Metal ολοκαυτωμα στο Αν club…

Πρώτοι λοιπόν εμφανίστηκαν οι Vietnow.Ένα αρκετά νεανικό σχήμα με αρκετά punk-ικο ήχο και αρκετές επιρροές από Rage against the machine και έναν τραγουδιστή ΙΔΙΟ (σε σκηνική παρουσία και κίνηση) με τον James De La Roccha…..Σίγουρα όχι και η πιο πρωτότυπη μπάντα (σε ήχο),αλλά πολύ καλοδουλεμένη και αν σκεφτεί κανείς το νεαρό της ηλικίας τους,τότε σίγουρα έχουν μέλλον.

Μετά από ένα set 30 λεπτών περίπου και τα απαραίτητα ανεβοκατεβάσματα εξοπλισμού και το σχετικό soundcheck,ανέβηκαν στην σκηνή του Αν οι Harsh Demise.Εξίσου νεανικό σχήμα και αυτοί εδώ,με ήχο που θυμίζει κάτι ανάμεσα σε Pantera και Lamb Of God,και με brutal φωνητικά.Αρκετά δεμένοι,αρκετά τεχνικοί και φάνηκε ότι έχουν δουλέψει πολύ.Φερέλπιδες!!!

Τρίτοι στην σκνή εμφανίστηκαν οι Nonsense Addiction.Και αυτόι νεαροί (ίσως λίγο μεγαλύτεροι από τους πρώτους 2) με αρκετά καλές συνθέσεις δικές τους  και  4 εξαιρετικές διασκευές  (refuse/resist από Sepultura,purple haze από…..κάποιον Jimi Hendrix, το Ostracized από Grip Inc. , και ένα άλλο που δεν πρόλαβα να συγκρατήσω), κατάφεραν να ξεσηκώσουν τον –δυστυχώς-λίγο κόσμο με το Thrash metal τους!!!

Τέταρτοι και τελευταίοι οι Lifecode. Η μόνη από όλες τις συμμετέχουσες μπάντες της βραδιάς με δισκογραφική παρουσία,και σίγουρα η πιο μεγάλη ηλικιακά μπάντα.

Δυστυχώς όμως ήταν η απογοήτευση της βραδιάς….Με αδικαιολόγητα μεγάλες παύσεις ανάμεσα στα κομμάτια τους ,και με samples που περιείχαν γυναικεία φωνητικά (έτσι έχουν ηχογραφηθεί αυτά τα κομμάτια τους) δεν κατάφεραν να κερδίσουν τις εντυπώσεις ,ενώ μόνο φωτεινό σημείο στην εμφάνισή τους ήταν η διασκευή τους στο Fuckin Hostile των Pantera….

Οι δικές τους συνθέσεις (με εξαίρεση αυτές που είχαν τα γυναικεία φωνητικά) δεν ήταν και άσχημες,απλά δεν μπόρεσαν να ξεχωρίσουν μέσα στην ευρύτερη μετριότητα…

Αν σκεφτεί όμως κανείς ότι αυτή ήταν η πρώτη τους ζωντανή εμφάνιση μετά από σχεδόν μια πενταετία,τουλάχιστον τους αναγνωρίζει αρκετά ελαφρυντικά.

Το τέλος της βραδιάς μας βρήκε ιδρωμένους και με αυτιά να βουίζουν,αλλά και με την εντύπωση ότι όσο υπάρχουν μπάντες με όρεξη , μεράκι και επαγγελματισμό θα βγαίνουν συγκροτήματα ποιοτικάπου δεν θα έχουν τίποτα να ζηλέψουν από τους αλλοδαπούς ομολόγούς τους.