Ο Αλκίνοος Ιωαννίδης ζωντανά στο Γυάλινο Μουσικό Θέατρο! | φωτορεπορτάζ

O Αλκίνοος του 2014 δεν είναι ο ίδιος: Πιο πολιτικοποιημένος, πιο ανήσυχος, καρπός των εξελίξεων. Το “Πάντα θα ξημερώνει”, ο νέος του δίσκος του κυκλοφόρησε για πρώτη φορά τη μέρα της πρεμιέρας στον χώρο της παράστασης. Ακούσαμε κάποια νέα τραγούδια στο πρώτο -κατά βάση- μέρος της παράστασης, εντοπίζοντας μια έντονη δηκτικότητα (και κυνικότητα ίσως) προς τις πολιτικές εξελίξεις. Κατά τη διάρκεια της συναυλίας δε ήταν ομιλητικότατος και αρκετά κεφάτος, ανταλλάσσοντας ατάκες με το συγκρότημά του και με το κοινό ενίοτε.

Τα λαϊκά τραγούδια (και λιγότερα δημοτικά/ρεμπέτικα) είχαν μια γεναιότερη μερίδα του συνόλου και έδειξαν να αρέσουν στο κοινό αρκετά. Το μπουζούκι φαινόταν απαραίτητο και χώρεσε όμορφα σε τραγούδια που δεν υπήρχε στην πρώτη εκτέλεση.

Φυσικά, δεν θα μπορούσε να παραλείψει τον “Προσκυνητή”, το “Αλ Χαλίλι”, το “Θα’μαι κοντά σου όταν με θες” και όλα εκείνα τα κομμάτια που τον έκαναν την μουσική του προσωπικότητα τόσο αναγνωρίσιμη. Το κάθε τραγούδι “χρωματιζόταν” ξεχωριστά με εκούσια φάλτσα και πιο κοφτά και σίγουρα αρπίσματα, αλλά και με πιο εξόφθαλμες παρεμβάσεις.

Το συγκρότημα του καλλιτέχνη αποτελούταν από τέσσερις συνοδοιπόρους, οι οποίοι έπαιζαν συνήθως πάνω από ένα όργανο ανάλογα με τις περιστάσεις. Η απουσία των κρουστών και των “ηλεκτροφόρων” οργάνων διακριτή, όχι όμως ενοχλητική. Το κάθε τραγούδι είχε προσαρμοστεί στις αλλαγές και ακουγόταν άρτιο.

Η συνολική διάρκεια της παράστασης ήταν χορταστική. Πάνω από 3 ώρες καθαρής μουσικής (με διάλειμμα ενδιάμεσα) δεν τις λες και λίγες, ειδικά όταν ο καλλιτέχνης σου δίνει το 100% των αξιόλογων τραγουδιών του και σου χαρίζει ουκ ολίγες ευστοχότατες διασκευές.

Το κοινό δυστυχώς δεν μπορούσε να ακολουθήσει τον βηματισμό του τραγουδοποιού και προς το τέλος έδειξε λίγο κουρασμένο και ομιλητικό, ειδικά αρκετοί οι όρθιοι (κάπου 4-5 ώρες ορθοστασίας με διαλείμματα κλπ, είναι πολύ!). Ωστόσο, οι περισσότεροι παρέμειναν αρκετά ενθουσιώδεις στα γνωστότερα κομμάτια ψιθυρίζοντας πιστά τους στίχους και χειροκροτώντας θερμά.

Η ακουστική του χώρου υπήρξε εξαιρετική και οι μουσικοί παρουσιάστηκαν αρκετά επιμελείς στο διαρκές κούρδισμα των οργάνων τους προσφέροντας την προσδοκώμενη μουσικότητα χωρίς παρατράγουδα.

Το Γυάλινο μουσικό θέατρο θα φιλοξενεί τα επόμενα τρία παρασκευο-σάββατα τον Αλκίνοο Ιωανίδη και το μόνο σίγουρο είναι ότι οι λάτρεις της μουσικής του θα τον απολαύσουν, θα ακούσουν τραγούδια και ήχους που αγάπησαν σε αυτόν και ίσως να μην τον ταύτιζαν μαζί τους και εν τέλει θα περάσουν μια (ή και παράνω) βραδιά που έχει να αφήσει κάτι παραπάνω από ένα επιπόλαιο “επεράσαμ’ όμορφα”…

Ρεπορτάζ: Γιώργος Κορέλης