Οι γονείς του προσπαθούσαν να κάνουν το καλύτερο γι’ αυτόν, ειδικά μετά από εκείνο το μοιραίο απόγευμα. Όπως τα άλλα παιδιά, έτσι και ο μικρός Andrea λαχταρούσε το παιχνίδι στους επαρχιακούς δρόμους, και έπαιζε μαζί τους. Όμως δυστυχώς δεν ήταν σαν όλα τα παιδιά. Η όρασή του μπορούσε να καταστραφεί ολοκληρωτικά με ένα μικρό χτύπημα στο κεφάλι, όπως και έγινε
Παρ’ όλα αυτά, κατάφερε με τη στήριξη όλων, να ζει “φυσιολογικά”. Από μικρή ηλικία έμαθε εκκλησιαστικό όργανο και πιάνο και έπειτα, φλάουτο και σαξόφωνο. Το 1970 κέρδισε τον πρώτο του διαγωνισμό τραγουδιού με το τραγούδι “O sole mio”, το οποίο μέχρι σήμερα δεν λείπει από το ρεπερτόριό του.
http://www.youtube.com/watch?v=chFXBoyku74
Ακολουθεί μια περίοδος, κατά την οποία, απογοητευμένος και πεπεισμένος πως, δε μπορεί να έχει σπουδαία πορεία στη μουσική, αποφασίζει να σπουδάσει νομική. Άσκησε για ένα χρόνο τη δικηγορία, μέχρι που συνάντησε τον Franco Corelli, έναν από τους σπουδαιότερους τενόρους στη ιστορία της όπερας, o οποίος υπήρξε το πρότυπό του και τον ενέπνευσε από την πρώτη κιόλας φορά που τον άκουσε. O Corelli τον άκουσε να τραγουδά και τον πήρε μαζί του ως μαθητή. Εκείνος, για να καταφέρει να ανταποκριθεί στα ακριβά δίδακτρα, ξεκίνησε να τραγουδά σε ένα piano-bar. Εκεί, γνώρισε τη γυναίκα του Enrica και μαζί της έκανε τους δύο γιους του, Amos (1995) και Matteo (1997).
Ο Luciano Bettarini ήταν ο δεύτερος δάσκαλός του και έκανε μαθήματα φωνητικής μαζί του, μέχρι το θάνατό του το 1997.
Από το 1992, αρχίζουν να χτίζονται τα θεμέλια της καριέρας του. Το 1994 κέρδισε το βραβείο πρωτοεμφανιζόμενου καλλιτέχνη στο φεστιβάλ του Σαν Ρέμο, με το τραγούδι “Il Mare Calmo De La Sera”. Aπό κει και έπειτα, υπήρξε ραγδαία η αύξηση της φήμης του Andrea Bocelli και οι διακρίσεις του, καλλιτεχνικές και ευρύτερες, αναρίθμητες.
Ο γνωστός ροκ σταρ Zucchero μαζί με τον Bono, των U2 κάνουν οντισιόν ψάχνοντας έναν τενόρο για να πείσουν τον Lucciano Pavarotti να τραγουδήσει μαζί τους. Όταν ο Pavarotti άκουσε τον Bocelli σε ένα ντέμο, είπε πως κανένας δεν θα μπορούσε να τραγουδήσει καλύτερα από αυτόν τον νέο, που τραγουδά με την ψυχή, και αφού τον γνώρισε ξεκίνησε μεταξύ τους μια βαθιά φιλία που κράτησε μέχρι το θάνατό του.
Παρ’ όλ’ αυτά το ντουέτο Zucchero-Pavarotti έγινε, με το κομμάτι ”Miserere”. Στην περιοδεία του Zucchero το 1993 o Bocelli τον συνοδεύει, ερμηνεύοντας το μέρος του Pavarotti στο ”Miserere” και την διάσημη άρια ”Nessun Dorma” από την όπερα ”Turandot” του Puccini, με την οποία καταχειροκροτείται και αρχίζει η αναγνώρισή του απέ το κοινό. Μετά από την περιοδεία κάνει το ντεμπούτο του στην κλασσική μουσική με ένα κοντσέρτο στο Reggio της Emilia.
http://www.youtube.com/watch?v=YbGKQ8YASCY
Συμμετέχει σε φιλανθρωπικά κονσέρτα και στο τέλος της χρονιάς ερμηνεύει τον πρώτο του ρόλο, ως Macduff, στην όπερα ”Μάκβεθ” του Verdi, στο ”Teatro Verdi” στην Pisa.
Το 1995 τραγουδά ξανά στο Σαν Ρέμο καταλαμβάνοντας την τέταρτη θέση με το τραγούδι ”Con te Partiro”.
Ένα χρόνο αργότερα θα γίνει η επανεκτέλεση του συγκεκριμένου κομματιού με αγγλοελληνικό στίχο.
Ο γνωστός μποξέρ Henry Maske οργανώνει τον αποχαιρετιστήριο αγώνα του και απευθύνεται για δεύτερη φορά στην διάσημη σοπράνο Sarah Brightman (την πρώτη φορά δημιούργησε το θρυλικό ”A Question Of Honour”). Εκείνη με τη σειρά της βρίσκει τον Andrea Bocelli και μαζί ηχογραφούν το ”Time To Say Goodbye”, ένα κομμάτι-σημείο αναφοράς και για τους δύο καλλιτέχνες, το οποίο σπάει όλα τα ρεκόρ πωλήσεων στην μουσική βιομηχανία και παραμένει στο τοπ-10 του Γερμανικού hit parade για έξι μήνες.
Το 1997 παραλαμβάνει μαζί με την Brightman το Echo award για το καλύτερο τραγούδι της χρονιάς. Ακολουθούν κυκλοφορίες άλμπουμ που σημειώνουν τεράστια επιτυχία και πολύ υψηλές πωλήσεις, φτάνοντας συνολικά μέχρι σήμερα τα 40 εκατομμύρια αντίτυπα. Φιλανθρωπικές συναυλίες, στα πλαίσια των οποίων συμπεριλήφθηκε δύο φορές και η χώρα μας, στο Ηρώδειο το 2003 και στο Καλλιμάρμαρο τον Οκτώβριο του 2007. Κερδίζει πολλά βραβεία, ως καλύτερος τραγουδιστής, και για τις πωλήσεις των άλμπουμ του.
Το 1998 επιλέχθηκε ανάμεσα στους 50 πιο όμορφους ανθρώπους του κόσμου, από το περιοδικό People. Οι συναυλίες, οι περιοδείες και οι ηχογραφήσεις του σημειώνουν τεράστια επιτυχία. Παρόλο που έχει εμφανιστεί σε όλον τον κόσμο, η σχέση του με τη γενέτειρά του παραμένει ιδιαίτερη. Από το 2006 λειτουργεί εκεί το υπαίθριο “Θέατρο της σιωπής”, όπου ο Bocelli κατέχει τη θέση του επίτιμου προέδρου και εμφανίζεται για μία μόνο βραδιά μέσα στον Ιούλιο, πλαισιωμένος από σπουδαίους καλλιτέχνες.
Το 1999 τραγουδά μαζί με την Celine Dion το ”The Prayer”, το οποίο τραγούδησε ο ίδιος, πρώτα σε σόλο εκδοχή για την ταινία κιν. σχεδίων ‘Quest for Camelot”.
http://www.youtube.com/watch?v=2xdlsu4sCaU
Τα επόμενα χρόνια περνούν με συναυλίες, περιοδείες, ηχογραφήσεις και όλα σημειώνουν απερίγραπτη επιτυχία. Καλείται από τον πάπα, και από την βασίλισσα της Αγγλίας, τραγουδώντας σε διάφορες εκδηλώσεις (πράγμα που έρχεται μάλλον σε αντίθεση με τη στάση του στη ζωή γενικά, αλλά σίγουρα δεν είναι άνθρωπος που θα πρόσβαλλε κάποιους με την άρνησή του).
Την ίδια χρονιά γίνεται ο πρώτος καλλιτέχνης που βρίσκεται στις 3 πρώτες θέσεις στα αμερικάνικα charts κλασσικών άλμπουμ, με τα ”Aria”, ”Sacred Arias” και ”Viaggio Italiano”.
Κυκλοφορεί επίσης και ένα αυτοβιογραφικό μυθιστόρημα, το ”La musica del silenzio”, μόνο στην Ιταλία.
Το 2000 συνεχίζει τις δραστηριότητές του, διορίζεται πρόεδρος στο Istituto Musicale Boccherini στην Lucca, και προς το τέλος της χρονιάς, κυκλοφορεί την πρώτη ολοκληρωμένη ηχογράφηση όπερας, την ”La Bohme”του Puccini.
Το 2003 εμφανίζεται για πρώτη φορά ως παραγωγός στο φεστιβάλ του Σαν Ρέμο, όπου δύο νέοι καλλιτέχνες τραγουδούν για την νεοϊδρυθείσα δισκογραφική του, Clacksong.
Μέχρι σήμερα η καριέρα του Andrea Bocelli εξελίσσεται με πολύ γρήγορους ρυθμούς. Παρ’ όλ’ αυτά ίδιος προτιμά να ζει με απλότητα και ταπεινότητα. Αν τον ρωτήσετε πώς αισθάνεται που σχεδόν ποτέ δεν αντίκρισε το φώς της μέρας, θα σας απαντήσει με μια φράση από το αγαπημένο του παιδικό μυθιστόρημα ”Μικρός Πρίγκηπας” του Antoine de Saint-Exupery: ”Βλέπεις καθαρά μόνο μέσα από την καρδιά σου. Τα ουσιαστικά πράγματα είναι αόρατα στο μάτι”.
Ένας καλλιτέχνης με όλη τη σημασία της λέξης, τραγουδά γεμάτος πάθος με μια φωνή που πηγάζει από τα βάθη της ψυχής του και έρχεται να συγκινήσει βαθιά τον ακροατή με σύγχρονα και κλασσικά τραγούδια, που αγγίζουν τις καρδιές όλων.
Τελευταία κυκλοφορία, η συλλογή ”Best of: Vivere”, που περιλαμβάνει τρία καινούρια τραγούδια, καθώς και μια επανεκτέλεση/διασκευή του ”Vivere”, αυτή τη φορά σε ντουέτο με την Laura Pausini. Το κομμάτι ”Canto Della Tera”, επανεκτελέστηκε σε ντουέτο με την Sarah Brightman συμπεριλαμβάνεται στο νέο άλμπουμ της τελευταίας, με τίτλο’ ‘Symphony”.
Ο Andrea Bocelli είναι γνωστός σε όλο τον κόσμο, ακόμα και σε αυτούς που δεν έχουν ιδέα από όπερα. Είναι ο τενόρος που χτίζει γέφυρες ανάμεσα στην κλασική και τη σύγχρονη μουσική. Σε μία συνέντευξή του αναφέρει πως, η φιλοδοξία του από παιδί ήταν, να μπορέσει κάποια μέρα να ηχογραφήσει ολόκληρες όπερες και πως, αφού κατάφερε τελικά να το κάνει πραγματικότητα, έπρεπε να δοκιμαστεί και στην ίδια τη σκηνή του θεάτρου. Γιατί, τι αξιοπιστία θα μπορούσε να έχει ένας ερμηνευτής αν περιοριζόταν στην ηχογράφηση των λυρικών έργων?
Ο Andrea Bocelli είναι σπουδαίος καλλιτέχνης αλλά και σπουδαίος άνθρωπος. Αν και η καριέρα του εξελίσσεται με ταχύτατους ρυθμούς, ο ίδιος προτιμά να ζει με απλότητα και ταπεινότητα. Όπως έχει πει, έχει εισπράξει από μικρός αγάπη και στοργή σε αφθονία. Από εκεί πηγάζει η ευτυχία του, οπότε νιώθει πως χρωστάει στη ζωή και προσπαθεί να το ανταποδώσει με όλες του τις δυνάμεις. Πολλές φιλανθρωπικές συναυλίες έχουν την υπογραφή του Andrea Bocelli, στα πλαίσια των οποίων συμπεριλήφθηκε και η χώρα μας. Στο Ηρώδειο το 2003, στο Καλλιμάρμαρο το 2008 και ξανά στο Ηρώδειο το 2010 μετά από πρόσκληση του Ιδρύματος Δράσης κατά του Καρκίνου του Μαστού.
Τον Σεπτέμβριο του 2011 ανακοινώθηκε ότι ο Bocelli θα δώσει μια δωρεάν συναυλία στο Great Lawn του Central Park στη Νέα Υόρκη. Θα τον συνοδεύσουν από τη Φιλαρμονική της Νέας Υόρκης, υπό τη διεύθυνση του Alan Gilbert.
“Αν ο Θεός είχε φωνή, θα έμοιαζε με του Andrea Bocelli” – Celine Dion
Δισκογραφία:
Δείτε την εδώ
Πηγές: www.dancelatin.gr
Επιμέλεια-προσαρμογή: Σοφία Παφτούνου
Διαβάστε επίσης
