Νέα κυκλοφορία | Φωτεινή Δάρρα – Λουλούδι στη Φωτιά

Ο αλληγορικός τίτλος δεν είναι διόλου τυχαίος. Ο συνθέτης Δημήτρης Παπαδημητρίου σταχυολόγησε τους στίχους αυτούς με άξονα την ένωση δύο εντυπωσιακών χαρακτηριστικών: την προφητική ματιά του μεγάλου στιχουργού σε απόλυτα σημερινά κοινωνικά θέματα από τη μια και την, αιτούμενη ξανά στις μέρες μας, στιβαρή δομή ενός κλασσικού και γνήσιου λαϊκού ελληνικού τραγουδιού που να τραγουδάει τη ζωή και τον έρωτα, με ποίηση και αλήθεια.

Η Φωτεινή Δάρρα, κατ’ εξοχήν εκπρόσωπος της νεώτερης γενιάς, συναντιέται στο υλικό αυτό με την πρόκληση να εκφράσει μεγάλο μέρος της καυτής σημερινής κοινωνικής θεματολογίας και προβληματισμού, προσφέροντας στο κύρος και τη σοφία των στίχων, την δύναμη μιας ορμητικής, αθώας και σύγχρονης νεανικής ερμηνείας. Η Φωτεινή είναι σαφώς πιο ώριμη ερμηνευτικά και μεταφέρει σε ήχο στα αυτιά μας, τον λόγο και τη μουσική μιας αιώνιας ξεχασμένης αλήθειας.

Πάντα στον κόσμο θά’ ρχεται

Παρασκευή Μεγάλη

Και κάποιος θα σταυρώνεται

γιά να σωθούν οι άλλοι

Ελα της θάλασσας θεριό

και του πελάγου μπόρα

Το φοβερό σκουπιδαριό

να διώξεις απ’ τη χώρα.

Επειδή έχει σημασία, όταν πρέπει, να λες με θάρρος τα σωστά, να έχεις ηθικά κίνητρα εσύ που τα λες, και, τέλος, η όλη σου πράξη της ζωής να είναι συνεπής προς αυτά που καταγγέλλεις με τα λόγια, δεν θα υπήρχε ορθότερη πηγή έρευνας από τον σοφό της σύγχρονης Ελλάδας, τον Νίκο Γκάτσο. Ο Νίκος Γκάτσος φαίνεται ξεκάθαρα μέσα από τους στίχους του σε αυτό το δίσκο πόσο προηγείται της εποχής του, πόσο μπροστά βλέπει. Μερικά από τα τραγούδια αυτά μοιάζουν να είναι μια μεταφυσική επικοινωνία μαζί του όπου ο σύγχρονος Ελληνας τον ερωτά:

“Τι λές γιά όλα αυτά που βιώνουμε σήμερα κύριε Γκάτσο;” Και από τον ουρανό ο αυτός του απαντά με ένα τραγούδι:

Σήκωσ’ το βλέμμα σου τ’ αητήσιο

Και δές τον κόσμο το ζαβό

Ποιός λογαριάζει τι’ ναι ίσιο

Ποιός νοιάζεται τι’ ναι στραβό

Κράτα μακρυά σου τους απ’έξω

Και μείνε ατάραχος κι ευθύς

Ποιός θα πονέσει αν πέσεις έξω

Ποιός θα δακρύσει αν θα χαθείς

Πρώτος ανάμεσα στους ίσους

Στάσου απροσκήνητος κι ορθός

Και διώξε τα πουλιά του μίσους

Να πλημμυρίσει ο κόσμος φώς.

Τραγούδια φωτεινά, δυναμικά, σε λαϊκούς ρυθμούς στοχεύουν στην αμεσότητα και στην ελληνικότητα.

Στην αιώνια ηλιοφάνεια ενός ελληνικού μυαλού.

Που πάτε αδέρφια μέσα στους ανέμους

Μέσα στην κακοκαιριά

Χιλιάδες χρόνια ζείτε μέσα σε πολέμους

Σαν τ’άγρια τα θεριά

Την γη Χριστέ μου άγιασε και ευλόγα

Και βόηθα Παναγιά

Δροσιά να γίνει πάλι ετούτη η φλόγα

Κι ετούτη η πυρκαγιά

Κι εσύ καρδιά μου πάψε πιά να κλαίς.