Maraveyas Ilegal live: Το καλοκαίρι δεν έφυγε από το Σταυρό | Φωτορεπορτάζ + videos

Με άλλα λόγια, ο Σταυρός συνεχίζει το δυναμικό του πρόγραμμα εμπλουτίζοντας διαρκώς το ρόστερ του με τους δημοφιλέστερους καλλιτέχνες της νέας (και όχι μόνο) γενιάς και εξασφαλίζοντας την επιτυχία.

Ο Κωστής Μαραβέγιας έχει καταφέρει μέσα σε (σχετικά) λίγα χρόνια να εδραιωθεί στην ντόπια μουσική σκηνή σαν κάτι το τελείως ξεχωριστό και εξωτικό. Λίγο η multi-culti μουσική του παιδεία, η βιρτουοζιτέ του σε πολλά διαφορετικά όργανα, ο συνδυασμός της καλλιτεχνικής του ψυχής με το ‘θετικό’ του μυαλό (και τις αντίστοιχες σπουδές) δημιούργησαν ένα ηχητικό κράμα που κατέκτησε τους ακροατές και κυρίως τις ακροάτριες.

Η 21η του Δεκέμβρη είναι μια ηλιόλουστη Παρασκευή που δείχνει να μειδιά μπροστά στις εσχατολογικές προφητείες και να λέει ένα μεγαλοπρεπέστατο «Bazinga» σε όλους τους γραφικούς προφήτες του ολέθρου. Αυτό δε σημαίνει, όμως, ότι η μη τέλεση της καταστροφής θα σταθεί εμπόδιο στο επακόλουθο πάρτι των επιζώντων (όλων δηλαδή). Έτσι, καταφθάνοντας στη μουσική σκηνή του Νέου Κόσμου το Παρασκευιάτικο αυτό βράδυ συναντήσαμε ουρά στην είσοδο και κόσμο στριμωγμένο στο μπαρ της κεντρικής σκηνής να περιμένει νωχελικά την έναρξη της γιορτής.

Οι Maraveyas & Co (Νίκος Αγγλούπας, Άγγελος Αγγελίδης στη κιθάρα, Κρίτων Μπελλόνιας, Ντίνος Μάνος και ο αγαπημένος all around Τζιμ Σταρίδας στο τρομπόνι) ανέβηκαν στη σκηνή γύρω στις εν μέσω αποθέωσης από τις πολλές θηλυκές παρουσίες στο μαγαζί

Το ξεκίνημα δυναμικό με επίκαιρο “Diktator des Marktes”, και κλασικό καλωσόρισμα με “Welcome to Greece” και τον κόσμο να ζεσταίνεται αμέσως.

Άσε με να μπω:

Σκανδαλιάρικο “Ο Sarracino”, αισθαντικό “Άσε με να μπω” και ένα πικρό “Δε νιώθω τίποτα” ακολουθούν και δίνουν τη θέση τους σε δυναμικό “Κάτω απ τον πάτο” και το όμορφο πάντρεμα “Πάρε χρώμα” και “Clandestino” το οποίο εξελίσσεται σε παιχνίδι με το κοινό.

Συνέχεια με “Δε ζητάω πολλά” με πλήρη συνοδεία κόσμου, μελαγχολικό “Τσαλαπατώ”, ‘Μπρεχτικό’ “Alabama Song” και το πρώτο μέρος της βραδιάς ολοκληρώνεται με τον ύμνο στην αγάπη/μισος που είναι “Το καλοκαίρι έφυγε”.

Η επιστροφή στη σκηνή γίνεται με Σμυρνέικο “Τικ Τικ Τακ”, ‘Βανδικά’ “Χριστούγεννα”, “Μη τον ρωτάς τον ουρανό” και παιχνιδιάρικο “Στο Καλό”.

Λόλα:

Για τον πανικό που επικράτησε στο άκουσμα των πρώτων νοτών της “Λόλα” δε χρειάζεται να πούμε πολλά. Το ιστορικό της γνωριμίας του Κώστα με τον Άγγελο λειτούργησε σαν εισαγωγή για το “Που να βρω μια να σου μοιάζει” που βρήκε τα κορίτσια του κοινού να λικνίζονται στο ρυθμό της μουσικής.

Που να βρω μια να σου μοιάζει:

“Δεν με πείθεις”, “Στο Δρόμο” και “Get up, Stand up” οδηγούνε σε “Δύο Γυναίκες” και κατ επέκταση στο τέλος του κυρίως μέρους της βραδιάς.

Επιστροφή με “Gypsy Power”, «ωωω» στην “Καταιγίδα” και το κοινό να φωνάζει “Τρελό από χαρά”. Εκεί γίνεται άλλο ένα πολύ μικρό διάλειμμα για δεύτερο encore με ένα “White Christmas” το οποίο τραγούδησε μαζί με το κοινό, αφού προηγουμένως είχε μοιράσει χαρτιά με τους στίχους.

Πλησιάζοντας προς το οριστικό τέλος της βραδιάς, ο Κώστας παίρνει θέση πίσω από το πιάνο και μας χαρίζει ένα πολύ γλυκό “Φίλα με ακόμα”.

Φίλα με ακόμα:

Το φινάλε της βραδιάς έρχεται μετά από “Πες μου μια λέξη” και είναι το “Δε Σταματώ” με το οποίο και αποχωρεί από τη σκηνή λίγο πριν τις 3, αφήνοντάς μας με ένα χαμόγελο στα χείλη και με την αισιοδοξία που προσφέρει η γνώση ότι επιζήσαμε από το ‘τέλος του κόσμου’. Τα επόμενα τρία Παρασκευοσάββατα αναμένονται εξίσου ευχάριστα…