Βιογραφία | Tito Puente, ο βασιλιάς του mambo!

Από πολύ μικρός πήρε μαθήματα πιάνου και στα 10 χρόνια του αποφάσισε να μάθει κρουστά, έχοντας ως έμπνευση τον ντράμερ της jazz, Gene Krupa. Μετά το δεύτερο πόλεμο σπούδασε θεωρία μουσικής, ενορχήστρωση και διεύθυνση ορχήστρας.

Στα δεκατρία του ο Ernesto Anthonio Puente, Jr έπαιζε ήδη στο γκρουπ του Ραμόν Ολιβέιρο και ζούσε με σχετική άνεση, αλλά δεν επαναπαύτηκε. Τον γοήτευαν πάντα οι μουσικοί που είχαν παιδεία και όταν άκουσε τον κουβανό Ανσέλμο Σακάσσας να παίζει πήρε την οριστική απόφαση να σπουδάσει κι αυτός μουσική. Εισήχθη στο Τζούλλιαρντ, όπου μελέτησε πιάνο, σύνθεση και ενορχήστρωση. Τον ενδιέφερε όμως και ο χορός, όπου και εκεί έκανε πρακτικά και θεωρητικά μαθήματα. Ήδη από το 1935, αυτός και η αδελφή Anna έγιναν μέλη «των αστεριών του μέλλοντος» μιας καλλιτεχνικής παρέας της γειτονιάς τους. Σε τέσσερις διαγωνισμούς, ο Tito τιμήθηκε για την εξαιρετική χορευτική του δεινότητα.

Σε όλη τη ζωή του υποστήριξε την άμεση σχέση της κίνησης και της μουσικής ενώ δήλωνε συχνά σε συνεντεύξεις ότι χωρίς το χορό η δική του παρουσία στο μουσικό στερέωμα δεν θα είχε λόγο ύπαρξης.

Μέχρι το 1942 που κλήθηκε να υπηρετήσει στο στρατό έπαιζε με τον κουβανό πιανίστα Χοσέ Κορμπέλο. Η καλλιτεχνική πορεία του ανεκόπη από τον β΄ παγκόσμιο πόλεμο. Το 1946 επανέρχεται στο προσκήνιο και το 1947 σκαρώνει μια ορχήστρα που την ονομάζει Piccadilly Boys. Ηχογραφούν τον δίσκο Abaniquito, που άπλωσε και στέριωσε τη φήμη τους. Από το 1949 ο Πουέντε αρχίζει να πειραματίζεται σε άλλα όργανα, τα congas, το βιμπράφωνο, τα claves, το σαξόφωνο και το κλαρινέτο. Για όλα είχε ήδη φροντίσει να πάρει μαθήματα.

Η δεξιοτεχνία και η αυθεντικότητα του Πουέντε προκαλούν παγκόσμιο ενθουσιασμό ενώ οι σπουδαιότεροι μουσικοί της δεκαετίας του 50 παίζουν μαζί του, μεταξύ αυτών οι περκασιονίστες- θρύλοι, Chano Pozo, Manny Oquendo, Patato Valdès, Càndido, Ray Barretto.

Κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1950 απόκτησε μεγάλη δημοτικότητα, που τον βοήθησε να “περάσει” σε μεγάλο ακροατήριο ρυθμούς της latin μουσικής, όπως το mambo και το cha-cha. To 1958 κυκλοφόρησε το πιο γνωστό του ίσως άλμπουμ, το “Dance Mania” και αργότερα μεταπήδησε και σε άλλα μουσικά είδη, όπως η pop μουσική και η bossa nova και, τελικώς, κατέληξε σε μια συγχώνευση Αφρο – κουβανικής και Latin jazz μουσικής, η οποία έγινε γνωστή ως “salsa”, όρος που στον ίδιο δεν άρεσε.

Το 1979 κέρδισε το πρώτο βραβείο Grammy για το άλμπουμ “Homenaje A Beny Moré Vol.1”, για να ακολουθήσουν άλλα τέσσερα για τα άλμπουμ “On Broadway” (1983), “Mambo Diablo” (1985), “Goza Mi Timbal”(1989).

http://www.youtube.com/watch?v=_DYnamqztmU

http://www.youtube.com/watch?v=hTMq5ctZO3A

http://www.youtube.com/watch?v=TEvz7_ZpCz8

Το μάμπο και το τσα-τσα είναι οι ρυθμοί που συγκεντρώνουν πλήθη να τον ακούσουν στη Νέα Υόρκη στο Palladium Ballroom όπου έπαιζε για αρκετά χρόνια.

Το 1956 στρέφεται συστηματικά στη τζαζ, επιχειρεί το πάντρεμα της με μουσικά χαρακτηριστικά της λατινοαμερικάνικης μουσικής και συνεργάζεται σε δίσκους και συναυλίες με ονόματα όπως οι Dexter Gordon, Lionel Hampton, Dizzy Gillepsie. Λίγο αργότερα και ο Miles Davis γίνεται συνεργάτης του. Κατά την δεκαετία του 60 γίνεται παγκόσμια γνωστός με την σύνθεση Oye como va που χρόνια μετά διασκεύασε ο Κάρλος Σαντάνα. Από το 1962 και για τριάντα χρόνια ο Πουέντε ταξιδεύει αδιάκοπα με το γκρουπ Latin Percussion Jazz Ensemble. Αργότερα, από το 1992, συνεχίζει το μουσικό του ταξίδι σε όλη τη γη με το Golden Latin Jazz All-Stars.

Το 1992 υποδύεται τον εαυτό του στο φιλμ Mambo Kings. Σαν γκεστ εμφανίζεται και στην επιτυχημένη σειρά Cosby Show και με τη βοήθεια της… τεχνολογίας κάνει ένα σύντομο πέρασμα στους Simpsons ενώ το 1987 ο Γούντι Αλλεν τον πείθει να συμμετάσχει στο φιλμ Μέρες Ραδιοφώνου. To 1968 η αμερικάνικη τηλεόραση του αφιέρωσε ένα σόου με τίτλο “The World of Tito Puente”.

http://www.youtube.com/watch?v=Prg571fhbIE

Το 1996 εμφανίστηκε στην τελετή λήξης των Ολυμπιακών Αγώνων στην Ατλάντα.

Πέντε βραβεία Grammy που έλαβε τις χρονιές 1979, 1983, 1985, 1990 και 2000 υπογραμμίζουν την επιτυχία του. Επίσης, βραβείο Grammy για τη συνολική του προσφορά στη μουσική, του απενεμήθη μετά θάνατον, το έτος 2003.

Το 1958 είχε επισκεφτεί την Αθήνα για μια συναυλία στον Ορφέα. Tον Ιούλιο του 1997οι αθηναίοι φιλόμουσοι τον χειροκρότησαν στο θέατρο του Λυκαβηττού. Το 1999 τον θαύμασαν και οι Θεσσαλονικείς.

Παρέμεινε στη πρώτη γραμμή της μουσικής ζωής και της βιομηχανίας της μέχρι την τελευταία στιγμή. Στη διάρκεια της ζωής του ηχογράφησε 120 δίσκους, συνέθεσε 450 – 470 τραγούδια και ενορχήστρωσε περισσότερα από 2.000 μουσικά κομμάτια άλλων συνθετών. Πραγματοποίησε πάνω από 10.000 ζωντανές εμφανίσεις σε κύκλο επαγγελματικής ζωής πενήντα περίπου ετών!
Ο τελευταίος δίσκος του ηχογραφήθηκε το 2000 (απέσπασε βραβείο Grammy το 2001) και είχε τίτλο Obra maestra.

Στις 31 Μαΐου του 2000, στα 77 του χρόνια ο Τίτο Πουέντε υπέστη καρδιακό επεισόδιο μετά από μια συναυλία του στο Puerto Rico και μεταφέρθηκε στη Νέα Υόρκη, όπου υποβλήθηκε σε επέμβαση αντικατάστασης βαλβίδας, αλλά υπέκυψε τις πρώτες πρωινές ώρες της 1ης Ιουνίου.

Η οικογένεια Πουέντε συνεχίζει την παράδοση με δύο απογόνους, τον γιο του και συνονόματο Tito Puente Jr και την εγγονή του Millie P.
Το 1999 εκδόθηκε το βιβλίο Tito Puente and the Making of Latin Music, του συγγραφέα Steven Losa από τις εκδόσεις University of Illinois Press. Θα το εκτιμήσουν πολύ οι φίλοι της λατινοαμερικάνικης μουσικής κουλτούρας!

Δισκογραφία:

Δείτε την εδώ.

Πηγές:

www.artxpress.gr

www.tar.gr

Επιμέλεια-προσαρμογή: Σοφία Παφτούνου