοράσει κανείς.

Τι είναι ποιοτικό; Ένα τραγούδι που έβγαλε μία κοπέλα, πχ η Ελεωνόρα Ζουγανέλη που έχει πουλήσει πέντε χιλιάδες ή η «Ταραχή» που πούλησε 517.000;

Μιλήστε μου για τους δημιουργούς και για τα καινούρια σας τραγούδια.

Το cd λέγεται «Γωνία Αγάπης και Πόνου». Το έχει γράψει ο Ανδρέας Κομπόσης, ο οποίος έχει γράψει κι άλλες επιτυχίες. Το δεύτερο τραγούδι λέγεται «Σε νοιάζομαι» και το έχει γράψει ο Δημήτρης Χάρμας και ο Λεωνίδας Αθανασάκος. Το τρίτο λέγεται «Χαιρέτησε τον Κύριο και Πάμε», λίγο πιο λαϊκό από τα άλλα, τα οποία είναι λίγο πιο ψαγμένα, με καθημερινές εικόνες ζωής και το υπογράφει ο Θεόδωρος Άγγελος, ο οποίος έχει γράψει πάρα πολλές επιτυχίες. Απευθυνόμαστε σε όλο τον κόσμο. Το τελευταίο λέγεται «Δεν Υπάρχει το Μωρό» και το έχει γράψει ο Χρήστος Αναστασίου. Επίσης, έχω και μία ώρα live πρόγραμμα μέσα από το κέντρο.

Πόσο εύκολο είναι να κυκλοφορούν ολοκληρωμένες δουλειές πια; Έχει νόημα; Μερικοί συνάδελφοί σας πιστεύουν ότι είναι προτιμότερα τα μεμονωμένα singles.

Είναι δύσκολο. Τώρα τα πληρώνεις όλα εσύ και πας έτοιμο cd στην εταιρία ή στην εφημερίδα και το παίρνουν αν είσαι έτοιμος καλλιτέχνης. Αλλιώς συμφέρει να βγάζεις ένα τραγουδάκι, να το ανεβάζεις επάνω και άμα το ανακαλύψει και το δεχτεί ο κόσμος, μπορεί να είσαι τυχερός και να κάνεις επιτυχία, να βρεις δουλειά και να είσαι στην επικαιρότητα.

όταν ήρθα από την Ρωσία τραγούδαγα Θεοδωράκη, Χατζηδάκη και ρωσικά. Μου είπαν μην τραγουδάς τέτοια, γιατί θα πεθάνεις στην πείνα και γι’ αυτό το άλλαξα και το πήγα στα τσιφτετέλια.

Υπάρχει διαχωρισμός, κατά την γνώμη σας, μεταξύ εμπορικού και ποιοτικού καλλιτέχνη;

Εμπορικός-ποιοτικός μπορεί να υπάρξει και ποιοτικός-εμπορικός. Ο Νταλάρας ξεκίνησε από λαϊκά τραγούδια. Τώρα κάνει και ποιοτικό, αν το λένε ποιοτικό. Εγώ τα βλέπω όλα τραγούδια. Οι δημοσιογράφοι τα έχουν μοιράσει έτσι. Δεν μπορεί εγώ ξαφνικά να έβγαλα τα σκυλάδικα. Την λέξη αυτή δεν την ήξερα, κάποιος από τους δημοσιογράφους την έγραψε. Δεν βγάλαμε μόνοι μας τα μάτια μας για να τραγουδάμε σκυλάδικα ή ήμασταν οι έξυπνοι και τραγουδάμε κουλτουριάρικα ή ποιοτικά. Τι είναι ποιοτικό; Ένα τραγούδι που έβγαλε μία κοπέλα, πχ η Ελεονόρα Ζουγανέλη που έχει πουλήσει πέντε χιλιάδες ή η «Ταραχή» που πούλησε 517.000; Κι εγώ αν ήμουν εταιρία δίσκων ποιον θα έπαιρνα; Την Ζουγανέλη, τον Πανταζή, τον Τερζή ή τον Καρρά; Τι είναι το ποιοτικό και το σκυλάδικο και το λαϊκό και το ρεμπέτικο; Δηλαδή αυτό που έλεγε ο Τσιτσάνης «Δυο φούντες…» δεν είναι σκυλάδικο; Εγώ, δηλαδή, είμαι σκυλάς; Που έχω πει Τσιτσάνη, Πλέσσα, Ζαμπέτα; Έχω πει τα πάντα, καινούριους, παλιούς, ποιοτικούς. Πως δηλαδή το δικό μου είναι σκυλάδικο και όλα τα αφιερώματα στον Τσιτσάνη με όλα τα χασικλίδικα τραγούδια είναι εντάξει;;; Δεν τον υποτιμώ, έχω κάνει δίσκο με τον Τσιτσάνη. Πως γίνεται όμως εκείνου να είναι κουλτουριάρικά και ποιοτικά και τα δικά μου σκυλάδικα;

Δεν υπάρχουν συνάδελφοι σας καλλιτέχνες που «σνομπάρουν» τα μπουζούκια και επιλέγουν τις πιο μικρές σκηνές;

Ποιοι είναι αυτοί; Γιατί τους βλέπω όλους στα δικά μας μαγαζιά. Ήρθαν όλοι αυτοί σε εμάς για να κάνουν τα λεφτά. Τα πήραν, έκαναν τα σπίτια τους, το βουλώσανε και τώρα ψάχνουν να βρουν μικρούς χώρους για να τραγουδήσουν. Ήρθαν στους δικούς μας χώρους και είπαν τα δικά μας λαϊκά τραγούδια, γιατί εκεί είχε το φαγητό. Τώρα γύρισαν ξανά στα καβούκια τους. Οι από εδώ κι οι από εκεί κι οι απέναντι… δεν τα καταλαβαίνω εγώ αυτά. Πιο ροκ από μένα δεν είναι κανένας. Πιο κουλτουριάρης από μένα δεν είναι κανένας, στ’ ορκίζομαι. Εγώ όταν ήρθα από την Ρωσία τραγούδαγα Θεοδωράκη, Χατζηδάκη και ρωσικά. Μου είπαν μην τραγουδάς τέτοια, γιατί θα πεθάνεις στην πείνα και γι’ αυτό το άλλαξα και το πήγα στα τσιφτετέλια. Για να ζήσω. Εκείνα ήταν της πείνας και τώρα είναι κουλτουριάρικα και ποιοτικά, ενώ αυτά που λέω εγώ δεν είναι;

Ολοκληρώνοντας με αφορμή το γεγονός ότι ήρθατε από την Ρωσία, την στάση της Χρυσής Αυγής απέναντι στους αλλοδαπούς πως την κρίνετε;

Την κατακρίνω!!! Γιατί πάω στην Γερμανία να τραγουδήσω για τους Έλληνες και δεν θα μου άρεσε καθόλου οι Γερμανοί να βρίζουν και να συμπεριφέροντε στους Έλληνες, όπως συμπεριφέρεται η Χρυσή Αυγή εδώ στους ξένους. Πάω στην Αυστραλία και είναι Έλληνες της Αυστραλίας και δεν θα ήθελα οι Αυστραλοί να βρίζουν και να συμπεριφέροντε στους Έλληνες σαν να είναι σκυλιά κατατρεγμένα. Γιατί πάω στην Αμερική στους Έλληνες, στην Αφρική στους Έλληνες, στην Βραζιλία στους Έλληνες, στον Παναμά. Παντού υπάρχουν Έλληνες. Θα μου έκανε πολύ κακή εντύπωση να μας συμπεριφέροντε άσχημα. Δεν λέω ότι είναι όλοι άγιοι, έχουμε κάνει παραπτώματα. Αλλά αυτά υπάρχουν παντού. Έρχονται να βρούνε μία άλλη πατρίδα. Εδώ ζουν, εδώ γεννιούνται τα παιδιά τους, είναι άνθρωποι και αυτοί. Γιατί δεν υπάρχουν Έλληνες, Πόντιοι, μαύροι, Κινέζοι που είναι εδώ μαύρα πρόβατα; Παντού υπάρχουν τα μαύρα πρόβατα. Νιώθω ότι ενώ τους έχει βοηθήσει ο κόσμος με την ψήφο του, κάποιος κόσμος που είναι πραγματικά απογοητευμένος, θυμωμένος γιατί έκαναν λάθη αυτοί που κυβερνούσαν παλιότερα, υπάρχει πλέον και εδώ η εκμετάλλευση. Φωνάζουμε για να φωνάζουμε και για να δείξουμε. Δεν χρειάζεται. Ο κόσμος αφού τους επέλεξε και υπάρχει η Χρυσή Αυγή μέσα στο πολιτικό παιχνίδι, να λένε: «Ευχαριστώ το Θεό». Γιατί δεν υπήρχαν και υπάρχουν και με μεγάλο ποσοστό μάλιστα. Πρέπει να κοιτάνε να είναι δίκαιοι για να μεγαλώνουν το ποσοστό τους, γιατί μία, δυο, τρεις κάποια στιγμή θα καταρρεύσει όλο αυτό. Να αγαπάμε τους συνανθρώπους μας. Όλοι είναι άνθρωποι. Από την στιγμή που υπάρχουν στην ζωή έχουν δικαίωμα. Δημοκρατία έχουμε. Ήρθαν από εκεί, εδώ. Τα παιδάκια τους πάνε σχολείο. Δεν είμαστε δικαστές. Εγώ θα είμαι πάντα με το δίκαιο. Όταν ήρθα από την Ρωσία φωνάζανε: «Το Ρωσάκι, ο Ρωσοπόντιος» κι εμένα δεν μου άρεσε, έκλαιγα τα βράδια. Πάω στο εξωτερικό κι έχει επιτυχημένους Έλληνες, δουλεύουν σε θέσεις κλειδιά. Χαίρομαι γι’ αυτούς. Λένε «Όπου γης και πατρί», δεν είναι δίκαιο να φερόμαστε έτσι λοιπόν. Από εδώ ξεκίνησε ο πολιτισμός και τα πάντα. Μας έχουν κατακλέψει όλοι. Δεν πρέπει να δείχνουμε αυτό το πρόσωπο έξω. Γιατί δεν είμαστε κακοί. Η Χρυσή Αυγή έχει οικογένειες, έχουν παιδιά και δεν θα ήθελαν να φέρονται έτσι στα παιδιά τους.

Συνέντευξη στη Σοφία Μπεκιάρη

Φωτογραφίες: byRon

Απομαγνητοφώνηση συνέντευξης Ηλέκτρα Λήμνιου

Θερμές ευχαριστίες στο Cartone bar στο Γκάζι, για την άψογη φιλοξενία!