Νίκος Πορτοκάλογλου: 30 χρόνια διαδρομή, μια πραγματική γιορτή στο Γυάλινο! (αποκλειστικό φωτορεπορτάζ & videos)

Τριάντα χρόνια επιτυχημένης παρουσίας στη μουσική δεν είναι κι εύκολο πράγμα. Ο Νίκος Πορτοκάλογλου αυτό το έχει καταφέρει δημιουργώντας όχι μόνο επιτυχίες αλλά και πολλά τραγούδια που έχουν μείνει ανεξίτηλα στο χρόνο. Στη πρεμιέρα, την Παρασκευή 3 Φεβρουαρίου, βρεθήκαμε από νωρίς στο φιλόξενο και ατμοσφαιρικό Γυάλινο Μουσικό Θέατρο για να γιορτάσουμε παρέα με τον Νίκο Πορτοκάλογλου το γεγονός πως μετά από τριάντα χρόνια επιτυχημένης παρουσίας στη μουσική, παραμένει ζωντανός, ανικανοποίητος και διψασμένος. Σαν να ξεκινά απ’ την αρχή…

Στις 21:30 ήμασταν στην είσοδο του Γυάλινου Μουσικού Θεάτρου και δεν μου έκανε εντύπωση η ουρά που είχε ήδη σχηματιστεί, μου άρεσε η προσμονή που έβλεπα στα μάτια του κόσμου που περίμενε υπομονετικά να μπει στο Θέατρο για να απολαύσει τον Νίκο Πορτοκάλογλου και τους καλεσμένους του. Η ατμόσφαιρα φιλική κι η εξυπηρέτηση άμεση έτσι πολύ σύντομα είχαμε τακτοποιηθεί στο τραπέζι μας και όταν ήρθαν και τα ποτά μας να συνοδέψουν τη διασκέδασή μας, τότε σιγά σιγά χαμήλωσαν τα φώτα κι έφτασαν στα αυτιά μας κι οι πρώτες νότες.

Ο Νίκος Πορτοκάλογλου πλαισιωμένος από την εξαιρετική μπάντα του και τις ταλαντούχες νέες ερμηνεύτριες Νάνα Μπινοπούλου και Σοφία Σαρρή, μας καλωσορίζει τραγουδώντας «30 χρόνια διαδρομή και μοιάζουν όλα μια στιγμή, μία ανάσα, μία γιορτή και άντε πάλι απ’ την αρχή..» ένα τραγούδι που έγραψε ειδικά για την επέτειο των τριάντα χρόνων. Μετά το ζέσταμα του καλωσορίσματος ακολουθεί το «Ταξίδι» από την εποχή των Φατμέ κι η μουσική αρχίζει να γεμίζει τον χώρο, να μας αγγίζει όλους, να ταξιδεύει η ψυχή μας. Η συνέχεια έχει «Χωρίς αμορτισέρ», «Μπλέξαν οι γραμμές μας» ενώ αργότερα αστειευόμενος μοιράζεται τις σκέψεις του λέγοντας ότι «30 χρόνια ταξίδι είναι πολύ βαρύ αλλά δεν βλέπω τίποτα κακό, να γίνεται κανείς τριαντάρης» και έτσι περνώντας από τις αναμνήσεις του παρελθόντος στις υποσχέσεις του μέλλοντος, μας παρουσιάζει ένα από τα καινούρια του κομμάτια έναν ύμνο όπως λέει στη χαρά της δουλειάς.

Είχε έρθει η ώρα να πάμε σε ακουστικά μονοπάτια με τη Νάνα Μπινοπούλου να μας χαρίζει με την ζεστή φωνή της, που σε κερδίζει με την πρώτη νότα, μια μοναδική ερμηνεία στη διασκευή του “Είδα στα μάτια σου τον κόσμο” που θα περιλαμβάνεται στο νέο διπλό άλμπουμ με τις διασκευές του Νίκου Πορτοκάλογλου. Ένα σκοτεινό και πολύ ιδιαίτερο σολάρισμα για εισαγωγή κάνει στο κοντραμπάσο ο Μιχάλης Καλκάνης και ο Νίκος Πορτοκάλογλου αρχίζει να μας ερμηνεύει τα “Παιχνίδια με τον Διάβολο”.

Μετά τα έντονα ηλεκτρισμένα παιχνίδια είναι η ώρα για μια ακουστική διασκευασμένη ανάπαυλα «Ο ταχυδρόμος», ερμηνευμένο από την αισθαντική δυνατή και εκφραστική φωνή της Σοφίας Σαρρή.

Στη συνέχεια της βραδιάς διασχίζοντας το Αιγαίο περάσαμε απέναντι και βρεθήκαμε στα παράλια της Μικράς Ασίας. «Φανταστείτε ένα καράβι φωτισμένο να μπαίνει στο Βόσπορο, μια λευκοντυμένη ορχήστρα επάνω στο κατάστρωμα να παίζει παραδόξως ταγκό και ένα ζευγάρι να χορεύει κάτω από το σεληνόφως» είπε, περιγράφοντάς μας το βίντεο κλιπ από το τραγούδι που ακολούθησε «Ταγκό στο Βόσπορο» παντρεύοντας δύση με ανατολή, ηλεκτρική κιθάρα με ούτι, το παρελθόν με το παρόν. Και από το Βόσπορο στη πάμε παραλία και “Βουτάμε γυμνοί” με ένα νέο τραγούδι που αποτυπώνει τη διάθεση του Πορτοκάλογλου τον τελευταίο χρόνο να απογυμνώνει τα κομμάτια του προς τον ακουστικό ήχο.

Είχε έρθει η στιγμή ο οικοδεσπότης να προλογίσει για να ανέβει στη σκηνή και ο κόσμος να χειροκροτήσει θερμά τον πρώτο καλεσμένο του, τον φίλο, πρώην συμμαθητή στο σχολείο και συνεργάτη επί εποχής Φατμέ, Οδυσσέα Τσάκαλο ερμηνεύοντας μαζί του το «Στη Σταδίου». Στη συνέχεια ο Πορτοκάλογλου μας πάει πολλά χρόνια πίσω, στην εποχή του γυμνασίου που με τον Τσάκαλο πιτσιρικάδες τραγουδούσαν ένα τραγούδι χωρίς να ξέρουν τι σημαίνουν τα λόγια, ήταν η στιγμή για το πέρασμα σε μια ενορχήστρωση του τραγουδιού «Norwegian Wood (This Bird Has Flown)» που όπως είπε «ίσως να είχαν κάνει οι Beatles αν είχαν έρθει στην Ελλάδα και είχαν ανακαλύψει τον Ζαμπέτα». Στη συνύπαρξη των δύο τραγουδοποιών επί σκηνής έρχονται να προστεθούν τα όμορφα τραγούδια του Οδυσσέα Τσάκαλου «Εσύ που δε μιλάς» και «Δεν πειράζει».

Η συνέχεια ήταν αφιερωμένη σε όλους, με τη μαεστρία των μουσικών, με το κέφι που επικρατούσε πάνω στη σκηνή, δεν γινόταν παρά να παρασυρθείς και να σιγοτραγουδήσεις μαζί τους «Ό,τι δε σε σκοτώνει, σε κάνει πιο δυνατό».

Ένα μικρό διάλειμμα για «επανεκκίνηση» του κόσμου και το δεύτερο μέρος της παράστασης άρχισε δυναμικά με τον Νίκο Πορτοκάλογλου και τη μπάντα να μας χαρίζουν υπέροχες αγαπημένες μουσικές μελωδίες «Δίψα», «Όλα αρχίζουν εδώ», «Δεν είναι αργά». «Τι λάθος κάνω». «Με τα μαγικά του μουσικά όργανα με έχει βοηθήσει να ξαναβρώ τις ρίζες μου, την καταγωγή των τραγουδιών μου» είπε ο τραγουδοποιός και ο μουσικός Νίκος Πασσαλίδης άρχισε να παίζει στο ούτι ένα σόλο σε παραδοσιακούς και μικρασιάτικους ρυθμούς για να ξεκινήσει μετά το «Βάλε μου δύσκολα».

Σειρά είχε η εκλεκτή καλεσμένη Ελένη Τσαλιγοπούλου που έδωσε τον παρόν και με όλη της την μουσικότητα, τη θεατρικότητα, την τσαχπινιά που τη διακρίνει μας μάγεψε με τη μοναδική φωνή της στα αγαπημένα τραγούδια «Πότε θα σε βαρεθώ»,

«Όνειρα», «Δεν μας συγχωρώ». Οι μελωδίες που ακολουθούν ξεσηκώσουν ακόμη και τον πιο μουδιασμένο με το «Τι λείπει». Κι όσο προχωρούσε η βραδιά προς την τελική ευθεία, υπήρχε μια διάχυτη θετική ενέργεια από και προς τη σκηνή που πλημμύριζε τον χώρο του Γυάλινου Μουσικού Θεάτρου, με τους τρεις τραγουδοποιούς πλέον πάνω στη σκηνή να αναμειγνύουν μοναδικά τις φωνές τους στο «Πες το κι έγινε», «Μετρώ τα κύματα» «Γίνε κομμάτια», και τα «Καράβια μου καίω».

Και φτάνουμε στο κλείσιμο που φυσικά το κοινό ζητώντας επιτακτικά τον καλλιτέχνη, τον κάνει με χειροκροτήματα να έρθει πίσω στη σκηνή και εκείνος δε χαλάει φυσικά το χατίρι. Έτσι, φωνάζει για τρίτη φορά πάνω στη σκηνή την Ελένη Τσαλιγοπούλου για να μας χαρίσουν μια μοναδική ερμηνεία σε ένα τραγούδι που προσωπικά πιστεύω ανήκει σε εκείνα τα κομμάτια που μας κάνουν να ανατριχιάζουμε όσες φορές και να τα ακούσουμε, με τη συνοδεία μόνο της ακουστικής κιθάρας και του κοντραμπάσο, ο κόσμος γλυκά σιγοτραγουδά «Να με προσέχεις».

Ναι, το ρολόι έδειχνε 02.00 τα ξημερώματα, όταν με τα μικρόφωνα στα χέρια οι καλλιτέχνες μας αποχαιρέτησαν με το τραγούδι από την εποχή των Φατμέ «Η αγάπη ίσως ξέρει». Το χειροκρότημα που ακολούθησε ήταν τόσο ζεστό που δεν θα ήταν δυνατό ο Νίκος Πορτοκάλογλου να μη μας κρατήσει συντροφιά για λίγο ακόμη, ερμηνεύοντας το νέο και επίκαιρο τραγούδι του «Ίσως» το οποίο απαντάει όπως είπε σε όλα τα ερωτήματα που μας βασανίζουν τελευταία..

Πως είχε περάσει τόση ώρα ούτε που το κατάλαβα! Ήταν μια βραδιά που με καλεσμένο το κοινό ο Νίκος Πορτοκάλογλου και οι φίλοι του μοιράστηκαν τη χαρά της καλλιτεχνικής του πορείας, αφήνοντας την αίσθηση της παρέας, της γιορτής, πλημμυρισμένη από τραγούδια που αγαπήσαμε και ακόμα αγαπάμε όσα χρόνια κι αν περάσουν. Μην τον χάσετε στο Γυάλινο. Διαλέξτε τον αγαπημένο σας καλεσμένο και πηγαίνετε να τον δείτε. Το «ταξίδι» είναι εγγυημένο!

Σε όλη τη διάρκεια της παράστασης ο Νίκος Πορτοκάλογλου δεν παρέλειπε να συστήνει τους συνεργάτες του. Προς το τέλος, με ευρηματικό μάλιστα τρόπο μας θύμισαν τραγουδιστά τα ονόματα των μουσικών και συντελεστών της παράστασης: πλήκτρα-ακκορντεόν-φωνητικά ο Νίκος Σάλτας, βιολί-φωνητικά ο Μιχάλης Βρέττας, κοντραμπάσο-φωνητικά ο Μιχάλης Καλκάνης, τύμπανα ο Μιχάλης Καπηλίδης, ούτι-κιθάρα-τζουρά-μπουζούκι-φωνητικά ο Νίκος Πασσαλίδης, φωνητικά η Νάνα Μπινοπούλου & η Σοφιά Σαρρή, ήχος ο Δημήτρης Δημόπουλος και φωτισμός ο Γιώργος Τέλος.

Οι παραστάσεις συνεχίζονται κάθε Παρασκευή και Σάββατο:

ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ

3 & 4 ΕΛΕΝΗ ΤΣΑΛΙΓΟΠΟΥΛΟΥ – ΟΔΥΣΣΕΑΣ ΤΣΑΚΑΛΟΣ

10 ΚΩΣΤΑΣ ΛΕΙΒΑΔΑΣ – ΕΥΤΥΧΙΑ ΜΗΤΡΙΤΣΑ

11 ΛΕΩΝΙΔΑΣ ΜΠΑΛΑΦΑΣ – ΕΥΤΥΧΙΑ ΜΗΤΡΙΤΣΑ

17 & 18 ΠΑΝΟΣ ΜΟΥΖΟΥΡΑΚΗΣ – ΝΙΚΟΣ ΖΙΩΓΑΛΑΣ

24 & 25 ENCARDIA – ΝΙΚΟΣ ΞΥΔΑΚΗΣ

ΜΑΡΤΙΟΣ

2 & 3 ΜΑΝΩΛΗΣ ΦΑΜΕΛΛΟΣ – ΓΙΩΡΓΟΣ ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΗΣ

9 & 10 ΧΡΗΣΤΟΣ ΘΗΒΑΙΟΣ- ΕΛΛΗ ΠΑΣΠΑΛΑ

16 & 17 ΣΤΑΘΗΣ ΔΡΟΓΩΣΗΣ – ΣΑΝΑΔΕΣ – WORD OF MOUTH

Αμέσως μετά την παράσταση «τρυπώσαμε» στα παρασκήνια του Γυάλινου Μουσικού Θεάτρου και ζητήσαμε από τον ίδιο τον τραγουδοποιό και τους καλεσμένους του να μας πουν λίγα λόγια για τη συνάντησή τους στη γιορτή για τα 30 χρόνια μουσικής διαδρομής του Νίκου Πορτοκάλογλου. Διαβάστε παρακάτω τι μας είπαν αποκλειστικά στο tralala.gr!

Σοφία Σαρρή

«Περνάμε πολύ ωραία εδώ στο Γυάλινο, για μένα είναι πρωτόγνωρη εμπειρία, είναι πολύ ενδιαφέρον, να έρθετε να μας ακούσετε».

Νάνα Μπινοπούλου

«Είμαστε μια όμορφη παρέα, περνάμε καλά, ευχόμαστε κι ο κόσμος που θα έρθει να περάσει το ίδιο καλά».

Οδυσσέας Τσάκαλος

«Είμαι χαρούμενος που ο Νίκος Πορτοκάλογλου, ο φίλος μου, γιορτάζει τα 30 χρόνια πορείας κι εγώ μαζί του. Χαίρομαι πολύ που είναι δημιουργικός, είναι ζωντανός, κάνει καινούργιες ενορχηστρώσεις, γράφει νέα τραγούδια σε μια εποχή που χρειαζόμαστε καλά τραγούδια για να αντέξουμε αυτή τη δύσκολη φάση που διανύουμε και χαίρομαι πολύ που συμπράττω απόψε μαζί του».

Ελένη Τσαλιγοπούλου

«Παλιές καλές φιλίες, παλιές καλές παρέες δεν φτιάχνουν μόνο τη προσωπική μας ζωή αλλά και την καλλιτεχνική. Όλα αυτά τα χρόνια, αυτό που με στήριξε ήταν η καλή χημεία με τους ανθρώπους που μπορούμε να ονειρευόμαστε παρέα, να συζητάμε μαζί, να μιλάμε την ίδια γλώσσα. Ο Πορτοκάλογλου είναι ένας από αυτούς, τους φίλους, που νιώθω πολύ χαρούμενη και περήφανη που κατάφερα να νιώσω φιλία από έναν τέτοιο άνθρωπο και έναν τέτοιο καλλιτέχνη».

Νίκος Πορτοκάλογλου

«Μετά την πρεμιέρα πετάω, είμαι πολύ ανάλαφρος. Τον τελευταίο καιρό υπήρχε μεγάλη ένταση γιατί δούλευα εντατικά για τον δίσκο ο οποίος τελείωσε προχθές και ταυτόχρονα κάναμε πρόβες για τις παραστάσεις στο Γυάλινο. Είμαι πανευτυχής για την υπέροχη μπάντα που έχω, τα δύο νέα κορίτσια τη Νάνα Μπινοπούλου και τη Σοφία Σαρρή που συμμετέχουν και στο νέο μου δίσκο, και βέβαια και με τους καλεσμένους μου που κάθε βδομάδα θα είναι διαφορετικοί. Αυτό μου δίνει μια αίσθηση πραγματικής γιορτής».