Λεωνίδας Μπαλάφας live: Ζουλού στο Σταυρό (φωτορεπορτάζ + videos)

Με ένα πολύ δυνατό διπλό άλμπουμ που έχει κυκλοφορήσει από την άνοιξη και έχει πάρει εξαιρετικές κριτικές και με μια καλοκαιρινή περιοδεία της οποίας η κάθε στάση εξελισσόταν σε τρελό beach party, o Λεωνίδας ρίχνει άγκυρα τις Πέμπτες στο ιστορικό μαγαζί του Νέου Κόσμου και υποδέχεται το Χειμώνα με πολλή μουσική.

Μεγάλο μέρος της δύναμης του Μπαλάφα είναι το δέσιμό του με τη μπάντα που τον συνοδεύει. Οι Κώστας Στεργίου (Πλήκτρα), Σπύρος Βρυώνης (Ηλεκτρική και ακουστική κιθάρα, τσέλο, μελόντικα, μπουζούκι, κρουστά), Βαγγέλης Καραπέτρος (Ηλεκτρική και ακουστική κιθάρα, μπουζούκι), Λευτέρης Βαρθάλης (Μπάσο), Νίκος Ρέτσος (Ντραμς), Βαγγέλης Κατσαρέλης (Τρομπέτα), Τζιμ Σταρίδας (Τρομπόνι) και ο εμβληματικός Κώστας Φόρτσας στο κλαρίνο έχουν γίνει ένας ζωντανός μουσικός οργανισμός που λειτουργεί στην εντέλεια και που εκπέμπει καλή διάθεση και θετική ενέργεια.

Η Οκτωβριάτικη Πέμπτη ήταν άλλη μια ανοιξιάτικη μέρα σε αυτό το περίεργο Φθινόπωρο και η βόλτα μέχρι το Νέο Κόσμο θύμιζε καλοκαιρινή τσάρκα. Το δελτίο τύπου έγραφε ώρα έναρξης 22:30 αλλά αυτό είναι κάτι που σπάνια τηρείται στον Σταυρό του Νότου και ακόμα πιο σπάνια στα live του Μπαλάφα. Μόνο που αυτή τη φορά έγινε η έκπληξη. Στις 22:35 η μπάντα είχε ήδη ανέβει στη σκηνή και ο Λεωνίδας μας υποδέχεται με “Ρόδα είναι και γυρίζει”, “Δυο ώρες μείνανε μόνο” και “Αγάπη μόνο αρκεί”.

Ανοιξιάτικη μέρα:

Ακολουθούν αγαπησιάρικες αφιερώσεις πριν τη “Κοπέλα Καραμέλα” (το οποίο ο Λεωνίδας αφιερώνει «στη Σοφία») η ασυνήθιστα (για την εποχή) επίκαιρη “Ανοιξιάτικη Μέρα” που ζεσταίνει για τα καλά τον κόσμο και η γλυκιά μελαγχολία του Tiersenικού “Le Banquet” για το οποίο ο Λεωνίδας αναλαμβάνει το κλαρίνο του.

Le Banquet:

Η συνέχεια έχει “Ας πάει στην ευχή”, “Ταξίδι για να σε βρω” με τον κόσμο να ξεδίνει στα «ε, ε» και «ω, ω», και ακολουθεί μια (η πρώτη από τις δύο της βραδιάς) μελοποιημένη σκέψη που μέχρι τώρα την είχαμε συναντήσει πολλές φορές σαν εισαγωγικό ποίημα, αλλά πλέον εξελίχθηκε σε ένα funky ορυμαγδό, το “Ζουλού”.

Για το ράδιο:

Τα “Παύλος” και “Για το Ράδιο” που ακολουθούν βρίσκουν τον φίλο, παραγωγό και συνθέτη Κύριο Κ να συνοδεύει τον Μπαλάφα στη σκηνή πριν έρθει η ώρα για το «μμμ, ναι, γ@μ@ τη πουτ@ν@ μου» του “Θα πάρω κεφάλια”.

Θα πάρω κεφάλια:

«Παίρνεις κεφάλια και μετά θέλεις να ζητήσεις συγνώμη, αλλά δε μπορείς πια γιατί έχεις κάνει μαλακία…» μας λέει σαν εισαγωγή για “Μια Συγνώμη” προκαλώντας γέλια. Το παιχνίδι μεταξύ των μουσικών έδινε και έπαιρνε οπότε για το “Κουτσομπολιό” που θα έκλεινε το πρώτο μέρος της βραδιάς, οι Καραπέτρος, Βρυώνης και Βαρθάλης στήθηκαν μαζί με τον Μπαλάφα σε σχηματισμό ρόμβου για την εισαγωγή προσπαθώντας να αναπαραστήσουν (αποτυχημένα) το κλιπ των Queen για το Bohemian Rhapsody.

Πλάτανος:

Το δεύτερο μέρος της βραδιάς ξεκινάει πολύ δυνατά με το δυναμικό folk punk του “Πλάτανου” να προκαλεί πανικό και να ακολουθείται από “Θα ρθω να σε κλέψω μια βραδιά”.

Πυροσβεστήρας:

Η συνέχεια επιφυλάσσει “Informer” με ελληνικό στίχο (‘Μπαμπάκο’) αφιερωμένο στον ηχολήπτη και χέρια να ανεμίζουν στον αέρα για τη ‘στιγμή, για τη χαρά, για τη παρηγοριά’ με τον “Πυροσβεστήρα”.

Δε σε θέλω πια:

Ακολουθεί ξεχωριστή στιγμή με “Δε σε θέλω πια”, και συνεχίζει με τη δεύτερη σκέψη της βραδιάς που λειτουργεί σαν εισαγωγή στο “Happy End” και είναι ένα μελαγχολικό γλυκό ποίημα εμπνευσμένο από την κατάσταση που επικρατεί.

Το παραθέτω αυτούσιο:

Εποχή κατοχή.

Ανοχή και αντοχή σβήνουν αργά, κράτα γερά

Ένοχοι συνένοχοι ελεύθερα πουλιά,

δεξιά κι αριστερά από κανάρα σε κανάρα

Always (γιατί σκαμπάζουμε κι από ξένες γλώσσες) με φτερά

οι κλώσες Σάρα και Μάρα

σφυρηλατημένα σκεπτόμενος ο κοσμάκης φουκαράκης στο μυαλό

βάρκα γιαλό φτάνει βυθό πω πω πω πω

βλέπει αστερία κάνει ευχή

να βρούνε τα παιδιά δουλειά

αν όχι εδώ στη ξενιτιά

αφού έφαγε η Ευρώπη τη Δραχμώπη

και αφού η Πόπη που είχε τη Καλλιόπη γιαγιά αποφάσισε να παντρευτεί

τί να πω κι εγώ που είμαι ένας μόνος και φτωχός καουμπόη

Happy end:

Συνέχεια με “Κάνε το καλό” και ακολούθως ένα νέο πολύ όμορφο τραγούδι, το “Καπετάν Λέρας” που συνεχίζει στο (παραδοσιακό) μοτίβο του τελευταίου δίσκου.

Καπετάν Λέρας:

Παράνομο mood μετά, με “Robin Hood” και ακολουθούν “Όλα” και το πάντα συγκλονιστικό “Ό, τι αισθάνεσαι να λες”.

Ό, τι αισθάνεσαι να λες:

Έπεται μια τριπλέτα τραγουδιών από το ‘Ας ρίχνει και χαλάζι’ με “Καλή καρδιά”, “Φυλακή” και “Ανήσυχο πνεύμα” και μια σουρεαλιστική συνέχεια με το “Blister in the Sun” να απολαμβάνει εισαγωγής με κλαρίνο, να ντύνεται με ελληνικό σκα στίχο, να περιλαμβάνει «ινα ναϊ να» και να εξελίσεται σε Macarena!

Ψηλά:

Μετά την παράνοια που προηγήθηκε, ερχόμαστε στα συγκαλά μας με τα κλασσικά “Κοτλέ Σακάκι”, “Ψηλα” (στην jazz εκτέλεσή του) πριν ξανατρελαθούμε με έναν “Αθάνατο” εμπλουτισμένο με έντονα dubstep beats (μόνο το break down έλειπε).

Σόλο τσέλο στη συνέχεια σαν εισαγωγή για τη “Μάνα” σε μια διονυσιακή εκτέλεση που βρίσκει όλο τον κόσμο να τραγουδάει. Μεσολαβεί το “Έχω πια βαρεθεί” πριν έρθει η ώρα να βγουν οι λεπίδες και να αρχίσουν να κόβονται φλέβες υπό τους στοιχειωτικούς ήχους του πιάνου στο “Ρημαδιό”.

Ρημαδιό:

Το δεύτερο μέρος της βραδιάς κλείνει με “Λόγια του αέρα” και “Αποσπερίτη” και ξεκινάει η ώρα του παιδιού στο Σταυρό. Η αρχή γίνεται με άλλο ένα νέο τραγούδι, το “Ανεβάζω πυρετό” το οποίο δίνει τη θέση του στο “Από Λίγο Λίγο” και όσοι έχουν απομείνει στο club έχουν γίνει μια παρέα (έχει πάει 3 τα ξημερώματα).

Ανεβάζω Πυρετό:

Όλοι παρέα λοιπόν τραγουδάμε “Πόσο λυπάμαι”, “Αδιαφορία” και “Μπαρ το Ναυάγιο”. Για κάνα 20λεπτο ακόμα το πρόγραμμα συνεχίζει παραδοσιακά και δημοτικά με τον Λεωνίδα να ρωτάει μετά από κάθε τραγούδι αν έχουμε κουραστεί και η απάντηση να είναι πάντα όχι (υπό το γεμάτο απόγνωση βλέμμα των κοριτσιών που δουλεύουν σέρβις).

Αδιαφορία:

Τελευταίο τραγούδι της βραδιάς το “Δώστο Παρακάτω” με τον Μπαλάφα να μας αποχαιρετά τα φώτα να ανάβουν και μουσική να αρχίζει να παίζει από τα ηχεία. Τι μουσική; Μπιτάκια! Αποτέλεσμα; Επιστροφή Μπαλάφα στο μικρόφωνο: (απευθυνόμενος στον ηχολήπτη «Ρε συ, βλέπεις να κλείνει το πρόγραμμα ατμοσφαιρικά με ‘και δώστο παρακάααααατωωωωω’. Είθισται να βάζουμε μουσική μετά στο ίδιο vibe που λένε και οι άγγλοι, όχι μπιτάκια ρε π**στη μου!» Συνέπεια; Παραχώρηση της σκηνής στον Σπύρο (Βρυώνη, που αυτό το βράδυ είχε και το δικό του fan club) για κλείσιμο.

Ο Σπύρος ξεκινάει με τη “Προσευχή του Μάγκα” και συνεχίζει με “Καλημέρα” για να επιστρέψει στη σκηνή ο Λεωνίδας και να τον συνοδεύσει στα “Μη μου ξαναφύγεις πια” και “Μάνα μου το στήθος μου πονεί”. Και τελικά εκεί που θα έκλεινε με ένα δυο τραγούδια η βραδιά, το ρεμπέτικο πρόγραμμα συνεχίζεται με “Ότι άναψε θα σβήσει”, “Νόστιμο τρελό μικρό μου”, “Κορόιδο” ενώ για το “Χαράματα η ώρα τρεις” που δε θυμόντουσαν τους στίχους, πήρε το μικρόφωνο μια κοπέλα από το κοινό.

Κάπου εκεί ο Λεωνίδας φωνάζει και την υπόλοιπη μπάντα, που πριν του Ρέτσου αναλαμβάνουν τις θέσεις τους. Ο ίδιος ο Μπαλάφας κάθεται πίσω από το drum set και ξεκινάνε με τη μουσική από τη παλιά διαφήμιση του Νεσκαφέ. Μεσολαβεί ένα ντραμ σόλο του Λεωνίδα και μετά “Άλλα λες και άλλα κάνεις” και ένα συγκλονιστικό “Μάνα μου Ελλάς”.

«Παιδιά, την άλλη Πέμπτη τα υπόλοιπα» λέει ο Λεωνίδας αλλά ο κόσμος επιμένει «κι άλλο». “Κλαρίνα και χορό” ζητάνε και ο Μπαλάφας δε χαλάει χατίρι «εντάξει παιδιά, αλλά τελευταίο». Και ενώ ο κόσμος το έχει πάρει απόφαση και ήδη η μπάντα έχει κατέβει από τη σκηνή «Παιδιά, πριν φύγετε να σας παίξω ένα τελευταίο καινούριο, που δεν έχει τίτλο ακόμα» Και οι κοπέλες του μαγαζιού να παθαίνουν νευρικό κλονισμό!

Έτσι όμορφα τελείωσε η βραδιά, ή μάλλον ξημέρωσε η Παρασκευή. Με τους όμορφους ήχους του νέου τραγουδιού ακόμα στο κεφάλι, και την ώρα να δείχνει 4:15. Αυτό το χειμώνα οι Πέμπτες στο Σταυρό του Νότου θα είναι πολύ όμορφες.