Rock and Roll, μπαλάντες, ηλεκτρικός ήχος, πολύ καλή μουσική, γνωστά αγαπημένα παλιά αλλά και καινούργια τραγούδια, ελληνικό και ξένο ρεπερτόριο αλλά και μία συνέντευξη …όλα στο τραλαλά…
Η έναρξη του προγράμματος έγινε με τον Γιώργο Δημητριάδη, τους Νίκο Γώγο και τη Στέλλα Πιλάτη επί σκηνής να τραγουδάνε Deep Purple (Hush) και συνεχίστηκε σε ροκ διάθεση με το Νίκο μόνο του, σε τραγούδια από την δουλειά του «κρυμμένος θησαυρός» που παρουσίασε πρόσφατα όπως «η μέρα κρύφτηκε», «μια ζωή». Ροκ-ποπ ήχος που παραπέμπει σε περασμένη δεκαετία. Η κατάλληλη ένταση και ζωντάνια για το χώρο και το ύφος. Νέος τραγουδοποιός που περιμένουμε να τον γνωρίσουμε καλύτερα μετά τις καλές πρώτες εντυπώσεις. Η Στέλλα Πιλάτη ανέβηκε αμέσως μετά και τραγούδησαν μαζί μία πολύ όμορφη μπαλάντα με τίτλο «αν» και ύστερα μόνη της με την κιθάρα της επί σκηνής ερμήνευσε το ομώνυμο τραγούδι από την πρώτη της δουλειά με τίτλο «αυτός ο κόσμος θα μείνει αρσενικός». Φιλοσοφικές ανησυχίες (μ αρέσει) από μία όμορφη παρουσία και φωνή που της πηγαίνει και ο ξένος στίχος «all of me…».
Ο Γιώργος Δημητριάδης ήρθε στη σκηνή με κέφι και όρεξη για ροκ καταστάσεις και ξεκίνησε το πρόγραμμά του με το τραγούδι «φύγαν οι ρεμπέτες» από τις αρχές της προσωπικής του πορείας. Τραγουδάει, μιλάει, δίνει πληροφορίες για τα τραγούδια που ακούμε (ωραίο αυτό μαθαίνουμε), πίσω του στο Video wall παίζουν τα video clip από τα τραγούδια του όπως το «πέντε λεπτά ακόμα» από την ομώνυμη κινηματογραφική ταινία, ή «ξύπνα φτάσαμε», «πάμε μακριά», «ένα βράδυ λιγότερο» …γνωστές επιτυχίες που αγαπάμε να ακούμε, να τραγουδάμε και να χορεύουμε.
Κλασσικό ροκ και καθαρός ήχος. Πολύ καλοί οι μουσικοί που τον πλαισιώνουν και ο ήχος του Δημητριάδη δένει πολύ όμορφα με τα νέα παιδιά στα οποία δίνει βήμα στη σκηνή να τραγουδήσουν και να μπλέξουν τους ήχους τους…
Ο Νίκος Γώγος μας εκμυστηρεύτηκε ότι αισθάνεται καταπληκτικά με αυτή τη συνεργασία.
Ο Γιώργος Δημητριάδης είναι ένας καλλιτέχνης που έχει πετύχει κάτι ιδιαίτερο. Γράφει μουσική κυρίως με ξένες αναφορές που όμως έχει αγαπηθεί πάρα πολύ και έχει ενσωματωθεί στον ελληνικό μουσικό χώρο. Ο ήχος του και το ύφος του είναι αναγνωρίσιμα μόλις ακούγονται οι πρώτες νότες. Ο στίχος επίσης είναι προσεγμένος, λειτουργικός πετυχαίνοντας κάτι δύσκολο, να «δέσει» αυτή την ροκ μουσική με το ελληνικό στοιχείο. Να μην αφήσει να χαθεί ο παράγοντας επικοινωνίας με το κοινό. Για όλα αυτά μιλήσαμε με το Γιώργο Δημητριάδη πριν ξεκινήσει το πρόγραμμα και θα σας τα πούμε όλα αναλυτικά σε συνέντευξη που θα βγει σύντομα….
Πάνω στη σκηνή σε παρασύρει με το δικό του πάθος.
Πολύ όμορφο σημείο του προγράμματος εκεί που μένουν στη σκηνή στην αρχή η Στέλλα Πιλάτη και ο Γιώργος Δημητριάδης ερμηνεύοντας unplugged το «love hurts» (χορέψαμε κ μπλουζ από κάτω) και ύστερα μόνη της η Στέλλα στο «the end of the world». Μετά ανέβηκε και ο Νίκος και τραγούδησαν «άσε ένα ψέμα σου»…κ ύστερα συνέχισε μόνος του με ξένο ρεπερτόριο David Bowie «Heroes» και άλλα που ταίριαζαν πολύ στο στυλ και τη φωνή του.
Περάσαμε μια πολύ όμορφη βραδιά αν και η Δευτέρα το βράδυ είναι ιδιαίτερα δύσκολη μέρα και το πρόγραμμα αρχίζει αρκετά αργά για όσους εργάζονται το πρωί. Όμως είχαμε καλή και ενημερωμένη παρέα, ακούσαμε διαφορετικές μουσικές και πάντα οι καλές μουσικές παραστάσεις αξίζουν τον κόπο και το ξενύχτι. .
Διαβάστε επίσης
