Νίκος Μακρόπουλος: «Θαυμάστριά μου έγραψε βιβλίο με πρωταγωνιστή εμένα»

Με θέα το απέραντο γαλάζιο, στο ησυχαστήριο του στη Νέα Ηράκλεια Χαλκιδικής, αγκαλιά με τα μαύρα Λαμπραντόρ του, Όπρα και Κούγκαρ, ο Νίκος Μακρόπουλος παραχώρησε μία εφ όλης της ύλης συνέντευξη στην δημοσιογράφο Τζώρτζια Συρίχα και στο περιοδικό «YOU». Με το νέο του cd με τίτλο «Τι να το κάνω» που περιλαμβάνει 13 ολοκαίνουργια τραγούδια, που μόλις κυκλοφόρησε από τη Sonar/Heaven Music, o αγαπημένος τραγουδιστής βρίσκεται στην καλύτερη του φάση.

Δείτε αποσπάσματα από την συνέντευξή του:

Νιώθω παρακολουθώντας το πρόγραμμα τις προάλλες ότι είσαι στην καλύτερή σου φάση και ότι έχεις ξαναγεννηθεί… Μπορείς να μου πεις το μυστικό της ευτυχίας αυτής;

«Δεν υπάρχει ιδιαίτερο μυστικό, απλά τολμώ να πω ότι είμαι πάρα πολύ καλά αυτή την εποχή .Αισθάνομαι γεμάτος και ικανοποιημένος γενικότερα από την ζωή μου- δεν θα έλεγα ευτυχισμένος γιατί είναι βαριά κουβέντα- είμαι όμως κοντά».

Βέρος Θεσσαλονικιός…

«Ναι, γεννήθηκα στον Άγιο Φανούριο στην Κάτω Τούμπα, παιδί μιας όχι και τόσο εύπορης οικογένειας αλλά δεν μας έλειψε τίποτα από την ζωή μας. Ό, τι ζητήσαμε το είχαμε, αφού ο πατέρας μας ήταν δουλευταράς και είναι ακόμα δηλαδή ο άνθρωπος, τον έχω στη ζωή, ενώ την μαμά μας την χάσαμε το καλοκαίρι…»

Εσύ δουλεύεις από μικρός…

«Ναι παρόλο που δεν είχα ανάγκη τότε να δουλεύω, μου άρεσε από πιτσιρίκος η δουλειά γιατί ήθελα να έχω αυτονομία, το δικό μου πορτοφόλι, να έχω γεμάτη την τσέπη μου, να κάνω αυτό που θέλω, χωρίς να ζητάω από κανέναν».

Έρχεσαι στην Αθήνα από την Θεσσαλονίκη και θυμάμαι τότε “διχάζεις” τον κόσμο. Άλλοι λέγανε ότι κατεβαίνει ο Μακρόπουλος και θα γίνει χαμός και άλλοι έλεγαν “έλα μωρέ, και τι έγινε;”… Σωστά θυμάμαι;

«Πολύ σωστά θυμάσαι γιατί υπήρχε μια 4ετία τότε που δούλευα στην Θεσσαλονίκη μαζί με την Πάολα, 6 μέρες την εβδομάδα, 11,5 μήνες τον χρόνο, είχα επιτυχίες, “Είμαι σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης”, “Ύποπτο”και γινόταν πανικός. Τότε συνειδητοποιώ λοιπόν ότι όταν κάποιος θέλει να «τρυπήσει» και να μπει στο σύστημα, στον χώρο, οι γνώμες διχάζονται -και δεν ισχύει αυτό μόνο για μένα -για όποιον προσπαθήσει να κάνει ντόρο παλεύοντας να διεκδικήσει μια θέση. Όποιος τολμήσει κάτι τέτοιο λοιπόν, τον πολεμάνε πριν μπει στο παιχνίδι, ένα παιχνίδι που έχει να κάνει με την κορυφή και την καριέρα…»

Ήσουνα προετοιμασμένος για αυτό το παιχνίδι και τον πόλεμο;

«Δεν μπορώ να πω ότι ήμουνα προετοιμασμένος, αλλά σίγουρα δεν ήμουνα και απροετοίμαστος, δεν με βρήκε αυτό σε μικρή αλλά σε μεγάλη ηλικία».

Τα σουξέ σου τα μετράς;

«Όχι πια γιατί δεν ξέρω τι είναι σουξέ, ο χρόνος δείχνει πόσο αντέχουν οι επιτυχίες και δεν το λέω από μετριοφροσύνη».

Εσύ όμως είσαι ψημένος στη δουλειά, δεν γίνεται να μην καταλαβαίνεις αν ένα τραγούδι θα κάνει χαμό…

«Δεν μπορείς πια να προβλέψεις γιατί άλλαξαν τα ακούσματα του κόσμου, είναι τελείως διαφορετικά από αυτά, ενός τραγουδιστή. Τα 18χρονα παιδιά σήμερα θέλουν να ακούνε τα τραγούδια που εσύ ξεκίνησες, μα πόσο μπορείς να μείνεις με αυτά που ξεκίνησες;»

Είναι συγκινητικό όταν βλέπεις αυτά τα νέα παιδιά να τραγουδάνε τις επιτυχίες σου;

«Εκεί εντυπωσιάζομαι, αλλά πιο πολύ εντυπωσιάζομαι όταν άνθρωποι πάνω από τα 50 τραγουδάνε σημερινά τραγούδια μου που δεν είναι και τόσο αντιπροσωπευτικά στο λαϊκό στοιχείο».

Η εποχή φτιάχνει σουξέ, καλλιτέχνες; Δεν γίνεται λίγο της κακομοίρας από καλλιτέχνες; Εγώ ανοίγω το ραδιόφωνο και δεν καταλαβαίνω εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων ποιος τραγουδάει…

«Γίνεται της κακομοίρας, αλλά θα μπορούσες να φανταστείς την ζωή μας χωρίς μουσική, να είμαστε μουγγοί; Πάμε τώρα στο ραδιόφωνο, ναι υπάρχουν οι φωνές που ξεχωρίζουν και κάνουν την διαφορά ενώ όλοι οι άλλοι προσπαθούν να μπουν στο παιχνίδι. Παλιά μου έλεγε ο Αλέκος Χρυσοβέργης “εσύ είσαι ιδιαιτερόφωνος” και δεν καταλάβαινα τι εννοούσε και το συνειδητοποιώ τώρα, ότι όταν τραγουδούσε ο Μητροπάνος καταλάβαινες ότι είναι αυτός, ο Καρράς, ο Βοσκόπουλος κλπ, κλπ, όλοι οι άλλοι προσπαθούν να δώσουν το στίγμα τους».

Θα ήθελες κάποια στιγμή να απομονωθείς στο εξοχικό σου στη Νέα Ηράκλεια Χαλκιδικής;

«Ζω εκεί αρκετούς μήνες τον χρόνο και είναι το καταφύγιό μου, όταν γεμίσω εδώ πολύ βαβούρα και άγχος, πάω εκεί και ξεφεύγω, απομονώνομαι και ησυχάζω, έχω και τα σκυλιά μου την Όπρα και τον Κούγκαρ, είναι μαμά και γιος, η μαμά είναι δική μου, ο γιος της Γιούλης της συντρόφου μου, έχουμε υιοθετήσει από ένα “παιδί”…»

Είσαι άντρας παλαιάς κοπής;

«Έχω το savoir vivre της παλιάς εποχής αλλά οι αντιλήψεις μου είναι σημερινές, είμαι υπέρ του φεμινιστικού κινήματος…»

Είσαι λάτρης του ωραίου φύλου…

«Εννοείται, καταρχήν έχω γεννηθεί από γυναίκα δεν μπορεί να μην λατρεύω την γυναίκα».

Ο γιος σου θα ακολουθήσει την δουλειά σου;

«Όχι έχει πάρει το πτυχίο του πρόσφατα σαν αρχιτέκτονας, θα κάνει το μεταπτυχιακό του, δεν έχει κατασταλάξει ακόμα όμως τι θα κάνει. Έχει κάνει όμως όλο το artwork για το εξώφυλλο και το animation του νέου άλμπουμ μου , μαζί με έναν φίλο του, τον Στάθη Τσαβαλιά (insane51) που είχε αυτή την πρωτοποριακή ιδέα. Ο Τάσος έχει την καλλιτεχνία μέσα του ασχολείται όμως με άλλο είδος μουσικής, τη hip hop.»

Πως είναι οι μεταξύ σας σχέσεις;

«Άριστη, μιλάμε 4- 5 φορές την ημέρα κάθε μέρα, δεν είμαι μόνο μπαμπάς του είμαι και φίλος του και τα πάντα».