Συνέντευξη | Μορφούλα Ιακωβίδου: «Από την πρώτη φόρα που με ρώτησε κάποιος τι θέλω να γίνω όταν μεγαλώσω, είπα τραγουδίστρια!»

Ένα φρέσκο, ταλαντούχο κορίτσι κάνει την είσοδο του στην ελληνική δισκογραφία! Η Μορφούλα Ιακωβίδου μας συστήνεται μέσα από το πρώτο της single με τίτλο «Μάτια Μελαγχολικά» που κυκλοφορεί από την Minos EMI!

Χαμογελαστή, αισιόδοξη και γεμάτη αγάπη για το τραγούδι ξεδιπλώνει τις αλήθειες της στην αρχισυντάκτρια του Tralala.gr, Σοφία Μπεκιάρη.

Αποκαλύπτει πότε συνειδητοποίησε ότι θέλει να ασχοληθεί με το τραγούδι, με ποιο τρόπο την στηρίζει ο αδερφός της Πέτρος Ιακωβίδης και ποια είναι τα στοιχεία που θαυμάζει στον Νίκο Βέρτη.

Τι σημαίνει το τραγούδι για τη Μορφούλα;

Το τραγούδι για εμένα είναι ο καλύτερος τρόπος έκφρασης! Μου προκαλεί άπειρα συναισθήματα τα οποία με βοηθάνε στο να λειτουργώ με θετική στάση στη ζωή μου και στην καθημερινότητά μου.

Ποια ήταν εκείνη η στιγμή που ένιωσες / συνειδητοποίησες πως θα ασχοληθείς με το τραγούδι;

Από πολύ μικρή ηλικία συνειδητοποίησα ότι αγαπάω τη μουσική γενικότερα αλλά αυτό που με ευχαριστούσε περισσότερο ήταν το να τραγουδάω. Μπορώ να πω ότι από την πρώτη φόρα που με ρώτησε κάποιος τι θέλω να γίνω όταν μεγαλώσω είπα τραγουδίστρια.

Ένα κορίτσι από επαρχιακή πόλη ποιες δυσκολίες ενδέχεται να αντιμετωπίσει στην προσπάθεια της να κάνει το όνειρο της πραγματικότητα;

Όλες οι μεγάλες αλλαγές στη ζωή έχουν ένα βαθμό δυσκολίας, όπως το να φύγεις από μία μικρή και κλειστή κοινωνία που έχεις μεγαλώσει και να βρεθείς ξαφνικά σε ένα καινούργιο και άγνωστο μέρος. Ευτυχώς εγώ είχα πολύ στήριξη από την οικογένειά μου οπότε δεν συνάντησα δυσκολίες που να με έκαναν να μην θέλω να ακολουθήσω το όνειρό μου.

Αν σου ζητούσα να πας πίσω στον χρόνο και να μοιραστείς με τους αναγνώστες τα συναισθήματα σου την πρώτη φορά που ανέβηκες επί σκηνής, ποια θα ήταν αυτά;

Θυμάμαι την πρώτη φορά που ανέβηκα στη σκηνή είχα πάρα πολύ άγχος! Ενώ λοιπόν ήμουν πολύ χαρούμενη γιατί πραγματοποιούσα το όνειρό μου, το άγχος δεν με άφησε να το χαρώ όσο και όπως θα ήθελα.

Το γεγονός ότι ο αδερφός σου (Πέτρος Ιακωβίδης) διανύει ήδη μια επιτυχημένη πορεία στον χώρο… θεωρείς ότι λειτουργεί θετικά για εσένα ή κάποιες φορές είναι ανασταλτικός παράγοντας;

Θεωρώ ότι αν πατάς στα πόδια σου και κάνεις μικρά και σταθερά βήματα δεν έχεις να φοβηθείς κάτι. Αυτή είναι και η άποψη του Πέτρου, μου το λέει συνέχεια και έτσι ήθελε και αυτός να μπω στο χώρο με την μόνη βοήθεια από εκείνον ένα ωραίο τραγούδι και συμβουλές. Σε καμία περίπτωση δεν θέλω να έχω κάποια ευνοϊκότερη αντιμετώπιση λόγω του ότι είμαι αδερφή του.

Εδώ και ένα διάστημα βρίσκεσαι στο πλευρό ενός από τους πιο καταξιωμένους Έλληνες καλλιτέχνες, του Νίκο Βέρτη… ποια στοιχεία του θαυμάζεις και αφομοιώνεις στην επαγγελματική σου πορεία;

Η συνεργασία μου με τον Νίκο Βέρτη είναι ένα καθημερινό μάθημα! Είναι ένας άνθρωπος με ήθος, χιούμορ, ευγενικός προς τους συνεργάτες του και πρόθυμος να βοηθήσει με όποιον τρόπο μπορεί. Δουλεύει σκληρά και δεν αφήνει τίποτα στην τύχη. Είναι ένας καλλιτέχνης προς μίμηση.

Αν κάποιος θέλει να γνωρίσει λίγο καλύτερα τη Μορφούλα… ποια θα ήταν τα 2 θετικά και ποια τα 2 αρνητικά αντίστοιχα χαρακτηριστικά σου;

Πιστεύω ότι στα θετικά μου στοιχεία είναι το χιούμορ και ο αισιόδοξος τρόπος που αντιμετωπίζω πάντα διάφορες καταστάσεις στη ζωή μου. Τώρα όσον αφορά τα αρνητικά θα έλεγα πως είναι η νευρικότητα και η έλλειψη υπομονής που έχω κάποιες φορές.

Το πρώτο σου τραγούδι έχει τίτλο «Μάτια Μελαγχολικά», μίλησε μου λίγο γι’ αυτό και πες μου τι σε ώθησε να το επιλέξεις και να μας συστηθείς μέσω αυτού;

Το «Μάτια Μελαγχολικά» με άγγιξε από την πρώτη στιγμή που το άκουσα και σκέψου ότι ήταν με μια κιθάρα από τον Πέτρο που μου έπαιξε μόνο τη μουσική! Όταν στη συνέχεια έστειλε και τον στίχο η Όλγα Βλαχοπούλου ενθουσιάστηκα ακόμα περισσότερο!! Και οι άνθρωποι της εταιρείας μου, της Minos Emi ήταν σίγουροι ότι αυτό θα πρέπει να είναι το πρώτο μου τραγούδι.

Η δύσκολη κατάσταση που βιώνουμε αυτή την περίοδο πόσο σε έχει επηρεάσει και πως περνάς την καθημερινότητα σου στο σπίτι;

Η κατάσταση που ζούμε με έχει επηρεάσει στο κομμάτι του φόβου για τους ανθρώπους που αγαπώ. Πιστεύω ότι το θετικό της κατάστασης είναι ότι μας δίνεται μια ευκαιρία να τα βρούμε με τον εαυτός μας, να ηρεμήσουμε από την ρουτίνα της καθημερινότητας και να έρθουμε κοντά με τους δικούς μας ανθρώπους. Λόγω της κατάστασης βρίσκομαι στην Καβάλα, στο πατρικό μου οπότε παίζουμε διάφορα επιτραπέζια με τους γονείς μου, βλέπουμε ταινίες και σειρές, μελετάω τραγούδια και έτσι περνάω ευχάριστα τη δική μου «καραντίνα».

Αν έπρεπε να πεις ένα «Ευχαριστώ», σε ποιον θα ήταν αυτό;

Το μεγαλύτερο ευχαριστώ θα το έλεγα στους γονείς μου και στον αδερφό μου! Πιστεύω πως ό,τι είμαι και ό,τι έχω καταφέρει μέχρι σήμερα το οφείλω σε αυτούς διότι είναι πάντα δίπλα μου.

Συνέντευξη & Επιμέλεια: Σοφία Μπεκιάρη