Nits και Tango With Lions live στο Gagarin | φωτορεπορτάζ

Η είσοδός μας στο χώρο, βρήκε το Gagarin 205 σχεδόν άδειο, αλλά σταδιακά όσο η ώρα περνούσε όλο και περισσότερος κόσμος ερχόταν για να καταλήξει ο χώρος σχετικά γεμάτος όταν οι Nits θα έκαναν την εμφάνισή τους. Αυτό που έκανε εντύπωση ήταν το στήσιμο των οργάνων. Στη δεξιά πλευρά της σκηνής βρίσκονταν τα τύμπανα, ενώ έτοιμα ήταν δυο αρμόνια το ένα στο κέντρο και το άλλο στα αριστερά. Αυτό θα ήταν και το στήσιμο των Nits, καθώς οι Tango with Lions που άνοιξαν την βραδιά χρησιμοποίησαν τον εξοπλισμό των headliners.

Οι Tango with Lions έχοντας στο οπλοστάσιό τους μόνο έναν δίσκο έτοιμο, το “Verba Time”, και έναν ακόμα στα σκαριά, που θα κυκλοφορήσει τον Ιανουάριο, έκαναν μια πάρα πολύ καλή εμφάνιση, δίνοντας έμφαση σε λεπτομέρειες (πχ. αλλαγή μπακετών, κορδέλα επάνω στην ταστιέρα και άλλα) στο τρόπο παιξίματός τους που έκαναν τα όργανά τους να ακούγονται λίγο διαφορετικά σε κάθε τραγούδι και να τονίζουν τις μικρές τους διαφορές τους. Παρότι το πόσο καλά θα πέρναγε κανείς εξαρτιόταν από το πόσο εξοικειωμένος θα ήταν με το υλικό τους, η μπάντα κατάφερε να κερδίσει την προσοχή του κοινού χωρίς να αποτελέσει δυνατό χαρτί της η επικοινωνία.

Αυτό που σε κέρδιζε ήταν χωρίς αμφιβολία η μουσική: η τρομπέτα ήταν μάλλον συμπληρωματική, ενώ τα υπόλοιπα όργανα είχαν τρομερό δέσιμο. Η ηλεκτρική κιθάρα ήταν λίγο πιο βρώμικη απ’ ότι έπρεπε, η ακουστική και το μπάσο ιδανικά και τα τύμπανα πολύ καίρια. Η φωνή τέλος πολύ γλυκιά και μελωδική, χωρίς αμφιβολία αρκετοί θα έψαχναν τη μουσική του συγκροτήματος στο μέλλον…

Πριν οι Nits βγουν στη σκηνή η ατμόσφαιρα ήταν αρκετά ευχάριστη και η ανυπομονησία για την εμφάνιση των Ολλανδών ήταν συγκρατημένα έκδηλη. Και στο χαρακτηριστικό χαιρετισμό με το καπέλο και το ‘And we are the Nits’ του Henk Hofstede τα πράγματα πήραν τη σειρά τους…

Με 25 δίσκους στο ενεργητικό μιας μπάντας, δεν είναι ό,τι ευκολότερο να αποδώσει κανείς το σύνολο της μουσικής του, αλλά οι Nits δεν το προσπάθησαν και πολύ παίζοντας υλικό από 6 μόλις δίσκους και κάποιοι από αυτούς εκπροσωπούνταν από ένα μόλις τραγούδι. Στο ολοκαίνουργιο “Malpensa” στηρίχθηκε το πρώτο μέρος της εμφάνισης με τη μπάντα να παίζει τα τρία πρώτα της τραγούδια (τα “Five Fingers”, “Man on a Wire” και “Schwebebahn”) από αυτόν το δίσκο. Από την αρχή το συγκρότημα φάνηκε πολύ ευδιάθετο, κεφάτο, αλλά και αψεγάδιαστο στις εκτελεστικές του υποχρεώσεις. Το σημείο που σε κέρδιζε εξ’ αρχής ήταν η απλότητα της παρουσίας των μελών καθώς και οι τρεις φαίνονταν τόσο γήινοι και απλοί. Κατάφερναν να μεταδώσουν οικειότητα και όντας με το χαμόγελο στα χείλη εξ’ αρχής έβαζαν στο νόημα κάθε τραγουδιού τους παρευρισκόμενους…

Στα του ήχου δεν υπάρχει χώρος για παράπονα. Το συγκρότημα παρουσιάστηκε δεμένο και με πολύ μαστοριά πέρναγε τον ήχο από τους δίσκους του σχεδόν στην εν τέλεια. Ο Henk Hofstede στην ακουστική και σε 3-4 τραγούδια και στο αρμόνιο ήταν ο ξεναγός μας στο μαγικό και έμπλεο εικόνων κόσμο των Nits και ήταν ο βασικός λόγος για την οικειότητα μπάντας-κοινού που είπαμε παραπάνω. Σε κάποια σημεία έπαιρνε το ρόλο του rock n’ roller και αλώνιζε επάνω στη σκηνή παίζοντας πιο δυναμικά την ακουστική του κιθάρα με αποτέλεσμα να σπάσει μια χορδή της. Ο Robert Jan Stips στα πλήκτρα πάλι ήταν μάλλον ο λόγος που πέρναγαν τον ήχο των δίσκων επί σκηνής και τέλος ο Rob Kloet στα τύμπανα διακριτικός και εύστοχος στα χτυπήματά του δεν έκανε αίσθηση, παρά μόνον μας μετέδωσε τον επαγγελματισμό και την ευχάριστη διάθεσή του. Το να γεμίσουν το χώρο αισιοδοξία με την στάση τους ήταν θέμα χρόνου…

Η ένσταση για την εμφάνιση όμως ήταν ο χρόνος της. Με μια ώρα και δέκα λεπτά στα σανίδι άφησαν αρκετούς ανικανοποίητους να φωνάζουν για περισσότερο όταν η εμφάνιση τελείωσε. Μπορεί τα ” In the Dutch Mountains”, ” Tannenbaum”, “Cars & Cars” να προκαλούσαν ενθουσιασμό με αρκετούς να χορεύουν, αλλά όλους με ένα γλυκόπικρο αίσθημα εξ’ αιτίας της μικρής διάρκειας. Αν βέβαια λάβει κανείς υπ’ όψιν του την ηλικία των μελών δεν ήταν κάτι το τόσο αναμενόμενο…