Βιογραφία | David Gahan, ο τραγουδιστής των Depeche Mode
Έχει κυκλοφορήσει επίσης δύο άλμπουμ ως σόλο καλλιτέχνης Paper Monsters (2003) και Hourglass (2007). Το περιοδικό Q τον έχει κατατάξει στη θέση 73 στη λίστα με τους «100 Καλύτερους Τραγουδιστές», και στο Νο27 στους «100 Καλύτερους Frontmen».
Πέρασε τη παιδική του ηλικία, όπως αναφέρει ο ίδιος, πάνω σε ένα ποδήλατο με τους φίλους του. Σε ηλικία μόλις των 5 ετών επήλθε το διαζύγιο των γονέων του, γεγονός που τον άλλαξε ριζικά μιας και χαρακτηριζόταν από άσχημη συμπεριφορά, έκλεβε αυτοκίνητα, ζωγράφιζε graffiti στους τοίχους και μάλιστα κατάφερε να επισκεφθεί 3 φορές το δικαστήριο ανηλίκων πριν τα 14 του μόλις χρόνια. Πέρασε σαφώς, μια δύσκολη εφηβική ζωή!
Αγαπημένο του συγκρότημα όπως αναφέρει είναι οι Rolling Stones και Led Zeppelin και αγαπημένο του album είναι το πρώτο των Led Zeppelin και το Nothing Shocking by Jane’s Addiction.
http://www.youtube.com/watch?v=RQunGIVnZTE
Από την αρχή της δημιουργίας τους, οι Depeche Mode δεν σταμάτησαν ποτέ να απασχολούν την μουσική επικαιρότητα με πετυχημένα άλμπουμ. Οι πωλήσεις τους ξεπερνούν τα 110 εκατομμύρια αντίτυπα…
Με τον αέρα της ηλεκτρονικής ποπ μουσικής πέτυχαν να πουλήσουν τον ικανοποιητικό αριθμό των περισσοτέρων από 100 εκατομμυρίων δίσκων παγκοσμίως. Δημιουργήθηκαν το 1980 από τους κιμπορντίστες Vince Clarke και Andrew Fletcher, τον κιθαρίστα Martin Gore και τον τραγουδιστή David Gahan και θεωρούνται ως ένα από τα πιο επιτυχημένα και μακροβιότερα συγκροτήματα σε αυτό το χώρο. Ο λόγος για τους Depeche Mode με τα τρία τωρινά μέλη Martin Gore (στιχουργός, φωνητικά, κιθαρίστας, κιμπορντίστας), David Gahan (τραγουδιστής, στιχουργός), Andrew Fletcher (κιμπορντίστας).
Παίρνοντας τα πράγματα από την αρχή και γυρνώντας το χρόνο πίσω, διαπιστώνουμε πως τα πρώτα δείγματα της συνεργασίας των μελών των Depeche Mode εμφανίζονται το 1977, με τον Vince Clarke και τον Andrew Fletcher να δημιουργούν ένα συγκρότημα με όνομα No Romance In China. Τα δυο μέλη χρησιμοποιούσαν κιθάρα και μπάσο. Το 1979, ο Martin Gore, o Vince Clarke, ο Robert Marlow (συνθέτης ηλεκτρονικής μουσικής) και ο φίλος τους Paul Redmond, δημιούργησαν προσωρινά το συγκρότημα The French Look, αρχίζοντας να χρησιμοποιούν περισσότερους ηλεκτρονικούς ήχους. Ένα χρόνο μετά, το Μάρτιο του 1980 οι Vince Clarke, Martin Gore, Andrew Fletcher δημιούργησαν στα τέλη της δεκαετίας του 1970 και στις αρχές του 1980 ένα συγκρότημα με όνομα Composition Of Sound, με τραγουδιστή και κιθαρίστα τον V. Clarke στα synthesizer τον M. Gore και στο μπάσο τον A. Fletcher. Το συγκρότημα κυρίως διασκεύαζε τραγούδια άλλων συγκροτημάτων της ίδιας εποχής ή παλιότερης, βέβαια ο Clarke συνέθεσε κάποια δικά του σπάνια τραγούδια. Οι εμφανίσεις τους γινόταν σε μικρές pub και σχολεία της περιοχής και των γύρω πόλεων.
H έλευση του David Gahan στη θέση του τραγουδιστή έγινε το 1980 και έτσι δημιουργήθηκε ένα τετραμελές σχήμα, μετονομάζοντας το συγκρότημα σε Depeche Mode, σε ένα εργατικό προάστιο του Λονδίνου, το Basildon. Τους τράβηξαν τα συνθεσάιζερ και τα drum machines εν μέρει επειδή ήταν εύκολο να τα μεταφέρουν στις συναυλίες τους στις τοπικές παμπ και δεν χρειάζονταν ενισχυτές, αντικαθιστώντας οποιοδήποτε ίχνος κιθάρας. Η ονομασία του συγκροτήματος προέρχεται από ένα γαλλικό περιοδικό μόδας Depehe mode, το οποίο σήμαινε γρήγορη μόδα, όπως δήλωσε o Martin Gore. Το πρώτο τραγούδι που το συγκρότημα ηχογράφησε ως Depeche Mode είναι το Photographic, το οποίο συμπεριλήφθηκε στη συλλογή Some Bizzare Album το 1981, στο οποίο συμμετείχαν και άλλα συγκροτήματα της εποχής. Το Photographic συμπεριλήφθηκε και στο παρθενικό δίσκο των Depeche Mode, Speak and Spell, με διαφορετική εκτέλεση.
Η ιστορία ξεκίνησε όταν το συγκρότημα το πλησίασε ο Daniel Miller (μουσικός παραγωγός ηλεκτρονικής μουσικής και ιδρυτής της δισκογραφικής εταιρίας Mute Records) με τον οποίο υπέγραψαν συμβόλαιο. Το αποτέλεσμα της συνεργασίας αυτής ήταν το πρώτο single του συγκροτήματος, Dreaming Of Me, το οποίο κυκλοφόρησε το Φεβρουάριο του 1981 και φτάνοντας στη 51η θέση των charts της Μεγάλης Βρετανίας. Στη συνέχεια, κυκλοφόρησε το δεύτερο single, New Life, το οποίο έφτασε στην 11η θέση των charts.
http://www.youtube.com/watch?v=AhlzJuhm2uQ
Το Σεπτέμβριο του 1981, κυκλοφορεί το τρίτο single, Just Can’t Get Enough, το οποίο ήταν το πρώτο single του συγκροτήματος που έφτασε στο top ten των singles στη Μεγάλη Βρετανία και ήταν το πρώτο single που έγινε video clip και το μοναδικό στο οποίο συμμετέχει ο Vince Clarke. Το b-side του ήταν το πρώτο instrumental (καθαρά ορχηστρικό, χωρίς στίχους) κομμάτι του συγκροτήματος, Any Second Now. Το b-side εμφανίζεται σε κάποιες εκδόσεις του Speak and Spell με στίχους, η πραγματική του όμως εκτέλεση είναι instrumental.
http://www.youtube.com/watch?v=a84L1hVVEls
Το Speak and Spell ήταν το πρώτο και τελευταίο άλμπουμ που ο κύριος συνθέτης είναι ο Vince Clarke, ο οποίος αποφασίζει να αφήσει τους Depeche Mode.
Έπειτα από τρία album, οι Depeche Mode άρχισαν να γνωρίζουν επιτυχία σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες και την Αυστραλία με τις προηγούμενες δουλειές τους, αυτό που όμως απογείωσε το συγκρότημα για πρώτη φορά σε έντονο βαθμό ήταν η κυκλοφορία του νέου τους single, People Are People, το Μάρτιο του 1984. Το single γνώρισε την επιτυχία στα charts πολλών χωρών και ήταν το πρώτο single που έγινε hit στις Η.Π.Α. Η Sire Records μάλιστα κυκλοφόρησε και μια συλλογή ομώνυμη του τραγουδιού, η οποία περιείχε τραγούδια του συγκροτήματος από το 1982.
Ενώ ο περισσότερος κόσμος θεωρεί ότι το Black Celebration είναι ο πρώτος σκοτεινός δίσκος των Depeche Mode και η μεγαλύτερη αλλαγή του ήχου τους, το Some Great Reward είναι η “εισαγωγή” αυτού του ύφους. Όλα σχεδόν τα τραγούδια έχουν ένα νέο, πιο “σκοτεινό και σοβαρό” ύφος από όλα τα προηγούμενα άλμπουμ. Αυτό θα γινόταν ακόμα εντονότερο ένα χρόνο μετά τη κυκλοφορία του Some Great Reward, και πριν το Black Celebration, με ένα άλλο τραγούδι-single που συνδέει τις δυο αυτές εποχές, το Shake The Disease (1985).
Το Violator ήταν το άλμπουμ που έκανε τους Depeche Mode πασίγνωστους παγκοσμίως. Το συγκρότημα είχε ήδη γνωρίσει μεγάλη απήχηση από τον κόσμο μέχρι τον προηγούμενό του δίσκο, όμως το Violator κυριολεκτικά απογείωσε τη φήμη των Depeche Mode. Μέχρι σήμερα παραμένει το άλμπουμ που πουλήθηκε περισσότερο από όλα τα άλλα, ξεπερνώντας τα 13,5 εκατομμύρια πωλήσεις.
Ερχόμενοι στα νεότερα του συγκροτήματος, την άνοιξη του 2009 οι Depeche Mode επιστρέφουν με το single Wrong και τη δημιουργία του δίσκου Sounds Of The Universe, ο οποίος γνώρισε επιτυχία στην Ελλάδα. Ο ήχος του Sounds Of The Universe θυμίζει, όπως δήλωσε και ο ίδιος ο Martin Gore τον παλιό ήχο των Depeche Mode. Το ενδιαφέρον στοιχείο του άλμπουμ είναι ότι η περιοδεία που το ακολούθησε ήταν μια από τις μεγαλύτερες στην ιστορία του συγκροτήματος, ξεκινώντας από το Μάιο του 2009 και με δυο μικρές παύσεις το Φθινόπωρο του 2009 και τα Χριστούγεννα του ίδιου έτους, μέχρι το Φεβρουάριο του 2010.
http://www.youtube.com/watch?v=IvfcnpJRf0Q
Οι Depeche Mode επιστρέψανε και στη Κεντρική και Νότια Αμερική δίνοντας μερικές συναυλίες στο κοινό τους(μετά από την Exotic Tour του 1994 στη Χιλή και την Αργεντινή), γνωρίζοντας μεγάλη επιτυχία. Η περιοδεία Tour Of The Universe πραγματοποιήθηκε σε είκοσι δύο Ευρωπαϊκές χώρες, μια χώρα της Μέσης Ανατολής (Ισραήλ) και οκτώ Αμερικανικές χώρες. Συνολικά έγιναν 102 συναυλίες: 70 στην Ευρώπη, 27 στην Βόρειο Αμερική, 4 στη Νότια Αμερική, 1 στην Ασία, ενώ έγιναν και 17 ακυρώσεις (στις αρχές της περιοδείας και μάλιστα μια από αυτές ήταν η συναυλία στην Αθήνα, προγραμματισμένη για τις 12 Μαΐου του 2009).
Οι λόγοι των ακυρώσεων ήταν κυρίως η α) αιφνίδια επιστροφή του David Gahan στην Αμερική για μια επέμβαση (αισθάνθηκε ενοχλήσεις, πριν την συναυλία της Αθήνας) αφαίρεσης ενός χαμηλού βαθμού κακοήθους όγκου της ουροδόχου κύστης του. Αυτό ήταν η αφορμή να ακυρωθούν όλες οι συναυλίες στις βαλκανικές χώρες. Ο Gahan χειρουργήθηκε επιτυχώς και επέστρεψε μετά από λίγες εβδομάδες για να συνεχιστεί η περιοδεία, β) ένας τραυματισμός του Gahan στην κνήμη του (ρήξη μυών) κατά τη διάρκεια μιας συναυλίας στο Μπιλμπάο, με αποτέλεσμα να ακυρωθούν οι δυο επόμενες συναυλίες (Πόρτο, Σεβίλλη), γ) οι γιατροί έδωσαν εντολή στον Gahan να ξεκουράσει τη φωνή του, με αποτέλεσμα να ακυρωθούν άλλες δυο εμφανίσεις στις Ηνωμένες Πολιτείες και, δ) άλλες τρεις εμφανίσεις (δυο σε Βραζιλία και μια στην Αυστρία) ακυρώθηκαν λόγω οργανωτικών κωλυμάτων στην ατζέντα της περιοδείας.
Δισκογραφία:
Πηγές:
www.muzik.gr
wikipedia.org
Επιμέλεια-προσαρμογή: Σοφία Παφτούνου