Αρχές χειμώνα του 2008. Μερικοί φίλοι μουσικοί παίζουν σ’ ένα προβάδικο για την πλάκα τους. Έχουν περάσει τα χρόνια αλλά η χαρά που δίνει η μουσική παραμένει η ίδια. Ιδέες βασισμένες και επηρεασμένες από μουσικές με τις οποίες μεγάλωσαν, στίχοι απ’ αυτούς που γεννιούνται σε μια στιγμή, αβίαστα. Και στο τέλος αυτό που ακούγεται από όλα τα ερασιτεχνικά συγκροτήματα «Πω, πω τι τραγούδι είναι αυτό, θα σκίσει». Στο τέλος βέβαια όταν πάνε όλα άσχημα, πάντα φταίνε κάποιοι άλλοι. Και συνεχίζουμε…
Η παρέα ήταν:
Ο Μάνος Νεόφυτος, ο επονομαζόμενος «σίφουνας», που ξεκίνησε να παίζει από το 1967 ντραμς και άλλα οργανάκια της εποχής και να μιμείται όπως και όλοι μας στο τραγούδι τους Rolling Stones, τους Kings, τους Beatles κ.λπ. Πέρασε από όλα σχεδόν τα ηλεκτρικά σχήματα. Από την Αγία Βαρβάρα Άνω Πατησίων και μαθητής στο θρυλικό 8ο Γυμνάσιο, πάντα κοιτάει μπροστά.
Ο Μάνος Ξυδούς, ο επονομαζόμενος στους Αγίους Αναργύρους «καλλιτέχνης», ξεκίνησε με τα ερασιτεχνικά συγκροτήματα και συνάντησε τον Νεόφυτο σ’ ένα υπόγειο στούντιο της Πατησίων το 1970. Δεν ξέχασαν ο ένας τον άλλον ποτέ αν και υπήρχαν μεγάλα διαστήματα που δεν βλεπόντουσαν.
Ο Νίκος Τσιμπούκης ο επονομαζόμενος «Nick the Blodjup» από τους κορυφαίους κιθαρίστες των μπλουζ στην Ελλάδα, ευτύχισε να παίξει στην Αγγλία με τον Alexis Corner και να τζαμάρει στο θρυλικό «Sticky Fingers» της Ρόδου με τους Pink Floyd. Από τον Άγιο Δημήτριο Μπραχαμίου.
Πάνω στην πλάκα γεννήθηκε το όνομα «Η μαφία των Αγίων» αφού όλοι είμαστε από προάστια που το πρώτο «συστατικό» τους είναι Άγιος ή Αγία.
Είπαμε να πάμε στο στούντιο του Κώστα Παρίση και ν’ αρχίσουμε την προσπάθεια να κάνουμε «διεθνή καριέρα». Ο Παρίσης, κιθαρίστας των Υπογείων Ρευμάτων, μας ανέχτηκε και άρχισε να διορθώνει τις ατέλειές μας όσο ήταν δυνατόν. Ευτυχώς που είχαμε αξιόλογους στίχους, του Πάμπου Φιλίπου από το βιβλίο του Άνοιξη, άνοιξέ μου και μπορούσαμε να προχωρήσουμε. Θέλαμε όμως και κάποιους να τραγουδήσουν.
Απευθυνθήκαμε στον Μάνο Λυδάκη, έναν τραγουδοποιό – τραγουδιστή που παίζει σε όλα τα μπαράκια της χώρας, στον Μάνο Αγγελάκη και την Ίριδα Μπούγα που κάνουν το ίδιο σε μικρότερη κλίμακα, αφού ο Αγγελάκης είναι γυμναστής και η Ίριδα φοιτήτρια της ΑΣΟΕΕ. Μάλιστα ο Μάνος έφερε και δυο ωραία τραγούδια που το ένα είχε γραφτεί από τον Θανάση Ζλήκα και τον ίδιο και το άλλο απ’ τον ίδιο και τους Σταύρο Μπουγιουκλή και Τσιμάρα Τζανάτο. Όπως καταλαβαίνετε το λούκι του μπροστινού θα το έτρωγε ο Λυδάκης, αφού κανείς δεν είχε απαιτήσεις από τα άλλα δυο παιδιά, όμως αυτά δούλεψαν και μας απέδειξαν ότι πρέπει να ‘χουμε απαιτήσεις.
Μια μέρα στο στούντιο εμφανίστηκε για καφέ ο Πάνος Κατσιμίχας και αυτά που άκουσε δεν τον ικανοποίησαν και πολύ. Με τον δωρικό του τρόπο μας υπέδειξε τι πρέπει ν’ αλλάξει και το κυριότερο προσφέρθηκε να βοηθήσει την κατάσταση. Εμείς είμαστε φίλοι, αλλά για τα νέα παιδιά είναι ολόκληρο σχολείο να τους μιλάει ένας τέτοιος άνθρωπος, και μόνο να κερδίσουν έχουν, ακούγοντάς τον.
Κάπου εκεί παρουσιάστηκε ο Ηλίας (Μπενέτος) για να συντονίσει την προσπάθεια και να βάλει τη δικιά του πινελιά στην παραγωγή.
Θέλουμε από καρδιάς να ευχαριστήσουμε τον Αλέξανδρο Κτιστάκη, τον Πέτρο Βαρθακούρη, τον Αντώνη Ανδρέου, τον Σπύρο Παπαδάτο, τον Βαγγέλη Καραπέτρο που έπαιξαν χωρίς αμοιβή στο δίσκο. Ελπίζουμε οι «μπροστινοί» να μην το ξεχάσουν ποτέ.
Διαβάστε επίσης
