Διότι αυτό που ακολούθησε ήταν η αμφιλεγόμενη καριέρα μιας…αμφιλεγόμενης προσωπικότητας που κοινώς τα είχε όλα: πωλήσεις εκατομμυρίων singles & albums, βραβεία, soundtracks, φιλανθρωπίες, λαμπρές συνεργασίες με ορισμένα από τα μεγαλύτερα ονόματα της μουσικής σκηνής παγκοσμίως (U2, Massive Attack, Peter Gabriel, Moby, Conjure One…), sold-out εμφανίσεις σε κάθε γωνιά του πλανήτη, αλλά και
…απόπειρες αυτοκτονίας, νευρικούς κλονισμούς, διαζύγια, προκλητικές εμφανίσεις, σοκαριστικές δηλώσεις, καλλιτεχνικές αψιμαχίες, εμπορικές αποτυχίες και όλα εκείνα τα παράγωγα και συστατικά που θα ζήλευε κι ενδεχομένως θα υιοθετούσε κάθε wannabe starlet-ίτσα του σήμερα, προκειμένου να “κρατηθεί” στη επικαιρότητα και που κομμάτι-κομμάτι συνδέουν το πάζλ και απεικονίζουν το ψυχογραφικό πορτρέτο μιας αινιγματικής φιγούρας, που έμελε να αποτελέσει σημείο αναφοράς όχι μόνο για μεταγενέστερους μουσικούς διαδόχους, αλλά και καλλιτέχνες που ανέκαθεν αναζητούσαν τρόπους προβολής του έργου τους, συνδυάζοντας την καλλιτεχνική δημιουργία με την τέχνη του marketing με ένα ψεύτικο και προσποιητό τρόπο, απείρως διαφορετικό από αυτόν που διακατέχει ένα αυθεντικό ανήσυχο και καλλιτεχνικό πνεύμα ή μια ασυγκράτητα αληθινή star.
Όπως ακριβώς υπήρξε η Sinead.
Διότι κανένα από τα ως άνω αναφερόμενα “κακώς κείμενα” δεν προκάλεσε ποτέ προμελετημένα η ίδια απλώς προς τέρψιν οφθαλμών των άπληστων paparazzi, των αδυσώπητων image makers ή των αχόρταγων δισκογραφικών εταιρειών.
Διότι κανένα από τα παραπάνω τερτίπια δεν αποτέλεσαν σημάδια ενός άψογα σχεδιασμένου marketing plan. H πολυδιάστατη persona της Sinead πρωτοστατούσε και προπορευόταν πάντα εξ’ ορισμού και εξαρχής, από οποιοδήποτε έμπειρο στέλεχος marketing, πριν προλάβεις καν να προφέρεις το δεύτερο συνθετικό O’ της πλήρους επωνυμίας της…
Και καθώς στον πλανήτη “showbiz” καμία διαφήμιση δεν κρίνεται αρνητική, η O’Connor ακολουθώντας απλώς το ένστικτο και την ιδιόμορφη φύση της, κατάφερε επάξια τελικώς να συντηρήσει τον μύθο της.
Δηλαδή μην το πεις, ούτε του παπά.
Ή μάλλον του…Πάπα!
Διότι δεν υπάρχει άνθρωπος πάνω στον πλανήτη Γη που να μην παρακολούθησε, είδε, διάβασε, άκουσε, ενημερώθηκε για την μοιραία εκείνη νύχτα, όταν κατά την διάρκεια της live εμφάνισής της στο δημοφιλές Αμερικάνικο show “Saturday Night Live”, δεν δίστασε να σκίσει μπροστά στα εκατομμύρια μάτια εμβρόντητων τηλεθεατών την φωτογραφία του…Πάπα John Paul II, ξεστομίζοντας την ιστορική φράση “fight the real enemy”, διαμαρτυρόμενη για την παιδική κακοποίηση στους κόλπους της Ρωμαϊκής Καθολικής Εκκλησίας – μία κατάσταση που γνώριζε εκ των έσω πάρα πολύ καλά, μιας που έμελε να σημαδέψει και την ίδια μέσα στο ενδοοικογενειακό περιβάλλον της, από πολύ μικρή ηλικία…
Αυτό που ακολούθησε μετά το τέλος της εκπομπής, δεν είχε προηγούμενο, ενώ λίγους μήνες αργότερα η εκκεντρική τραγουδίστρια απέστειλε επιστολή στον τύπο, εκλιπαρώντας τους πάντες να ‘’την αφήσουν ήσυχη’’:
Εκτός από την έντονη αποδοκιμασία τύπου, τηλεθεατών και συναδέλφων της, είναι χαρακτηριστική και μνημειώδης ακόμα και η έντονη δυσαρέσκεια που εξέφραζε η αιώνια προκλητική Madonna, όπου εμφανιζόμενη ως καλεσμένη στην επόμενη εκπομπή του show και εκμεταλλευόμενη τον θόρυβο που ακολούθησε, (τι είχες Μαντονίτσα μου, τι είχα πάντα) “έκραξε” την Sinead για την άκομψη αισθητική της και τους βάρβαρους χειρισμούς της. Έλα όμως…που η πλειοψηφία του τύπου, παρά την έντονη αντίθεση που διατύπωσε για την O’ Connor, δεν δίστασε να γιουχάρει ομοίως και την ιέρεια της pop, υποστηρίζοντας πως η δικιά της αντίδραση οφειλόταν κατά κύριο λόγο σε επαγγελματική αντιζηλία, αφού η εμφάνιση της Sinead και τα όσα ακολούθησαν, επισκίασαν παντελώς την ταυτόχρονη σε χρονική στιγμή και πολλά ‘’υποσχόμενη’’ κυκλοφορία στο εμπόριο του προκλητικού βιβλίου της “Sex” και του εξίσου προβοκατόρικου album “Erotica” (οι πωλήσεις του τελευταίου σημείωσαν αναπάντεχη και απροσδόκητη πτωτική πορεία χωρίς προηγούμενο – “δεν σε χάλασε material girl…?”).
Το περιστατικό αυτό ωστόσο, λειτούργησε ως τροχοπέδη της μετέπειτα εξελικτικής πορείας της τραγουδίστριας. Τουλάχιστον σε εμπορικούς όρους. Διότι παρά την διαρκώς εξελισσόμενη μουσική της πορεία (μέχρι και συνεργασία με Wyclef Jean, Brian Eno & David Stewart στο πολύ καλό “Faith and Courage”), η αινιγματική προσωπικότητα της φαλακρής τραγουδίστριας, ποτέ δεν έπαψε να δίνει αφορμές για σχόλια, είτε μέσω των θρησκευτικών της πεποιθήσεων, είτε μέσω προσωπικών (και δημοσίων πάντα) εξομολογήσεων για την υποτιθέμενη αμφι-σεξουαλικότητά της, είτε μέσω ειδήσεων που αφορούσαν σε αποτυχημένες απόπειρες αυτοκτονίας, νοσηλείες σε ψυχιατρικές κλινικές με την γνωστοποίηση της εμφάνισης της νόσου της διπολικής διαταραχής.
Ξέρεις όμως κάτι;
Πολλά έχουν ειπωθεί και άλλα τόσα γραφτεί για την κυκλοθυμική Ιρλανδή τραγουδοποιό. Ελάχιστα όμως από αυτά αφορούν τελικά στην μουσική της…
Και είτε είσαι fan της pop κουλτούρας, είτε όχι, δεν μπορείς να αμφισβητήσεις το πηγαίο και πολύπλευρο καλλιτεχνικό της ταλέντο, τις απεριόριστες φωνητικές της δυνατότητες και εν τέλει την συνολική προσφορά της στην παγκόσμια μουσική βιομηχανία.
Και επειδή αυτός είναι ο πραγματικός λόγος ύπαρξης αυτού του άρθρου που διαβάζεις και όχι η διαταραγμένη ή μη προσωπικότητα της Mrs. Connor, ούτε η επιλεκτική ή μη αμφι-σεξουαλικότητά της (δεν την είπαμε και…καμπούρα), περνάω στο δια ταύτα:
Η κυκλοφορία του τελευταίου της studio album ‘’How About I Be Me (And You Be You)’’, βρίσκει την Sinead πιο κατασταλαγμένη από ποτέ, καθιστώντας ωστόσο σαφή 2 πράγματα: i) αποφάσισε να παρακινήσει τους πάντες από τούδε και στο εξής, να ασχολούνται αποκλειστικώς και μόνο (επί της παρούσης τουλάχιστον) με τις μουσικές της δραστηριότητες, ii) με την νέα εξαιρετική μουσική που υπογράφει, σκοπεύει πολύ σύντομα να περάσει από τις κίτρινες σελίδες παντός είδους σκανδαλοθηρικού εντύπου στις…χρυσές. Οι πρώτες μάλιστα δισκο-κριτικές που δημοσιεύτηκαν από τα πλέον σοβαρά και έγκυρα έντυπα αυτού του πλανήτη (βλέπε Rolling Stone, κτλ) συνηγορούν προς την άποψη αυτή…
Διότι στο “How About I Be Me (And You Be You)” – αρχικός τίτλος “Home” – έχουμε να κάνουμε με δέκα μικρά “διαμαντάκια”, άρρηκτα συνδεδεμένα μεταξύ τους σε μια άρτια και ολοκληρωμένη παραγωγή που σπανίως συναντάς στα ράφια των δισκοπωλείων (και ακόμη πιο σπάνιο να εντοπίσεις τα…τελευταία τη σήμερον ημέρα).
Κυκλοφορεί αποκλειστικά από τo label της “Little Indian Records” – label που το γνωρίσαμε (κυρίως) στο παρελθόν από τις κυκλοφορίες της εξίσου εκκεντρικής Ισλανδής (η μούρλα στο μεγαλείο της) Bjork.
Θα το βρεις σε 2 εκδόσεις. Μία standardκαι μία deluxe. Προτίμησε την δεύτερη. Θα δώσεις κάτι παραπάνω, αλλά η ειδική αυτή συσκευασία, σίγουρα θα σε αποζημιώσει, εφόσον σχεδιάστηκε σε special μεγαλύτερο μέγεθος με hardpapercover, περιέχει extraartwork, personalnotesτης τραγουδίστριας, promoαφισάκι και επιπλέον ένα bonuscd, με liveηχογραφήσεις της Sineadαπό διάφορους σταθμούς της πρόσφατης ευρωπαϊκής περιοδείας της. Η οποία διεκόπη αιφνιδιαστικά λόγω προβλημάτων υγείας ψυχογενούς μορφής που αντιμετώπισε (αναφέρομαι σε αυτά παραπάνω), ωστόσο επανήλθε δυναμικά, με ικανοποιητικό αριθμό εμφανίσεων στη Γηραιά Ήπειρο, δυνατό team που την πλαισιώνει, ευρηματικό track–listκαι με το καλύτερο cd στις αποσκευές της, από την εποχή του “IDon’tWantWhatIHaven’tGot“…
Και επειδή εγώ και θέλω και επιδιώκω αυτά που δεν έχω, συνιστώ ανεπιφύλακτα να αποκτήσεις κι εσύ λίαν συντόμως το νέο της αριστούργημα.
Και συνεχίζουμε την κουβέντα μας, με καφέ ή ποτό, χαλαρά, στην γωνίτσα δίπλα από το (ταλαιπωρημένο) cd–playerσου…
Από τον Βασίλη Σταθελάκη
Διαβάστε επίσης
