Λεωνίδας Μπαλάφας live: Ας ρίχνει και χαλάζι δε φεύγεις με μαράζι (φωτορεπορτάζ και videos!)

Για το πόσο «μπροστά» είναι ο Λεωνίδας σαν καλλιτέχνης έχουμε ξαναμιλήσει. Έτσι, δεν δίστασε ο ίδιος να ανεβάσει τα νέα τραγούδια του στο youtube αρκετές ημέρες πριν τη κυκλοφορία του δίσκου ώστε ο κόσμος να τα μάθει και να είναι κατάλληλα προετοιμασμένος για τη συναυλία. Αλλά δεν έφτανε μόνο αυτό. Στο φουαγιέ του Gagarin o δίσκος ήταν διαθέσιμος προς πώληση με τιμή πέντε ευρώ (και μιλάμε για διπλό cd σε πολύ όμορφη digipack έκδοση). Και πρόκειται για αυτοχρηματοδοτούμενη παραγωγή. Αν οι δισκογραφικές λειτουργούσαν κατά τέτοιον τρόπο στο παρελθόν ίσως τώρα να μη βρίσκονταν σε τόσο δεινή κατάσταση.

Black Jack:

Γύρω στις 22:15 στη σκηνή του Gagarin ανεβαίνει ο Κύριος Κ. (Θοδωρής Κοντάκος), τακτικός συνεργάτης του Μπαλάφα, ο οποίος και έχει αναλάβει να ανοίξει τη βραδιά. Το κοινό τον γνωρίζει και υποδέχεται τα τραγούδια του με ενθουσιασμό που δεν συνηθίζεται για opening act. Όχι βέβαια ότι δεν του αξίζει. Η δυνατή σκηνική παρουσία του σε συνδυασμό με τα δυναμικά του τραγούδια, ‘κερδίζουν’ και το μέρος του κοινού που δεν τον γνώριζε.

Κορίτσι του Μήνα:

Ξεκίνησε με “Όλα αυτά τα πρωινά”, “Black Jack”, “Ανοιχτά Βρήκα” και το “Ρολόι” που ξεσήκωσε τον κόσμο. Ακολούθησε το γνωστό “Κορίτσι του Μήνα” ενώ το set του έκλεισε με το εκρηκτικό “Κλείστε το γενικό”. Μεστή παρουσία για τον Κύριο Κ. που έπαιξε συνολικά για 25 λεπτά και κατάφερε να ζεστάνει τον κόσμο χωρίς να κουράσει καθόλου.

Αναστενάρης:

Λίγο μετά τις 23:00 ανεβαίνει στη σκηνή ο Λεωνίδας προκαλώντας ενθουσιασμό. Το καινούριο “Ότι αισθάνεσαι να λες”, με το ελεγειακό Bregovic-ικό τελείωμα, ανοίγει το set του και δένει υπέροχα με τον ορχηστρικό “Αναστενάρη” που βρίσκει τον Μπαλάφα να παίζει κλαρίνο προτού ξανά-αναλάβει το μικρόφωνο για τα επίσης νέα “Άμα διώξεις λίγο θέλω”, “Μέλλον μου αβέβαιο” και “Μια φυλακή”. Κάπου εκεί σπάει και το σερί νέων τραγουδιών με το “Δυο ώρες μείνανε μόνο”.

Δυό ώρες μείνανε μόνο:

Συνέχεια με “Καλή καρδία” στην οποία επανέρχεται το κλαρίνο του Λεωνίδα ενώ ακολουθεί μια μουσική απαγγελία ενός ποιήματος που εξελίσσεται σε “Happy End” με το κοινό να έχει ζεσταθεί για καλά και να τραγουδάει παρέα με τον Λεωνίδα. Καινούριων τραγουδιών συνέχεια, με το feel-good “Κάνε το καλό”, το σατυρικό “Κουτσομπολιό”, το τσαμπουκαλεμένο «Γαμώ τη πουτάνα μου» του “Θα πάρω κεφάλια” και το ‘επαναστατικό “Robin Hood”.

Θα πάρω κεφάλια:

Στο “Όλα”, που έρχεται μετά, συμμετέχει όλος ο κόσμος ενώ η “Κοπέλα καραμέλα” φτιάχνει ένα πιο ‘ρομαντικό’ κλίμα. Ακολουθεί “Η αγάπη μόνο αρκεί” με έντονο reggae άρωμα το οποίο εξελίσσεται σε full reggae με μια διασκευή στο “Concrete Jungle” του Bob Marley. Κάπου εκεί τελειώνει και το πρώτο μέρος της βραδιάς με τη μπάντα να αποσύρεται για σύντομο διάλειμμα.

Όλα:

Η επιστροφή στη σκηνή συνοδεύεται από ένα ποίημα-εισαγωγή για τον “Πλάτανο” («τον αιώνιο» όπως είπε ο Μπαλάφας) που μου άρεσε πολύ και το παραθέτω:

Μες στους καιρούς, φίλους κι εχθρούς είχα

Άλλοι με πότισαν, άλλοι με έκρυψαν να ζεσταθώ, άλλοι με αφαίρεσαν σαν αριθμό

Είμαι δεντρί και ήμουνα χαρά για τα παιδιά, σκιά να ξαποστάσεις

Μη ξεχάσεις. Άσε με ή κράτα με, με αγάπη

Είμαι γεμάτο από ζωή όπως κι εσύ, ένα δεντρί

Κι όχι σφίγγα με κεντρί

Πλάτανος:

Στο «Ερήμωσε όλο το χωριό…» επικράτησε πανικός στο Gagarin με όλο τον κόσμο να χοροπηδάει στο ρυθμό του βαλκανικού punk του “Πλάτανου” που στιχουργικά μοιάζει πιο επίκαιρος από ποτέ.

Παύλος:

Κάπου εκεί, ανεβαίνει στη σκηνή και ο Κύριος Κ και τραγουδάνε ντουέτο τον καινούριο “Παύλο” καθώς και το αγαπημένο “Για το Ράδιο” (στα οποία έχει συνεισφέρει συνθετικά).

Για το Ράδιο:

Συνέχεια με το funky “Θα ρθω να σε κλέψω μια βραδιά” για να ακολουθήσει ο αγαπημένος “Πυροσβεστήρας” και η παρουσίαση της μπάντας που αποτελείται από τους Κώστα Στεργίου (Πλήκτρα), Σπύρο Βρυώνη (Ηλεκτρική και ακουστική κιθάρα, τσέλο, μελόντικα, μπουζούκι, κρουστά), Βαγγέλη Καραπέτρο (Ηλεκτρική και ακουστική κιθάρα, μπουζούκι), Λευτέρη Βαρθάλη (Μπάσο), Νίκο Ρέτσο (Ντραμς), Βαγγέλη Κατσαρέλη (Τρομπέτα), Τζιμ Σταρίδα (Τρομπόνι) και Κώστα Φόρτσα στο κλαρίνο. Πάλι διασκευή Bob Marley, με “Three little birds” αυτή τη φορά, για να έρθει μετά το “Έχω πια βαρεθεί” και νέο “Ανήσυχο Πνεύμα”.

Πυροσβεστήρας:

Μετά από μια παραίνεση/αποχαιρετισμό σε όσους ήρθαν με συγκοινωνία να τρέξουν να προλάβουν το τελευταίο μετρό, η βραδιά συνεχίζεται με την γλυκιά “Μάνα”, την ποιητικά κυνική “Αδιαφορία” και την jazz εκτέλεση ενός ύμνου αισιοδοξίας, του “Ψηλά”.

Ψηλά:

Ακολουθεί το “Κοτλέ Σακάκι”, για να έρθει μετά μια ανατριχιαστική εκτέλεση στο “Ρημαδιό” που ο Λεωνίδας ομολόγησε ότι επηρέασε και τον ίδιο.

Ρημαδιό:

Σε αντιδιαστολή με το “Ρημαδιό”, το “Ταξίδι για να σε βρω” μας ξαναφτιάχνει τη διάθεση και ακολούθως έρχεται μια παλαβιάρικη κρητική/κυπριακή απόδοση του “Μια Συγνώμη”.

Συνέχεια με το ταξιδιάρικο “Ας πάει στην ευχή”, μια ξεχαρβαλωμένη (με τη καλή έννοια) διασκευή στο “Blister in the sun” και το καινούριο “Ρόδα είναι και γυρίζει”.

Ας πάει στην ευχή:

Το δεύτερο μέρος της βραδιάς συνεχίζεται με “Τρεις Ευχές”, “Κλαρίνα και χορό”, διασκευές στο “Μπαρ το Ναυάγιο” (Αρλέττα) και “Πόσο Λυπάμαι” (Σοφία Βέμπο) και κλείνει με ρεμπέτικο αφήνοντας κάποιους μουσικούς να παίξουν όσο κάνει ένα μικρό διάλειμμα.

Το τρίτο μέρος ξεκινάει με διασκευή σε Νταλάρα και “Σου άξιζε μια καλύτερη αγκαλιά” και συνεχίζεται με “Αποσπερίτη”, “Ανοιξιάτικη Μέρα” και “Αχ Ελλάδα” Κάπου εκεί, με την ώρα να είναι περασμένες τρεις, οι αντοχές μας εξαντλήθηκαν και αποχωρήσαμε από το Gagarin υπό τους ήχους του “Λόγια του Αέρα” και της φωνής του ‘βιονικού’ Μπαλάφα που δεν έδειχνε σημάδια κούρασης. Φεύγοντας, πήραμε και από μια κόπια του ‘Ας ρίχνει και χαλάζι’ και κοιτώντας ψηλά είδαμε ότι ο ουρανός καθάρισε. Ας σημαίνει αυτό ότι ο δίσκος θα είναι καλοτάξιδος γιατί οι βραδιές που περνάμε παρέα του είναι πάντα όμορφες.