Είναι Αμερικανός τραγουδιστής, συνθέτης της ροκ μουσικής και κιθαρίστας. Ως μέλος των The Velvet Underground τη δεκαετία του 1960, ο Ριντ άνοιξε νέους δρόμους στο χώρο της ροκ προς διάφορες κατευθύνσεις…
Η ζωή του:
Γεννήθηκε από οικογένεια Εβραίων στο Μπρούκλιν της Νέας Υόρκης και μεγάλωσε στο Φρίπορτ του Λονγκ Άιλαντ. Ο ίδιος έλεγε ότι το όνομά του είναι Λιούις Άλεν Φέρμπανκ αλλά το πραγματικό του όνομα είναι Λιούις Άλεν Ραμπίνοβιτς.
Σε νεαρή ηλικία έκανε πραγματικότητα το όνειρό του, μαθαίνοντας να παίζει κιθάρα, ενώ άρχισε να συμμετέχει σε σχολικές ροκ μπάντες.
Σύντομα έκανε και την πρώτη του ηχογράφηση σε στυλ μπλουζ με το συγκρότημα The Shades.
Φοίτησε στο Πανεπιστήμιο των Συρακουσών (Syracuse University) όπου ο ποιητής και καθηγητής του Ντέλμορ Σβαρτς τον ενθάρρυνε στην πορεία του και τον βοήθησε όσον αφορά τη χρήση της αγγλικής γλώσσας.
Αργότερα ο Ριντ έγραψε ως φόρο τιμής στον μέντορά του με το τραγούδι “My House”, με αναφορές στον Οδυσσέα του Τζέιμς Τζόις.
Τότε ήταν που εκδήλωσε το ενδιαφέρον του για την τζαζ (free jazz) και την πειραματική μουσική (experimental).
Μετά την αποφοίτησή του το 1964, έπιασε δουλειά ως συνθέτης στη δισκογραφική εταιρία Pickwick Records….
Το συγκρότημα ‘The Velvet Underground” :
Την επόμενη χρονιά δημιούργησε μαζί με τον Ουαλό βιολιστή συνάδελφό του,Τζον Κέιλ, το συγκρότημα The Primitives, το οποίο μετεξελίχθηκε τελικά στους The Velvet Underground.
Ενώ η σύνθεση του συγκροτήματος δεν υπήρξε σταθερή (ο Κέιλ το εγκατέλειψε το 1968, ο Ριντ το 1970) και δεν ήταν εμπορικά βιώσιμο, αποτέλεσε ένα από τα underground συγκροτήματα με την μεγαλύτερη επιρροή στην ιστορία της ροκ…!
Αποτελούνταν από τον Λου Ριντ, τον Τζον Κέιλ, τον Στέρλινγκ Μόρισον και την Μορίν Τάκερ!
Εκείνη την περίοδο γράφτηκαν τα τραγούδια “Heroin” και “I’m Waiting for my Man”, τραγούδια που μοιάζουν να σκιαγραφούν τα έργα του Μπάροουζ.
http://www.youtube.com/watch?v=MOmZimH00oo
Η συνάντησή τους με τον Άντι Γουόρχολ ήταν καθοριστική καθώς απογείωσε τη φήμη τους.
Υπήρξε ο μάνατζέρ τους, ο οποίος διοργάνωσε τις περιοδείες του γκρουπ σε όλη την Αμερική και τον Καναδά, αποσπώντας εντυπωσιακές κριτικές.
Ο Γουόρχολ επέμεινε στην προσθήκη ενός ακόμη μέλους, της Γερμανίδας πρώην μοντέλου Nico.
Η αντίρρηση του Ριντ και των υπολοίπων καταγράφηκε στο ντεμπούτο άλμπουμ τους The Velvet Underground and Nico το 1967…
Αναφέρεται επίσης ότι συχνά στις συναυλίες ο Ριντ και ο Κέιλ έπαιζαν σκόπιμα πάνω από τη φωνή της Νίκο, ή χαμήλωναν την ένταση του καναλιού της την ώρα που τραγουδούσε.
http://www.youtube.com/watch?v=an9DoVBHHr8
Στα 4 χρόνια που ακολούθησαν, οι Velvet Underground κυκλοφόρησαν 4 προσωπικούς δίσκους.
Έως τότε, τα αγαπημένα θέματα του Ριντ ήταν η κακόφημη γειτονιά του, τα ναρκωτικά και ο θάνατος.
Μέχρι την ηχογράφηση του δίσκου ”White Light/White Heat”, η Nico είχε απομακρυνθεί και ο Γουόρχολ είχε απολυθεί, ενώ στη θέση του μάνατζερ προσλήφθηκε ο Στιβ Σεσνίκ.
Το 1970 εμφανίστηκε το γνωστό τραγούδι “Sweet Jane” στο άλμπουμ ”Loaded” των Velvet Underground.
Σόλο καριέρα :
Το 1970 ο Ριντ αποχώρησε από το συγκρότημα και ακολούθησε σόλο καριέρα, ενώ ταυτόχρονα μετακόμισε στο Λονδίνο.
Εκεί γνωρίστηκε με τον Ντέιβιντ Μπάουι, ο οποίος μαζί με τον Μικ Ρόνσον ανέλαβε την παραγωγή στο πρώτο προσωπικό του άλμπουμ, με τίτλο ”Transformer” το 1972.
Αυτός δίσκος περιλαμβάνει το γνωστότερο ίσως τραγούδι του Ριντ, το “Walk on the Wild Side”, το οποίο περιγράφει τους κοινωνικά απροσάρμοστους (misfits), τους εκπορνευόμενους άντρες (male hustlers) και τους τραβεστί στο Factory του Αντι Γιούρχολ.
Αυτός ο δίσκος περιλαμβάνει επίσης τα τραγούδια “Perfect Day”, “Vicious” και “Satellite of Love”.
Το τραγούδι “Perfect Day” εμφανίστηκε σε μια εκτέλεση με έγχορδα του Μικ Ρόνσον η οποία εγκωμιάστηκε από τον Ριντ στο επεισόδιο Transformer της σειράς του BBC “Classic Albums”.
Το τραγούδι αυτό περιλήφθηκε αργότερα στο soundtrack της ταινίας ”Trainspotting” και ακούγεται στην σκηνή της ταινίας όπου ο πρωταγωνιστής Μαρκ Ρέντον έχει κάνει υπερβολική χρήση ηρωϊνης.
Το τραγούδι αυτό έχει επίσης μεταγραφεί στα ελληνικά και έχει γίνει η μουσική του εκτέλεση από τον Διονύση Σαββόπουλο, στο δίσκο του ”Το Ξενοδοχείο”, το 1997..
Στα χρόνια που ακολούθησαν, ο Λου Ριντ διατήρησε το καταθλιπτικό στυλ του, γεγονός που απογοήτευσε μέρος του κοινού του.
Το αποκορύφωμα τη αποτυχίας του θεωρείται το άλμπουμ ”Metal Machine Music”.
Στα μέσα της δεκαετίας του ’80 αποφάσισε να κάνει μία στροφή, αρχίζοντας να γράφει πιο ρυθμικά και αισιόδοξα τραγούδια…
Το άλμπουμ ”The Bells” συγκρίθηκε από τους κριτικούς με τα κλασικά ”Astral Weeks” του Βαν Μόρισον και ”Exile on Main Street” των Rolling Stones, καθώς συνεργάστηκε σε αυτό και ο Ντον Τσέρι…!
Το 1993 ξαναβρέθηκε για τελευταία φορά με τα υπόλοιπα μέλη των Velvet Underground για μία ευρωπαϊκή περιοδεία….
Το 1980 παντρεύτηκε τη Σίλβια Μοράλες με την οποία χώρισε μια 10ετία αργότερα.
Ο Ριντ έδειξε ενδιαφέρον για τα πολιτικά ζητήματα το 1986 όταν συμμετείχε στην περιοδεία της Διεθνούς Αμνηστίας ”A Conspiracy of Hope Tour”.
Στο άλμπουμ του ”New York” το 1989, αποδοκίμασε το έγκλημα, τα υψηλά ενοίκια, τον πολιτευόμενο ιεροκήρυκα Τζέσε Τζάκσον, τον Γενικό Γραμματέα του Ο.Η.Ε. Κουρτ Βάλντχαϊμ ακόμη και τον Πάπα Ιωάννη Παύλο Β’.
Επίσης, συνδεόταν φιλικά με τον Τσέχο αντιφρονούντα συγγραφέα και πολιτικό Βάτσλαβ Χάβελ.
Μετά το θάνατο του Γουόρχολ στη διάρκεια μιας εγχείρισης το 1987, ο Ριντ συνεργάστηκε με τον Τζον Κέιλ το 1990 στο μινιμαλιστικό άλμπουμ ”Songs for Drella” ( “Drella” από τον συνδυασμό των λέξεων “Dracula” και “Cinderella”, ένα παρατσούκλι του Γουόρχολ. )
Η δεκαετία του 1990 χαρακτηρίστηκε από 3 άλμπουμ, με καλύτερο το ”Magic and Loss’, κάποιες ζωντανές εμφανίσεις, την ερωτική του φιλία με την Λόρι Άντερσον, την ενασχόλησή του με τη φωτογραφία και μια επίμονη μελέτη των έργων του Άλαν Πόε…
Το 1996 το συγκρότημα Velvet Underground καταχωρήθηκε στο Rock and Roll Hall of Fame.
Η 10ετία του 2000 ξεκίνησε για τον Ριντ με το επιτυχημένο άλμπουμ ”Ecstasy ” και 3 χρόνια αργότερα επανήλθε στο προσκήνιο με το ”The Raven”, στο οποίο συμμετείχαν θρύλοι όπως ο Ορνέτ Κόλμαν, οι Blind Boys of Alabama, οι ηθοποιοί Στιβ Μπουσέμι, Ντάνιελ Νταφόε, Λόρι Άντερσον και ο ταχύτατα ανερχόμενος Άντονι.
http://www.youtube.com/watch?v=eNgOibkmo5Y
http://www.youtube.com/watch?v=rrys8knY53I
Την ίδια χρονιά κυκλοφόρησε μια ανθολογία από το σύνολο το έργου του με τον τίτλο Lou Reed: New York Man, ενώ το 2004 κυκλοφόρησε το διπλό live άλμπουμ με τίτλο ”Animal Serenade” δίνοντας έτσι ένα ισχυρό «παρών» στην rock & roll σκηνή…!
Δισκογραφία:
(1972) Lou Reed
(1972) Transformer
(1973) Berlin
(1974) Rock’n’Roll Animal
(1974) Sally Can’t Dance
(1975) Lou Reed Live
(1975) Metal Machine Music
(1975) Coney Island Baby
(1976) Rock And Roll Heart
(1977) Walk On The Wild Side
(1978) Street Hassle
(1978) Take No Prisoners
(1979) The Bells
(1980) Growing Up In Public
(1980) Rock’n’Roll Diary
(1982) The Blue Mask
(1982) Legendary Hearts
(1984) New Sensations
(1984) Live In Italy
(1986) Mistrial
(1989) New York
(1990) Songs For Drella
(1993) Magic And Loss
(1996) Set The Twilight Reeling
(1998) Perfect Night Live In London
(2000) Ecstasy
(2003) The Raven
(2003) NYC Man
(2004) Animal Serenade
Πηγές :
www.wikipedia.org
Επιμέλεια-Προσαρμογή: Χριστίνα Κωσταβάρα
Διαβάστε επίσης
